Share

บทที่ 6

Author: ฟักบิ๊กเบิ๊ม
เมื่อเวลาผ่านไป

ในไม่ช้า

ก็ถึงเวลายี่สิบสามนาฬิกาห้าสิบนาที

เมื่อมองดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์

ในใจของหลินโม่ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย!

“ไม่รู้ว่าจะมีของดีอะไรใหม่ ๆ เข้ามาบ้างนะ!”

ในตอนนี้ หลินโม่รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

และเอาแต่รีเฟรชหน้าจอโทรศัพท์ของเขาไม่หยุด

ทันทีที่เวลาผ่านเที่ยงคืน!

หลินโม่ก็ดึงหน้าจอลงเพื่อรีเฟรชทันที!

ทันใดนั้น สินค้าชิ้นใหม่ก็ปรากฏขึ้นในรายการสินค้า

[คอนโดมิเนียมจวินเยว่การ์เดนส์อาคารหมายเลขหนึ่ง จำนวนหนึ่งร้อยยี่สิบห้อง ราคาอุดหนุน: ห้าสิบบาท]

เมื่อมองดูสินค้าที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

หัวใจของหลินโม่ก็แทบจะหยุดเต้นไปครึ่งหนึ่ง!

จากนั้น

เขาก็สูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าไป!

“ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม? โครงการจวินเยว่การ์เดนส์ อาคารหมายเลขหนึ่ง?!”

จวินเยว่การ์เดนส์

เขาคุ้นเคยกับโครงการนี้เป็นอย่างดี!

ก็แน่ล่ะ

ก่อนหน้านี้ เขาก็เคยอาศัยอยู่ที่นั่น!

ยิ่งไปกว่านั้น

ห้องของเขาก็ยังไม่หมดสัญญาเช่าเลย!

จะบอกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของผู้อยู่อาศัยในโครงการนี้เป็นผู้เช่าก็ได้!

เพราะอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟใต้ดิน

ประกอบกับห่างจากสถานีรถไฟใต้ดินไปไม่กี่สถานีก็เป็นอุทยานเทคโนโลยี

ดังนั้น ราคาห้องพักในโครงการนี้

ห้องหนึ่งอย่างน้อยก็ต้องมีราคายี่สิบล้านขึ้นไป!!

และอาคารหมายเลขหนึ่งก็มีอยู่สองฝั่ง

นั่นก็คือ......หนึ่งร้อยยี่สิบห้อง!!

คิดเป็นมูลค่าสองพันสี่ร้อยล้านบาท!!

“เฮือก! ซื้อเลย!”

เขากลืนน้ำลายลงคอ แล้วใช้นิ้วกดลงไปทันที!

[ซื้อสำเร็จ!]

[สินค้ากำลังจัดส่ง เวลาที่คาดว่าจะมาถึง : 15 นาที!]

[กรุณารอรับสินค้า!]

สิบห้านาทีต่อมา

“ตุบ!”

พร้อมกับเสียงของหนักตกกระทบพื้นดังขึ้น

ลังกระดาษแข็งสองใบก็หล่นลงบนพื้น!

เขาเดินเข้าไปเปิดกล่อง

ภายใต้แสงไฟที่สาดส่อง

ตัวอักษรสีทองบนปกสีแดง ช่างดูเจิดจ้าเป็นพิเศษ!

เขากลืนน้ำลายอึก!

สีหน้าของหลินโม่ดูเหม่อลอย!

“รวยแล้ว! รวยแล้ว!!”

ในวินาทีนี้ ในใจของหลินโม่ตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!

ตอนนี้ ภายในลังกระดาษแข็งใบนี้!

เต็มไปด้วยหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด!

เขาสุ่มหยิบขึ้นมาเล่มหนึ่ง เปิดดูข้อมูลข้างในก็ปรากฏแก่สายตา!

[ที่อยู่ : คอนโดจวินเยว่การ์เดนส์ อาคารหมายเลขหนึ่งห้อง 101 พื้นที่ใช้สอย : 98.3 ตร.ม. เจ้าของ : หลินโม่]

เมื่อได้เห็นข้อมูลเรียบง่ายนี้!

หลินโม่ก็รู้สึกคอแห้งผากขึ้นมาทันที!

จากนั้น เขาก็หยิบขึ้นมาอีกสองเล่ม!

