“ชื่อเจ้านายแก ต้องใช้ความกล้าในการเอ่ยถึงหรือไง”
ริคคาโด้ยิ้มหยัน มองปืนที่อีกฝ่ายถือนิ่ง เจ้าอันธพาลชั้นต่ำคนนี้ถึงกับยกปืนขึ้นมาขู่เขา มันคงไม่รู้ว่าชะตาของมันจะขาดเสียแล้ว เมื่อคิดกำแหงกับคนอย่างริคคาโด้ มาร์เซียอาโน่
“มาโก้ กลับไปซะ ทำแบบนี้ไม่กลัวตำรวจจับหรือไง”
อลิชาพยายามไกล่เกลี่ย นึกหวั่นใจเมื่อเห็นมาโก้ชักปืนออกมา มองแผ่นหลังของชายที่ยืนขวางหน้าเธอกับลูกไว้ เขาไม่แสดงอาการตื่นตระหนกเลย ราวกับว่าปืนในมือของมาโก้เป็นของเด็กเล่น เสื้อตรงด้านข้างชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงจากบาดแผลที่ถูกอันธพาลหนุ่มแทง แต่เจ้าของร่างยังยืนตัวตรงท่าทางทรนง ทำให้หญิงสาวนึกทึ่ง
“อลิชา เธอจะเป็นรายต่อไป กล้ามากที่ทำร้ายฉัน”
มาโก้คาดโทษหญิงสาวแม่ลูกติดอีกคน บาดแผลบนตัวของเขากำลังปวดตุบๆ จากฝีมือการฟาดกระทะของหญิงสาว เขาไม่ยอมให้เธอทำร้ายเขาฟรีโดยไม่เอาคืนหรอก
“ก็แกมาทำร้ายโรซี่ก่อนทำไม อย่าคิดว่าฉันจะกลัวแกนะมาโก้” อลิชาโต้คืน
หญิงสาวอยู่ที่นี่มาหลายปี รู้ดีว่ามาโก้เป็นอันธพาลตัวสำคัญในย่านนี้ แต่อีกฝ่ายเคยมาชอบเธอแต่เธอไม่เล่นด้วย วันนี้เขาข้ามเส้นมาหาเรื่องถึงหน้าร้านของเธอ แถมยังทำร้ายคน ทำร้ายโรซี่ โดยไม่กลัวเกรงกฎหมาย อลิชาไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครมาทำร้ายฝ่ายเดียว
“มีปัญญาทำอะไรฉันหรืออลิชา อย่างเธอก็ดีแต่ปากเก่ง เที่ยวหว่านเสน่ห์ผู้ชายแถวนี้ไปทั่ว คิดว่าผู้ชายที่หลงเสน่ห์เธอมันจะปกป้องเธอได้หรือยังไง”
มาโก้เย้ยหยัน เขาเป็นอีกคนหนึ่งที่แอบชอบหญิงสาว แต่อลิชาเมินเฉยต่อเขา ตอนนี้อลิชาไปเข้าข้างเจ้าหนุ่มต่างถิ่น มันทำให้เขาเจ็บใจ
“ถอยไปห่างๆ เจ้าหมอนั่นซะ ฉันจะแสดงให้เธอดูว่า คนอย่างมาโก้กลัวกฎหมายหรือเปล่า”
มาโก้ยกปืนขึ้นเล็งไปยังร่างของริคคาโด้ เขาเชื่อมั่นในบารมีของท่านนิโคลัส ว่าจะสามารถคุ้มกะลาหัวลูกสมุนในปกครองของท่านอย่างเขาได้ เขาจะจัดการเจ้าคนต่างถิ่นนี่ เชือดไก่ในคนในเซริตาน่าดูเอาไว้เป็นเยี่ยงอย่าง จะได้กลัวเกรงอำนาจของเขา
“แกกล้ายิงฉันหรือมาโก้”
ริคคาโด้มองอีกฝ่ายด้วยแววตาดุกร้าว เจ้าอันธพาลชั้นต่ำคนนี้บังอาจมากเกินไปแล้ว ยังไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะทันได้ทำอะไร ร่างเล็กๆ ของหนูน้อยก็วิ่งมายืนกางแขนขวางหน้าเขาไว้
“อย่าทำอะไรลุงริคกี้นะ มาทำโรซี่แทน โรซี่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”
โรซี่น้อยออกตัวปกป้องอย่างกล้าหาญ ใบหน้ากลมเชิดขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลใสมีแววจริงจัง ไม่ยอมแพ้ สร้างความประทับใจให้คนที่ได้เห็น อลิชาเอามือทาบอกด้วยความตกใจ ริคคาโด้ซาบซึ้งใจในความกล้าหาญของแม่หนูน้อยจนตื้นตันในอก ตัวเล็กแค่นี้แต่หัวใจกล้าแกร่งเกินตัว มาเฟียหนุ่มเข้ามาช้อนอุ้มร่างเล็กมากอดไว้
