Share

บทที่ 7

Author: ฟักบิ๊กเบิ๊ม
เมื่อเช้านี้เอง

ในหมู่บริษัทนายหน้าอสังหาริมทรัพย์ย่านนี้

มีข่าวลือหนึ่งแพร่สะพัดไปทั่ว!

นั่นก็คือ ห้องชุดทั้งสองตึกในอาคารหมายเลขหนึ่งของโครงการจวินเยว่การ์เดนส์ ถูกคุณหลินผู้ลึกลับกว้านซื้อไปทั้งหมด!

และที่สำคัญกว่านั้นคือ!!

ห้องทั้งหมดยังไม่ได้ปล่อยเช่า!!

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงพยายามอย่างยิ่งที่จะติดต่อคุณหลินผู้ลึกลับคนนี้ให้ได้!

แต่กลับไม่มีใครมีช่องทางการติดต่อของเขาเลยแม้แต่น้อย!!

ทว่าในตอนนี้!

คุณหลินผู้ลึกลับคนนั้น กลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา!

เรื่องแบบนี้ จะไม่ทำให้เขาตื่นเต้นดีใจจนเนื้อเต้นได้อย่างไร?!

“ถ้าที่จวินเยว่การ์เดนส์ไม่มีเจ้าของคนอื่นที่แซ่หลินแล้วซื้อตึกไปสองหลังล่ะก็... คนนั้นก็คงเป็นผมเอง”

หลินโม่เอ่ยพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ขณะนั่งอยู่บนโซฟา

เขาจิบชาไปหนึ่งอึกแล้วจึงพูดต่อ

“เอื๊อก!”

นายหน้าคนนั้นกลืนน้ำลายอึกใหญ่

เมื่อมองไปที่หลินโม่

สีหน้าของเขาก็ฉายแววตื่นเต้นอย่างถึงขีดสุด!

คุณหลินคนนี้ มีห้องพักถึงหนึ่งร้อยยี่สิบห้องที่ต้องการปล่อยเช่า!

ถ้าหากปล่อยเช่าห้องทั้งหมดนี้ได้ ค่าคอมมิชชั่นที่เขาจะได้รับ... แค่คิดใบหน้าของเขาก็ฉายแววตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิด!

“แล้ว ผมต้องรอนานแค่ไหน?”

หลินโม่หัวเราะเบา ๆ แล้วเอ่ยถาม

ทันใดนั้น นายหน้าคนนั้นก็ดึงสติกลับมาได้ แล้วรีบพูดว่า

“ขอโทษครับคุณหลิน ผมเหม่อไป พอดีออเดอร์ของคุณใหญ่เกินไป ผมตัดสินใจเองไม่ได้ รบกวนรอสักครู่นะครับ ผมจะไปตามผู้จัดการมา”

พูดจบ เขาก็รีบร้อนวิ่งเข้าไปในห้องผู้จัดการ

ขณะนั้นภายในห้องผู้จัดการ

ผู้จัดการโจวแห่งบริษัทเลี่ยนเจียกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

“ผู้จัดการโจวครับ!”

นายหน้าคนนั้นวิ่งพรวดเข้ามาแล้วร้องเรียก

ผู้จัดการโจวที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ขมวดคิ้วทันที

เขามองไปยังนายหน้าคนนั้นด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

“รอเดี๋ยว”

เขาพูดจบ

ก็ใช้มือปิดไมโครโฟนโทรศัพท์ แล้วหันมามองนายหน้าหนุ่มพลางเอ็ดเสียงเข้ม

“มีเรื่องอะไร! ไม่เห็นหรือไงว่าฉันคุยโทรศัพท์อยู่!”

“ผู้จัดการโจวครับ คุณหลิน... คุณหลินมาแล้วครับ!”

“คุณหลิน? คุณหลินไหนกัน เรื่องหยุมหยิมแค่นี้ก็...”

ผู้จัดการโจวกำลังจะเอ่ยปากบ่นต่อ

แต่ก็พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้!

ดวงตาของเขาเบิกกว้างจ้องไปยังนายหน้าหนุ่ม ลมหายใจเริ่มหอบถี่!

แล้วเอ่ยถาม

“คุณหลิน? ใช่คุณหลินคนที่ซื้อตึกสองหลังในจวินเยว่การ์เดนส์หรือเปล่า?!”

