ตอนที่ 4. ตอน แสงตะวันของหัวใจ /2

ตอนที่ 4. ตอน แสงตะวันของหัวใจ /2

“ขอบคุณมากนะคะ วันนี้เป็นวันเกิดพ่อของฉันค่ะ สงสัยโรซี่จะจำสลับวันกัน”

อลิชาอมยิ้มขำความแสบของลูกสาว โรซี่น้อยแกล้งโรแบร์โต้ได้แบบหน้าตาย แถมยังหลอกให้เขาซื้อตุ๊กตาให้อีก

“ผมขออวยพรให้คุณลุงมีสุขภาพแข็งแรงนะครับ”

โรแบร์โต้หันมาอวยพรให้บิดาของหญิงสาวแทน คิดในแง่ดีว่าโรซี่น้อยยังเมตตาเขาอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นเขาคงเก้อทำอะไรไม่ถูก 

“ขอบใจมากนะ คุณโรแบร์โต้”

นายพัชรเองก็กลั้นขำจนปวดแก้ม ระอาใจกับความแสบของหลานสาว ไม่รู้จะหวงแม่ไปถึงไหน นี่ก็เล่นงานหนุ่มๆ ที่มาวอแวกับแม่ตัวเองจนถอดใจไปหลายคน เมื่อไหร่ลูกสาวของเขาจะมีคนมาดูแลเสียที

“ครับคุณลุง เอ่อ... ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีนึกได้ว่ามีเรือลำใหม่ต้องตรวจสภาพ”

โรแบร์โต้จำต้องหลบฉากออกมา เขาไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอก คราวหน้าเขาต้องไม่พลาดอีก

“น่าสงสาร โรซี่น้อยเล่นงานซะไปไม่เป็น” นายพัชรส่ายหน้าระอาใจ

“จะมีใคร ที่ทำให้แกถูกใจได้ ตั้งป้อมหวงแม่แบบนี้”

อลิชามองลูกน้อยที่ร้องเพลงต่อ ด้วยท่าทางมีความสุขอย่างหมั่นไส้ ความแสบนี้ไม่รู้ได้มาจากใคร ตอนเด็กเธอเป็นเด็กเรียบร้อย ไม่เหมือนลูกสาวสักนิด หญิงสาวนึกเปรียบเทียบตัวเองกับลูกสาวแล้วถอนหายใจออกมา เมื่อคิดถึงดีเอ็นเออีกครึ่งในตัวลูก สงสัยนิสัยนี้คงจะได้มาจากพ่อ พ่อที่ไม่ต้องการลูกสาวอย่างแก...

“ริคคาโด้ คุณจะรู้ไหมว่าลูกสาวของคุณน่ารักแค่ไหน”

หญิงสาวรำพึงในใจ โดยไม่รู้ว่าคนที่เธอกำลังนินทา ตอนนี้จามฟุดฟิดอยู่บนเรือลำหนึ่งที่กำลังแล่นมายังท่าเรือเซริตาน่า...

เรือยอร์ชสีขาวลำหนึ่งแล่นอยู่กลางทะเล จุดหมายปลายทางคือเมืองเซริตาน่าแคว้นซานโตนี่ บนเรือริคคาโด้นั่งจิบไวน์บนเก้าอี้ ทอดสายตามองท้องทะเลสีฟ้าครามด้วยแววตาสงบนิ่ง เขากำลังจะเดินทางไปพบกับนิโคลัส เบตาโทรี่ หัวหน้าแก๊งไทก้าซานโตนี่ นิโคลัสเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียมีอายุมากที่สุดในสี่แก๊ง เขารุ่นเดียวกับนายฟรองซัวร์ปู่ของริคคาโด้ แต่ไม่ได้วางมือให้ทายาทสืบทอดตำแหน่ง เพราะบุตรชายคนเดียวของเขาได้ถูกลอบสังหารเสียชีวิตไปเมื่อสิบห้าปีก่อน ทิ้งหลานชายและหลานสาวไว้ให้เป็นผู้สืบทอดแทน ตอนนี้อเลสซานโดรหลานชายของนิโคลัสเพิ่งอายุได้ยี่สิบ ยังอ่อนเยาว์เกินกว่าจะมีบารมีให้คนในแก๊งเชื่อมั่น ส่วนหลานสาวในวัยยี่สิบห้านั้นนิโคลัสยื่นข้อเสนอให้แต่งงานกับริคคาโด้เพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างแก๊ง แน่นอนว่าข้อเสนอนี้นายฟรองซัวร์เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าห้าปีก่อนริคคาโด้จะยอมมีทายาทตามที่คนเป็นปู่ขอร้องแล้วก็ตาม