“ขอบคุณมากนะโรซี่น้อยของลุง ไม่ต้องกลัวนะ ลุงจะปกป้องหนูกับแม่ของหนูเอง”
เขาแตะริมฝีปากจุมพิตบนหน้าผากมนเล็กอย่างอ่อนโยน ก่อนจะส่งตัวเด็กหญิงให้แม่ของแก สองแม่ลูกช่วยเขาเอาไว้โดยไม่เกรงกลัว ถึงเวลาแล้วที่เขาจะตอบแทนทั้งสอง
“ปากดีจริง แกมีปัญญาอะไรมาปกป้องสองแม่ลูก”
มาโก้เย้ยหยัน โดยไม่รู้ว่าตอนนี้ด้านหลังของเขา มีคนของริคคาโด้กำลังตรงเข้ามา ยังไม่ทันจะเอ่ยประโยคที่สองออกมา ก็โดนหนึ่งในบอดีการ์ดของมาเฟียหนุ่มเอาปืนมาจี้ศีรษะ ปืนในมือถูกยึดไปโดยง่าย ก่อนจะถูกด้ามปืนฟาดจนล้มลงไปกองกับพื้น สิ้นฤทธิ์ทันที ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของคนที่อยู่บริเวณนั้น
“ท่านริคคาโด้ ปลอดภัยใช่ไหมครับ ผมขออภัยด้วยที่ดูแลท่านบกพร่อง”
ทนายเอริกแทรกตัวเข้ามาหาผู้เป็นนาย เอ่ยขออภัยด้วยท่าทีร้อนรน เมื่อครู่เขาปล่อยให้ริคคาโด้อยู่เพียงลำพัง ไม่คิดว่าจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น โชคดีที่เขากับบอดีการ์ดตามมาทัน ไม่เช่นนั้นเจ้านายของเขาอาจจะเป็นอันตรายได้
“ไม่เป็นไร ลากคอพวกนั้นไปจัดการที บอกนิโคลัสด้วยว่าให้อบรมลูกสมุนของเขาให้ดี”
ริคคาโด้บอกเสียงเข้ม เขามองร่างไร้สติของอันธพาลทั้งสี่ด้วยแววตาเยียบเย็น ก่อนจะหันมามองเด็กชายทั้งสองที่ยืนตัวสั่นอยู่
“กลับบ้านไปซะไอ้หนู จำใส่กะโหลกน้อยๆ ของแกไว้ ว่าอย่าทำตัวเหมือนพ่อของแก ไม่อย่างนั้นจะมีจุดจบไม่สวย”
โจเอลกับมาคัสรีบวิ่งหนีไปทันทีอย่างขวัญกระเจิง ใครจะคิดว่าคนแปลกหน้าคนนี้ จะเก่งกว่าพ่อของตน
“ไม่ต้องกลัวแล้วนะโรซี่ เห็นไหมว่าลุงปกป้องหนูกับแม่ได้”
ริคคาโด้หันไปบอกแม่หนูด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน โรซี่กางแขนให้เขาอุ้ม แม่หนูกอดคอเขาไว้แน่นซบหน้ากับไหล่หนาพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ
“ฮือ โรซี่กลัวลุงมาโก้ทำร้ายลุงริคกี้ ฮือ”
แม่หนูร้องไห้จ้าหลังจากผ่านนาทีวิกฤติมาได้ ริคคาโด้กอดร่างน้อยไว้แน่น ลูบหลังปลอบโยนด้วยความเอ็นดู เมื่อกี้ยังกล้าหาญเอาตัวมายืนขวางปกป้องเขาไว้แท้ๆ ตอนนี้กลับร้องไห้โฮ โรซี่น้อยต้องใช้ความเข้มแข็งของจิตใจมากแค่ไหนในการกระทำก่อนหน้า คิดแล้วมาเฟียหนุ่มยิ่งรู้สึกประทับใจแม่หนูเพิ่มขึ้น หัวใจแกร่งคล้ายมีสายลมอุ่นๆ โอบล้อมเอาไว้
ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังปลอบโยนโรซี่น้อย แม่ของเด็กหญิงกลับยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อเห็นใบหน้าเลขาคนสนิทของริคคาโด้ ทั้งชื่อและใบหน้าของเขาเป็นสิ่งที่หญิงสาวจดจำได้ไม่ลืม หัวใจกระตุกวูบด้วยความหวาดหวั่น เมื่อหันไปมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่
เขาคือ... คนที่เคยว่าจ้างให้เธอเป็นแม่อุ้มบุญ เมื่อห้าปีที่แล้ว!