หลังจากเปิดดูไปครู่หนึ่ง

ในใจของหลินโม่ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก!!

บนโฉนดทุกเล่มที่นี่

ล้วนระบุชื่อของหลินโม่อย่างชัดเจนเหมือนกันหมด!

และในวินาทีนี้

หลินโม่ก็รู้สึกเหม่อลอยเล็กน้อย

ในหัวของเขานึกถึงคำถามหนึ่งบนเว็บไซต์ถามตอบยอดนิยมขึ้นมาอีกครั้ง

“จากคนถังแตก จนมีทรัพย์สินกว่าร้อยล้าน ต้องใช้เวลานานแค่ไหน?”

ในตอนนี้ หลินโม่รู้สึกว่าตนเองมีคุณสมบัติที่จะตอบคำถามนี้ได้

ตอบ : สิบห้านาที

ก็แน่ล่ะ ใครจะไปจินตนาการได้

ว่าหลินโม่ มหาเศรษฐีระดับเทพผู้ครอบครองทรัพย์สินมูลค่าสองพันสี่ร้อยล้าน และห้องพักกว่าร้อยห้องในหมัวตู

เมื่อสิบห้านาทีก่อน

ยังเป็นแค่คนธรรมดาที่มีเงินติดตัวอยู่เพียงสองหมื่นห้าพัน

ยังกลุ้มใจอยู่เลยว่าจะหาเงินได้อย่างไร?

“จะขายห้องพักหนึ่งร้อยยี่สิบห้องนี้ไม่ได้เด็ดขาด!”

หลินโม่พึมพำในใจ

เพราะว่าราคาอสังหาริมทรัพย์ในมหานครหมัวตูตอนนี้ยังคงอยู่ในช่วงขาขึ้น

การขายมันออกไป ก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าห่านที่ออกไข่เป็นทองคำ!

อีกอย่าง ตอนนี้เขาก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้เงินมากมายอะไร

ดังนั้นวิธีจัดการที่ดีที่สุดก็คือการปล่อยเช่า!

คอนโดจวินเยว่การ์เดนส์แห่งนี้เป็นที่นิยมในหมู่ผู้เช่าอย่างมาก

และถ้าปล่อยเช่าแบบแชร์ห้องกัน ราคาต่อหนึ่งห้องก็จะอยู่ที่ประมาณหนึ่งหมื่นถึงหนึ่งหมื่นห้าพัน

ส่วนการเช่า โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นแบบมัดจำหนึ่งเดือนจ่ายล่วงหน้าหนึ่งเดือน

หลินโม่ลองคำนวณดูคร่าว ๆ

เมื่อคำนวณตัวเลขที่แน่ชัดออกมาได้แล้ว

เขาก็สูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าไป!

ถ้าห้องทั้งหนึ่งร้อยยี่สิบห้องนี้ถูกปล่อยเช่าทั้งหมด

ต่อให้เขาไม่ทำอะไรเลย รายได้ค่าเช่าสุทธิต่อปี

ก็จะอยู่ที่แปดสิบหกล้านสี่แสน!!

“แค่เก็บค่าเช่าอย่างเดียวปีละแปดสิบกว่าล้าน นี่มันลัทธินายทุนที่ชั่วร้ายจริง ๆ!!”

เขาพึมพำออกมา

แต่ทว่ามุมปากของหลินโม่ในตอนนี้กลับฉีกยิ้มกว้างไปจนถึงกกหู!

ก็แน่ล่ะ

แม้ว่าระบบทุนนิยมจะชั่วร้าย

แต่ว่า... ผู้ครอบครองทุนนี้ กลับเป็นตัวเขาเองนี่นา!

มุมปากปรากฏรอยยิ้มที่ดูบ้าขึ้นมาเล็กน้อย

หลินโม่ก็ค่อย ๆ ผล็อยหลับไป

หนึ่งคืนผ่านไป... เมื่อถึงเช้าวันรุ่งขึ้น

หลินโม่อาบน้ำอย่างรวดเร็ว

หลังจากแต่งตัวเสร็จ

คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน

“ควรจะไปเก็บของที่ห้องเช่าเดิมมาได้แล้ว”

แม้คฤหาสน์จะใหญ่โต แต่ของใช้ในชีวิตประจำวันกลับมีไม่มาก

เขาส่ายหน้า

เขานำลังกระดาษแข็งทั้งสองใบเข้าลิฟต์ไป

แล้ววางมันไว้บนเบาะนั่งข้างคนขับ

เขาขับรถออกไป แวะกินอาหารเช้าที่ร้านข้างทาง

จากนั้นก็มุ่งตรงไปยังคอนโดจวินเยว่การ์เดนส์ทันที!

