Home / มาเฟีย / มาเฟียเมียร้าย / ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก

Share

ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก

last update Last Updated: 2025-07-02 01:40:03

ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก

           “เพราะถ้านายยังไม่แน่ใจว่ารักฉัน...ฉันจะเป็นฝันร้ายของนายไปจนวันตาย”

            พูดจบ เธอเดินหนี แต่เซียวเล่ห์กลับคว้าแขนเธอไว้ แล้วเหวี่ยงเข้ากำแพงเบาๆ  ไม่ใช่ด้วยแรงทำร้าย แต่ด้วยแรง “ต้องการ” ที่กดดันมาทั้งคืน

            “ปล่อยก่อนฉันหิวน้ำ” ฮานะพูดพร้อมกับสะบัดมือเซียวเล่ห์ออก และเดินไปอีกทางหยิบขวดน้ำมาดื่มในทันที

“เดี๋ยวก่อน...นั่นไม่ใช่ขวดน้ำนะนะ” เซียวเล่ห์รีบคว้าขวดยามาจากมือเธอด้วยสีหน้าตกใจ แต่ไม่ทันเพราะฮานะดื่มมันไปจนหมดแล้ว

            “มันคือยา ‘ทดลอง’ ตัวใหม่ของลูกค้าคนหนึ่ง เป็นยาปลุกอารมณ์ทางเพศ...ยังไม่ได้รับการรับรองทางการแพทย์ด้วยซ้ำ”

ฮานะที่เริ่มรู้สึกความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย เริ่มมีความร้อนรุ่มไหลไปทั่วตัว หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก

ใบหน้าร้อนผ่าว แววตาเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนมีไฟบางอย่างถูกจุดขึ้น

“แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย...” ฮานะบ่นอย่างร้อนใจ

เซียวเล่ห์มองเธออย่างลำบากใจ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ

            “ทางเดียวที่จะช่วยเธอได้คือ…ต้องหาทาง ‘ตัดฤทธิ์ยา’ ออก ก่อนที่มันจะทำให้เธอเสียการควบคุม”

 “เราต้องรีบหายาแก้”

 เซียวเล่ห์พูด “หรือไม่ก็ต้องใช้วิธีการเฉพาะทางที่จะช่วยชะลอผลกระทบของยา”

ฮานะสบตาเขา ความรู้สึกผิดผสมกับความลำบากใจ

“แล้วถ้าไม่ได้...ฉันจะ…เป็นแบบนี้ไปตลอดเลยเหรอ?”

เซียวเล่ห์ก้าวเข้าไปใกล้ จับมือเธออย่างมั่นคง

            “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นแบบนั้นคนเดียวแน่”

            เซียวเล่ห์ยืนมองฮานะอย่างไม่วางตา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวลแต่ก็แฝงไว้ด้วยความมั่นใจ

            “จะทำยังไงดี...ให้แก้ฤทธิ์ยานี่ให้ได้” เขาพูดเบา ๆ พลางก้าวเข้าไปใกล้จนทั้งสองแทบจะสัมผัสกันได้

ฮานะรู้สึกแรงดันในร่างกายที่ยากจะควบคุม มือของเธอสั่นเล็กน้อย แต่พอจับมือเซียวเล่ห์ไว้ ราวกับมีกำลังใจบางอย่างไหลผ่านเข้ามา

            “ฉัน...ฉันไม่อยากเสียการควบคุมไปแบบนี้” ฮานะพูดเสียงสั่น

 “แต่ถ้าเป็นเธอ...ฉันจะเชื่อใจ”

            เซียวเล่ห์ค่อย ๆ ลากนิ้วผ่านแก้มของฮานะอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ริมฝีปากที่สั่นระริกด้วยความตื่นเต้น