คนเป็นพ่อน้ำตาแทบหยดเมื่อต้องส่งมอบแก้วตาดวงใจของตน ให้คนอื่นรับไปดูแล ความรักความห่วงใยของผู้เป็นพ่อทำให้หวงลูกสาวมาก พยายามทำทุกวิธีให้ลูกอยู่กับครอบครัวให้นานที่สุด แต่ก็ทำได้แค่เพียงถ่วงเวลา เมื่อลูกต้องเติบโตไปใช้ชีวิตของตัวเอง จำต้องยอมปล่อยมือ พาลูกไปส่งให้คนที่จะดูแลยอดดวงใจของพ่อ ให้ดีที่สุด“ริคคาโด้คะ โรซี่น้อยโตแล้ว เรียนจบตามที่คุณต้องการ ลูกต้องมีชีวิตของตัวเอง มีครอบครัวของแกเอง เราจะรั้งลูกไว้ให้อยู่กับเราตลอดชีวิตไม่ได้หรอกค่ะ อเลสซานโดรได้พิสูจน์ให้คุณเห็นแล้ว ว่าเขาเหมาะสมกับโรซี่น้อยของเรา เขาทำให้เราเชื่อมั่นว่า จะสามารถดูแลโรซี่น้อยได้ดีไม่แพ้กับเรา ลูกจะต้องมีความสุขมากแน่นอนค่ะ”อลิชาบอกสามี ในตอนที่ริคคาโด้พยายามเลื่อนการแต่งงานของลูกสาว ออกไปให้นานที่สุด เขายังทำใจไม่ได้หากต้องปล่อยมือจากลูก คำพูดของภรรยาเตือนสติให้ริคคาโด้ยอมปล่อยวาง งานแต่งงานจึงเกิดขึ้น“โรซี่น้อย ตื่นเต้นไหมลูก”ริคคาโด้กระซิบถามลูกสาว ขณะชลอฝีเท้าเดินช้าลงอีกสักหน่อย อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงแท่นพิธีแล้ว เขาต้องส่งลูกให้อเลสซานโดรดูแลไปตลอดชีวิต หัวใจของคนเป็นพ่อจุกแน่นด้วยความอาลัยอาวรณ์“ตื
“ท่านอคติกับผม ท่านไม่ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ความจริงใจสักหน่อยหรือครับ”อเลสซานโดรท้วงขึ้น เขายอมทำทุกอย่าง เพียงเพื่อให้ริคคาโด้ยอมรับเขา“จริงใจเหรอ นายอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ว่านายทำอะไรลูกสาวฉันรึไง โรซี่น้อยยังเด็กไม่เท่าทันวัวแก่อย่างนายหรอก ลูกสาวของฉันอาจจะไม่เข้าใจความรักด้วยซ้ำ แต่ถูกนายหลอกให้หลงเชื่อ”ริคคาโด้ยังโมโหไม่หาย อเลสซานโดรย่ำยีหัวใจเขา มันกล้าจูบลูกสาวของเขาในงานเดบูตองต์“ท่านอย่าดูถูกหัวใจของโรซี่น้อยสิครับ ลูกสาวของท่านเธอมีหัวใจที่แสนบริสุทธิ์ เธอรู้จักความรักและเลือกที่จะรักอย่างถูกต้องดีงาม”อเลสซานโดรโต้กลับทันที โรซี่อาจจะอายุเพียงสิบแปดปี แต่เธอมีความคิดอ่าน มีสติยั้งคิดในการเลือกที่จะรัก ริคคาโด้ปรามาสหัวใจของลูกสาวมากเกินไป“โรซี่น้อยยังเด็ก แกไม่รู้จักหรอกความรักเป็นยังไง”ริคคาโด้เชื่อแบบนั้น แต่เขาไม่รู้ว่า ลูกสาวตัวน้อยของเขานั้น มีหัวใจรักยิ่งใหญ่แค่ไหน“โรซี่รู้จักความรักค่ะ พ่อริคกี้”โรซี่น้อยเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับอลิชา สาวน้อยเดินไปหาบิดาและบอกกับท่านว่า“ความรักของโรซี่คือความถูกต้องดีงาม รักที่ให้เกียรติทั้งตัวเอง ครอบครัว และคนรัก พี่ชายเป็นท