ริคคาโด้นึกถึงวันที่เขาพาลูกชายไปส่งให้ผู้เป็นปู่ นายฟรองซัวร์ถึงกับน้ำตาไหลเมื่อเห็นเหลนตัวน้อย

“นี่คือลูกชายของผมครับคุณปู่ ทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลมาร์เซียอาโน่”

ริคคาโด้พยักหน้าให้พยาบาลผู้ดูแลส่งลูกชายให้ผู้เป็นปู่อุ้ม นายฟรองซัวร์รับเด็กน้อยในห่อผ้ามาอุ้มด้วยความยินดี

“โอ เด็กผู้ชายจริงๆ ด้วย ช่างยิ่งใหญ่สมกับเป็นทายาทของมาร์เซียอาโน่”

นายฟรองซัวร์เปิดผ้าอ้อมดูเพศของเด็กแล้วยิ้มกว้าง ชอบอกชอบใจกับความเป็นชายของเหลนตัวน้อย

“ผมทำตามคำขอร้องของคุณปู่แล้วนะครับ”

ริคคาโด้มองปู่ของเขาที่กำลังปลาบปลื้มกับทายาทคนล่าสุด มาเฟียหนุ่มรู้สึกโล่งใจที่ได้ทำตามความต้องการของผู้เป็นปู่สำเร็จได้ด้วยดี เอริกทำหน้าที่แทนเขาในการคัดเลือกผู้หญิงที่จะมาทำหน้าที่แม่อุ้มบุญ ดูแลจัดการจนเด็กคลอดออกมา แล้วนำมามอบให้เขา

“เจ้าหนูชื่ออะไรรึ”

คนเป็นปู่เอ่ยถาม พลางส่งเด็กน้อยให้พยาบาลรับไปดูแลต่อ

“ผมยังไม่ได้ตั้งชื่อให้แกเลยครับ คุณปู่ช่วยตั้งชื่อให้แกหน่อยสิครับ”

ริคคาโด้ขอให้ผู้เป็นปู่ตั้งชื่อให้ลูกของเขา ผู้สูงวัยกว่านิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะบอกว่า

“ให้ชื่อว่า โรมิโอ... โรมิโอ มาร์เซียอาโน่ ก็แล้วกันนะ โตขึ้นเจ้าหนูจะได้เป็นผู้ชายทรงเสน่ห์”

ริคคาโด้ถอนหายใจออกมาเมื่อหลุดจากภวังค์ความทรงจำในอดีต ตอนนั้นเขามอบลูกชายของเขาให้คนเป็นปู่ดูแล ตัวเขาไม่มีความสามารถในการดูแลเด็กเล็ก และยังต้องทำงานในหน้าที่บางครั้งก็ต้องเดินทางไปดูแลธุรกิจต่างเมือง การเลี้ยงเด็กจึงไม่ใช่งานที่เขาทำได้ นายฟรองซัวร์จึงให้ภรรยาของราฟาเอลซึ่งตอนนั้นก็เพิ่งมีลูกน้อยรับโรมิโอไปดูแล ตัวเขาจะแวะไปหาลูกเดือนละสองครั้ง ก่อนจะลงเรือเขาเพิ่งแวะไปหาลูกชายมา

“คุณป๋า ผมอยากไปเที่ยวด้วย” เมื่อรู้ว่าเขาจะมาเซริตาน่า โรมิโอจึงขอมาด้วย

“ไม่ได้หรอก ป๋าไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว ไว้ให้อาราฟพาไปเที่ยวสวนสนุกนะ”

การกระเตงลูกชายมาด้วย ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำได้ เขาเดินทางมาเซริตาน่าเพื่อเจรจาเรื่องการแต่งงานกับหลานสาวของนิโคลัส ตัวเขาพยายามบ่ายเบี่ยงถ่วงเวลามาได้ห้าปีแล้ว ตอนนี้อีกฝ่ายกำลังเร่งรัดให้เขายอมตกลง เขารู้ข่าวว่านิโคลัสป่วย และอยากสละตำแหน่งให้อเลส ซานโดรหลานชายขึ้นมาทำหน้าที่แทน จึงพยายามหาพันธมิตรให้หลานชายเพื่อเป็นกันชนกับแก๊งอื่น ก่อนที่ตัวเองจะหมดลมหายใจ แล้วทิ้งหลานชายให้ขึ้นสู่ตำแหน่งเพียงลำพัง