Share
บทที่ 1059
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1060
“พี่ได้ที่หนึ่งเองงั้นเหรอ? จริงจังหรือเปล่าเนี่ย? พี่รู้ใช่ไหมว่าฉันอยู่ระดับกึ่งเทพขั้นกลางแล้ว?” ยูลรู้สึกงุนงงกับคำพูดเกินจริงของเฟนด์ เธอสงสัยว่าเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูดผิดไปหรือเปล่า เธอค่อนข้างอายุน้อยในบรรดากลุ่มคนรุ่นใหม่ของตระกูลวู๊ด และการที่เธออยู่ในระดับดังกล่าวได้ เธอถือว่าเป็นเด็กอัจฉริยะในกลุ่มคนอัจฉริยะ! เฟนด์มั่นใจในความสามารถของตัวเองขนาดนั้นได้ยังไง? หรือว่าระดับศิลปะการต่อสู้ของเขาและความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นจะอยู่ระดับสูงกว่าเธอ? “พี่รู้ระดับศิลปะการต่อสู้ของเธอ ดังนั้นพี่จะยั้งมือไว้นิดหน่อย เพราะยังไงซะ เธอก็เป็นน้องสาวของพี่ พี่ไม่อยากทำร้ายเธอ!” เฟนด์ยิ้มให้ยูลบาง ๆ แม้ว่ารอยยิ้มจะเลือนลาง แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่สดใสและอบอุ่น เขารู้ว่ายูลเป็นคนจิตใจดี แม้ว่าเธออาจจะถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กและมักจะมีออร่าที่น่าเกรงขามและสูงส่งอยู่เสมอ แต่เธอก็เป็นหญิงสาวที่มีจิตใจบริสุทธิ์และเรียบง่าย “ฮ่า ๆ! ไม่เลวเลย! งั้นออมมือให้ฉันด้วย!” ยูลตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร ใกล้ ๆ มุมปากของเธอปรากฏลักยิ้มน่ารักออกมา หลังจากที่หยอกล้อกับเฟนด์เสร็จ ยูลก็กำห
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1061
“ออมมือให้เขา?” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งทนฟังคำพูดร้าย ๆ พวกนั้นต่ออีกไม่ไหว “นายหญิง คุณล้อเล่นอยู่ใช่ไหม? เห็นชัด ๆ ว่าการต่อสู้มันรุนแรงมาก ยูลไม่ได้ออมมือให้เฟนด์เลย! นั่นเป็นเพียงแค่การโจมตีรอบแรก และยูลไม่ได้ออมมือให้เฟนด์อย่างแน่นอน!” ผู้อาวุโสลำดับที่สาม เวด วู๊ด ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มองดูความวุ่นวายที่เกิดขึ้น เขาไม่ได้แสดงความเห็นอะไร แต่เขาก็ขมวดคิ้วออกมา เป็นเพราะเขาเห็นการโจมตีอย่างชัดเจนด้วยตาของตัวเขาเอง การโจมตีนั้นดูเหมือนยูลจะไม่ได้ตั้งใจออมมือให้เฟนด์เลย “เป็นไปได้ไหม... เป็นไปได้ไหมว่าเด็กนั่นแข็งแกร่งพอที่จะได้อันดับหนึ่งจริง ๆ? แนช วู๊ด ถึงได้มั่นใจในตัวเขามาก” สีหน้าของเวดหมองและมืดมนลง ดูเหมือนว่าทางเดียวที่เขาจะคว้าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลมาได้นั่นก็คือ ต้องหาวิธีลอบสังหารผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งแล้วก็สังหารเฟนด์หลังจากที่แนชตายเพราะยาพิษ เมื่อถึงตอนนั้น ระดับการต่อสู้ของเขาคงจะสูงที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดในตระกูลวู๊ด และถ้าเขาบอกว่า เขาต้องการเป็นหัวหน้าตระกูลวู๊ด ใครจะกล้าขัดคำสั่งของเขา? ปัง! ในตอนนั้นเอง ที่ด้านบนของเวทีการประลองหมายเลขหนึ่ง ยูลพุ่งเข้า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1062 คนโง่