“ใช่ครับ ผู้จัดการโจว”

สิ้นเสียงตอบรับ

ผู้จัดการโจวก็รีบพูดกับปลายสายอีกสองสามประโยค

จากนั้นก็วางสายทันที เขาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วหันไปพูดกับลูกน้อง

“ยังไม่รีบพาฉันไปอีก! อย่าปล่อยให้คุณหลินรอนาน!”

เมื่อเห็นภาพนั้น

มุมปากของนายหน้าหนุ่มก็กระตุกเบา ๆ

นี่มัน... พลิกหน้ามือเป็นหลังมือเร็วจริง ๆ!

เขาได้แต่บ่นในใจ

จากนั้นก็รีบพาผู้จัดการโจวเดินออกไปข้างนอก

ณ ห้องโถง...

ทันทีที่ผู้จัดการโจวได้เห็นหลินโม่

เขาก็ถึงกับตกตะลึงในใจ!

วัยรุ่น!

เด็กเกินไปแล้วจริง ๆ!!

เดิมทีเขาคิดว่า คนที่สามารถทุ่มเงินหลายร้อยล้านเพื่อซื้อตึกสองหลังได้

อย่างน้อยก็ต้องเป็นชายวัยกลางคนอายุสามสิบสี่สิบปี!

แต่หลินโม่ที่อยู่ตรงหน้า

กลับดูเหมือนเพิ่งจะอายุยี่สิบสามยี่สิบสี่ปีเท่านั้น!

นี่ช่างเกินความคาดหมายของผู้จัดการโจวไปมากจริง ๆ!

“นี่จะต้องเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันนะ?”

เขาอุทานในใจ

จากนั้นก็รีบปั้นรอยยิ้มประจบประแจงแล้วเอ่ยว่า

“คุณหลิน สวัสดีครับ สวัสดีครับ ทำให้คุณรอนานเลย!

ผมเป็นผู้จัดการของบริษัทเลี่ยนเจียสาขานี้ ผมชื่อโจวว่านไฉครับ”

“สวัสดีครับ ผู้จัดการโจว”

หลินโม่ลุกขึ้นยืนเตรียมจะจับมือทักทาย

แต่อีกฝ่ายกลับโค้งคำนับเก้าสิบองศาให้เขาทันที!

แล้วสายตาของผู้จัดการโจวก็พลันเหลือบไปเห็นลังสองใบที่ใส่โฉนดห้องชุดวางอยู่

แววตาลุกวาวด้วยความกระตือรือร้น!

ก็แน่ล่ะสิ!!

นี่มันธุรกิจชิ้นใหญ่มหึมาเลยนะ!!

คุณชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ กว้านซื้อไปถึงสองตึก!

ถ้าหากคว้าดีลนี้มาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าได้สัญญาเป็นตัวแทนแต่เพียงผู้เดียวล่ะก็

ถ้าอย่างนั้น

โครงการจวินเยว่การ์เดนส์

ก็จะกลายเป็นทำเลทองที่สาขาของพวกเขาถือครองสัดส่วนห้องเช่ามากที่สุดในย่านนี้ แซงหน้าบริษัทนายหน้าเจ้าอื่นทั้งหมดไปเลย!

ยิ่งไปกว่านั้น หากสามารถสร้างความสัมพันธ์อันดีกับลูกค้าประเภทนี้ได้

ก็ย่อมเป็นประโยชน์ต่ออนาคตของสาขาพวกเขาอย่างมหาศาล!

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าในอนาคตเขาจะกลับมาลงทุนในโครงการแถวนี้อีกหรือไม่

แค่เพียงเขาเอ่ยปากแนะนำพวกเขากับเพื่อนฝูงของเขาสักหน่อย

นั่นก็ถือเป็นผลประโยชน์ที่พวกเขาคาดไม่ถึงแล้ว!!

ทันใดนั้น!

ผู้จัดการโจวก็รีบพูดขึ้นว่า

“คุณหลิน เรียกผมว่าเสี่ยวโจวก็ได้ครับ”

พูดจบ เขาก็เหลือบมองนายหน้าหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลัง แล้วแสร้งทำเสียงดุ

“นายทำงานยังไงกัน! ปล่อยให้คุณหลินนั่งรออยู่แค่ในห้องโถงได้ยังไง?”

พูดจบ เขาก็หันกลับมาหัวเราะแล้วพูดกับหลินโม่ว่า

“คุณหลินครับ เชิญคุยกันที่ห้องรับรองแขกวีไอพีดีกว่าไหมครับ?”

