บทที่ 7

ไม่ใช่แหวนแต่งงาน แต่เป็นป้ายอาญาสิทธิ์ทองคำบริสุทธิ์แสงแวววาวส่องประกาย ด้านหน้าสลักเป็นพระราชวังหนึ่งหลังที่นูนขึ้นมา ด้านหลังก็สลักคำว่า "จิ่วโจว" เอาไว้ เหมือนกับว่าถูกโอบล้อมด้วยแดนสังหารอสุรกาย แฝงไปด้วยรังสีอำมหิตอย่างรุนแรง!

อาญาสิทธิ์จิ่วโจว!

นำทัพสี่เทพแห่งสงคราม ควบคุมเจ็ดราชาแห่งสงคราม แม่ทัพอีกร้อยแปดนาย ควบคุมกองกำลังทหารเกรียงไกรกว่าล้านนาย! ตัวแทนของความรุ่งโรจน์สูงสุดที่เป็นเอกลักษณ์หนึ่งเดียวของอาณาจักรมังกร เป็นสัญลักษณ์แห่งคุณงามความดีที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเทพเจ้าแห่งสงครามที่ทำให้เกิดอาณาจักรมังกร เจออาญาสิทธิ์ก็เหมือนกับเจอคน!

อาญาสิทธิ์อันนี้ มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก!

“…” เซี่ยจื่อชิวปิดริมฝีปากแน่น น้ำตาเอ่อคลอดวงตาทั้งสองข้าง ร้องไห้เงียบๆ ขึ้นมาอย่างหักห้ามใจไม่ได้

ขอแต่งงาน!

ฉากที่เห็นตรงหน้านี้ เธอไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงหรือฝันถึงมันเลย หรือว่าเธออาจจะเพ้อฝันถึงมันจนนับครั้งไม่ถ้วน เพ้อฝันมาตลอดระยะเวลาห้าปี!

ห้าปี…

เธอได้รับความไม่เป็นธรรมมามากเกินไป พบเจอกับความทุกข์ยากลำบากเกินไป!

วันนั้น เธอยอมทุ่มทั้งชีวิต เพื่อช่วยชายหนุ่มคนนั้นออกมาจากอุบัติเหตุรถยนต์! คืนนั้น เธอเต็มใจที่จะมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับชายหนุ่มที่เมาจนหัวปักหัวปำ! และห้าปีมานี้ เธอได้สูญเสียน้ำเสียงที่นุ่มนวลราวกับน้ำ สูญเสียตำแหน่งคุณหนูใหญ่ของตระกูลเซี่ย พ่อแม่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเซี่ยไป!

แล้วก็เป็นห้าปีที่เธอให้ได้ให้กำเนิดปู้หุ่ยน้อย ที่ช่วงเวลาอยู่ด้วยกันน้อยกว่าช่วงเวลาที่ต้องห่างกัน! โชคดีที่ปู้หุ่ยเป็นเด็กผู้หญิง ไม่อย่างนั้น แม้แต่ความสัมพันธ์แม่ลูกของเธอ เซี่ยอวี่โหรวก็ต้องพรากมันไปในที่สุด!

จนถึงวันนี้!

วันนี้ผู้ชายของเธอได้กลับมาจากสนามรบ ช่วยลูกสาวของพวกเราไว้ และช่วยเธอจากเงื้อมมือของสวีหู่!

และยังได้หย่ากับเซี่ยอวี่โหรว แสดงความใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ เพื่อขอเธอแต่งงาน!

แม้ว่าฉากนี้จะเป็นของปลอมถึงเยี่ยจิ่วโจวจะจ่ายเงินเพื่อเชิญกองถ่ายมา ถึงแม้ว่าเขาจะจ่ายเงินพิเศษเพื่อเช่าขบวนรถมา และถึงแม้ว่าทุกอย่างจะเป็นเพียงความเพ้อฝัน...แล้วยังไงล่ะ!

เพียงแค่เขามีน้ำใจอย่างนี้ ก็เพียงพอแล้ว!

“แต่งงานกับเขา แต่งงานกับเขา...”

เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว!

บนถนนบริเวณรอบๆ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างปรบมือกับเรื่องน่ายินดีเหล่านั้น และตะโกนกันอย่างสนุกสนานเฮฮา "แต่งงานกับเขา แต่งงานกับเขา..."

