คนของริคคาโด้นำตัวสี่อันธพาลออกไปจากบริเวณหน้าร้านของ อลิชา เอริกจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อยแล้วว่องไว คนพากันมามุงดูต่างแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ไม่มีใครกล้าอยู่ต่อเพราะกลัวริคคาโด้ ต่างมองออกว่าเขาเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง นายพัชรเป็นคนไปตามเอริกกับบอดีการ์ดของริคคาโด้มาช่วย เขาเห็นมาโก้กับลูกสมุนเดินเข้าไปในร้านก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องมาหาเรื่องแน่ พอเหตุการณ์จบลงเขาก็เข้าไปหาลูกสาว
อลิชายืนตัวแข็ง หน้าซีด เมื่อเห็นบิดาก็รีบดึงแขนพาเข้าไปหลังร้าน เนื้อตัวของหญิงสาวสั่นไปหมด จนนายพัชรต้องมาจับไหล่ลูกไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่า กลัวมาก หรือลูก”
คนเป็นพ่อถามลูกสาวอย่างห่วงใย เข้าใจว่าอลิชาคงตกใจกับเหตุการณ์ร้าย
“เขา... ผู้ชายคนนั้น” เสียงของหญิงสาวสั่นพร่า
“คุณริคคาโด้ เขาช่วยลูกกับโรซี่ไว้ ถ้าไม่ได้เขาพวกนั้นคงไม่รามือไปง่ายๆ แน่”
นายพัชรชื่นชมริคคาโด้จนออกนอกหน้า ชายหนุ่มช่วยโรซี่ไว้ไม่พอยังต้องมาเดือดร้อนด้วย โชคดีที่อีกฝ่ายมีอิทธิพลและคนติดตาม จึงระงับเหตุการณ์ไม่ให้เกิดเรื่องร้ายแรงได้
“พ่อคะ... ผู้ชายคนนั้นเขาเป็น...”
อลิชารวบรวมคำพูดไม่ถูก หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่น สติแทบจะหลุดจากร่างเมื่อความจริงที่เธอกลัวปรากฏอยู่ตรงหน้าแบบไม่ทันตั้งตัว เธอพาลูกมาอยู่แสนไกลห่างจากคนที่มีสิทธิ์ในตัวแก แต่ฟ้ายังเล่นตลกชักนำเขามาพบโรซี่จนได้ หญิงสาวไม่รู้จะทำยังไงดี
“ตั้งสติ ใจเย็นๆ แล้วบอกพ่อมาว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกถึงทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้น”
นายพัชรหาเก้าอี้ให้ลูกสาวนั่ง แล้วหยิบแก้วเทน้ำเย็นให้อลิชาดื่ม ครู่หนึ่งลูกสาวของเขาก็ตั้งสติได้
“พ่อคะ... คุณริคคาโด้ เขาเป็นพ่อของโรซี่ค่ะ”
ความจริงข้อนี้ อลิชาต้องการปกปิดไว้ตลอดชีวิตของเธอและลูก แต่คนต้นเรื่องดันโผล่มาเสียก่อน หญิงสาวพยายามเรียกคืนสติตัวเองให้หายช็อก จะได้หาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น
“อะไรนะ... เขาเป็นพ่อของโรซี่”
นายพัชรนิ่งงันด้วยความตื่นตะลึง มองผ่านช่องหน้าต่างไปยังหน้าร้าน ร่างสูงใหญ่ของริคคาโด้กำลังอุ้มโรซี่น้อยเข้ามาในร้าน เขาจึงรีบถามลูกสาว
“ลูกแน่ใจหรือว่าเป็นเขาจริงๆ”
“แน่ใจค่ะ ทนายเอริกคือคนที่มาดูแลในตอนนั้น หนูจำหน้าเขาได้ แล้วชื่อของเจ้านายเขาก็ตรงกัน”
