Share
บทที่ 414
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 415
“ฮ่าฮ่า! ถ้าคุณไม่กลัวว่าจะเมาจริง ๆ งั้นก็ช่วยไม่ได้!”“ตอนแรกผมไม่ได้อยากให้คุณเมา แต่ในเมื่อคุณคิดว่าผมเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดื่มไม่ได้ วันนี้ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมดื่มเก่งแค่ไหน!”เฟนด์แทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เขาหยิบอีกแก้วขึ้นมาและเริ่มดื่มอีกครั้งคราวนี้เขาดื่มมันเร็วกว่าครั้งก่อน ภายในสิบวินาทีแก้วก็ว่างเปล่า“ฮึ่ม!”อีวอนน์สูดหายใจอย่างเย็นชา เธอยังไม่ลืมวันที่เฟนด์เจอเธอตอนที่เธอ... เหตุการณ์ในวันนั้นมันหยั่งรากลึกลงไปในหัวใจของเธอ เนื่องจากวันนี้หมอนี่มั่นใจมากเธอจึงต้องทำให้เขาเมาให้ได้! เธอเยาะเย้ยเขาอีกครั้งในใจหึ! อีวอนน์หยิบแก้วขึ้นมาอีกแก้วและดื่มมันลงไปอย่างรวดเร็ว!พวกเขาสองคนผลัดกันดื่มเบียร์ ในชั่วพริบตาแต่ละคนก็ดื่มไปห้าหรือหกแก้วแล้ว“โอ้ว...มันน่าทึ่งมาก!”“นั่นสิ! เหลือเชื่อจริง ๆ!”ตอนนี้มีผู้คนจำนวนมากเริ่มส่งเสียงเชียร์และปรบมือให้กับพวกเขา นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนที่มีความอดทนต่อการดื่มแอลกอฮอล์อย่างไม่น่าเชื่อ ผู้คนมองดูทั้งคู่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม“ทำไมหมอนี่ยังไม่เมาอีก? ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาคงเมาจนกลายเป็นไอ้ขี้เมาไปนานแล้ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 416
“ฉัน... ยังดื่มได้อีก!”อีวอนน์เรอออกมา แก้มของเธอเป็นสีชมพู คำพูดเธอเริ่มยานลงแต่ละคนดื่มเบียร์ไป 12 แก้ว นั่นเท่ากับเบียร์ประมาณ 30 ขวดต่อคน! ความกลัวและความวิตกทำให้ผู้คนเงียบลง พวกนั้นกำลังพูดไม่ออกในสถานการณ์นี้“อ อีวอนน์ เธอ... เธอดูเมาแล้วนะ! หยุดดื่มเถอะ ดูเฟนด์สิ เขายังดูมีสติอยู่เลย ล้มเลิกซะเถอะ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา!”เห็นได้ชัดว่าทันย่าและอีวอนน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่ความดื้อรั้นได้ทำให้เธอมีแรงผลักดัน เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้เห็นเฟนด์ล้มลงไปต่อหน้า“ฉันยังไม่เมา! ยังต่อได้อีก! เฟนด์น่ะสิที่ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” อีวอนน์หัวเราะอย่างเมา ๆ “ตอนนี้เขาทำเป็นเก๊กอยู่น่ะสิ!”อีวอนน์พึมพำขณะแตะมือกับหัว เธอดูเหมือนจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ “ขอโทษนะหนุ่ม ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องนาย!”มีเสียงดังขึ้นไม่ไกลจากโต๊ะของเฟนด์ขัดขึ้นมาเพี๊ยะ!มีเสียงตบดังขึ้นก้องอยู่ในอากาศ “ไอ้เ-ี้ย! รู้ไหมว่าเสื้อผ้าฉันมันราคาเท่าไหร่? คิดว่าขอโทษแล้วทุกอย่างจะหายเหรอ?”อันธพาลคนที่สวมต่างหูคนหนึ่งยืนขึ้น เขาเหวี่ยงแขนออกไปตบหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งสวมชุดทำงานที่มีโลโก้บริ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 417
