เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-02 01:40:03ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก
“เพราะถ้านายยังไม่แน่ใจว่ารักฉัน...ฉันจะเป็นฝันร้ายของนายไปจนวันตาย”
พูดจบ เธอเดินหนี แต่เซียวเล่ห์กลับคว้าแขนเธอไว้ แล้วเหวี่ยงเข้ากำแพงเบาๆ ไม่ใช่ด้วยแรงทำร้าย แต่ด้วยแรง “ต้องการ” ที่กดดันมาทั้งคืน
“ปล่อยก่อนฉันหิวน้ำ” ฮานะพูดพร้อมกับสะบัดมือเซียวเล่ห์ออก และเดินไปอีกทางหยิบขวดน้ำมาดื่มในทันที
“เดี๋ยวก่อน...นั่นไม่ใช่ขวดน้ำนะนะ” เซียวเล่ห์รีบคว้าขวดยามาจากมือเธอด้วยสีหน้าตกใจ แต่ไม่ทันเพราะฮานะดื่มมันไปจนหมดแล้ว
“มันคือยา ‘ทดลอง’ ตัวใหม่ของลูกค้าคนหนึ่ง เป็นยาปลุกอารมณ์ทางเพศ...ยังไม่ได้รับการรับรองทางการแพทย์ด้วยซ้ำ”ฮานะที่เริ่มรู้สึกความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย เริ่มมีความร้อนรุ่มไหลไปทั่วตัว หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก
ใบหน้าร้อนผ่าว แววตาเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนมีไฟบางอย่างถูกจุดขึ้น“แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย...” ฮานะบ่นอย่างร้อนใจ
เซียวเล่ห์มองเธออย่างลำบากใจ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ
“ทางเดียวที่จะช่วยเธอได้คือ…ต้องหาทาง ‘ตัดฤทธิ์ยา’ ออก ก่อนที่มันจะทำให้เธอเสียการควบคุม”“เราต้องรีบหายาแก้”
เซียวเล่ห์พูด “หรือไม่ก็ต้องใช้วิธีการเฉพาะทางที่จะช่วยชะลอผลกระทบของยา”
ฮานะสบตาเขา ความรู้สึกผิดผสมกับความลำบากใจ
“แล้วถ้าไม่ได้...ฉันจะ…เป็นแบบนี้ไปตลอดเลยเหรอ?”
เซียวเล่ห์ก้าวเข้าไปใกล้ จับมือเธออย่างมั่นคง
“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นแบบนั้นคนเดียวแน่”เซียวเล่ห์ยืนมองฮานะอย่างไม่วางตา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวลแต่ก็แฝงไว้ด้วยความมั่นใจ
“จะทำยังไงดี...ให้แก้ฤทธิ์ยานี่ให้ได้” เขาพูดเบา ๆ พลางก้าวเข้าไปใกล้จนทั้งสองแทบจะสัมผัสกันได้ฮานะรู้สึกแรงดันในร่างกายที่ยากจะควบคุม มือของเธอสั่นเล็กน้อย แต่พอจับมือเซียวเล่ห์ไว้ ราวกับมีกำลังใจบางอย่างไหลผ่านเข้ามา
“ฉัน...ฉันไม่อยากเสียการควบคุมไปแบบนี้” ฮานะพูดเสียงสั่น
“แต่ถ้าเป็นเธอ...ฉันจะเชื่อใจ”
เซียวเล่ห์ค่อย ๆ ลากนิ้วผ่านแก้มของฮานะอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ริมฝีปากที่สั่นระริกด้วยความตื่นเต้น
“ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ตรงนี้” เขาเอ่ยเสียงต่ำริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกันอย่างนุ่มนวล เริ่มต้นด้วยความช้า ๆ เหมือนจะทดสอบ แต่ความรู้สึกที่ถูกกักเก็บไว้นานกลับพุ่งทะลักออกมาอย่างไม่อาจต้านทาน
ฮานะโอบแขนรอบคอเซียวเล่ห์ ร่างกายที่อ่อนล้าเริ่มเข้าร่วมในจังหวะของเขา แรงดึงดูดระหว่างกันและกันรุนแรงขึ้น ราวกับเป็นแสงไฟที่โชนแรงในความมืด