ด้านหลังของเยี่ยจิ่วโจว เทพเจ้าสงครามหงส์ไฟและทหารองครักษ์ในสังกัดเทพเจ้าแห่งสงคราม พวกเขาทั้งหมดยกมือขวาขึ้นลูบหน้าอก และตะโกนเชียร์ขึ้นพร้อมกัน "แต่งงานกับเขา แต่งงานกับเขา..."

แต่งงานกับเขา...

เซี่ยจื่อชิวกัดริมฝีปากแน่น พยายามอดกลั้นน้ำตาร้อนผ่าวที่กำลังจะเอ่อล้นออกมา นิ้วมือสั่นไหว ค่อยๆ รับอาญาสิทธิ์จิ่วโจวมาจากมือของเยี่ยจิ่วโจว!

ป้ายอาญาสิทธิ์ที่ได้รับมาหนักมาก ดูเหมือนว่าจะเป็นเหล็กหล่อขึ้นรูป แน่นอนว่าไม่สามารถเทียบกับแหวนแต่งงานได้...

แต่ มันเกี่ยวอะไรกันล่ะ

เขาเป็นผู้ชายของเธอเอง เป็นพ่อของปู้หุ่ย แค่นี้ก็พอแล้ว!

"ฮ่าๆ!!"

เยี่ยจิ่วโจวหัวเราะเสียงดัง แขนซ้ายอุ้มปู้หุ่ยน้อยขึ้น แขนขวาโอบเอวของเซี่ยจื่อชิวไว้ใบหน้าเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

ผู้หญิงของเขาและลูกสาวของเขา

ล้วนอยู่ในอ้อมแขนของเขา!

อดีตที่ผ่านมา ความทุกข์ยากลำบากทั้งหมดที่พวกเขาเคยได้รับ มันได้สิ้นสุดลงแล้ว! ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ไป จะต้องพาพวกเขาไปยังจุดสูงสุด และมองดูความสวยงามของโลกใบนี้ลงมาจากข้างบน! ผู้หญิงและลูกสาวของเขาเอง พวกเขาสมควรได้รับมัน!

"ขอแสดงความยินดีกับ ฝ่าบาท! "

เทพเจ้าสงครามหงส์ไฟและทหารองครักษ์ในสังกัดเทพเจ้าแห่งสงคราม ยังคงรักษาท่าทางคุกเข่าข้างหนึ่ง ทุบกำปั้นลงบนหน้าอก เสียงตะโกนร้องดังทะยานขึ้นสู่ฟ้า "ขอแสดงความยินดีกับฮูหยิน ขอแสดงความยินดีกับองค์ชายน้อย!...”

เสียงสั่นสะเทือนบนท้องถนน สั่นสะเทือนทั่วทุกสารทิศ ดังเป็นเวลานานอย่างไม่ลดละ!

“ไอ้เลว ไอ้สวะ สมควรตาย...” ด้านข้างไม่ไกลนัก เซี่ยอวี่โหรวที่กัดฟันดูฉากนี้ เธอกำหมัดแน่น จนเล็บมือเกือบจะหยิกเข้าไปในเนื้อ

จากอับอายกลับกลายเป็นโกรธ!

ถึงแม้ว่าขบวนรถหรูหรานี้จะเช่ามา กองถ่ายจะใช้เงินเพื่อเชิญนักแสดงเหล่านี้มา แต่ว่า ฉากการขอแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ก็น่าทึ่งมากพอแล้ว!

ไอ้สวะเยี่ยจิ่วโจว อีใบ้เซี่ยจื่อชิวนี่ พวกมันกล้าดียังไงถึงได้สร้างสถานการณ์ที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ กล้าดียังไงถึงทำให้คนที่เดินผ่านไปมามากมายปรบมือส่งเสียงเชียร์ และอวยพรให้พวกมัน

พวกมันไม่คู่ควร!