            “ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ตรงนี้” เขาเอ่ยเสียงต่ำ

            ริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกันอย่างนุ่มนวล เริ่มต้นด้วยความช้า ๆ เหมือนจะทดสอบ แต่ความรู้สึกที่ถูกกักเก็บไว้นานกลับพุ่งทะลักออกมาอย่างไม่อาจต้านทาน

            ฮานะโอบแขนรอบคอเซียวเล่ห์ ร่างกายที่อ่อนล้าเริ่มเข้าร่วมในจังหวะของเขา แรงดึงดูดระหว่างกันและกันรุนแรงขึ้น ราวกับเป็นแสงไฟที่โชนแรงในความมืด

เซียวเล่ห์ค่อย ๆ ถอดเสื้อของฮานะออกเผยให้เห็นผิวเนียนขาวที่แดงเรื่อด้วยความร้อน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาและความรักที่แท้จริง ไม่ใช่แค่การปกป้อง แต่มันคือการยอมรับและความเข้าใจ

เสียงหัวใจสองดวงเต้นเข้าจังหวะเดียวกันในห้องเล็ก ๆ นั้น ความใกล้ชิดและความต้องการของทั้งคู่กลายเป็นภาษาเดียวที่ไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ

ในค่ำคืนที่เปี่ยมไปด้วยความหวานและความร้อนแรงนี้ เซียวเล่ห์และฮานะยอมให้ความรู้สึกดิบ ๆ ของร่างกายและหัวใจสื่อสารกัน

เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนและมีเพียงแค่พวกเขาสองคนในห้วงเวลานี้

            เซียวเล่ห์ค่อย ๆ ถอดปลอกแขนหนังสีดำที่พันรอบแขนเรียวของฮานะออกอย่างช้า ๆ มือของเขานุ่มนวลเหมือนกลัวว่าถ้าเร็วไปจะทำให้เธอเจ็บ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความต้องการที่ไม่เคยแสดงออกมาก่อน

            จากนั้นเขาโน้มตัวลงต่ำลงไปจับสายรัดต้นขาที่ประดับด้วยลูกไม้สีเข้มออกช้า ๆ อย่างทะนุถนอม

สองมือที่ลูบคลำต้นขาเนียนนุ่มของฮานะอย่างแผ่วเบา   

ช้า ๆ เหมือนบรรเลงบทเพลงรักที่ไม่มีใครได้ยิน นอกจากหัวใจของทั้งสอง

ฮานะสูดลมหายใจลึก ความรู้สึกอบอุ่นจากสัมผัสนั้นไหลไปทั่วร่าง สิ่งที่เคยเป็นความเจ็บปวดและบาดหมางค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความเข้าใจและความปรารถนาอันแรงกล้า

            “เธอ...สวยมาก” เซียวเล่ห์กระซิบเบา ๆ ใกล้ใบหู พร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ ที่ทำให้ใจของฮานะสั่นไหว

            “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว” ฮานะเอื้อมมือมาจับใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน

            “ฉันก็เหมือนกัน...ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ฉันจะสู้ไปกับเธอ”

            ริมฝีปากของเซียวเล่ห์เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง คราวนี้หนักแน่นและลึกซึ้งกว่าที่เคย ทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในความรู้สึกที่ลึกซึ้งและร้อนแรง ความแตกต่าง ความแค้น และความสงสัยถูกแทนที่ด้วยความรักที่กำลังเติบโต

            ทุกสัมผัส ทุกลมหายใจ ทุกจังหวะหัวใจที่เต้นพร้อมกันทำให้ทั้งคู่ลืมโลกภายนอกไปชั่วขณะ มีเพียงพวกเขา...ในห้วงเวลาที่ไม่อาจลืมเลือนนี้

ริมฝีปากเขาประกบลงอย่างแรง กลบทุกคำประชดประชัน กลบทุกไฟแค้นที่เธอจุดไว้ และเป็นเธอเอง...ที่จูบกลับด้วยความรู้สึกระเบิดในอกที่ไม่เคยยอมรับ

เสียงสายฝนยังดังต่อ ในขณะที่สองร่างประสานกันในเงามืดของโกดัง เสียงครางด้วยความสุขสมของคนทั้งสองคน ที่ไม่ต่างจากคนรักที่โหยหากันมานาน ทั้งที่ทั้งสองคนนั้นเพิ่งรู้จักกันด้วยซ้ำ

            “ให้ฉันได้ไหมฮานะ ” เซียวเล่ห์เอ่ยถามฮานะด้วยน้ำเสียงที่สั่นกระเส่าเป็นอย่างมาก

            “อืม..”