เซียวเล่ห์ค่อย ๆ ถอดเสื้อของฮานะออกเผยให้เห็นผิวเนียนขาวที่แดงเรื่อด้วยความร้อน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาและความรักที่แท้จริง ไม่ใช่แค่การปกป้อง แต่มันคือการยอมรับและความเข้าใจ
เสียงหัวใจสองดวงเต้นเข้าจังหวะเดียวกันในห้องเล็ก ๆ นั้น ความใกล้ชิดและความต้องการของทั้งคู่กลายเป็นภาษาเดียวที่ไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ
ในค่ำคืนที่เปี่ยมไปด้วยความหวานและความร้อนแรงนี้ เซียวเล่ห์และฮานะยอมให้ความรู้สึกดิบ ๆ ของร่างกายและหัวใจสื่อสารกัน
เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนและมีเพียงแค่พวกเขาสองคนในห้วงเวลานี้เซียวเล่ห์ค่อย ๆ ถอดปลอกแขนหนังสีดำที่พันรอบแขนเรียวของฮานะออกอย่างช้า ๆ มือของเขานุ่มนวลเหมือนกลัวว่าถ้าเร็วไปจะทำให้เธอเจ็บ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความต้องการที่ไม่เคยแสดงออกมาก่อน
จากนั้นเขาโน้มตัวลงต่ำลงไปจับสายรัดต้นขาที่ประดับด้วยลูกไม้สีเข้มออกช้า ๆ อย่างทะนุถนอม
สองมือที่ลูบคลำต้นขาเนียนนุ่มของฮานะอย่างแผ่วเบาช้า ๆ เหมือนบรรเลงบทเพลงรักที่ไม่มีใครได้ยิน นอกจากหัวใจของทั้งสอง
ฮานะสูดลมหายใจลึก ความรู้สึกอบอุ่นจากสัมผัสนั้นไหลไปทั่วร่าง สิ่งที่เคยเป็นความเจ็บปวดและบาดหมางค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความเข้าใจและความปรารถนาอันแรงกล้า
“เธอ...สวยมาก” เซียวเล่ห์กระซิบเบา ๆ ใกล้ใบหู พร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ ที่ทำให้ใจของฮานะสั่นไหว
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว” ฮานะเอื้อมมือมาจับใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน “ฉันก็เหมือนกัน...ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ฉันจะสู้ไปกับเธอ”ริมฝีปากของเซียวเล่ห์เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง คราวนี้หนักแน่นและลึกซึ้งกว่าที่เคย ทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในความรู้สึกที่ลึกซึ้งและร้อนแรง ความแตกต่าง ความแค้น และความสงสัยถูกแทนที่ด้วยความรักที่กำลังเติบโต
ทุกสัมผัส ทุกลมหายใจ ทุกจังหวะหัวใจที่เต้นพร้อมกันทำให้ทั้งคู่ลืมโลกภายนอกไปชั่วขณะ มีเพียงพวกเขา...ในห้วงเวลาที่ไม่อาจลืมเลือนนี้
ริมฝีปากเขาประกบลงอย่างแรง กลบทุกคำประชดประชัน กลบทุกไฟแค้นที่เธอจุดไว้ และเป็นเธอเอง...ที่จูบกลับด้วยความรู้สึกระเบิดในอกที่ไม่เคยยอมรับ
เสียงสายฝนยังดังต่อ ในขณะที่สองร่างประสานกันในเงามืดของโกดัง เสียงครางด้วยความสุขสมของคนทั้งสองคน ที่ไม่ต่างจากคนรักที่โหยหากันมานาน ทั้งที่ทั้งสองคนนั้นเพิ่งรู้จักกันด้วยซ้ำ
“ให้ฉันได้ไหมฮานะ ” เซียวเล่ห์เอ่ยถามฮานะด้วยน้ำเสียงที่สั่นกระเส่าเป็นอย่างมาก
“อืม..”