“แก... เป็นบ้าอะไร?”ทันย่ามาจัดการเรื่องนี้ทันที เธอเกลียดการรังแกคนที่อ่อนแอกว่า และอันธพาลคนนี้ก็ตบคนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงเลย อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะก้าวเข้ามา เธอสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังกำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกมีความสุข อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้คาดหวังว่าเฟนด์จะมีลักษณะที่คล้ายกับเธอ—คือความรังเกียจต่อความอยุติธรรม “นี่! พันเดียวพอไหม?”“เสื้อผ้าน่ะมันหลักพัน ใช่แล้ว! แต่ถ้ารักษาพยาบาลที่ตีฉันล่ะ? แล้วไหนจะค่าชดเชยที่ทำอายุฉันสั้นไป 10 ปี อีก จิตใจฉันบอบช้ำนะ!” เทมเพสมีรอยยิ้มชั่วร้ายขณะพูด “ฉันไม่ต้องการค่าเสื้อผ้าหรอก ฉันอยากได้ชุดเดิม! ที่ฉันใส่อยู่ก่อนที่แกจะทำพัง! ทำได้หรือเปล่า?”“นี่แก มันมากไปแล้ว! เราขอโทษแล้วไง แล้วเขายังโดนแกทำร้ายอีก!” ผู้หญิงคนนั้นเอามือปิดปากขณะที่น้ำตาไหล ตาของเธอบอกความรู้สึกทุกอย่าง ทั้งเจ็บและเศร้า“ฉันตบเขาเพราะเขายั่วโมโหฉันก่อน และเพราะใบหน้ามันน่ะคู่ควรกับฝ่ามือของฉัน มันต่างกันนะ” ลูกพี่เทมเพสยิ้มขณะพูด“ที่รัก มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่คิดว่าพื้นจะลื่นขนาดนี้ ก็เลยล้ม!” ใบหน้าของคนส่งของขมวดเคร่งเครียด เขาไม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 418
ใบหน้าของคนส่งของซีดเผือด เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วตัวแข็งทื่อ เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าพวกนั้นหมายถึงอะไร การปล่อยภรรยาให้อยู่กับคนพวกนั้นก็เหมือนปล่อยให้เธออยู่ที่ซ่อง! อย่างไรก็ตาม เงินแสนสำหรับเขาเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก เขาหามันมาไม่ได้แม้จะขายทุกอย่างที่มีอยู่ “แก...” ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนดวงตาของเธอเป็นสีแดง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็พบว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น เธอได้ยินมาว่ามีหลายพรรค ที่ชอบข่มขู่ พรรคอินทรีนี้เอาแต่ใจและกว้างขวางมากกว่าพรรคเทพเจ้ามังกรเสียอีกคนทั่วไปอย่างพวกเขาเกรงกลัวที่จะโดนคนพวกนี้รุกราน“คุณผู้ชายครับ ได้โปรดเถอะ ผมขอร้อง ภรรยาผมไม่มีอะไรดีเลย เธอธรรมดา! เรามีลูกอายุห้าเดือน รอเธอกลับไปให้นมอยู่ ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ ขอร้องล่ะ! ผมให้คุณสองพัน นั่นคือทั้งหมดที่มีแล้ว...”ชายผู้เป็นสามีคว้าแขนเสื้ออันธพาลอย่างอ้อนวอน“ปล่อยเสื้อผ้าฉัน! แกเป็นแค่คนส่งอาหาร พระเจ้ายังรู้ว่ามือแกมันมีเชื้อโรคมากแค่ไหน ถ้าแตะต้องเสื้อผ้าฉันอีกล่ะก็ แกตายแน่!”ลูกพี่เทมเพสร้องเสียงดังเมื่อเห็นมือคนส่งอาหารคนส่งของปล่อยทันที และไม่มีใครคาดว่าเขาจะคุกเข่าลงบนพื้นและอ้อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 419