            “แล้วอย่ามาเสียใจภายหลังนะ !! ”

            “เมื่อฉันเลือกแล้ว ฉันจะไม่เสียใจในสิ่งที่เลือก ” เธอตอบออกมาอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วไม่รอช้าเซียวเล่ห์ใช้มือกวาดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะจนร่วงลงไปกองกับพื้น เขาดึงเสื้อของเขาและของฮานะมาไว้ที่โต๊ะ เพื่อไม่ให้ผิวของฮานะสัมผัสกับโต๊ะที่เย็นเฉียบ

            นิ้วเรียวลากเลื้อยมาที่ต้นขา ก่อนจะลูบไล้อย่างแผ่วเบา และค่อยๆ ดึงกางเกงรัดรูปของฮานะออกช้า ๆ  จากตัวนอก และตามด้วยตัวใน มือหนาสัมผัสเบา ๆ ผ่านผิวเนียนนุ่มของหญิงสาว

ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อนเป็นอย่างมากลิ้นสากกวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ

            อีกทั้งสองมือยังไม่อยู่นิ่งเพราะข้างหนึ่งประคองท้ายทอยของฮานะเอาไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งเลื่อนไปด้านหลัง และปลดตะขอชั้นในของเธออย่างใจเย็น ก่อนที่จะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาและเธอออกไปในที่สุด

            “สวยมากฮานะ ร่างกายเธอสวยหอมและมันคงจะหวานน่าดู ขอดูดและเลียหน่อยนะ”

ไม่พูดเปล่า เมื่อสองมือเปลี่ยนมาเป็นกอบโกยสองเต้า และขยำอย่างเมามันส์ อีกทั้งยังอ้าปากงับ รวมไปถึงทั้งดูดและเลียไม่ต่างจากคนที่หิวกระหายเป็นอย่างมาก นิ้วเรียวค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามร่างกาย ก่อนจะหยุดอยู่ที่เนินเนื้อสาวของหญิงสาว และวนเวียนอยู่อย่างนั้น

            “เซี่ยวเล่ห์ !! ”

 ฮานะร้องออกมาอย่างลืมตัวด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก

“ไม่ต้องกลัวนะที่รัก ผมจะถนอมคุณให้มากที่สุด จะไม่ทำให้คุณเจ็บ” เขาพูดก่อนที่นิ้วร้ายจะแหวกไปที่กลางร่องรักของฮานะ และค่อย ๆ สอดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางรัก

“ซี๊ดดด แน่นมาก” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า ก่อนจะค่อย ๆ ชักนิ้วเข้าออกอย่างช้า ๆ

“อือม เซียวเล่ห์ ไม่ไหว” ฮานะร้องออกมาด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ว่าในตอนนี้นั้นเธอรู้สึกยังไงกันแน่

“ซี๊ดดดเซียวเล่ห์ หยุดก่อนได้ไหม ฉันรู้สึกปั่นป่วนไปหมดแล้ว อืออ” ฮานะร้องออกมา และนั่นทำให้เซียวเล่ห์หยุดการกระทำทุกอย่างในที่สุด ก่อนจะดึงนิ้วออกมา แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะหยุดแค่นั้น เพราะทันทีที่ดึงนิ้วออกมานั้น เขาจับฮานะชันขาขั้นเป็นรูปตัวเอ็ม ก่อนที่จะมุดหน้าเข้าไปและตวัดลิ้นร้อนตรงกลางร่องรักของเธอในทันที