“แล้วอย่ามาเสียใจภายหลังนะ !! ”
“เมื่อฉันเลือกแล้ว ฉันจะไม่เสียใจในสิ่งที่เลือก ” เธอตอบออกมาอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วไม่รอช้าเซียวเล่ห์ใช้มือกวาดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะจนร่วงลงไปกองกับพื้น เขาดึงเสื้อของเขาและของฮานะมาไว้ที่โต๊ะ เพื่อไม่ให้ผิวของฮานะสัมผัสกับโต๊ะที่เย็นเฉียบ
นิ้วเรียวลากเลื้อยมาที่ต้นขา ก่อนจะลูบไล้อย่างแผ่วเบา และค่อยๆ ดึงกางเกงรัดรูปของฮานะออกช้า ๆ จากตัวนอก และตามด้วยตัวใน มือหนาสัมผัสเบา ๆ ผ่านผิวเนียนนุ่มของหญิงสาว
ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อนเป็นอย่างมากลิ้นสากกวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ
อีกทั้งสองมือยังไม่อยู่นิ่งเพราะข้างหนึ่งประคองท้ายทอยของฮานะเอาไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งเลื่อนไปด้านหลัง และปลดตะขอชั้นในของเธออย่างใจเย็น ก่อนที่จะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาและเธอออกไปในที่สุด
“สวยมากฮานะ ร่างกายเธอสวยหอมและมันคงจะหวานน่าดู ขอดูดและเลียหน่อยนะ”
ไม่พูดเปล่า เมื่อสองมือเปลี่ยนมาเป็นกอบโกยสองเต้า และขยำอย่างเมามันส์ อีกทั้งยังอ้าปากงับ รวมไปถึงทั้งดูดและเลียไม่ต่างจากคนที่หิวกระหายเป็นอย่างมาก นิ้วเรียวค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามร่างกาย ก่อนจะหยุดอยู่ที่เนินเนื้อสาวของหญิงสาว และวนเวียนอยู่อย่างนั้น
“เซี่ยวเล่ห์ !! ”
ฮานะร้องออกมาอย่างลืมตัวด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก
“ไม่ต้องกลัวนะที่รัก ผมจะถนอมคุณให้มากที่สุด จะไม่ทำให้คุณเจ็บ” เขาพูดก่อนที่นิ้วร้ายจะแหวกไปที่กลางร่องรักของฮานะ และค่อย ๆ สอดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางรัก
“ซี๊ดดด แน่นมาก” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า ก่อนจะค่อย ๆ ชักนิ้วเข้าออกอย่างช้า ๆ
“อือม เซียวเล่ห์ ไม่ไหว” ฮานะร้องออกมาด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ว่าในตอนนี้นั้นเธอรู้สึกยังไงกันแน่
“ซี๊ดดดเซียวเล่ห์ หยุดก่อนได้ไหม ฉันรู้สึกปั่นป่วนไปหมดแล้ว อืออ” ฮานะร้องออกมา และนั่นทำให้เซียวเล่ห์หยุดการกระทำทุกอย่างในที่สุด ก่อนจะดึงนิ้วออกมา แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะหยุดแค่นั้น เพราะทันทีที่ดึงนิ้วออกมานั้น เขาจับฮานะชันขาขั้นเป็นรูปตัวเอ็ม ก่อนที่จะมุดหน้าเข้าไปและตวัดลิ้นร้อนตรงกลางร่องรักของเธอในทันที