แต่การกลับมาของเฟนด์นั้นไม่สำคัญ เขาเป็นแค่ทหารที่กลับมาจากกองทัพ เขาไม่มีทางเอาชนะคนพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวได้ “พี่ชายเฟนด์ ฉัน... ฉันขอโทษแต่ตอนนี้ฉันยุ่งมาก การเจอกันครั้งแรกของเราคือนายเห็นฉันคุกเข่าต่อหน้าคนอื่น!”ไทเกอร์ก้มหัวลงราวกับชีวิตนั้นไม่ได้เมตตากับเขาเลยเขาไม่ใช่คนที่เคยดื่มกับเฟนด์เมื่อห้าปีก่อนอีกต่อไป ผู้ชายคนที่มีความฝันอยากจะเปิดร้านอาหารความเป็นจริงในชีวิตทำให้ชีวิตเขาเรื่อย ๆ ชีวิตบังคับให้เขาต้องก้มตัวลง และก็ด้อยกว่าความเป็นจริง“ลุก!”ความเศร้าพุ่งเข้าที่หัวใจของเฟนด์ราวกับเข็มนับพัน “ไทเกอร์ ถ้ายังเป็นผู้ชายอยู่ก็ไม่ควรคุกเข่าให้กับไอ้ขยะพวกนี้! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! ฉัน เฟนด์ วู๊ด ในฐานะพี่ชายของนาย ขอสั่งให้นายลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!”“แต่...”ไทเกอร์เงยหน้ามองเฟนด์ด้วยสายตาอ้อนวอน “พี่ชาย ได้โปรดออกไปเถอะ ฉันไม่อยากให้นายมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้! ฉันจะจัดการมันเอง! ออกไปเถอะ!”“นาย? นายจะทำอะไรได้? อย่าทำเป็นเข้มแข็งไปหน่อยเลย! ลุก! ลุกเดี๋ยวนี้!”เฟนด์กัดฟันขณะกำหมัดแน่นเขารู้ถึงความดื้อรั้นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ไทเกอร์พูดว่าสามารถจัดการได้ถ้าเขาจัดการได
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 420
“จองหองนักนะ!” อันธพาลสามคนเดินไปข้างหน้าและล้อมเฟนด์ทันที พวกเขาปล่อยหมัดเข้าหาเฟนด์ ปั๊ก! ปั๊ก! ปั๊ก! เฟนด์ต่อยไปด้วยความเร็วปานสายฟ้า อันธพาลสามคนที่พุ่งเข้าหาเฟนด์โดนต่อยเข้าที่หน้า และก็ล้มลงไปกับพื้นโดยไม่ได้แตะต้องเส้นผมของเฟนด์แม้แต่เส้นเดียว เลือดไหลซึมจากริมฝีปากของสามคนนั้น พวกเขาตายอย่างน่าสยดสยอง"นี่มัน…" ในตอนแรกเทมเพสยืนอย่างเย่อหยิ่งโดยเอาแขนไขว้ที่หน้าอก พร้อมที่จะเห็นการนองเลือด เขาไม่คิดเลยว่าลูกน้องทั้งสามจะตายภายในวินาทีต่อมา!เขากลืนเสียงลงไปในลำคอ “อ อะไรกัน!?” ผู้คนหลายคนตกใจกับผลลัพธ์เช่นกัน “เขาฆ่าพวกนั้นแล้ว… โอ้ พระเจ้า! เขากล้าดียังไงไปฆ่าคนจากพรรคอินทรี?” “ใช่ ชายหนุ่มคนนี้แตกต่าง เขาเป็นคนกล้าหาญ!” “แต่สิ่งนี้ได้ผลอย่างแน่นอน พวกอันธพาลจากพรรคอินทรีล้วนไม่ต่างอะไรกับพวกชอบรังแก และชายหนุ่มผู้นี้เป็นทหารผ่านศึกที่มีทักษะอย่างแท้จริง! ทักษะการต่อสู้ของเขาช่างน่ากลัว และเขาสามารถฆ่าคนสามคนได้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที!” ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ชมก็เริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์นี้อย่างกระตือรือร้น หลายคนถึงกับสะดุดถอยหลังไปสองสาม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 421
