ตอนที่ 9 สามวันที่เหลือ

เมื่อเห็นพลอยนภัสแต่งตัวเรียบร้อย มังกรก็หยิบเสื้อโค้ตเนื้อดีสีเทาเข้มของเขามาให้เธอสวมใส่เพื่อป้องกันอากาศหนาวเย็นจากด้านนอก

“พลอยใส่ตัวนี้ละกัน อากาศข้างนอกมันเย็น”

“ขอบคุณค่ะพี่กร แต่มันใหญ่ไปหน่อย พลอยใส่แล้วคงดูตลก ไม่เป็นไรค่ะพี่กร พลอยมีของพลอย แป๊บนะคะ” เด็กสาวบอกเขาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อเปิดกระเป๋าเป้ของตนเองแล้วคว้าเอาเสื้อสเวตเตอร์ไหมพรมสีน้ำเงินเข้มออกมาสวมใส่ ตรงหน้าอกมีตราสัญลักษณ์ของโรงเรียนในลอนดอน มันเป็นเสื้อที่ให้ความอบอุ่นและเข้ากับรูปร่างของเธอ มังกรยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นเธอสวมใส่ ก่อนที่เขาจะใช้ช่วงเวลานั้นถ่ายรูปเซลฟี่กับเธอ แล้วส่งรูปคู่ให้กับมารดา

มังกรขับรถยนต์หรูที่เช่ามา พาพลอยนภัสลัดเลาะไปตามถนนสายเล็ก ๆ จนมาจอดสนิทที่หน้าคาเฟ่แห่งหนึ่ง

ตัวอาคารเป็นสไตล์ดั้งเดิมของกรุงปารีสในยุกเก่าแก่ ผนังทาสีครีมและบานหน้าต่างเป็นไม้สีเขียวเข้ม ด้านนอกมีระเบียงเล็ก ๆ ที่ปูด้วยหิน และมีโต๊ะเหล็กกลมกับเก้าอี้หวายวางเรียงรายอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้

มังกรพาเธอไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างเพื่อให้เธอได้ชมบรรยากาศภายนอก กลิ่นหอมของกาแฟสดผสมกับกลิ่นหอมของขนมปังและครัวซองด์ ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ

เสียงพูดคุยแผ่วเบาของชาวปารีเซียง มังกรเลือกโต๊ะริมหน้าต่างที่แสงแดดยามเช้ากำลังสาดส่องลงมาอย่างพอเหมาะ เมื่อได้ที่นั่งและสั่งอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ระหว่างรอ มังกรก็ยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งที่หยิบติดมาด้วยให้กับพลอยนภัส

“พลอยเอามือถือเครื่องนี้ไว้ใช้นะ” พลอยนภัสรับมาไว้ในมือ

“ให้พลอยมาแบบนี้... แล้วพี่กรล่ะคะ จะใช้เครื่องไหน”

“อ๋อ!!! พี่มีอีกเครื่องหนึ่ง” เขายิ้ม

“พอดีพี่พกมาสองเครื่องน่ะ เรื่องงานเครื่องหนึ่ง เรื่องส่วนตัวเครื่องหนึ่ง”

“แล้วเครื่องนี้ล่ะคะ เป็นเครื่องที่พี่ใช้เรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว” เธอเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“เป็นเครื่องที่ใช้ในงานครับ เอาไว้ติดต่อพนักงาน โทรเข้าโทรออก ส่งงานทางไลน์กันตามปกติ”

“แล้วถ้าที่ทำงานพี่โทรเข้าเครื่องนี้ล่ะคะ” มังกรส่ายหน้าช้า ๆ

“ไม่น่าจะมีใครกล้าโทรมา ถ้าพี่ไม่โทรไป เพราะพี่สั่งเอาไว้แล้ว พลอยใช้ได้ตามสบายนะ อยากโทรหาแม่หรือพี่สาวก็โทรได้เลย” คำพูดของเขาบ่งบอกถึงอำนาจในการจัดการทุกอย่างอย่างเบ็ดเสร็จ แต่ก็เต็มไปด้วยความใส่ใจที่มอบให้เธอโดยเฉพาะ

พลอยนภัสพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะตัดสินใจใช้เครื่องนั้นโทรติดต่อกลับไปหาคุณแม่และพี่สาว มังกรแอบมองใบหน้าหวานซึ้งของเธออย่างรักใคร่ ขณะที่เธอพูดคุยกับมารดาอยู่ด้านนอก ไม่นานพลอยนภัสก็ต้องกลับเข้ามาพร้อมกับขอให้เขาช่วยยืนยันกับมารดา

พลอยนภัสเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างรวบรัดและแนะนำให้คุณแม่ของเธอรู้จักกับมังกร โดยเน้นย้ำว่าเขาเป็นคนเดียวที่ช่วยเหลือเธอ หลังจากวางสายจากมารดาพลอยนภัสก็โทรไปหาพี่สาวยังที่ทำงาน แต่ครั้งนี้มังกรไม่ต้องยืนยันอะไร แค่โผล่หน้าให้พี่สาวของเธอเห็นเป็นครั้งคราว

“พี่กร!!!... ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ที่ช่วยพูดกับคุณแม่และก็พี่อรให้ พลอยเกรงใจจัง” พลอยนภัสเอ่ยขึ้นหลังจากวางสาย ใบหน้าของเธอยังคงแดงระเรื่อ มังกรมองเธออย่างลึกซึ้ง

“ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอกครับ ทุกอย่างที่พี่บอกคุณแม่และพี่สาวของพลอย พี่พูดจริง ๆ และพี่อยากให้ครอบครัวของพลอยมั่นใจว่าพี่จะดูแลพลอย และรับผิดชอบพลอยอย่างดีที่สุดนะ” พลอยนภัสยิ้มอย่างเขินอาย ระหว่างนั้นอาหารและกาแฟก็ถูกยกมาเสิร์ฟพอดี

“ตอนแรกคุณแม่ตกใจมากเลยค่ะ ถ้าไม่ได้พี่ช่วยพูดให้ พลอยคงแย่แน่ ๆ เพราะพลอยบอกแม่ไปว่าพลอยพักกับพี่”

“พี่กรรู้อะไรมั้ยคะ พี่อรแซวพลอยใหญ่เลย แล้วก็ชมว่าพี่กรหล่อมาก” เธอบอกเขาอย่างน่ารัก

“งั้นเหรอครับ” มังกรถามด้วยรอยยิ้ม

“ค่ะ! พี่อรยังบอกอีกว่าพลอยตาถึง” เธออมยิ้มให้เขา มังกรหัวเราะอย่างมีความสุข ก่อนจะใช้มีดหั่นขนมปังบาแก็ตส่งให้เธอ

“ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าพี่สอบผ่านแล้วสินะ”

“ค่ะ... พี่กรสอบผ่านแบบคะแนนเต็มสิบไปเลยค่ะ” พลอยนภัสรับคำอย่างจริงใจ

“ทานเยอะ ๆ นะ จะได้มีแรงไปทำภารกิจกัน ถ้าเวลาเหลือ พี่จะพาพลอยไปเที่ยว”

“พี่กรน่ารักที่สุดเลย” มังกรจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า และกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ทำให้มื้ออาหารเช้าธรรมดา ๆ นี้กลายเป็นมื้อที่โรแมนติกและมีความหมายที่สุดสำหรับทั้งสอง

“ไม่คิดว่าที่นี่จะมีร้านแบบนี้นะคะ เหมือนหลุดมาอีกโลกหนึ่งเลย” เด็กสาวเอ่ยขึ้นหลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย

“พี่อยากพาพลอยมาสัมผัส ชีวิตคนท้องถิ่นบ้าง” มังกรเอ่ยด้วยรอยยิ้มขณะพาเด็กสาวเดินออกจากร้าน

“ร้านนี้คลาสสิกมาก และที่สำคัญอาหารและกาแฟที่นี่...ก็อร่อยด้วยเช่นกัน”

“พี่มาฝรั่งเศสบ่อยมั้ยคะ เหมือนพี่รู้ทุกอย่างของที่นี่”

“พี่มีบริษัทคู่ค้าอยู่ที่นี่ครับ”

“การเช่ารถที่นี่ขับ มันยากมั้ยคะ” พลอยนภัสหันมาถามเขา หลังจากเธอก้าวเข้ามาในรถเรียบร้อยแล้ว

“ก็ไม่ยากนะ แต่เราต้องมีใบขับขี่สากล” เขาบอกขณะดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธออย่างอ่อนโยน

“พลอยขับรถยนต์เป็นมั้ย”

“เป็นค่ะ แต่พลอยยังไม่มีโอกาสไปสอบใบขับขี่เลย” สิ้นเสียงหวานของเธอ มังกรก็รีบออกรถไปจากคาเฟ่แห่งนั้นทันที