“ไม่ต้องหรอกครับ คุยตรงนี้แหละสะดวกดี”

ผู้จัดการโจวก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

เมื่อเห็นหลินโม่ยืนยันเช่นนั้น เขาพยักหน้า

แล้วเข้าเรื่องทันที

“ที่คุณหลินมาครั้งนี้ คือเตรียมจะปล่อยเช่าห้องทั้งหมดที่มีอยู่ในมือเลยใช่ไหมครับ?”

“ใช่ครับ ผมต้องการปล่อยเช่าทั้งหมดในคราวเดียว”

“ยอดเยี่ยมไปเลยครับ! ตอนนี้ห้องพักในจวินเยว่การ์เดนส์ส่วนใหญ่ถูกเช่าไปเกือบหมดแล้ว

ส่วนตึกสองหลังของคุณหลินถึงจะยังว่างอยู่ แต่ก็เป็นห้องที่ตกแต่งครบครัน

ถ้าปล่อยเช่าแยกเป็นห้อง อย่างน้อยน่าจะได้ราคาประมาณหนึ่งหมื่นเจ็ดพันห้าร้อยต่อเดือนเลยครับ!

แต่ถ้าจะปล่อยเช่าแบบเหมาทั้งหมด ราคาอาจจะต้องลดหลั่นลงมาเล็กน้อย”

“อืม งั้นปล่อยเช่าเป็นห้องเดี่ยวก็ได้ คิดตามราคาตลาดไปเลย ใช้รูปแบบมัดจำหนึ่งเดือน จ่ายล่วงหน้าหนึ่งเดือน ส่วนค่าน้ำค่าไฟให้ผู้เช่ารับผิดชอบเอง”

หลินโม่พูดอย่างเรียบเฉย

เมื่อคืนเขาคำนวณไว้หมดแล้ว อาคารหมายเลขหนึ่งเป็นแบบสี่ห้องนอนสองห้องโถง

ถ้าปล่อยเช่าได้ทั้งหมด ภายในหนึ่งเดือนเขาก็จะได้รับรายได้กว่าเจ็ดล้าน!

หลินโม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

แล้วจึงเอ่ย

“ห้องพักหนึ่งร้อยยี่สิบห้องนี้ ถ้าพวกคุณสามารถปล่อยเช่าทั้งหมดได้ในเวลาอันรวดเร็ว...

ผมก็จะให้สัญญาผูกขาดกับพวกคุณแต่เพียงผู้เดียว!”

เมื่อประโยคนี้หลุดออกจากปาก

ผู้จัดการโจวที่อยู่ตรงนั้นก็ถึงกับตาเบิกโพลง!

จากนั้น เขาก็รีบทุบอกรับประกันอย่างแข็งขัน

“คุณหลินวางใจได้เลยครับ! มอบหมายให้เลี่ยนเจียของพวกเรา เรารับประกันว่าจะช่วยคุณปล่อยเช่าทั้งหมดให้ได้โดยเร็วที่สุดครับ!”

ในทันใดนั้น

หลังจากเซ็นสัญญาแต่งตั้งตัวแทนเรียบร้อย ทุกอย่างก็เป็นอันเสร็จสิ้น

หลินโม่ย้ายลังหนังสือกรรมสิทธิ์กลับขึ้นไปบนรถ

เมื่อมองไปยังรถซูเปอร์คาร์ปอร์เช่สีขาวบริสุทธิ์ที่ดูทรงอำนาจคันนั้น

ในใจของผู้จัดการโจวก็ยิ่งทึ่งและทอดถอนใจ ในแววตาเต็มไปด้วยความอิจฉา!

“คุณหลินครับ นี่ก็เที่ยงแล้ว ไม่ทราบว่าให้ผมเลี้ยงอาหารกลางวันสักมื้อได้ไหมครับ?”

ผู้จัดการโจวมองดูเวลาแล้วเอ่ยชวน

“ไม่เป็นไรครับ ผมยังต้องเข้าไปเอาของในย่านที่พัก เตรียมจะย้ายบ้านน่ะครับ”

หลินโม่ส่ายหน้าปฏิเสธ

“ย้ายบ้านเหรอครับ?”

ผู้จัดการโจวชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วรีบเสนอตัวทันที

“เดี๋ยวผมช่วยย้ายให้ครับ!”