อลิชาจำชื่อนายจ้างได้ไม่มีวันลืม พ่อของลูกเธอชื่อ ริคคาโด้ มาร์เซียอาโน่ นักธุรกิจผู้มีอิทธิพลของประเทศ เธอไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน จำได้แต่ชื่อและไม่คิดจะหารูปเขามาดู เพราะไม่อยากให้ภาพของเขาติดอยู่ในหัวสมอง เธอไม่อยากเผลอตัวเอารูปเขาให้ลูกดู ด้วยรู้ว่าโรซี่น้อยโหยหาพ่อของแกแค่ไหน ลูกถามเธอถึงพ่อของแกเสมอ เธอได้แต่หลอกลูกว่าพ่อของโรซี่อยู่ในที่ ที่ไกลมาก สักวันจะกลับมาหาโรซี่ แต่แล้วเขาก็มาจริงๆ มาปรากฏตัวพร้อมกับทำให้โรซี่น้อยประทับใจในตัวเขา
“แล้วลูกจะทำยังไง ดูท่าทางโรซี่จะชอบเขามาก เขาก็ติดใจโรซี่น้อยของเราเช่นกัน ถ้าทนายของเขาเห็นลูก เขาต้องจำได้ ว่าลูกคือแม่อุ้มบุญ” นายพัชรเอ่ยขึ้นอย่างหนักใจ
“คุณทนายคงไม่กล้าบอกหรอกค่ะ เขากับหนูเราตกลงกันว่า จะเก็บเรื่องของโรซี่เป็นความลับ หนูต้องหาทางคุยกับคุณทนายให้เขาช่วยพาเจ้านายเขาไปไกลๆ”
อลิชามองไปยังทนายเอริก ที่เดินมาสมทบกับผู้เป็นนาย ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับเขา
“พ่อคะ หนูขอตัวหลบไปพักก่อนนะคะ พ่อช่วยดูแลพวกเขาแทนหนูด้วย”
อลิชาบอกบิดา ก่อนจะเดินหลบไปยังบ้านพักของเธอที่อยู่ด้านหลังร้าน ปล่อยให้นายพัชรรับมือกับริคคาโด้แทนตัวเอง
“คุณตา แม่ลิชล่ะคะ”
โรซี่ถามหามารดา เมื่อเห็นตาของแกเดินมาหาที่โต๊ะ นายพัชรยิ้มแห้งๆ บอกหลานว่า
“แม่ลิชเขาปวดหัว เลยขอตัวไปพักก่อน คุณริคคาโด้ครับ เดี๋ยวผมไปอุ่นแกงให้ใหม่ ตอนนี้เย็นชืดหมดแล้วจะไม่อร่อย”
นายพัชรหันไปริคคาโด้ ก่อนจะยกแกงบนโต๊ะไปอุ่น
“สงสัยแม่ของหนูโรซี่จะตกใจมาก ผู้หญิงก็แบบนี้แหละ เจอเหตุการณ์แบบนี้เข้า บางคนตกใจจนเป็นลมก็มี”
ทนายเอริกไม่ทันได้สังเกตหน้าตาของแม่เด็กหญิง เห็นเพียงหางตาเพราะมัวแต่ห่วงความปลอดภัยของเจ้านาย กว่าจะเคลียร์ทุกอย่างเสร็จ แม่ของโรซี่น้อยก็หลบเข้าไปในร้านแล้ว
“นายคงมาไม่ทัน ตอนที่แม่ของโรซี่ควงกระทะ ฟาดไอ้หมอนั่นสินะ ถ้านายเห็นนายคงไม่พูดแบบนี้”
ฝีมือการฟาดกระทะของอลิชา สร้างความประทับใจให้ริคคาโด้มาก เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนกล้าเท่าเธอมาก่อน อลิชาดูภายนอกเหมือนผู้หญิงบอบบางอ่อนแอ แต่เนื้อแท้กลับแข็งแกร่งกว่าที่คิด เธอเป็นแม่ที่พร้อมปกป้องลูกน้อย เหมือนมารดาของเขาที่จากไป ท่านปกป้องเขาจนตัวตาย ไม่ยอมให้คนร้ายเข้ามาทำอันตรายเขาได้ เหตุการณ์นั้นทำให้เขาสูญเสียท่านไปตลอดกาล ริคคาโด้จึงไม่คิดมีครอบครัว เพราะกลัวว่าคนที่เขารักจะเป็นอันตราย หากเขาปกป้องเธอไว้ไม่ได้
“แม่ลิชเก่งที่สุดเลยค่ะ แล้วก็สวยที่สุดด้วย” โรซี่น้อยยกยอมารดา
