ตอนที่ 3  ต้องรอด

“ผมขอห้าแสนได้ไหมครับ”

“มึงนี่มันชักจะอัพค่าตัวมากเกินไปนะ” เจเดนแค่นหัวเราะออกมาอย่างดูถูก วินรู้ได้ถึงความดูถูกเหยียดหยามตัวเขาแต่วินจะต้องทำยังไงก็ได้ให้ลูกค้าหนุ่มคนนี้ถอดใจในราคาที่สูงลิบลิ่ว

“ไม่สู้ราคาก็ปล่อยผมไปครับ ปล่อยผม” วินตะโกนออกไปพร้อมกับผลักตัวเองออกจากใต้ร่างของเจเดน

“ได้...กูจัดให้” ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดโอนเงินเข้าบัญชีของเวย์ทันที (วินสวมรอยแทนเวย์ ดังนั้นจึงบัญชีของเวย์ โทรศัพท์ของเวย์) ปกติแล้วหากมีงานแบบนี้มาทางคลับอนุญาตให้พนักงานให้บัญชีส่วนตัวกับลูกค้าได้เพื่อโอนทิปส่วนที่โฮสต์จะได้รับเต็มๆจากลูกค้า หากลูกค้าประทับใจ

ไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ดังขึ้น วินมองไปที่โทรศัพท์ของลูกค้าหนุ่มก่อนจะเห็นสลิปชื่อบัญชีของเวย์ขึ้น เขาจ่ายห้าแสนจริงๆด้วย

“ เชี่ย ตายห่าละ” เวย์เอ่ยออกมาอย่างตกใจกับการกระทำของลูกค้าหนุ่ม

“เอาล่ะคืนนี้มึงเป็นของกูแล้ว”

วินมองลูกค้าหนุ่มด้วยความกลัวขึ้นมาจับใจ วินเกิดความสงสัยงุนงงขึ้นมาว่าเหตุใดลูกค้าหนุ่มคนนี้จึงทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อครอบครองร่างกายของเวย์มากขนาดนี้ นี่น้องชายฝาแฝดของเขาไปทำอะไรไว้นี่ “ไอ้เวย์มึงไปทำเชี่ยๆอะไรไว้วะ” วินได้แต่คิดในใจ

ยังไม่ทันที่วินจะตั้งตัว วินกลับถูกคนร่างสูงกว่าบดริมฝีปากด้วยริมฝีปากหนา ความเปียกแฉะของน้ำลายผสมปนเป มือหนาบังคับกดท้ายทอยของวิน ลูกค้าหนุ่มบังคับสอดลิ้นร้อนเข้าสู่โพรงปากก่อนที่ตวัดเกี่ยวก่อนลิ้นของวินและก่อนจะขบริมฝีปากของวินอย่างแรงจนวินรู้สึกเจ็บแปลบและได้กลิ่นเลือดที่ริมฝีปากของตัวเอง

“อื้อ” เสียงลูกค้าหนุ่มเปร่งเสียงออกมาเบาๆอย่างพึงพอใจก่อนจะผละออก

“ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่ง ” วินเอ่ยขอร้องเขาเพื่อให้ตัวเองลดความกลัวลง

“คิดว่ากูเสียเงินห้าแสนให้คนอย่างมึงเพื่อมาฟังมึงขอร้องเหรอ ”

วินสะอึกพูดไม่ออกเพราะการขอร้องของวินไม่เป็นผลแต่อย่างใด วินคิดว่าตัวเองคงไม่มีทางรอดจากลูกค้าหนุ่มคนนี้เป็นแน่ จะหาทางรับมืออย่างไรดี แม้วินจะรู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรอดไปได้

แกร็ก! ขณะที่กำลังตกใจอยู่นั้นเขาเสียงบางอย่างดังขึ้นข้างหู ทำให้วินยิ่งตกใจจนตัวสั่นเข้าไปอีกเนื่องจากมองพบว่าเป็นกระบอกปืนเงาวับกำลังจ่ออยู่ที่หัวของวิน

“กูไม่ได้มีความอดทนมากขนาดนั้นนะ” เจเดนอยากจะยิงระเบิดหัวไอ้ชั่วนี่มากแต่เพราะความจำเป็นบางอย่างทำให้เขาต้องระงับความโกธรลงให้ได้