“ไม่ต้องหรอกครับ ของก็ไม่ได้มีเยอะอะไร”

หลังจากปฏิเสธกันไปมา หลินโม่ก็สุดจะทนการรบเร้าของผู้จัดการโจวได้ สุดท้ายจึงต้องยอมให้เขาเข้าไปในคอนโดด้วยกัน

ทั้งสองคนมาถึงชั้นสิบเจ็ดของอาคาร

ทันทีที่เดินมาถึงหน้าห้องของตัวเอง

สีหน้าของหลินโม่ก็พลันแข็งค้าง

แววตาเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบในทันที!

เพราะเขาเพิ่งพบว่า!

ข้าวของทั้งหมดของเขา ถูกโยนออกมากองไว้นอกประตู!
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 40

    สี่ร้อยล้าน!ตัวเลขนี้ยังคงทำให้เซี่ยอวี่โม่ตกใจอย่างมาก!เดิมที!ตอนที่เธอรู้ว่านาฬิกาข้อมือของหลินโม่ราคายี่สิบล้านเธอก็ถูกทำให้ตกใจไปแล้วแต่ว่าตอนนี้พอรู้ว่ารถคันนี้ราคาสี่ร้อยล้าน!ในชั่วขณะนี้!เซี่ยอวี่โม่รู้สึกว่ามุมมองของตัวเองถูกพลิกกลับตาลปัตรไปหมด!นาฬิกาข้อมือยี่สิบล้าน!รถสปอร์ตสี่ร้อยล้าน!เซี่ยอวี่โม่ที่อยู่ตรงนั้นตอนนี้ ก็ถึงกับอ้าปากค้าง!ในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง!“พี่ชายสุดยอดเลย อายุยังน้อยขนาดนี้ ก็ซื้อซูเปอร์คาร์ราคาสี่ร้อยล้านได้แล้ว!”เซี่ยอวี่โม่ที่อยู่ตรงนั้น พูดออกมาเสียงหวาน“ก็พอได้ รถคันนี้ไม่ได้แพงหรอก”หลินโม่ยิ้ม ส่ายหัวแล้วพูดเขาพูดความจริงถึงยังไงรถคันนี้ ตัวเองก็ใช้เงินแค่ห้าสิบสตางค์ซื้อมา...ทว่าคนอื่นไม่รู้เรื่องนี้เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของหลินโม่มุมปากก็กระตุกทันที!โดยเฉพาะเหล่าทายาทเศรษฐีที่อยู่ตรงนั้นตอนนี้ในใจก็กำลังด่าอย่างต่อเนื่องสุดท้ายแล้ว นี่มันใช่คำพูดของคนเหรอ?รถสปอร์ตสี่ร้อยล้าน!นี่เรียกไม่แพงเหรอ?แทบจะอ้วกแล้ว!ถ้ารถคันนี้ถือว่าไม่แพงแล้วทายาทเศรษฐีอย่างพวกเขาที่ซื้อรถสปอร์ตยี่สิบสามสิบล้านคั

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 39

    ถ้าไม่ใช่เพราะเจี่ยงเชี่ยนคนนี้ตนจะไปล่วงเกินหลินโม่ได้ยังไง?แล้วจะทำให้ตนถูกจ้าวชุนเกลียดได้ยังไง?ส่วนอีกด้านหนึ่งในลิฟต์จ้าวชุนมองเซี่ยอวี่โม่ที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูด“คนนี้คือพี่สะใภ้ใช่ไหมครับ? สวยจริง ๆ!”เมื่อคำพูดนี้จบลงใบหน้าของเซี่ยอวี่โม่ก็แดงขึ้นเธอก้มหน้าลง เล่นชายเสื้ออยู่ตรงนั้นส่วนตอนนี้ หลินโม่กลับแค่ยิ้มจากนั้นก็มองกลุ่มทายาทเศรษฐีที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูด“พวกนี้เพื่อนนายเหรอ?”ได้ยินคำพูดของหลินโม่ จ้าวชุนก็รีบตอบกลับ อย่างรวดเร็ว“อ๋อ ใช่ครับ! พี่โม่ ผมขอแนะนำให้รู้จักนะครับ!เจ้าอ้วนคนนี้คืออู๋หย่ง เป็นกลุ่มเพื่อนซี้ของผม!ที่บ้านเปิดบริษัทการค้าต่างประเทศ!”หลังจากแนะนำไปช่วงหนึ่งอู๋หย่งที่ตัวอ้วนท้วม ก็พยักหน้าให้หลินโม่ แล้วพูด“สวัสดีครับพี่โม่!”หลินโม่ตอนนี้ ก็ตอบกลับไปเช่นกัน“เจ้าหมอนี่คือเจิ้งหยาง ที่บ้านเปิด...”แนะนำไปรอบหนึ่งหลินโม่ก็จำได้เจ็ดแปดส่วนและในตอนนี้เองจ้าวชุนที่อยู่ตรงนั้น ก็พูดกับหลินโม่ด้วยรอยยิ้ม“จริงสิพี่โม่ ผมยังมีคำขอที่ไม่สมควรขออยู่น่ะครับ”“หืม? มีอะไรล่ะ?”“หึ ๆ ก่อนหน้านี้ผมเคยเล่าเรื่องปอร์เช่คั