มังกรขับรถพาเธอไปยัง สถานีตำรวจที่ใกล้ที่สุดในเขตปารีส พลอยนภัสจับมือมังกรไว้แน่น เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย มังกรจัดการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยภาษาฝรั่งเศสที่คล่องแคล่วและจริงจัง เขาอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับการถูกโจรกรรมพาสปอร์ตและกระเป๋าเงินของพลอยนภัสอย่างชัดเจน การพูดคุยกินเวลาราวครึ่งชั่วโมง เจ้าหน้าที่ออกใบแจ้งให้ซึ่งเป็นเอกสารสำคัญที่สุด

สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงปารีส

หลังจากได้ใบแจ้งความเรียบร้อย มังกรก็ขับรถพาพลอยนภัสไปยังสถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงปารีส เป็นอาคารเก่าแก่สวยงาม การได้เห็นธงชาติไทยโบกสะบัดอยู่เหนืออาคารสถานทูตทำให้พลอยนภัสรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านจริง ๆ

เมื่อเข้าไปด้านใน เธอรู้สึกโล่งใจอย่างยิ่ง การติดต่อราชการกับเจ้าหน้าที่คนไทยทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย มังกรยื่นใบแจ้งความและสำเนาพาสปอร์ตที่เธอเก็บไว้ให้เจ้าหน้าที่เพื่อดำเนินการขอเอกสารเดินทางฉุกเฉิน

“ไม่ต้องกังวลนะพลอย เอกสารครบถ้วนแล้ว อีกไม่กี่วันพลอยก็เดินทางได้” มังกรยืนอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา หลังเสร็จสิ้นขั้นตอนที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปเกือบทั้งวัน ทั้งคู่เดินออกมาจากสถานทูตด้วยความรู้สึกที่ปลอดโปร่ง หลังจากยื่นเรื่องเสร็จ เจ้าหน้าที่แจ้งว่าการออกเอกสารเดินทางฉุกเฉินจะต้องใช้เวลาตรวจสอบและดำเนินการ อย่างน้อยประมาณสามถึงห้าวัน

“ทีนี้ก็คงเหลือแค่รอแล้วค่ะ” พลอยนภัสยิ้มอย่างมีความสุข

“เฮ่อ!!!...โล่งอกไปที” เด็กสาวผ่อนลมหายใจเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น

“3-5 วันทำการ รอไหวมั้ย” มังกรถาม พลางโอบไหล่เธอไว้

“ไหวสิคะ”

“งั้นช่วงนี้ให้พี่พาไปเที่ยวผ่อนคลายนะ”

“แล้วพี่กรจะกลับเมืองไทยวันไหนคะ”

“พี่ก็รอกลับพร้อมพลอยไง”

เขามองไปยังถนนหนทางที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาของปารีส สถาปัตยกรรมที่วิจิตรบรรจง ที่ตั้งเรียงรายเป็นทิวแถว

“พลอยอยากไปที่ไหนเป็นที่แรกดี... พี่จะพาไปทุกที่ที่พลอยอยากไป” เขาถามด้วยรอยยิ้มที่แสดงถึงความผ่อนคลาย

“แล้วแต่พี่กรเลยค่ะ พลอยรู้จักอยู่ไม่กี่ที่หรอก” สิ้นเสียงหวาน มังกรจูงมือเด็กสาวเดินออกมาจากสถานทูตทันที พลอยนภัสตัดสินใจโทรหาพี่สาวอีกครั้งเพื่อยืนยันเรื่องระยะเวลาที่ต้องรอคอยในการเดินทางกลับ และไม่วายที่จะถูกพี่สาวแซวกลับมา พลอยนภัสยิ้มอย่างเขินอาย เธอเอามือปิดกล้องแล้วเดินหนีมาคุยอยู่คนเดียวตามลำพัง

“พี่กรเป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ เลยค่ะพี่อร ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ อยู่ที่นี่พี่เค้าดูแลพลอยเป็นอย่างดี” ก่อนหน้านี้พลอยภัสเล่าความจริงให้อรนภัสพี่สาวฟังทุกอย่างแล้ว

“โอ๊ยยย!!! หล่อเบอร์นี้ พี่ก็ไม่แปลกใจหรอก ที่พลอยอยากจะอยู่กับเขานาน ๆ! เรื่องแม่เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะบอกให้ นี่ก็ใกล้เลิกงานแล้วล่ะ”

“ขับรถกลับบ้าน ดี ๆ นะคะพี่อร”

“อืม...ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก”

มังกรที่แอบยืนดูเห็นรอยยิ้มของพลอยนภัสที่เต็มไปด้วยความสุข เขาก็รู้สึกพึงพอใจ ตอนนี้... เขาก็มีเวลาอย่างน้อยสามวัน ที่จะใช้เวลาอยู่กับเธอให้คุ้มค่าที่สุด