“ลุงอยากเห็นแม่ของโรซี่แล้วสิ ว่าจะสวยเหมือนที่โรซี่บอกหรือเปล่า”
ทนายเอริกแกล้งพูดหยอกเด็กน้อย โรซี่น้อยหุบยิ้ม ทำหน้าเคร่งทันที
“ลุงแก่แล้ว หัวก็เถิก ไม่หล่อเลย โรซี่ว่าแม่ลิชไม่ชอบลุงหรอกค่ะ”
หนูน้อยแจกแจงข้อบอกพร่องของเอริกออกมา ทำให้ริคคาโด้อดหัวเราะขำไม่ได้
คนเป็นพ่อน้ำตาแทบหยดเมื่อต้องส่งมอบแก้วตาดวงใจของตน ให้คนอื่นรับไปดูแล ความรักความห่วงใยของผู้เป็นพ่อทำให้หวงลูกสาวมาก พยายามทำทุกวิธีให้ลูกอยู่กับครอบครัวให้นานที่สุด แต่ก็ทำได้แค่เพียงถ่วงเวลา เมื่อลูกต้องเติบโตไปใช้ชีวิตของตัวเอง จำต้องยอมปล่อยมือ พาลูกไปส่งให้คนที่จะดูแลยอดดวงใจของพ่อ ให้ดีที่สุด“ริคคาโด้คะ โรซี่น้อยโตแล้ว เรียนจบตามที่คุณต้องการ ลูกต้องมีชีวิตของตัวเอง มีครอบครัวของแกเอง เราจะรั้งลูกไว้ให้อยู่กับเราตลอดชีวิตไม่ได้หรอกค่ะ อเลสซานโดรได้พิสูจน์ให้คุณเห็นแล้ว ว่าเขาเหมาะสมกับโรซี่น้อยของเรา เขาทำให้เราเชื่อมั่นว่า จะสามารถดูแลโรซี่น้อยได้ดีไม่แพ้กับเรา ลูกจะต้องมีความสุขมากแน่นอนค่ะ”อลิชาบอกสามี ในตอนที่ริคคาโด้พยายามเลื่อนการแต่งงานของลูกสาว ออกไปให้นานที่สุด เขายังทำใจไม่ได้หากต้องปล่อยมือจากลูก คำพูดของภรรยาเตือนสติให้ริคคาโด้ยอมปล่อยวาง งานแต่งงานจึงเกิดขึ้น“โรซี่น้อย ตื่นเต้นไหมลูก”ริคคาโด้กระซิบถามลูกสาว ขณะชลอฝีเท้าเดินช้าลงอีกสักหน่อย อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงแท่นพิธีแล้ว เขาต้องส่งลูกให้อเลสซานโดรดูแลไปตลอดชีวิต หัวใจของคนเป็นพ่อจุกแน่นด้วยความอาลัยอาวรณ์“ตื
“ท่านอคติกับผม ท่านไม่ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ความจริงใจสักหน่อยหรือครับ”อเลสซานโดรท้วงขึ้น เขายอมทำทุกอย่าง เพียงเพื่อให้ริคคาโด้ยอมรับเขา“จริงใจเหรอ นายอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ว่านายทำอะไรลูกสาวฉันรึไง โรซี่น้อยยังเด็กไม่เท่าทันวัวแก่อย่างนายหรอก ลูกสาวของฉันอาจจะไม่เข้าใจความรักด้วยซ้ำ แต่ถูกนายหลอกให้หลงเชื่อ”ริคคาโด้ยังโมโหไม่หาย อเลสซานโดรย่ำยีหัวใจเขา มันกล้าจูบลูกสาวของเขาในงานเดบูตองต์“ท่านอย่าดูถูกหัวใจของโรซี่น้อยสิครับ ลูกสาวของท่านเธอมีหัวใจที่แสนบริสุทธิ์ เธอรู้จักความรักและเลือกที่จะรักอย่างถูกต้องดีงาม”อเลสซานโดรโต้กลับทันที โรซี่อาจจะอายุเพียงสิบแปดปี แต่เธอมีความคิดอ่าน มีสติยั้งคิดในการเลือกที่จะรัก ริคคาโด้ปรามาสหัวใจของลูกสาวมากเกินไป“โรซี่น้อยยังเด็ก แกไม่รู้จักหรอกความรักเป็นยังไง”ริคคาโด้เชื่อแบบนั้น แต่เขาไม่รู้ว่า ลูกสาวตัวน้อยของเขานั้น มีหัวใจรักยิ่งใหญ่แค่ไหน“โรซี่รู้จักความรักค่ะ พ่อริคกี้”โรซี่น้อยเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับอลิชา สาวน้อยเดินไปหาบิดาและบอกกับท่านว่า“ความรักของโรซี่คือความถูกต้องดีงาม รักที่ให้เกียรติทั้งตัวเอง ครอบครัว และคนรัก พี่ชายเป็นท