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 38

    ไอ้เด็กเวรถูกเตะครั้งหนึ่ง จนล้มลงกับพื้นอย่างแรง!ตอนนี้ทั้งตัวมึนงงไปหมด!ในชั่วขณะต่อมาตัวของเด็กเวรคนนี้กลับรู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่างโดยพลัน!ขณะเดียกวันก็มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย!จ้าวชุนที่อยู่ตรงนั้น!ตอนนี้กำลังมองหลินโม่ที่อยู่ตรงหน้า ด้วยสีหน้าตื่นเต้นและดีใจพูดว่า “พี่ครับ! ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอพี่ที่นี่!”“นายคือ?”มองจ้าวชุนที่อยู่ตรงหน้าหลินโม่รู้สึกสงสัยเล็กน้อยชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ ตัวเองรู้สึกคุ้นตาอยู่บ้างจริง ๆแต่ในชั่วขณะหนึ่ง กลับคิดไม่ออกว่า เคยเจอกันที่ไหนมาก่อน“นายคือ?”“พี่ครับ! ผมเอง! ก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันที่ลานจอดรถไงครับ! ตอนนั้นผมขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส!”น้ำเสียงของจ้าวชุนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยพูดออกมา อย่างรวดเร็วได้ยินคำพูดนี้ หลินโม่ก็ตระหนักได้ทันทีทันใดนั้น เขาก็พูดขึ้นมา โดยพลัน“ที่แท้ก็นายเนี่เอง ที่ตอนนั้นนายร้องไห้โวยวายว่ากลับไปจะโดนพ่อแม่ตีตายใช่ไหม?”ครั้งนี้ในที่สุดหลินโม่ก็นึกออก!นี่คือเจ้าของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส ที่ขับรถชนปอร์เช่ของตนเมื่อครั้งก่อน!หลังจากคำพูดของหลินโม่จบลงจ้

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 37

    หลินโม่เดินเข้ามา แล้วพูดว่า“อวี่โม่ เกิดอะไรขึ้น?”ยังไม่ทันที่เซี่ยอวี่โม่จะพูดเจี่ยงเชี่ยนที่อยู่ตรงนั้น ก็พูดขึ้นมาก่อน“อุ๊ย อวี่โม่ นี่คือแฟนเธอเหรอ?หน้าตาก็พอใช้ได้ แต่น่าเสียดายที่เป็นพวกยาจก!ได้แต่พาเธอกินร้านบุฟเฟต์ที่มีแต่พวกคนจนที่มากิน!”ได้ยินคำพูดนี้สีหน้าของหลินโม่ก็เย็นชาลงเล็กน้อยจากนั้น ก็เหลือบมองเจี่ยงเชี่ยนที่อยู่ตรงนั้นทันใดนั้น ก็ยิ้มเย็น แล้วพูดว่า“งั้นดูท่า เธอคงเพิ่งออกมาจากร้านอาหารหรูสินะ?”ได้ยินคำพูดนี้ เจี่ยงเชี่ยนก็เต็มไปด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเชิดหน้าขึ้น แล้วพูดว่า“แน่นอนอยู่แล้ว! ฉันเพิ่งกินสเต๊กสุดหรูกับแฟนที่ร้านอาหารเฝ่ยชุ่ยเสร็จ!”ร้านอาหารเฝ่ยชุ่ยเป็นร้านอาหารสไตล์ตะวันตกสุดหรูค่ากินต่อคน อย่างน้อยก็มากกว่าห้าพัน!ได้ยินแบบนี้ หลินโม่ก็พยักหน้า แล้วพูดว่า“งั้นดูท่าแฟนเธอจะอยากอาหารมากเลยนะ”“หืม?”เซี่ยอวี่โม่กับเจี่ยงเชี่ยน ทั้งสองคนมึนงงไปชั่วขณะไม่ใช่ว่ากำลังพูดเรื่องร้านอาหารอยู่เหรอ?หลินโม่ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้สนใจแฟนของเจี่ยงเชี่ยนล่ะ?แต่ในตอนนั้นเองหลินโม่มองเจี่ยงเชี่ยนอย่างเหยียดหยาม แล้วพูดว่า“ถ้าไม่