“บ้าน่า ไม่น่าเชื่อ! หมอนั่นเอาชนะยูลเด็กอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมของเราและทำให้เธอต้องออกจากการประลองเนี่ยนะ? เฮ้! การประลองครั้งนี้ไม่ธรรมดาเลย น่าตื่นเต้นดีนะว่าไหม?” ที่อัฒจันทร์ หนึ่งในหัวหน้าตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ดอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ “ใช่แล้ว มันน่าตื่นเต้นและน่าประหลาดใจจริง ๆ! เฟนด์ได้รับการเลี้ยงดูและฝึกฝนมาจากทางโลก แต่เขากลับมีทักษะดังกล่าวและประสบความสำเร็จ! ฉันสงสัยว่าระดับพลังยุทธของเขาในตอนนี้จะอยู่ที่ระดับไหน มันคงไม่ต่ำกว่าระดับของคนในตระกูลวู๊ดแน่!” หัวหน้าตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ดอีกคนพูดขึ้น หัวหน้าตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ดคนก่อนหน้าก็ตอบกลับไปว่า “นั่นไม่น่าจะเป็นไปได้นะ เราเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่และมีชื่อเสียงที่ซ่อนเร้นอยู่ในโลก และยูลก็เป็นคนของตระกูลหลัก เธอน่าจะมีเทคนิคและกลยุทธ์ในการต่อสู้ดีกว่า ส่วนที่เฟนด์เอาชนะเธอได้นั้น บางทีเขาอาจจะมีระดับพลังยุทธสูงกว่า เขาอาจจะอยู่ระดับกึ่งเทพขั้นสุดยอดแล้ว” “ฮ่าฮ่า! อันที่จริงฉันก็หวังว่าเด็กนั่นจะได้รับตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูล เพราะยังไงซะ มีเพียงคนแบบนั้น คนที่ค่อย ๆ เติบโตจากโลกธรรมดาถึงจะเข้าใจว่าการใช้ศิลปะการ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1063
มาร์ตินที่ตัวสูงใหญ่พูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหยาบคาย “ในรอบที่แล้วไอ้หมอนี่โชคดีจึงเอาชนะยูลมาได้!” ชายอีกคนก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย็นชา “อย่างแรก ยูลไม่คิดว่าเขาจะอยู่ในระดับกึ่งเทพ ดังนั้นยูลจึงไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่ในการต่อสู้ ทำให้เขามีโอกาสชนะเธอ อย่างที่สอง ยูลยังไม่ทันได้ใช้เทคนิคและทักษะยุทธของเธอเลย เฮ้! ถ้าเธอมีเวลาใช้มัน หรือ มีเวลาเอาอาวุธออกมา มันคงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะชนะในรอบนั้น!” คนที่พูดแทรกขึ้นมาหลังจากที่คิดทบทวนคือปรมาจารย์ระดับเก้า เฟนด์ไม่สนใจคนพวกนี้ เขากลับนั่งลง ขาไขว่ห้าง และรอแข่งรอบต่อไปอย่างสบาย ๆ แทน คำเหยียดหยามจากคนพวกนี้ ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะใช้กำปั้นตอบโต้และทำให้พวกเขาเข้าใจว่า แม้ว่า เฟนด์ วู๊ด จะมาจากโลกธรรมดา แต่เขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าอัจฉริยะพวกนี้ที่มาจากตระกูลวู๊ดเลย เฟนด์สังเกตผู้อาวุโสลำดับที่สามจากระยะไกลซึ่งอยู่บนอัฒจันทร์ของผู้ชม คนเดียวที่เขาเป็นกังวลคือผู้อาวุโสลำดับที่สาม เพราะก่อนหน้านี้ไททัสเคยบอกเขาว่าผู้อาวุโสลำดับที่สาม ลิลลี่ และผู้พิทักษ์รุ่นที่เก้า เบรนตัน วู๊ด เป็นพวกเดียวกัน พวกเขาสนิทกันมาก ผู้อาวุโสลำดับที่สาม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1064
