บทที่ 12

เวลาผ่านไปที่ละนิด

หนึ่งคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า ก็ถึงเวลาหนึ่งทุ่ม

ในขณะที่หลินโม่กำลังจะเล่นเกม ‘ราชันผู้ทรงเกียรติ’ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

หน้าจอโทรศัพท์แสดงสายเรียกเข้า

ปรากฏว่าเป็นสายจากฟางหงหัวหน้าทีมที่บริษัท

“ฟางหง?”

หลินโม่ค่อนข้างสงสัย

ความสัมพันธ์ของเขากับฟางหงนั้นธรรมดามาก

วันธรรมดาก็จะติดต่อกันแค่เรื่องงานเท่านั้น

พอเลิกงาน โดยพื้นฐานแล้วก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกัน

หลังจากรับสาย หลินโม่ก็พูดกับฟางหง

“ฮัลโหล หัวหน้า มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“หลินโม่ ทำไมวันนี้นายไม่มาบริษัท?”

“อ๋อ วันนี้ผมมีธุระนิดหน่อย ก็เลยไม่ได้เข้าไปครับ”

หลินโม่ตอบไปส่ง ๆ

“เอาล่ะ งั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาแล้ว วันนี้บริษัทปิดตัวลงอย่างเป็นทางการแล้ว”

“เงินเดือนของเดือนนี้ ก็โอนเข้าบัญชีนายตามปกติแล้วนะ”

ฟางหงกล่าวอย่างจนใจที่สุด

ท้ายที่สุดแล้ว บริษัทก็เจ๊ง

แต่งานต่อไปของเขายังไม่มีวี่แววเลย

ด้วยสถานการณ์ในนครหมัวตูตอนนี้ การจะหางานที่เหมาะสมสักงานหนึ่ง

ก็ยังถือว่าค่อนข้างยากอยู่!

“อย่างนั้นเหรอครับ”

น้ำเสียงของหลินโม่ฟังดูสบาย ๆ

“จริงสิ พรุ่งนี้ตอนกลางวันสิบเอ็ดโมงครึ่งแผนกเราจะจัดเลี้ยงส่งท้าย นายก็มาด้วยแล้วกันนะ”

เมื่อได้ฟังคำพูดของฟางหง หลินโม่ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

จากนั้นก็พูดขึ้น

“ได้ครับ ส่งที่อยู่มาให้ผมแล้วกัน”

อย่างไรก็ตาม ทุกคนก็เป็นเพื่อนร่วมงานที่รู้จักกันมาหนึ่งปี

แม้ว่าจะไม่ได้สนิทสนมกับใครเป็นพิเศษ แต่ก็ยังพอมีมิตรภาพอยู่บ้าง

ตอนนี้ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันแล้ว

ดังนั้นมื้อเลี้ยงส่งท้ายนี้ ก็ควรจะไปกินด้วยจะดีกว่า

“อืม งั้นพรุ่งนี้ตอนกลางวันสิบเอ็ดโมงครึ่งห้องโรส ชั้นสองของภัตตาคารถังเก๋อริมแม่น้ำผู่เจียงนะ แล้วเจอกัน ห้ามเบี้ยวล่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินโม่ก็พูดคุยทักทายอีกสองสามประโยค

หลังจากนั้น ก็วางสายไป

ต่อมา เขาก็เล่นโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง

จากนั้นก็ลงไปห้องฟิตเนสชั้นล่าง และออกกำลังกายไปกว่าสองชั่วโมง

ไม่นาน เหงื่อก็ท่วมตัว

เขามาที่ห้องน้ำ แช่ตัวในอ่างอาบน้ำพร้อมระบบนวด

จนกระทั่งสี่ทุ่ม เขาถึงได้เข้านอน

หลังจากปรับตัวมาสองวัน

เขาก็ขี้เกียจที่จะรอซื้อของลดราคาวินาทีทองตอนเที่ยงคืนอีกต่อไป

นอนหลับยาวไปจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น ตื่นมาแล้วค่อยซื้อของ มันไม่ดีกว่าหรือไง?

และแล้ว หนึ่งคืนก็ผ่านไป

วันต่อมา

เวลาแปดโมงเช้า

หลินโม่นอนหลับจนตื่นเอง!

หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จ

เขาก็เพิ่งจะเริ่มไถโทรศัพท์ดูไปพลางขณะกินอาหารเช้า

เปิดแอปเงินอุดหนุนห้าล้านล้าน

สินค้าอุดหนุนของวันนี้ ปรากฏอยู่บนหน้าแรกของแอปแล้ว

[นาฬิกาข้อมือโรเจอร์ ดูบูอีส์ เอ็กซ์คาลิเบอร์-RDDBEX0406

ราคาอุดหนุน : 100 บาท]

[บัตรคืนเงินยอดใช้จ่ายแบบทวีคูณ

ราคาอุดหนุน 49.5 บาท」

เมื่อมองดูสินค้าอุดหนุนของวันนี้

หลินโม่ก็ตกตะลึงไปในทันที!

“โรเจอร์ ดูบูอีส์ เอ็กซ์คาลิเบอร์?”

แววตาของเขาฉายแววประหลาดใจ

เขารู้จักแบรนด์นาฬิกาโรเจอร์ ดูบูอีส์

แบรนด์นี้คือดาวรุ่งพุ่งแรงแห่งวงการนาฬิกา

เพิ่งจะก่อตั้งโรงงานเมื่อปีสองพันหนึ่งนี่เอง

แม้ว่าจะเทียบกับแบรนด์ยักษ์ใหญ่ที่มีประวัติสืบทอดกันมาหนึ่งถึงสองร้อยปีอย่างปาเต็ก ฟิลิปป์หรือวาเชอรอง กงสตองแต็งไม่ได้

ทำให้ดูเหมือนเป็นแบรนด์ที่ใหม่มาก

แต่ถ้าเทียบกันในด้านระดับและคุณภาพแล้ว

โรเจอร์ ดูบูอีส์ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร!

และคอลเลกชันเอ็กซ์คาลิเบอร์นี้ ก็คือหนึ่งในคอลเลกชันระดับไฮเอนด์ของโรเจอร์ ดูบูอีส์!!

เขาก็คัดลอกชื่อสินค้านี้

หลินโม่เข้าไปค้นหาในบราว์เซอร์

ในวินาทีที่เขาเห็นภาพของนาฬิกาเรือนนี้

เขาก็สูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าปาก!!

หน้าปัดขนาดสี่สิบห้ามิลลิเมตร

ตัวเรือนและเม็ดมะยมทำจากทองคำโรสโกลด์สิบแปดเค!

และยิ่งไปกว่านั้น บนตัวเรือนยังประดับประดาไปด้วยเพชรเจียระไนทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าเกือบสิบสี่กะรัต!!