"อวี่โหรว พวกเราไปกันเถอะ! " สวีเจียหาวใบหน้าโหดเหี้ยม ดึงเซี่ยอวี่โหรวกลับไปที่ขบวนรถของตระกูลสวี

ในขณะที่สั่งให้คนขับรถติดเครื่องยนต์ออกไป ก็จ้องมองเยี่ยจิ่วโจวและคนอื่นๆ ด้วยสายตาโหดเหี้ยมผ่านกระจกสะท้อน และกัดฟันแน่น

ขอแต่งงานกันบนถนน เป็นฉากที่ยิ่งใหญ่ มีเกียรติกันนักใช่ไหม

มึงคอยดูเถอะแม่ง!

อีกไม่นาน พวกมึงก็จะได้รู้ว่าอะไรคือการมีเกียรติที่แท้จริง

บัญชีระหว่างพวกเราจะคิดมันทีหลัง!

สวีเจียหาวและเซี่ยอวี่โหรวได้ออกไปแล้ว

พิธีขอแต่งงานกลางถนนที่ยิ่งใหญ่ ด้านนอก อาบ อบ นวดตี้หวังก็ได้สิ้นสุดลง

ผู้คนที่เดินผ่านถนนทางเท้า รถราต่างๆ สักพักเสียงเชียร์ เสียงโห่ร้องแสดงความดีใจ ก็ค่อยๆ หายไป เยี่ยจิ่วโจวโอบกอดปู้หุ่ยน้อย และเซี่ยจื่อชิว เข้าไปนั่งอยู่ในรถส่วนตัวด้วยกัน

"ฝ่าบาท!" ตำแหน่งที่นั่งคนขับ ร่างของเทพเจ้าสงครามหงส์ไฟในเครื่องแบบทหารสีแดงเพลิงที่ขับรถด้วยตัวเอง สีหน้าแสดงความเคารพอย่างยิ่ง "เรื่องเข้าพักโรงแรมจัดการแล้วเรียบร้อย จะไปที่นั่นตอนนี้เลยไหมครับ"

เยี่ยจิ่วโจวส่ายหน้าช้าๆ

ก่อนหน้านี้ปู้หุ่ยน้อยบอกว่า อาศัยอยู่กับตาและยายที่ชุมชนกวนหลาน พวกเขาเป็นพ่อตาและแม่ยายของเขาเอง ตอนนี้เขากลับมาอย่างมีเกียรติแล้ว ก็ต้องไปเยี่ยมเยือนพวกท่านทั้งสอง!

"ชุมชนกวนหลาน" เยี่ยจิ่วโจวโบกมือ "ออกรถ! "

ขบวนรถสุดหรูก็ได้ขับออกจากใจกลางเมืองไปด้วยความรวดเร็ว ไปยังชุมชนกวนหลานที่ตั้งอยู่เขตพรมแดนติดต่อระหว่างเมืองและชนบทเร็วปานสายฟ้าแลบ!

ชุมชนกวนหลาน

เมื่อห้าปีก่อน ที่นี่ได้เข้ามาอยู่ในแผนการก่อสร้างเมืองใหม่ แต่เนื่องจากที่ตั้งอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง มูลค่าการพัฒนาเลยไม่มากนัก ดังนั้นจึงไม่ได้ถูกรื้อถอนเป็นเวลานานแล้ว

จนถึงทุกวันนี้ ผู้อยู่อาศัยเดิมในย่านนี้ก็แทบจะย้ายออกไปหมดแล้ว มีเพียงคุณลุง คุณป้าที่บางคนเกษียณอายุแล้ว และกลุ่มคนใช้แรงงานบางคนที่ไม่มีฐานะทางการเงิน เช่าห้องราคาถูกอยู่ที่นี่ บริเวณรอบๆ แทบไม่มีสิ่งอำนวยสิ่งสะดวกที่ครบครันเลย มีเพียงร้านค้าเล็กๆ ที่ขายของใช้ในชีวิตประจำวันเท่านั้น

คิก!

ขบวนรถหรูที่แขวนป้ายทะเบียนรถ "จิ่วโจว" หยุดลงช้าๆ ที่ทางเข้าชุมชน

"อ๊ะ อ๊ะๆ ..." เบาะรถด้านหลัง เซี่ยจื่อชิวที่มองประตูทางเข้าชุมชนด้านนอก ผ่านหน้าต่างรถออกไป ใบหน้าสวยงามของเธอตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย รีบยกมือทั้งสองข้างขึ้น ทำท่าทางภาษามือบริเวณหน้าอกอย่างรวดเร็ว

พี่เยี่ย ไม่ต้องให้ขบวนรถขับเข้าไป แล้วก็ไม่ต้องให้นักแสดงพวกนี้ลงจากรถ!