“อย่าทำอะไรผมเลย โอ๊ย!..” เสียงทุ้มของวินเอ่ยออกมาสั่นๆ ด้วยความกลัว ผิวขาวๆเริ่มแดงเสมอกันเจ็บร้าวเพราะเขาบีบคางของวินแน่นแทบจะให้แหลกคามือตอนนี้

“ทำไมกูจะทำไม่ได้! ชีวิตมึงมีค่าเท่าไหร่ แค่ห้าแสนไม่ใช่หรือ” เจเดนก้มลงกระซิบข้างหูของวินด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าความโกรธจัดทำเขาเกือบจะควบคุมสติไม่อยู่

“ไอ้คนสารเลว...” วินเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบากเพราะอีกคนบีบคางเอาไว้

“จะตายยังมาปากเก่ง” เจเดนเค้นเสียงอย่างดกธรแค้น

ปืนที่จ่อหัวของวินอยู่ทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน เจเดนปล่อยมือจากคางมนได้รูปแล้วดึงวินขึ้นมานั่งบนเตียง ปืนยังจ่อหัวของวิน มือหนาขยุ้มผมนุ่มของวินไม่ลดแรงลง

“ผมยอมแล้ว อย่าทำอะไรผม”

“มึงไม่มีสิทธิ์จะสั่งกู”

“ผมต้องทำอะไรบ้างครับ”

“มึงไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่วะ”

“ผมไม่รู้”

ลูกค้าหนุ่มมองหน้าวินด้วยสีหน้าเป็นคำถาม เขาพลางมองดุมาที่วินด้วยสายตาเกลียดชัง เจเดนถอยลงจากเตียงลงมายืนที่ปลายเตียงและใช้ปืนกวักเรียกวินให้คลานตามมา

“อมให้กู” เจเดนพูดออกมาอย่างเรียบเฉย

“ไม่มีทาง” วินปฏิเสธทันทีอย่างตรงไปตรงมา

“หรือมึงจะตายตอนนี้”

“…”ไม่มีเสียงตอบกลับจากวิน เพราะตอนนี้ปลายกระบอกปืนชี้เป้ามาที่หัวของวิน

“มึงคุกเข่า”

วินคลานลงจากปลายเตียง สองมือปลดกระดุมเสื้อของลูกค้าหนุ่ม ถอดเข็มขัดของเจเดนออกและปลดตะขอกางเกงตัวแพงรูดซิปลงและดึงอันเดอร์แวร์ลงทั้งหมด เป็นครั้งแรกที่วินได้เห็นร่างกายของบุรุษเพศชายคนอื่นด้วยตาของตัวเองชัดๆ ร่างกำยำสมชายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและไรขนน้อยๆที่ขึ้นตามแผงอก

วินยังคงนั่งด้วยท่าคุกเข่าต่อหน้าเขา มือของวินเริ่มลูบไล้ไปทั่วบริเวณแผงอกเรื่อยมาจนมาหยุดที่หน้าท้องก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่ง มังกรที่หลับใหลเมื่อครู่เริ่มผงาดชูชันขึ้นมา วินหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะกลั้นใจกำแก่นความเป็นชาย จับรูดไปมาอย่างเบามือแต่มีจังหวะ ด้วยสัญชาตญาณเมื่อเนื้อด้านนอกเปิดหัวมังกรสีแดงฉ่ำโผล่ออกมาสู่โลกภายนอก วินชักรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากครอบเข้าแก่นร้อนนั้น

“อ้า...” เจเดนเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาเบาๆเมื่อริมฝีปากอุ่นครอบลงบนเอ็นร้อนของเขาด้วยท่วงท่าที่เชื่องช้า

วินจับแก่นกายเพศของลูกค้าหนุ่มตรงหน้ารูดขึ้นลงด้วยปากที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำชายและน้ำสีใสแห่งความต้องการ วินสกัดความอายเพราะความกลัวมีมากกว่าเขาเริ่มใช้ปากอย่างคล่องแคล่ว  เสียงน้ำกระฉอกบนแท่งเอ็นที่ถูกเสียดสีด้วยกระพุ้งแก้มและแก่นกายถูกกลืนลึกเข้าอุ้งปาก เสียงร้องครางไม่เป็นศัพท์ของลูกค้าหนุ่มผู้ถูกปรนนิบัติอย่างต่อเนื่องจากโฮสต์หนุ่ม