แผล็บ แผล็บ เสียงลิ้นสากที่กำลังตวัดลิ้นอย่างเอาแตใจกลางร่อง ฮานะร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ทั้งที่อยากจะผลักหัวเขาออกไป แต่กลายเป็นว่าสองมือของเธอกลับจับกลุ่มผมของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งเธอยังกดหัวเขาเข้าไปอีก
เมื่อทั้งสองคนต่างก็ทนไม่ไหว ไม่รอช้าเซียวเล่ห์จับขาทั้งสองข้างของฮานะพาดที่ไหล่กว้างของเขา ก่อนที่เขาจะจับท่อนเอ็นที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของฮานะในทันที
ปึก อึก อร๊ายยย ..ฮานะร้องออกมาเสียงดังลั่นแข็งกับสายฝน
“ซี๊ดดด เสียวเป็นบ้าเลย” เซียวเล่ห์ร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ทำเอาตอนนี้ไม่รู้ว่าเสียงร้องตอนนี้นั้น มันเสียงอะไรบ้าง เพราะมันดังกลบกับเสียงฝนตกไปจนหมดสิ้นแล้ว
บทล่าสุด
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่15. ความสงสัย
ตอนที่15. ความสงสัยคอนโดของฮานะ ยามค่ำคืนเสียงประตูห้องเปิดออก ฮานะเดินเข้ามาพร้อมกับร่างกายที่ยังไม่ฟื้นดีจากความเหนื่อยล้า แต่เพียงไม่กี่ก้าว เธอก็ต้องชะงัก ไฟห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ และชายที่เธอไม่คิดว่าจะมารอ…ก็นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมบุหรี่ในมือมิยูกิ โคจิโร่ พ่อของเธอ ข้าง ๆ เขาคือ โซระ เพื่อนสนิทที่ดูอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด“หายหัวไปไหนมา?” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นทันทีที่เธอก้าวข้ามประตูเข้ามา ฮานะกลืนน้ำลาย แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่แววตาของพ่อที่จ้องเธอราวกับนักโทษก็ทำให้เธอสะอึก“หนู...แค่หนีออกมา ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ใครเป็นห่วง”“ใครเป็นห่วง?” โคจิโร่แค่นหัวเราะเบา ๆ “ฉันถามว่าหนีไปไหน ไปกับใคร และใครช่วยเธอหนีออกมาจากการลอบสังหาร?”ฮานะเบือนสายตาไปทางโซระที่มองเธออย่างร้อนรน“หนูหนีคนเดียว ไม่มีใครช่วย”เสียง "เพี๊ยะ!" ดังขึ้นทันทีที
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่14. สงบศึก
ตอนที่14. สงบศึกเซียวเล่ห์กอดฮานะไว้แนบออก มือหนาเลื่อนมาเกี่ยวไรผมของเธอด้วยความอ่อนโยนเป็นอย่างมาก และกดริมฝีปากไปที่ไหล่มนของฮานะอย่างอ่อนโยน “อือ ปล่อยนะจะทำบ้าอะไร” หญิงสาวร้องครางเสียงหลงทำเอา คนตัวโตอย่างเซียวเล่ห์ยิ้มด้วยความพอใจเป็นอย่างมาก “น่ารักจัง”“อย่ากวนได้ไหม มีอะไรก็ว่ามาและปล่อยฉันได้ไหม” ฮานะยังคงพูดทั้งที่พยายามจะสะบัดเซียวเล่ห์ให้ออกห่างจากร่างกายของเธอ แต่มันใช้ไม่ได้กับเซียวเล่ห์เมื่อเขาอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวและตรงไปที่เตียงนอน“อย่างนี้เขาไม่เรียกว่ากวน ถ้ากวนต้องแบบนี้” ไม่พูดเปล่าเพราะคราวนี้เซียวเล่ห์ขยับพลิกตัวมาคร่อมร่างของฮานะไว้ ก่อนจะกระซิบเบาๆ“พี่รู้ว่าเธออาย ไม่ต้องอาย เพราะถ้าอายจะทำอีก และจะทำให้มากกว่าเมื่อคืนด้วย” เขากระซิบก่อนจะขโมยจูบจากเธอไปอีกหนึ่งที“คนเลว !! ” ฮานะพูด ทำเอาเซียวเล่ห์หัวเรา