เทมเพสเย้ยหยัน “เจอกันพรุ่งนี้” เขาพูดก่อนจะออกจากที่นั่น“ทั้งหมดเท่าไหร่ บอส?”อีวอนน์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบเงินประมาณ 8,000 เหรียญแล้ววางลงบนโต๊ะ “ค่าอาหาร และค่าจัดการศพทั้งสาม” เธอกล่าว “ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่ ไม่มีปัญหาเลย แน่นอนว่าไม่มีปัญหา!”บอสรีบวิ่งออกไปพร้อมกับส่งเสียงดังก่อนจะพูดว่า “ไอ้บ้าเทมเพส ไหนจะคนของเขาที่ชั่วบัดซบอีก ฉันทนมานานแล้ว คนพวกนี้ชอบรังแกคนอ่อนแอ แล้วก็ไม่มีใครกล้าสู้กับเขา แถมยังไม่เคยจ่ายอะไรอีกเวลามาที่นี่ พวกนั้นเอาแต่บอกว่าฉันเป็นหนี้พวกเขาอยู่ และหนี้ของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายพันเหรียญแล้วตอนนี้ พวกนั้นไม่เคยจ่ายเลยสักครั้ง”“ใช่ เราอยากให้คนพวกนี้ตายมาตลอด ขอบคุณครับท่านผู้มีเมตตา!”"ใช่! ทหารผ่านศึกคนนั้นจัดการได้โดยที่ไม่ต้องเสียเหงื่อเลย!”เสียงชมเชยจากผู้ชมเริ่มหลั่งไหล พวกเขายกย่องเฟนด์ตอนนั้นเองที่ชายชราก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเพื่อหาเฟนด์“นี่ ฉันแนะนำว่าควรออกจากอาณาเขตกลางให้เร็วที่สุดนะ” ชายชราแนะนำ “อย่าไปสู้ด้วยเลย พวกนั้นแข็งแกร่งด้านจำนวนคนมาก และยังมีพลังมากในพรรคอินทรี ออกไปจากที่นี่ให้ไกลที่สุดเท่านั้นที่จะทำให้มีชี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 422
เฟนด์และทันย่ารีบไปหาอีวอนน์ เธอทรุดตัวลงบนโต๊ะและหลับไป“นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเงียบไปนาน เธอกำลังหลับ แล้วเราจะทำไงกันดี? เราไม่ได้ขับรถมา”ทันย่าเหลือบมองเฟนด์ก่อนที่เธอเสริมว่า “คุณต้องอุ้มเธอกลับ”“แต่นั่นมันไม่เหมาะสมไม่ใช่เหรอ?”เฟนด์ตรวจดูอีวอนน์อีกครั้ง เขารู้สึกกระอักกระอ่วนจนแสดงออกมาทางสีหน้าหน้าอกของอีวอนน์ค่อนข้างใหญ่ และเธอก็สวมกระโปรงสั้นจนต้นขาส่วนใหญ่เปิดเผยออกมา ถ้าเขาอุ้มเธอกลับ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่โดนตัวเธอ... ประเด็นสำคัญที่สุดคือ แม้ว่าอีวอนน์จะเซ็กซี่และแต่งตัวอย่างมั่นใจ แต่เขาบอกได้เลยว่าอีวอนน์ไม่ได้ไร้เดียงสาแบบผู้หญิงขนาดนั้นเฟนด์คิดว่าเธอไม่ได้จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่ดื่มและพยายามทำให้เขาเมา“อะไรไม่เหมาะสม? นายคงไม่คิดว่าจะให้ฉันอุ้มเธอหรอกนะ?”ทันย่ากลอกตาไปที่เฟนด์ “มันดึกแล้ว ไม่อยากกลับบ้านเร็ว ๆ เหรอ?” เธอพูดในเมื่อไม่มีทางเลือก เฟนด์ทำได้เพียงหัวเราะกับความพ่ายแพ้ก่อนดึงตัวอีวอนน์ขึ้นอย่างง่ายดาย จากนั้นก็อุ้มเธอไว้บนหลังเธอทรุดตัวลงบนหลังของเฟนด์ขณะที่เฟนด์กอดขาทั้งสองของเธอ นี่ทำให้เขา
Latest chapter