“อ้า...ปากมึงนี่มันนุ่มจริง อืมมมม เสียวคว..ชิบหาย” เจเดนปลดปล่อยห้วงอารมณ์ วาบหวาม ปล่อยวางมาดชายผู้เยือกเย็นลงเพราะปากนุ่มที่กำลังครอบอยู่บนความเป็นชายของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

ห้วงสติที่ถูกความเสียวซ่านครอบงำแต่ไม่ช้าความโกธรแค้นก็ผุดเข้ามาในหัวของลูกค้าหนุ่มอีกครั้ง เขามองหน้าขาวเนียนของโฮสต์หนุ่มที่กำลังแดงก่ำเพราะกำลังตั้งใจปรนนิบัติความใคร่อยู่ตรงหน้า ความเกลียดชังสุมอยู่ในอกเริ่มประทุอย่างช้าๆ ลูกค้าหนุ่มกระแทกเอวเข้าโพรงปากโอสต์หนุ่มจนเขาหายใจไม่ทัน มือตีเข้าที่หน้าขาของลูกค้าหนุ่มแต่ไม่มีทีท่าว่าลูกค้าหนุ่มจะยอมปล่อยท้ายทอยออกไป ตอนนี้วินทั้งถูกเอวสอบกระแทกเข้าโพรงปาก

“เสียวคว...ชิบหาย อาส์”

เมื่อภาพที่เห็นน้องสาวของเขาร้องไห้ทำร้ายตัวเองทั้งที่ตั้งท้องลูกแฝดอย่างน่าสงสาร น้องสาวที่น่าสงสารของเขา หลังจากเจเดนเค้นถามเอาความจริง น้องสาวเล่าว่าถูกไอ้คนเลวปอกลอกเสียทั้งเงินทั้งตัวจนกระทั่งตั้งท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ยิ่งไปกว่านั้นมันยังกล้าบอกให้น้องสาวของเขาทำแท้ง ความโกธรแค้นยิ่งปะทุขึ้นทว่าความเกลียดชังที่มีนั้นกลับไม่ผลต่อการปรนเปรอจากวินเพราะร่างกายของเขามันตอบสนอง...ไม่นานนักเขาก็หลั่งน้ำสีขาวขึ้นออกมา

“อ๊ะ อาส์”

โฮสต์หนุ่มที่ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร จะคายหรือกลืน สติบอกว่า “เขาต้องมีชีวิตรอด”  วินเลือกกลืนสิ่งนั้นเข้าไปราวกับว่ามันเป็นของกินที่รสชาติพิศวงกลิ่นคาวคละคลุ้งทำเธอเกือบจะอ้วกออกมา

“ผมต้องทำอะไรอีกคะ” วินเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยเสียงสั่น หวาดกลัว

เจเดนขบกรามแน่น แม้การปรนเปรอเมื่อครู่จะสร้างความประทับใจเขาได้แต่มันก็ไม่ได้ช่วยดับความแค้นในใจของเขาได้เลยสักนิด

“ของจริงกำลังจะเริ่ม หันหลังไป”

พูดจบลูกค้าหนุ่มกำลังก้าวขึ้นเตียงแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน เจเดนรับโทรศัพท์แล้วรีบแต่งตัวออกไปทันที ปล่อยให้โฮสต์หนุ่มที่นั่งงุนงงกับสิ่งเมื่อครู่นี้ ก่อนหน้านี้เขาบังคับแทบตายแต่อยู่ๆก็รีบออกไปทันที

“กูฝากไว้ก่อนเพราะมึงยังตายตอนนี้ไม่ได้ มันยังไม่สาสม”

“มันเรื่องอะไร”

“เพราะมึงมันทำชั่วไว้มากจนไม่รู้ว่าโจทย์มีใครบ้าง” เจเดนพูดแล้วก้เดินออกจากห้องไป

วินเกลียดคำพูดของเขาที่ดูถูก รังเกียจที่เขาข่มเหง และขยะแขยงตัวเองที่ต้องทำแบบนั้นเพราะขัดขืนไม่ได้แต่เขาจะตายตอนนี้ไม่ได้จริงๆ

“ชาตินี้ขออย่าให้ได้พบได้เจอกันอีกเลย...”