บนฟลอร์เต้นรำ อเลสซานโดรพาร่างงามระหงของโรซี่ เต้นรำไปรอบๆ ฟลอร์ เขามองใบหน้างดงามที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามกว่าทุกครั้งด้วยแววตาชื่นชม นึกเปรียบเทียบกับสาวน้อยเดบูตองต์คนอื่นในงาน เขาให้คะแนนแบบไม่ลำเอียงเลยว่า โรซี่น้อยของเขางดงามที่สุด“พ่อริคกี้ต้องโมโหพี่ชายมากแน่ๆ ดูสิคะจ้องมาเหมือนจะเผาพี่ชายให้ตาย” โรซี่น้อยอดยิ้มขำไม่ได้“พี่ชายเลยต้องขอโรซี่เป็นแฟน ไม่อย่างนั้นโรซี่อาจจะขึ้นคานก็ได้นะ”อเลสซานโดรพูดเอาดีเข้าตัวอย่างน่าหมั่นไส้ โรซี่น้อยหัวเราะคิกขำคนหน้ามึน“เราไปทางนู้นกันดีกว่า หลังของพี่ชายถูกสายตาพ่อของโรซี่ กรีดจนเหวอะไปหมดแล้ว”อเลสซานโดรพาโรซี่น้อย เต้นรำไปจนสุดฟลอร์อีกด้าน ก่อนจะพาเธอเดินออกมาจากงาน หามุมสงบคุยกัน“พี่ชายบอกหรือยังว่า วันนี้โรซี่สวยมาก”อเลสซานโดรทำปากหวานเอ่ยชมสาวน้อย โรซี่ยิ้มพลางหมุนตัวให้เขาดู“ชมมาเยอะๆ ได้เลยค่ะ โรซี่รับได้”อเลสซานโดรยื่นมือไปดึงร่างงามมากอดไว้ มองใบหน้างดงามนั้นด้วยแววตาอ่อนโยน“โรซี่น้อยของพี่ชาย สวยที่สุดในโลก สวยเหมือนเจ้าหญิง พี่ชายขอเป็นเจ้าชายให้โรซี่ได้ไหม”“ได้สิคะ ถึงเจ้าชายจะแก่เหนียงยานไปหน่อย แต่ก็หล่อมาก หล่อกว่าหนุ
เพลงจบลงสาวน้อยเดบูตองต์เดินกลับมาหาคนในครอบครัว อลิชาปลาบปลื้มจนน้ำตาไหล ในขณะที่ริคคาโด้ห้ามตัวเองให้หยุดยิ้มไม่ได้“โรซี่น้อยของพ่อ หนูเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวเรานะลูก”ริคคาโด้ดึงร่างอรชรของโรซี่น้อยมากอดไว้ ปลื้มอกปลื้มใจกับงานเปิดตัวครั้งแรกของลูกสาว วงสังคมชั้นสูงจะต้องจับตามองลูกสาวคนสวยของเขาแน่นอน พวกบรรดาพ่อแม่ก็คงพากันมาทาบทามให้ลูกชายของตนเอง จนเลือกเขยขวัญไม่หวาดไม่ไหว แต่ให้พวกนั้นฝันหวานไปก่อนเถอะ เขายังไม่พร้อมยกโรซี่น้อยให้ใครดูแล“ขอบใจมากนะโรมิโอ ลูกดูแลน้องได้ดีมาก” อลิชาเอ่ยชมลูกชายโรมิโอเติบโตมาอย่างสง่างามไม่แพ้บิดา เขาตัวสูงใหญ่เกือบเท่าริคคาโด้แล้ว อีกไม่กี่ปีก็คงเหมือนผู้เป็นบิดา ส่วนเลโอนาโดลูกชายคนเล็ก ขอตัวไม่มาร่วมงานนี้ เพราะไม่ใช่งานของเด็ก“งานเลี้ยงยังอีกยาว ถ้ามีคนมาขอเต้นรำ พ่อริคกี้จะอนุญาตไหมคะ” โรซี่น้อยเอ่ยถามบิดา“เลือกคนเต้นหน่อยนะโรซี่น้อย ถ้าไอ้คนไหนมันฉวยโอกาสบอกพ่อได้เลย พ่อจะเตะมันออกจากงาน”ริคคาโด้ยังหวงลูกสาวคงเส้นคงวา แม้ต้องจำยอมให้โรซี่น้อยเต้นรำกับหนุ่มๆ แต่ก็ต้องจับตาดูตลอดเวลา“คุณป๋าทำตาขวางแบบนี้ หนุ่มๆ ที่ไหนจะกล้ามาขอโร