บนฟลอร์เต้นรำ อเลสซานโดรพาร่างงามระหงของโรซี่ เต้นรำไปรอบๆ ฟลอร์ เขามองใบหน้างดงามที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามกว่าทุกครั้งด้วยแววตาชื่นชม นึกเปรียบเทียบกับสาวน้อยเดบูตองต์คนอื่นในงาน เขาให้คะแนนแบบไม่ลำเอียงเลยว่า โรซี่น้อยของเขางดงามที่สุด“พ่อริคกี้ต้องโมโหพี่ชายมากแน่ๆ ดูสิคะจ้องมาเหมือนจะเผาพี่ชายให้ตาย” โรซี่น้อยอดยิ้มขำไม่ได้“พี่ชายเลยต้องขอโรซี่เป็นแฟน ไม่อย่างนั้นโรซี่อาจจะขึ้นคานก็ได้นะ”อเลสซานโดรพูดเอาดีเข้าตัวอย่างน่าหมั่นไส้ โรซี่น้อยหัวเราะคิกขำคนหน้ามึน“เราไปทางนู้นกันดีกว่า หลังของพี่ชายถูกสายตาพ่อของโรซี่ กรีดจนเหวอะไปหมดแล้ว”อเลสซานโดรพาโรซี่น้อย เต้นรำไปจนสุดฟลอร์อีกด้าน ก่อนจะพาเธอเดินออกมาจากงาน หามุมสงบคุยกัน“พี่ชายบอกหรือยังว่า วันนี้โรซี่สวยมาก”อเลสซานโดรทำปากหวานเอ่ยชมสาวน้อย โรซี่ยิ้มพลางหมุนตัวให้เขาดู“ชมมาเยอะๆ ได้เลยค่ะ โรซี่รับได้”อเลสซานโดรยื่นมือไปดึงร่างงามมากอดไว้ มองใบหน้างดงามนั้นด้วยแววตาอ่อนโยน“โรซี่น้อยของพี่ชาย สวยที่สุดในโลก สวยเหมือนเจ้าหญิง พี่ชายขอเป็นเจ้าชายให้โรซี่ได้ไหม”“ได้สิคะ ถึงเจ้าชายจะแก่เหนียงยานไปหน่อย แต่ก็หล่อมาก หล่อกว่าหนุ
เพลงจบลงสาวน้อยเดบูตองต์เดินกลับมาหาคนในครอบครัว อลิชาปลาบปลื้มจนน้ำตาไหล ในขณะที่ริคคาโด้ห้ามตัวเองให้หยุดยิ้มไม่ได้“โรซี่น้อยของพ่อ หนูเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวเรานะลูก”ริคคาโด้ดึงร่างอรชรของโรซี่น้อยมากอดไว้ ปลื้มอกปลื้มใจกับงานเปิดตัวครั้งแรกของลูกสาว วงสังคมชั้นสูงจะต้องจับตามองลูกสาวคนสวยของเขาแน่นอน พวกบรรดาพ่อแม่ก็คงพากันมาทาบทามให้ลูกชายของตนเอง จนเลือกเขยขวัญไม่หวาดไม่ไหว แต่ให้พวกนั้นฝันหวานไปก่อนเถอะ เขายังไม่พร้อมยกโรซี่น้อยให้ใครดูแล“ขอบใจมากนะโรมิโอ ลูกดูแลน้องได้ดีมาก” อลิชาเอ่ยชมลูกชายโรมิโอเติบโตมาอย่างสง่างามไม่แพ้บิดา เขาตัวสูงใหญ่เกือบเท่าริคคาโด้แล้ว อีกไม่กี่ปีก็คงเหมือนผู้เป็นบิดา ส่วนเลโอนาโดลูกชายคนเล็ก ขอตัวไม่มาร่วมงานนี้ เพราะไม่ใช่งานของเด็ก“งานเลี้ยงยังอีกยาว ถ้ามีคนมาขอเต้นรำ พ่อริคกี้จะอนุญาตไหมคะ” โรซี่น้อยเอ่ยถามบิดา“เลือกคนเต้นหน่อยนะโรซี่น้อย ถ้าไอ้คนไหนมันฉวยโอกาสบอกพ่อได้เลย พ่อจะเตะมันออกจากงาน”ริคคาโด้ยังหวงลูกสาวคงเส้นคงวา แม้ต้องจำยอมให้โรซี่น้อยเต้นรำกับหนุ่มๆ แต่ก็ต้องจับตาดูตลอดเวลา“คุณป๋าทำตาขวางแบบนี้ หนุ่มๆ ที่ไหนจะกล้ามาขอโร