ทุกอย่างที่คุณทำ ฉันซาบซึ้งกับมันมากๆ แต่ว่าพ่อกับแม่พวกท่านยังมีความคิดหัวโบราณอยู่ ไม่ชอบการกระทำที่ดูผิวเผินผักชีโรยหน้าแบบนี้ ถ้าหากพวกท่านรู้ว่านักแสดงนี้เชิญมา ขบวนรถนี้เช่ามา ถึงแม้ว่าพวกท่านจะไม่พูดมันออกมา แต่ในใจต้องไม่พอใจมากแน่นอน

เยี่ยจิ่วโจวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เช่าเหรอ เชิญเหรอ

เทพเจ้าสงครามสง่างามน่าเกรงขาม นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะทิ้งความประทับใจแบบนี้ไว้ในสายตาของภรรยาตัวเอง!

"โอเค" เขาไม่อธิบายอะไรมากมาย อุ้มปู้หุ่ยน้อยลงจากรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม โบกมือให้เทพแห่งสงครามหงส์แดง จากนั้นก็เดินเข้าไปในประตูทางเข้าชุมชนพร้อมกับเซี่ยจื่อชิว

ที่นี่ขณะนี้

เลขที่หนึ่งศูนย์แปด ตึกหมายเลขสอง ยูนิตที่สี่ของชุมชน ที่อยู่อาศัยสภาพทรุดโทรมพื้นที่ไม่ถึงเจ็ดสิบตารางเมตร อดีตคุณชายสามของตระกูลเซี่ย "เซี่ยไห่เผิง" และภรรยาของเขา "เฉินซูอิง" ที่เพิ่งทำอาหารกลางวันเสร็จ และกำลังรับประทานอาหารบนโต๊ะอย่างเงียบๆ บรรยากาศตึงเครียดเป็นอย่างยิ่ง

“คุณตา คุณยาย!”

ประตูห้องถูกผลักให้เปิดจากด้านนอก ปู้หุ่ยน้อยกระโดดวิ่งเข้ามา ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความดีใจ "คุณตา คุณยายดูนี่เร็วค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่กลับมาด้วยกัน หนูมีพ่อแล้ว!"

อะไรนะ

ร่างกายของเซี่ยไห่เผิงสั่นสะท้าน เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ สองฝ่ามือที่ถือถ้วยและตะเกียบของเฉินซูอิงค่อยๆ หยุดลง ใบหน้าไม่อยากเชื่อ

พ่อของปู้หุ่ย

เยี่ย เยี่ยจิ่วโจว!

“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ” เยี่ยจิ่วโจวและเซี่ยจื่อชิวเดินเข้าไปในประตู และโค้งคำนับทำความเคารพทั้งสองคนอย่างสุดซึ้ง สีหน้าทั้งเคารพทั้งละอายใจ "เรื่องห้าปีที่แล้ว ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้วครับ ว่าที่จริงแล้วเซี่ยอวี่โหรวไม่ใช่ภรรยาของผม ท่านทั้งสองต่างหากคือพ่อตาแม่ยายของผม"

"จิ่วโจวอกตัญญู ทำให้เซี่ยจื่อชิวและปู้หุ่ยน้อยต้องได้รับความไม่เป็นธรรม ทำให้ท่านทั้งสองต้องได้รับความลำบาก!”

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเซี่ยไห่เผิงสั่นเล็กน้อย คล้ายกับว่าต้องการจะพูดอะไร มองร่างของเยี่ยจิ่วโจวที่สวมชุดลายพรางและรองเท้าคอมแบท ไม่พูดอะไรและก้มหน้ากินข้าวต่อไป

เฉินซูอิงฝืนยิ้มออกมา พยักหน้าให้เยี่ยจิ่วโจว และพูดอะไรบางอย่างกับเซี่ยจื่อชิว จากนั้นก็อุ้มปู้หุ่ยน้อยขึ้นมา หมุนตัวกลับเข้าไปในห้องนอน