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่13. คนรอ
ตอนที่13. คนรอแต่ในอีกฟากเมือง เคียวกำลังจับตามองแผนลอบสังหารล่ม และสายสืบของเขารายงานว่า“ทั้งสองคน...หายตัวไปจากเรดาร์แล้วครับ”ชายหนุ่มในเงามืดยิ้มมุมปาก “ให้พวกมันรักกันตายไปก็เถอะ...สุดท้าย ความจริงจะฆ่าความรู้สึกได้อยู่ดี” “ครับนาย ว่าแต่เราจะตามหาคุณหนูฮานะอยู่อีกหรือไม่ครับ” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามขึ้นมา “ไม่ต้อง เพราะถึงเวลาเธอจะกลับมาเอง”เช้าวันต่อมาแสงแดดอ่อนยามเช้าสาดลอดผ่านบานม่านเข้ามาในห้องเซฟเฮาส์ เงียบ...จนน่าประหลาดใจ หากไม่นับเสียงลมหายใจของคนสองคนที่นอนเคียงกันอยู่บนเตียงเดียวฮานะลืมตาขึ้นก่อน ใบหน้าเธอซีดเผือดเมื่อพบว่าร่างกายของตัวเองอยู่ภายใต้ผ้าห่มเพียงผืนเดียว… ไม่มีเสื้อคลุม ไม่มีอาวุธติดตัว และ… ไม่มีเส้นแบ่งระหว่างเธอกับผู้ชายข้างกาย"…บ้าเอ๊ย!"เธอเด้งตัวขึ้
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก
ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก “เพราะถ้านายยังไม่แน่ใจว่ารักฉัน...ฉันจะเป็นฝันร้ายของนายไปจนวันตาย” พูดจบ เธอเดินหนี แต่เซียวเล่ห์กลับคว้าแขนเธอไว้ แล้วเหวี่ยงเข้ากำแพงเบาๆ ไม่ใช่ด้วยแรงทำร้าย แต่ด้วยแรง “ต้องการ” ที่กดดันมาทั้งคืน “ปล่อยก่อนฉันหิวน้ำ” ฮานะพูดพร้อมกับสะบัดมือเซียวเล่ห์ออก และเดินไปอีกทางหยิบขวดน้ำมาดื่มในทันที“เดี๋ยวก่อน...นั่นไม่ใช่ขวดน้ำนะนะ” เซียวเล่ห์รีบคว้าขวดยามาจากมือเธอด้วยสีหน้าตกใจ แต่ไม่ทันเพราะฮานะดื่มมันไปจนหมดแล้ว “มันคือยา ‘ทดลอง’ ตัวใหม่ของลูกค้าคนหนึ่ง เป็นยาปลุกอารมณ์ทางเพศ...ยังไม่ได้รับการรับรองทางการแพทย์ด้วยซ้ำ”ฮานะที่เริ่มรู้สึกความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย เริ่มมีความร้อนรุ่มไหลไปทั่วตัว หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก ใบหน้าร้อนผ่าว แววตาเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนมีไฟบางอย่างถูกจุดขึ้น“แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย...” ฮานะบ่นอย่างร้อนใจเซียวเล่ห์มองเธออย่างลำบากใจ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ “ทางเดียวที่จะช่วยเธอได้คือ…ต้องหาทาง ‘ตัดฤทธิ์ยา’ ออก ก่อนที่มันจะทำให้เธอเสียการควบคุม” “เราต้องรีบหายาแก้” เซียวเล่ห์พู
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่ 11. อันตรายรอบตัว