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 36

    คนที่กำลังกินข้าวอยู่ที่นี่ตอนนี้ก็คือทายาทเศรษฐีที่ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส ชนปอร์เช่ของหลินโม่เมื่อครั้งก่อน!แม้ว่าครั้งก่อนหลินโม่จะไม่ได้ให้เขาชดใช้ค่าเสียหายหลังจากเขากลับบ้าน ก็รอดตัวไปจริง ๆแต่วันต่อมา หลังจากเขาใจเย็นลงกลับพบว่าตัวเขานี่แม่งขาดทุนไปเป็นร้อยล้านเลยนี่นา!!ตอนนั้นเขาเครียดเกินไป และร้อนรนเกินไปจริง ๆคิดไม่ถึงเลยสักนิดคนที่สามารถเอารถเทพที่มีแต่ในตำนานคันนี้มาครอบครองได้จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?ถึงแม้ว่าตัวเองจะชนรถของเขาแต่ตัวเองควรจะใช้โอกาสนี้สร้างความสัมพันธ์กับเขาไว้สิ!แต่ตอนนั้นตัวเอง กลับหนีอย่างโง่ ๆ!ตอนนี้เมื่อนึกถึงการกระทำของตัวเองในตอนนั้นเขาก็แทบอยากจะ ตบหน้าตัวเองสักสองทีจริง ๆ!ได้ยินคำพูดนี้ ชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมอีกคน ก็เบ้ปาก แล้วพูดว่า“พอได้แล้ว มีอะไรให้ต้องโมโหขนาดนั้นกัน วงสังคมในมหานครหมัวตูของเราก็กว้างเท่านี้เอง ในอนาคตต้องมีโอกาสเจอกันอยู่แล้ว!พอแล้ว รีบกินข้าวเถอะ หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราไปดื่มเหล้าที่ร้านของเหล่าหวังกัน!ได้ยินว่าช่วงนี้มีพวกสาวสวยมาที่ร้านของเหล่าหวังบ่อย ๆ ด้วยนะ!”พอพูดจบชายห

  • มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน   บทที่ 35

    ตอนนั้น เธอก็คิดว่า นี่เป็นแค่นาฬิกาข้อมือที่ดีนิดหน่อย!แต่ตอนนี้ถึงเพิ่งรู้!นาฬิกาเรือนนี้มีราคาตั้งยี่สิบล้าน!ราคานี้...ทำให้เธอตกใจมากจริง ๆ!หลังจากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างสะท้อนใจ“พี่นี่รวยจริง ๆ เลยนะคะ”ได้ยินแบบนี้ หลินโม่ก็แค่ยิ้ม แล้วพูดว่า“ก็พอใช้”หลังจากพูดจบ หลินโม่ก็มองไปที่สองข้างถนน ซึ่งมีสาวสวยจำนวนไม่น้อย แล้วพูดว่า“หมัวซี่นี่สมชื่อเสียงจริง ๆ จำนวนสาวสวยเยอะมาก”ได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของเซี่ยอวี่โม่ ก็แข็งทื่อไป!แต่ในตอนนั้นเองคำพูดของหลินโม่ก็เปลี่ยนทิศทางมุมปากของเขายกขึ้น แล้วพูดว่า“แต่ฉันดูแล้ว ที่สวยที่สุด ก็ยังเป็นเธอ”“ไม่หรอกค่ะ~”ใบหน้าของเซี่ยอวี่โม่แดงขึ้นเล็กน้อยรถยังขับต่อไปขับรถเล่นในมหาวิทยาลัยหลังจากขับรถเล่นได้รอบหนึ่งหลินโม่ก็เหลือบมองเซี่ยอวี่โม่ แล้วพูดว่า“ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันไหม?”ได้ยินคำพูดนี้ดวงตาของเซี่ยอวี่โม่ก็เป็นประกาย!แต่หลังจากนั้น เธอก็แสร้งทำเป็นลังเล และสงวนท่าทีแต่สุดท้าย ก็พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า“งั้น...ก็ได้ค่ะ”หลินโม่ได้ยินคำพูดนี้มุมปากก็ยกขึ้นไม่หยุด“งั้นก็ไปกันเถอะ”พูด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status