ประมาณสามสิบนาทีต่อมา

ณ คอนโดจวินเยว่การ์เดนส์

หลินโม่นำรถไปจอดที่หน้าบริษัทนายหน้า ‘เลี่ยนเจีย’ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโครงการ

จากนั้น ก็อุ้มลังออกมา

แล้วลงจากรถ

ภายในบริษัทนายหน้า

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เห็นภาพนั้นก็รีบออกมาต้อนรับทันที

เขาช่วยรับลังกระดาษแข็งทั้งสองใบจากมือของหลินโม่มา

แล้วพูดด้วยรอยยิ้มประจบประแจงว่า

“สวัสดีครับคุณลูกค้า บริษัทเลี่ยนเจียยินดีให้บริการครับ”

ทัศนคติของนายหน้าคนนี้เรียกได้ว่าสุภาพนอบน้อมอย่างยิ่ง!

ช่วยไม่ได้!

รถของหลินโม่จอดอยู่ตรงนั้นน่ะสิ!

รถสปอร์ตสุดเท่ขนาดนี้ นี่มันลูกเศรษฐีชัด ๆ!

มาครั้งนี้ คาดว่าคงจะมาซื้อบ้าน!

ถ้าหากขายได้สักหลัง ค่าคอมมิชชั่นของเขาจะไม่พุ่งกระฉูดเลยเหรอ?

หลังจากวางลังกระดาษลงบนโต๊ะรับแขกและรินชาให้หลินโม่แล้ว

เขาก็ถามหลินโม่ว่า

“ไม่ทราบว่าคุณลูกค้ามีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”

“ผมมีห้องอยู่สองตึกที่ต้องการปล่อยเช่า”

หลินโม่จิบชาไปหนึ่งอึกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“สองห้องใช่ไหมครับ? ถ้างั้นคุณลูกค้าได้นำหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์อสังหาริมทรัพย์มาด้วยไหมครับ?”

นายหน้ายังตามไม่ทันความคิด ในแววตาก็ฉายความผิดหวังออกมาเล็กน้อย

การปล่อยเช่าห้องชุด เขาแทบจะไม่ได้ค่าคอมมิชชั่นเลย

แต่เพราะรถสปอร์ตของหลินโม่จอดโชว์หราอยู่ตรงนั้น

น้ำเสียงของเขาก็ยังคงสุภาพนอบน้อม

สำหรับเรื่องนี้ หลินโม่ส่ายหัวอย่างเฉยเมย

แล้วชี้ไปที่ลังกระดาษแข็งพลางพูดว่า

“ในนี้คือหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์อสังหาริมทรัพย์ของผม คุณดูได้เลย”

เขาเปิดลังกระดาษแข็งออกตามสัญชาตญาณ!

ในกล่องทั้งสองใบ เต็มไปด้วยสมุดเล่มสีแดง!

“ซี้ด!!”

เขาถึงกับสูดลมหายใจเย็นเยียบ!

ในใจก็เกิดการคาดเดาขึ้นมา!

หรือว่าทั้งสองลังใหญ่นี้ คือหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด?!

แล้วหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์ในสองกล่องใหญ่นี้ จะมีทั้งหมดกี่ห้องกันล่ะเนี่ย?!

เขาหยิบขึ้นมาเล่มหนึ่งด้วยมือที่สั่นเทา

แล้วเปิดดู

“คอนโดจวินเยว่การ์เดนส์ อาคารหมายเลขหนึ่งห้อง 101 เจ้าของ : หลินโม่!”

ทันทีที่ได้เห็นที่อยู่ของห้องนี้และชื่อของเจ้าของ

นายหน้าคนนั้นก็รู้สึกคอแห้งผากขึ้นมาทันที!

พร้อมกันนั้น เขาก็เข้าใจขึ้นมาในทันที!