ตอนที่ 11. อันตรายรอบตัวเสียงไวโอลินยังไม่ทันจางหายดี กระสุนนัดแรกก็ ฉีกรอยยิ้มของค่ำคืนเป็นเสี่ยง ๆปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนสาดกระหน่ำจากชั้นบนราวกับห่าฝน กระจกไวน์แตกกระจาย แขกกรีดร้องลั่นงาน เซียวเล่ห์ขยับตัวไวราวเสือ เขาผลักฮานะให้ล้มลงต่ำหลังกำแพงเสาหินอ่อน ปืนพกถูกชักขึ้นมาจากด้านหลังสูทในชั่วพริบตาเดียวแต่ที่ทำให้เขาชะงัก... คือการเคลื่อนไหวของฮานะ หญิงสาวไม่ลังเลแม้แต่น้อย เธอถลกชายกิโมโนผ่าข้างขึ้นจนสูง มือขวาล้วงเข้าข้างต้นขาแล้วดึงเอา ปืนสั้นกระบอกดำเงา ออกมาจากสายรัดแน่นหนา ก่อนใช้เท้าเตะชายผ้าที่ยาวรุ่มร่ามออกเสียงผ้าฉีกเล็กน้อยเพราะตีนผีของกิโมโนถูกกระชากออก เผยให้เห็นชุดด้านในที่ไม่ใช่ชุดชั้นในธรรมดาแต่คือ เสื้อกล้ามรัดรูปสีดำกับกางเกงขาสั้นแนบลำตัว สายรัดอุปกรณ์รอบต้นขาและเอว เธอเตรียมตัวมารบ... มางานเลี้ยงแบบพร้อมตาย“เธอ...” เซียวเล่ห์กระพริบตา แต่ไม่ทันพูดจบ ฮานะก็ขึ้นลำกระบอกปืนทันที“คุยทีหลัง! นายคุ้มซ้าย ฉันเอาขวา!”เซียวเล่ห์ยิ้มเหี้ยม มุมปากเปื้อนรอยเลือดจากเศษกระจก แต่ก็ทำตามคำสั่งเธออย่างไม่ลังเลทั้งสองพุ่งขึ้นพร้อมกันในจังหวะเดียว – ปืนลั่นสะท้อนก้อง!ป
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่10. วางแผน
ตอนที่10. วางแผนเสียงของอาตงแทรกขึ้น ในตอนที่เซียวเล่ห์กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ “บอสจะจัดงานที่ไหนครับ?”“คฤหาสน์ริมทะเลของตระกูลเราเอง” เขาตอบทันที “และทุกคนในงาน...จะต้องถอดหน้ากากออกมาให้หมด”บรรยากาศงานเลี้ยงหรูภายในโรงแรมระดับห้าดาวถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แสงไฟคริสตัลระยิบระยับทั่วห้องบอลรูม ผสมเสียงไวโอลินคลอเบา ๆ ที่ชวนให้รู้สึกไม่ไว้วางใจยิ่งกว่าอบอุ่นต้อนรับเซียวเล่ห์ยืนสงบนิ่งอยู่มุมหนึ่งของงาน สูทดำเรียบหรูขับใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก ลูกสมุนยืนเรียงรายอยู่ด้านหลังอย่างมีระเบียบ ท่ามกลางกลุ่มแขกผู้ทรงอิทธิพลในวงการใต้ดินที่ทยอยเข้ามาเรื่อย ๆฮานะก้าวเข้าสู่งานอย่างสง่าภายใต้ชุดกิโมโนประยุกต์สีเลือดนก ประดับลวดลายมังกรญี่ปุ่นปักด้วยไหมทอง โซระเดินตามหลังเธอห่าง ๆ สีหน้าพร้อมบวกเต็มพิกัดดวงตาคู่สวยของฮานะมองกวาดรอบงาน เธอจับสังเกตผู้คนไปเรื่อย ๆ ก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับเซียวเล่ห์ที่มองมาอยู่ก่อนแล้วรอยยิ้มเย็นเฉียบผุดขึ้นบนใบหน้าของเซียวเล่ห์ เหมือนนักล่าที่กำลังรอเหยื่อเดินเข้ากับดักอย่างเต็มใจ“ยินดีต้อนรับครับ..คุณหนูมังกรสายเลือดยากูซ่า” เขาเอ่ยเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะยกแก้วไวน์
บางทีคุณอาจจะชอบ