“ได้แน่นอน เรามาเป็นแฟนกันตั้งแต่ตอนนี้เลย พี่ชายจะเป็นแฟนที่ดีของโรซี่น้อย”“พี่ชายใจร้อนจัง โอเคค่ะ แต่ห้ามบอกพ่อริคกี้นะ” สาวน้อยยอมตกลง แต่มีข้อแม้สำคัญ“ไม่บอก ไม่บอกแน่นอน”ใครจะกล้าเสี่ยงให้ว่าที่พ่อตารู้ ขืนบอกไปเขามีหวังถูกอีกฝ่ายถลกหนังหัวแน่ ริคคาโด้หวงลูกสาวแค่ไหนทำไมเขาจะไม่รู้“แล้วเป็นแฟนกัน มันต่างจากตอนนี้ยังไงคะ”โรซี่น้อยทำตาแป๋ว มองหน้าชายหนุ่มท่าทางอยากรู้ หัวใจคนถูกมองเต้นรัวแรง มองตอบด้วยแววตาอ่อนหวาน“ต่างสิครับ คนเป็นแฟนกันต้องรักกันมากๆ แล้วก็ต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน แล้วก็ทำแบบนี้ได้”อเลสซานโดรเชยคางมน ก่อนจะก้มลงไปแตะริมฝีปาก มอบจุมพิตแรกให้สาวน้อยอย่างอ่อนหวาน“โรซี่น้อย ไม่ชอบเหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้น หลังจากจูบสาวน้อยจนพอใจ แล้วพบว่าโรซี่น้อยนิ่งเงียบไป หน้าแดงจัด“ชอบ... ชอบสิคะ โรซี่รู้สึกดีจังคะ”โรซี่น้อยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ สบตาเขาด้วยแววตาสดใส ไร้มารยา“ถ้าโรซี่จูบพี่ชาย จะรู้สึกเหมือนกันไหมคะ”เจ้าตัวอยากรู้ว่า หากเป็นฝ่ายจูบเขาก่อนจะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า“ก็ต้องพิสูจน์ดู”อเลสซานโดรยิ้มด้วยความเอ็นดู โรซี่น้อยยังอ
“พี่ชายไม่ได้เป็นแฟนโรซี่สักหน่อย อย่ามาหวงกันสิ โรซี่ยังต้องพบเจอผู้คนอีกมากมาย ไม่อยากปิดกั้นตัวเองค่ะ”สาวน้อยบอกอย่างตรงไปตรงมาตามนิสัย ขณะมองหน้าพี่ชายที่ทำหน้าสลดด้วยความเห็นใจ แม่ลิชเคยบอกว่าหากจะรักชอบใคร ให้ถามหัวใจตัวเองให้ดี ว่ารู้สึกกับคนคนนั้นอย่างไร โรซี่น้อยรู้จักพี่ชายมาหลายปี สนิทสนมคุ้นเคยกันจนรู้สึกว่า อีกฝ่ายเหมือนคนในครอบครัว ยังหาคำตอบให้ตัวเองว่ารู้สึกกับเขาเกินคำว่าพี่ชายหรือเปล่า“พี่ชายขอโทษครับ พี่ชายเอาแต่ใจตัวเองเกินไป โรซี่น้อยมีสิทธิ์จะเลือกเต้นรำกับใครก็ได้ ตามที่โรซี่น้อยพอใจ พี่ชายมันก็แค่ตาแก่อายุมาก คงสู้หนุ่มๆ หน้ามนคนอื่นไม่ไหว”อเลสซานโดรทอดถอนใจแล้วยิ้มขมขื่น เขาเดินหนีมายืนเกาะราวกั้นขอบเรือ มองดูฝูงปลาโลมาสีชมพูพากันเล่นน้ำด้วยแววตาหม่นเศร้า ถึงจะมีอำนาจมากมายเป็นถึงประมุขตระกูลเบตาโทรี่ ก็ไม่สามารถทำให้สาวน้อยคนนี้สนใจเขามากกว่าผู้ชายคนอื่น“พี่ชายอย่าน้อยใจสิคะ โรซี่แค่ไม่อยากให้พ่อริคกี้เป็นห่วง พี่ชายก็รู้นี่คะว่าเวลาพ่อริคกี้เป็นห่วงโรซี่ทีไร ลำบากคนอื่นๆ ทุกที”โรซี่น้อยขยับเข้ามายืนข้างๆ มองร่างสูงใหญ่ ไม่ต่างจากบิดาของเธอด้วยแววตาอ่อนห