เอเลนที่อยู่ข้างเซเลน่าส่งยิ้มจาง ๆ แต่อ่อนโยนให้เซเลน่า จากนั้นเธอก็อธิบายอย่างสุภาพว่า “พี่เซเลน่า ทุกสิ่งบนโลกนี้มีจิตวิญญาณ รวมทั้งต้นไม้ หญ้า และสิ่งอื่น ๆ หากสิ่งมีชีวิตเติบโตในสถานที่ที่มีพลังจิตวิญญาณหนาแน่นและอุดมสมบูรณ์ ได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพลังจิตวิญญาณเป็นเวลานานมาก หญ้าพวกนั้นหรืออะไรก็ตามก็จะมีจิตวิญญาณขึ้นมา พวกมันจะเริ่มดูดซับพลังจิตวิญญาณรอบ ๆ ตัว” เซเลน่าพยักหน้าด้วยใบหน้าที่สับสน “ทำไมทุกคนดูตื่นเต้นกับหญ้าวิญญาณนี้ ว่าแต่มันใช้ทำอะไรได้บ้าง? ประโยชน์ของมันน่าอัศจรรย์มากเหรอ?” “แน่นอน มันวิเศษมาก! มันยากที่จะเจอหญ้าวิญญาณ มันจึงหาได้ยากมาก หญ้าวิญญาณพวกนี้ไม่เพียงแต่จะต้องเติบโตในสถานที่ที่มีพลังจิตวิญญาณหนาแน่น แต่อายุของมันก็มีความสำคัญด้วยเหมือนกัน หญ้าวิญญาณยิ่งอายุมาก ก็จะยิ่งหายากมากขึ้นและมันก็ยิ่งวิเศษมากขึ้นด้วย!” “อีกอย่าง เราจะพิจารณาระดับความสมบูรณ์ของพลังวิญญาณในตัวพวกมัน และจัดหมวดหมู่เป็นระดับตามลำดับ ซึ่งมีทั้งหมดเก้าระดับ ระดับหนึ่งจะมีคุณภาพต่ำสุด และระดับเก้าจะมีคุณภาพสูงสุด ภายในระดับของมันเอง เรายังแบ่งพวกมันออกเป็นขั้นต้น ขั้นกลาง และขั้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1065
เอเลนหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผู้คนจำนวนมากสงสัยว่าหญ้าวิญญาณระดับสามหรือระดับสี่ หรือระดับสูงกว่านั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า เพราะไม่มีใครเคยเห็นมันมาก่อน นอกจากนี้ยังมีตำนานอื่นที่น่าตื่นเต้นยิ่งกว่า แต่ใครจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า!”“ตำนานอะไรเหรอ?”เซเลน่ากับเบ็นถามออกมาพร้อมกันเอเลนยิ้ม “ระดับสูงสุดที่ปรมาจารย์ฉีสามารถบรรลุได้ในตอนนี้คือระดับเทพแท้จริงขั้นสุดยอด เมื่อคุณไปถึงขั้นนั้นแล้วมันก็เริ่มยากมากที่จะพัฒนาต่อ เนื่องจากเรายังไม่มีทักษะยุทธที่มากกว่าระดับนั้น ยังมีตำนานบอกว่าคนที่สามารถบรรลุมากกว่าขั้นนั้นได้ก็จะอยู่ในระดับเทพสูงสุด”เอเลนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วก็มองไปที่ชายตรงหน้าอย่างเคร่งขรึม “ตามตำนานเล่าว่า คุณจะมีอายุยืนขึ้นเมื่อบรรลุระดับเทพสูงสุดได้” เธอพูด “จริง ๆ คุณจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงสองร้อยปี!”“ไม่น่าเชื่อ!”เซเลน่ากับเบ็นสูดหายใจเข้าอย่างแรง สงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิดไปหรือเปล่า ถ้าตำนานที่ว่ามานั่นเป็นเรื่องจริง งั้นคนที่อยู่ในระดับนั้นก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงอายุสองร้อยปี แล้วใครจะไม่ต้องการแบบนั้นล่ะ?อีกอย่าง คนที่อยู