เขามองไปยังหลินโม่ที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์และจิบชาอยู่ด้วยสีหน้าที่ตกตะลึงสุดขีด

แล้วอุทานออกมา

“คุณ...คุณคือคุณหลินโม่คนนั้น ที่ซื้อสองตึกในคอนโดจวินเยว่การ์เดนส์ไปใช่ไหมครับ?!!”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 40

    สี่ร้อยล้าน!ตัวเลขนี้ยังคงทำให้เซี่ยอวี่โม่ตกใจอย่างมาก!เดิมที!ตอนที่เธอรู้ว่านาฬิกาข้อมือของหลินโม่ราคายี่สิบล้านเธอก็ถูกทำให้ตกใจไปแล้วแต่ว่าตอนนี้พอรู้ว่ารถคันนี้ราคาสี่ร้อยล้าน!ในชั่วขณะนี้!เซี่ยอวี่โม่รู้สึกว่ามุมมองของตัวเองถูกพลิกกลับตาลปัตรไปหมด!นาฬิกาข้อมือยี่สิบล้าน!รถสปอร์ตสี่ร้อยล้าน!เซี่ยอวี่โม่ที่อยู่ตรงนั้นตอนนี้ ก็ถึงกับอ้าปากค้าง!ในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง!“พี่ชายสุดยอดเลย อายุยังน้อยขนาดนี้ ก็ซื้อซูเปอร์คาร์ราคาสี่ร้อยล้านได้แล้ว!”เซี่ยอวี่โม่ที่อยู่ตรงนั้น พูดออกมาเสียงหวาน“ก็พอได้ รถคันนี้ไม่ได้แพงหรอก”หลินโม่ยิ้ม ส่ายหัวแล้วพูดเขาพูดความจริงถึงยังไงรถคันนี้ ตัวเองก็ใช้เงินแค่ห้าสิบสตางค์ซื้อมา...ทว่าคนอื่นไม่รู้เรื่องนี้เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของหลินโม่มุมปากก็กระตุกทันที!โดยเฉพาะเหล่าทายาทเศรษฐีที่อยู่ตรงนั้นตอนนี้ในใจก็กำลังด่าอย่างต่อเนื่องสุดท้ายแล้ว นี่มันใช่คำพูดของคนเหรอ?รถสปอร์ตสี่ร้อยล้าน!นี่เรียกไม่แพงเหรอ?แทบจะอ้วกแล้ว!ถ้ารถคันนี้ถือว่าไม่แพงแล้วทายาทเศรษฐีอย่างพวกเขาที่ซื้อรถสปอร์ตยี่สิบสามสิบล้านคั

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 39

    ถ้าไม่ใช่เพราะเจี่ยงเชี่ยนคนนี้ตนจะไปล่วงเกินหลินโม่ได้ยังไง?แล้วจะทำให้ตนถูกจ้าวชุนเกลียดได้ยังไง?ส่วนอีกด้านหนึ่งในลิฟต์จ้าวชุนมองเซี่ยอวี่โม่ที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูด“คนนี้คือพี่สะใภ้ใช่ไหมครับ? สวยจริง ๆ!”เมื่อคำพูดนี้จบลงใบหน้าของเซี่ยอวี่โม่ก็แดงขึ้นเธอก้มหน้าลง เล่นชายเสื้ออยู่ตรงนั้นส่วนตอนนี้ หลินโม่กลับแค่ยิ้มจากนั้นก็มองกลุ่มทายาทเศรษฐีที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูด“พวกนี้เพื่อนนายเหรอ?”ได้ยินคำพูดของหลินโม่ จ้าวชุนก็รีบตอบกลับ อย่างรวดเร็ว“อ๋อ ใช่ครับ! พี่โม่ ผมขอแนะนำให้รู้จักนะครับ!เจ้าอ้วนคนนี้คืออู๋หย่ง เป็นกลุ่มเพื่อนซี้ของผม!ที่บ้านเปิดบริษัทการค้าต่างประเทศ!”หลังจากแนะนำไปช่วงหนึ่งอู๋หย่งที่ตัวอ้วนท้วม ก็พยักหน้าให้หลินโม่ แล้วพูด“สวัสดีครับพี่โม่!”หลินโม่ตอนนี้ ก็ตอบกลับไปเช่นกัน“เจ้าหมอนี่คือเจิ้งหยาง ที่บ้านเปิด...”แนะนำไปรอบหนึ่งหลินโม่ก็จำได้เจ็ดแปดส่วนและในตอนนี้เองจ้าวชุนที่อยู่ตรงนั้น ก็พูดกับหลินโม่ด้วยรอยยิ้ม“จริงสิพี่โม่ ผมยังมีคำขอที่ไม่สมควรขออยู่น่ะครับ”“หืม? มีอะไรล่ะ?”“หึ ๆ ก่อนหน้านี้ผมเคยเล่าเรื่องปอร์เช่คั