“ได้แน่นอน เรามาเป็นแฟนกันตั้งแต่ตอนนี้เลย พี่ชายจะเป็นแฟนที่ดีของโรซี่น้อย”“พี่ชายใจร้อนจัง โอเคค่ะ แต่ห้ามบอกพ่อริคกี้นะ” สาวน้อยยอมตกลง แต่มีข้อแม้สำคัญ“ไม่บอก ไม่บอกแน่นอน”ใครจะกล้าเสี่ยงให้ว่าที่พ่อตารู้ ขืนบอกไปเขามีหวังถูกอีกฝ่ายถลกหนังหัวแน่ ริคคาโด้หวงลูกสาวแค่ไหนทำไมเขาจะไม่รู้“แล้วเป็นแฟนกัน มันต่างจากตอนนี้ยังไงคะ”โรซี่น้อยทำตาแป๋ว มองหน้าชายหนุ่มท่าทางอยากรู้ หัวใจคนถูกมองเต้นรัวแรง มองตอบด้วยแววตาอ่อนหวาน“ต่างสิครับ คนเป็นแฟนกันต้องรักกันมากๆ แล้วก็ต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน แล้วก็ทำแบบนี้ได้”อเลสซานโดรเชยคางมน ก่อนจะก้มลงไปแตะริมฝีปาก มอบจุมพิตแรกให้สาวน้อยอย่างอ่อนหวาน“โรซี่น้อย ไม่ชอบเหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้น หลังจากจูบสาวน้อยจนพอใจ แล้วพบว่าโรซี่น้อยนิ่งเงียบไป หน้าแดงจัด“ชอบ... ชอบสิคะ โรซี่รู้สึกดีจังคะ”โรซี่น้อยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ สบตาเขาด้วยแววตาสดใส ไร้มารยา“ถ้าโรซี่จูบพี่ชาย จะรู้สึกเหมือนกันไหมคะ”เจ้าตัวอยากรู้ว่า หากเป็นฝ่ายจูบเขาก่อนจะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า“ก็ต้องพิสูจน์ดู”อเลสซานโดรยิ้มด้วยความเอ็นดู โรซี่น้อยยังอ
“พี่ชายไม่ได้เป็นแฟนโรซี่สักหน่อย อย่ามาหวงกันสิ โรซี่ยังต้องพบเจอผู้คนอีกมากมาย ไม่อยากปิดกั้นตัวเองค่ะ”สาวน้อยบอกอย่างตรงไปตรงมาตามนิสัย ขณะมองหน้าพี่ชายที่ทำหน้าสลดด้วยความเห็นใจ แม่ลิชเคยบอกว่าหากจะรักชอบใคร ให้ถามหัวใจตัวเองให้ดี ว่ารู้สึกกับคนคนนั้นอย่างไร โรซี่น้อยรู้จักพี่ชายมาหลายปี สนิทสนมคุ้นเคยกันจนรู้สึกว่า อีกฝ่ายเหมือนคนในครอบครัว ยังหาคำตอบให้ตัวเองว่ารู้สึกกับเขาเกินคำว่าพี่ชายหรือเปล่า“พี่ชายขอโทษครับ พี่ชายเอาแต่ใจตัวเองเกินไป โรซี่น้อยมีสิทธิ์จะเลือกเต้นรำกับใครก็ได้ ตามที่โรซี่น้อยพอใจ พี่ชายมันก็แค่ตาแก่อายุมาก คงสู้หนุ่มๆ หน้ามนคนอื่นไม่ไหว”อเลสซานโดรทอดถอนใจแล้วยิ้มขมขื่น เขาเดินหนีมายืนเกาะราวกั้นขอบเรือ มองดูฝูงปลาโลมาสีชมพูพากันเล่นน้ำด้วยแววตาหม่นเศร้า ถึงจะมีอำนาจมากมายเป็นถึงประมุขตระกูลเบตาโทรี่ ก็ไม่สามารถทำให้สาวน้อยคนนี้สนใจเขามากกว่าผู้ชายคนอื่น“พี่ชายอย่าน้อยใจสิคะ โรซี่แค่ไม่อยากให้พ่อริคกี้เป็นห่วง พี่ชายก็รู้นี่คะว่าเวลาพ่อริคกี้เป็นห่วงโรซี่ทีไร ลำบากคนอื่นๆ ทุกที”โรซี่น้อยขยับเข้ามายืนข้างๆ มองร่างสูงใหญ่ ไม่ต่างจากบิดาของเธอด้วยแววตาอ่อนห