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1066
“ฮึ่ม!” เมื่อเสียงที่บ่งบอกว่าการประลองได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ฮัดสัน คนที่บรรลุพลังระดับกึ่งเทพขั้นสูงก็กำหมัดแน่น เขาปล่อยหมัดพลังฉีขณะวิ่งเข้าหาเฟนด์“ไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวเลยเหรอ?” ริมฝีปากของเฟนด์เปลี่ยนเป็นยิ้มขณะที่สังเกตเห็นจิตมุ่งร้ายที่อยากจะกำจัดเขา และหมัดหนา ๆ ที่เต็มไปด้วยฉีฟึ่บ!อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ ก็มีร่างงามมาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาอย่างกับสายฟ้าฟาดลงมาก่อนที่เขาจะโดนหมัดของฮัดสัน“เบธ?” เฟนด์หลบหมัดฉีและประหลาดใจนิดหน่อยบูม!มีเสียงระเบิดดังขึ้นขณะที่ทั้งคู่ถอยหลังไปหลายเมตรด้วยแรงอันมหาศาลก่อนที่จะตั้งหลักได้มันไม่ต่างกันมากนักกับพลังที่แท้จริงของพวกเขา “เบธ วู๊ด!” ฮัดสันโกรธจัดเขามองเบธขณะคำรามเสียงดัง “หมายความว่าไง? เธออยากให้ลูกนอกสมรสที่มาจากข้างนอกนี่ชนะการแข่งขันงั้นเหรอ? อยากให้ตระกูลวู๊ดทุกคนที่นี่เสียศักดิ์ศรีหรือยังไง? เหอะ...! ถ้าข่าวนี้หลุดออกไปเราจะอับอายกันขนาดไหน? พวกเขาจะบอกว่าอัจฉริยะอย่างพวกเราเทียบกับไอ้พวกข้างนอกนั่นไม่ได้เลย!”เบธสบตากับฮัดสัน “ฉันขอโทษฮัดสัน แต่เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องอับอาย ในความคิดของฉัน เฟนด์คือสมาชิกของตระกูลวู๊ด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1067
เพราะยังไงซะ เฟนด์ได้กำจัดยูลนักสู้ที่แข็งแกร่งไปแล้ว แม้ว่ามันจะเกิดจากความประมาทของยูลเอง แต่ก็พิสูจน์ได้ว่าเฟนด์เป็นนักสู้ที่ค่อนข้างยอดเยี่ยม ฮัดสันไม่มั่นใจว่าจะชนะได้หากเฟนด์กับเบธร่วมมือกัน“แนช วู๊ด คุณยังจะบอกฉันว่าคุณไม่ได้เป็นคนจัดการเรื่องนี้อยู่อีกไหม? เห็นชัด ๆ ว่านี่เป็นสิ่งที่คุณทำ และคุณก็ทำทุกอย่างเพื่อลูกชายของคุณ!” ลิลลี่ซึ่งอยู่บนอัฒจันทร์แทบจะโมโหออกมา เธอมองแนชอย่างโกรธจัดและเดือดพล่าน “คุณขอให้เบธและยูลปกป้องลูกชายของคุณในรอบแรก จากนั้นคุณก็โกงในรอบที่สองและขอให้ยูลจงใจแพ้ให้เฟนด์ ตอนนี้คุณได้เปลี่ยนรอบที่สามให้เป็นการต่อสู้หมู่และให้เบธช่วยเขา ฮ่าฮ่า...เขาจะต้องได้อยู่ห้าอันดับแรกแน่ ๆ ด้วยการช่วยเหลือจากคุณ จริงไหม?”“คุณนี่มัน...พยายามแต่งเรื่องจริง ๆ!” แนชเริ่มโกรธขณะที่ไอออกมา เขาถอนหายใจก่อนจะพูดต่อว่า “คุณ...คุณก็เห็นฉีของเฟนด์ด้วยตาตัวเอง เขาบรรลุระดับกึ่งเทพได้แล้ว ฉันจะสร้างเรื่องนั้นออกมาได้ด้วยเหรอ?”“ฉัน..ฉันไม่สนใจหรอก! ดูเหมือนทุกอย่างจะถูกจัดฉากขึ้นมา!” ลิลลี่รู้สึกปวดใจเมื่อคิดว่าลูกชายของเธอไม่ได้เข้าร่วมการประลองครั้งนี้ ถ้าเขาได้เข้าร่วมเข
Latest chapter