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 38

    ไอ้เด็กเวรถูกเตะครั้งหนึ่ง จนล้มลงกับพื้นอย่างแรง!ตอนนี้ทั้งตัวมึนงงไปหมด!ในชั่วขณะต่อมาตัวของเด็กเวรคนนี้กลับรู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่างโดยพลัน!ขณะเดียกวันก็มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย!จ้าวชุนที่อยู่ตรงนั้น!ตอนนี้กำลังมองหลินโม่ที่อยู่ตรงหน้า ด้วยสีหน้าตื่นเต้นและดีใจพูดว่า “พี่ครับ! ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอพี่ที่นี่!”“นายคือ?”มองจ้าวชุนที่อยู่ตรงหน้าหลินโม่รู้สึกสงสัยเล็กน้อยชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ ตัวเองรู้สึกคุ้นตาอยู่บ้างจริง ๆแต่ในชั่วขณะหนึ่ง กลับคิดไม่ออกว่า เคยเจอกันที่ไหนมาก่อน“นายคือ?”“พี่ครับ! ผมเอง! ก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันที่ลานจอดรถไงครับ! ตอนนั้นผมขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส!”น้ำเสียงของจ้าวชุนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยพูดออกมา อย่างรวดเร็วได้ยินคำพูดนี้ หลินโม่ก็ตระหนักได้ทันทีทันใดนั้น เขาก็พูดขึ้นมา โดยพลัน“ที่แท้ก็นายเนี่เอง ที่ตอนนั้นนายร้องไห้โวยวายว่ากลับไปจะโดนพ่อแม่ตีตายใช่ไหม?”ครั้งนี้ในที่สุดหลินโม่ก็นึกออก!นี่คือเจ้าของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส ที่ขับรถชนปอร์เช่ของตนเมื่อครั้งก่อน!หลังจากคำพูดของหลินโม่จบลงจ้

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 37

    หลินโม่เดินเข้ามา แล้วพูดว่า“อวี่โม่ เกิดอะไรขึ้น?”ยังไม่ทันที่เซี่ยอวี่โม่จะพูดเจี่ยงเชี่ยนที่อยู่ตรงนั้น ก็พูดขึ้นมาก่อน“อุ๊ย อวี่โม่ นี่คือแฟนเธอเหรอ?หน้าตาก็พอใช้ได้ แต่น่าเสียดายที่เป็นพวกยาจก!ได้แต่พาเธอกินร้านบุฟเฟต์ที่มีแต่พวกคนจนที่มากิน!”ได้ยินคำพูดนี้สีหน้าของหลินโม่ก็เย็นชาลงเล็กน้อยจากนั้น ก็เหลือบมองเจี่ยงเชี่ยนที่อยู่ตรงนั้นทันใดนั้น ก็ยิ้มเย็น แล้วพูดว่า“งั้นดูท่า เธอคงเพิ่งออกมาจากร้านอาหารหรูสินะ?”ได้ยินคำพูดนี้ เจี่ยงเชี่ยนก็เต็มไปด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเชิดหน้าขึ้น แล้วพูดว่า“แน่นอนอยู่แล้ว! ฉันเพิ่งกินสเต๊กสุดหรูกับแฟนที่ร้านอาหารเฝ่ยชุ่ยเสร็จ!”ร้านอาหารเฝ่ยชุ่ยเป็นร้านอาหารสไตล์ตะวันตกสุดหรูค่ากินต่อคน อย่างน้อยก็มากกว่าห้าพัน!ได้ยินแบบนี้ หลินโม่ก็พยักหน้า แล้วพูดว่า“งั้นดูท่าแฟนเธอจะอยากอาหารมากเลยนะ”“หืม?”เซี่ยอวี่โม่กับเจี่ยงเชี่ยน ทั้งสองคนมึนงงไปชั่วขณะไม่ใช่ว่ากำลังพูดเรื่องร้านอาหารอยู่เหรอ?หลินโม่ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้สนใจแฟนของเจี่ยงเชี่ยนล่ะ?แต่ในตอนนั้นเองหลินโม่มองเจี่ยงเชี่ยนอย่างเหยียดหยาม แล้วพูดว่า“ถ้าไม่

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 36

    คนที่กำลังกินข้าวอยู่ที่นี่ตอนนี้ก็คือทายาทเศรษฐีที่ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส ชนปอร์เช่ของหลินโม่เมื่อครั้งก่อน!แม้ว่าครั้งก่อนหลินโม่จะไม่ได้ให้เขาชดใช้ค่าเสียหายหลังจากเขากลับบ้าน ก็รอดตัวไปจริง ๆแต่วันต่อมา หลังจากเขาใจเย็นลงกลับพบว่าตัวเขานี่แม่งขาดทุนไปเป็นร้อยล้านเลยนี่นา!!ตอนนั้นเขาเครียดเกินไป และร้อนรนเกินไปจริง ๆคิดไม่ถึงเลยสักนิดคนที่สามารถเอารถเทพที่มีแต่ในตำนานคันนี้มาครอบครองได้จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?ถึงแม้ว่าตัวเองจะชนรถของเขาแต่ตัวเองควรจะใช้โอกาสนี้สร้างความสัมพันธ์กับเขาไว้สิ!แต่ตอนนั้นตัวเอง กลับหนีอย่างโง่ ๆ!ตอนนี้เมื่อนึกถึงการกระทำของตัวเองในตอนนั้นเขาก็แทบอยากจะ ตบหน้าตัวเองสักสองทีจริง ๆ!ได้ยินคำพูดนี้ ชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมอีกคน ก็เบ้ปาก แล้วพูดว่า“พอได้แล้ว มีอะไรให้ต้องโมโหขนาดนั้นกัน วงสังคมในมหานครหมัวตูของเราก็กว้างเท่านี้เอง ในอนาคตต้องมีโอกาสเจอกันอยู่แล้ว!พอแล้ว รีบกินข้าวเถอะ หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราไปดื่มเหล้าที่ร้านของเหล่าหวังกัน!ได้ยินว่าช่วงนี้มีพวกสาวสวยมาที่ร้านของเหล่าหวังบ่อย ๆ ด้วยนะ!”พอพูดจบชายห

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 35

    ตอนนั้น เธอก็คิดว่า นี่เป็นแค่นาฬิกาข้อมือที่ดีนิดหน่อย!แต่ตอนนี้ถึงเพิ่งรู้!นาฬิกาเรือนนี้มีราคาตั้งยี่สิบล้าน!ราคานี้...ทำให้เธอตกใจมากจริง ๆ!หลังจากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างสะท้อนใจ“พี่นี่รวยจริง ๆ เลยนะคะ”ได้ยินแบบนี้ หลินโม่ก็แค่ยิ้ม แล้วพูดว่า“ก็พอใช้”หลังจากพูดจบ หลินโม่ก็มองไปที่สองข้างถนน ซึ่งมีสาวสวยจำนวนไม่น้อย แล้วพูดว่า“หมัวซี่นี่สมชื่อเสียงจริง ๆ จำนวนสาวสวยเยอะมาก”ได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของเซี่ยอวี่โม่ ก็แข็งทื่อไป!แต่ในตอนนั้นเองคำพูดของหลินโม่ก็เปลี่ยนทิศทางมุมปากของเขายกขึ้น แล้วพูดว่า“แต่ฉันดูแล้ว ที่สวยที่สุด ก็ยังเป็นเธอ”“ไม่หรอกค่ะ~”ใบหน้าของเซี่ยอวี่โม่แดงขึ้นเล็กน้อยรถยังขับต่อไปขับรถเล่นในมหาวิทยาลัยหลังจากขับรถเล่นได้รอบหนึ่งหลินโม่ก็เหลือบมองเซี่ยอวี่โม่ แล้วพูดว่า“ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันไหม?”ได้ยินคำพูดนี้ดวงตาของเซี่ยอวี่โม่ก็เป็นประกาย!แต่หลังจากนั้น เธอก็แสร้งทำเป็นลังเล และสงวนท่าทีแต่สุดท้าย ก็พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า“งั้น...ก็ได้ค่ะ”หลินโม่ได้ยินคำพูดนี้มุมปากก็ยกขึ้นไม่หยุด“งั้นก็ไปกันเถอะ”พูด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status