แผล็บ แผล็บ เสียงลิ้นสากที่กำลังตวัดลิ้นอย่างเอาแตใจกลางร่อง ฮานะร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ทั้งที่อยากจะผลักหัวเขาออกไป แต่กลายเป็นว่าสองมือของเธอกลับจับกลุ่มผมของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งเธอยังกดหัวเขาเข้าไปอีก

เมื่อทั้งสองคนต่างก็ทนไม่ไหว ไม่รอช้าเซียวเล่ห์จับขาทั้งสองข้างของฮานะพาดที่ไหล่กว้างของเขา ก่อนที่เขาจะจับท่อนเอ็นที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของฮานะในทันที

ปึก อึก อร๊ายยย ..ฮานะร้องออกมาเสียงดังลั่นแข็งกับสายฝน

“ซี๊ดดด เสียวเป็นบ้าเลย” เซียวเล่ห์ร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ทำเอาตอนนี้ไม่รู้ว่าเสียงร้องตอนนี้นั้น มันเสียงอะไรบ้าง เพราะมันดังกลบกับเสียงฝนตกไปจนหมดสิ้นแล้ว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มาเฟียเมียร้าย   ตอนพิเศษ แสงอาทิตย์ในทุกเช้าที่มีเธอ

    ตอนพิเศษ แสงอาทิตย์ในทุกเช้าที่มีเธอเช้านี้ต่างจากเช้าทุกวัน…เพราะมันเป็นเช้าวันแรกหลังจากที่ทั้งสี่คนใช้คำว่า “ครอบครัว” ได้อย่างเต็มปาก ฮานะตื่นขึ้นมาพร้อมกลิ่นหอมของขนมปังที่อบในครัว ดวงตายังปรือ ๆ อยู่แต่กลับมีรอยยิ้มประดับมุมปากโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นว่าเตียงข้าง ๆ ว่างเปล่า แต่พอเธอก้าวลงจากเตียง เดินตามเสียงในครัวไป ก็พบว่าคนที่หายตัวไปคือสามีสุดหล่อ…ที่กำลังใส่ผ้ากันเปื้อนรูปเป็ดแสนน่ารัก ก้มหน้าก้มตาเจียวไข่และจัดจานอย่างตั้งใจ “จะทำอาหารเช้าทุกวันเลยเหรอ?” ฮานะถามเสียงงัวเงียเซียวเล่ห์เงยหน้าขึ้นมา ยิ้มกว้างแบบที่ทำให้ใจเธอสั่นทุกที “ไม่ทุกวัน…แต่จะทำทุกเช้าที่เธอยังอยู่ข้าง ๆ ฉัน”เธอหัวเราะเบา ๆ เดินเข้าไปกอดเขาจากด้านหลัง “พูดแบบนี้…ใครจะไปไหนได้คะที่รัก” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังขึ้น ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับมากอดเธอไว้ทั้งตัว แล้วโน้มลงมาจูบหน้าผากเธอหนึ่งที “ยอมให้หอมหมดทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ”ขณะเดียวกัน… ในอีกฝั่งของบ้าน เคียวกับโซระก็ไม่แพ้กัน โซระที่ห่มผ้านอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนโซฟาหนังสุดหร

  • มาเฟียเมียร้าย   ตอนที่ 52. แต่งงาน

    ตอนที่ 52. แต่งงาน “ชุดนี้ใช่เลย...หรือหัวใจฉันใช่เธอ”ร้านชุดแต่งงานกลางเมืองที่ถูกจองไว้ล่วงหน้าสำหรับวันนี้โดยเฉพาะฮานะกับโซระยืนอยู่หน้าแร็กชุดแต่งงานยาวเหยียด สายตาสำรวจแต่ละแบบด้วยความจริงจัง“อันนี้ดูหวานไปไหม?” ฮานะชี้ไปที่ชุดลูกไม้สีขาวแบบเจ้าหญิง“แล้วอันนี้ดูเหมือนชุดขึ้นเวทีรำบวงสรวงเลย” โซระพูดถึงชุดทรงบานอีกตัว จนฮานะหลุดหัวเราะด้านนอกห้องลองชุด เคียวนั่งไขว่ห้างรอพลางเปิดมือถือเช็กอีเมล ส่วนเซียวเล่ห์นั่งพิงกำแพงอย่างอดทน ใบหน้าคมหล่อเหลามองประตูห้องลองชุดไม่ละสายตาพนักงานเดินนำทางก่อนจะเปิดม่านออก...ฮานะก้าวออกมาในชุดเดรสเข้ารูปสีขาวสะอาด ท่อนบนมีลูกไม้ปักอย่างประณีต ผ้าทิ้งตัวแนบเรือนร่างพอดิบพอดีอย่างพอดี...จนเซียวเล่ห์เผลอลืมหายใจเขาลุกขึ้นยืนช้า ๆ เหมือนโดนสะกด“...สวย” เสียงของเขาเบาแต่ชัดฮานะหลบตาเล็กน้อย “ไม่เยอะไปใช่ไหม...?”“ไม่น้อยไปด้วย” เขาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเธอ ก่อนจะเอื้อมมือแตะแขนเบา ๆ “มันพอดีมาก…พอดีกับเธอ…แล้วก็พอดีกับใจฉัน”ฮานะกลั้นยิ้มจนแก้มขึ้นสี ส่วนโซระที่เดินออกมาจากอีกห้องในชุดลูกไม้สีงาช้าง ก็ยักไหล่แล้วพูดเรียบ ๆ“งั้นฉันไม่ใส่ละ เด

  • มาเฟียเมียร้าย   ตอนที่ 51. ทะเลาะกันก่อนแต่งงาน

    ตอนที่ 51. ทะเลาะกันก่อนแต่งงานหลังจากอาหารเช้าอิ่มท้อง กลิ่นชาขิงอุ่น ๆ เริ่มลอยคลุ้งไปทั่วห้องนั่งเล่น ทั้งสี่คนฮานะ, เซียวเล่ห์, เคียว และโซระนั่งรวมตัวกันตรงโซฟาแบบไม่มีใครรีบจะลุกไปไหนบทสนทนาไหลเรื่อยไปเรื่อย ๆ ทั้งเรื่องละครเมื่อคืน เกมที่เคียวเล่นแพ้ไม่เป็นท่า หรือแม้แต่เรื่องชวนหัวเราะอย่างท่าทางตอนหลับของโซระที่เจ้าตัวยืนยันว่า “ไม่ได้กรน!”บรรยากาศดีจนกระทั่ง…“ฉันตั้งใจจะขอฮานะแต่งงาน”เสียงของเซียวเล่ห์นิ่ง สุขุม แต่ออกมาชัดเจนราวกับค้อนกระแทกกลางโต๊ะทุกคนหันขวับฮานะชะงักไปนิด ก่อนจะหันไปจ้องเขาตาโต “เมื่อไหร่นายจะ…บอกฉันก่อนได้ไหม?!”เซียวเล่ห์หันมายิ้มบาง ๆ ให้เธอ “ก็บอกอยู่ตอนนี้ไง”โซระอ้าปากพะงาบ กำถ้วยชาขิงแน่น ส่วนเคียวถึงกับชะงักมือที่กำลังจะหยิบคุกกี้เข้าปาก“แต่งงาน?!” เคียวทวนคำ “น้องจะแต่งก่อนพี่ได้ยังไงวะเนี่ย?!”“เกี่ยวอะไรกับนาย?” เซียวเล่ห์เลิกคิ้ว“โถ่ ไอ้เล่ห์! ถ้านายแต่งก่อน ฉันก็โดนล้อแน่ดิ!” เคียวโอดครวญ “แถมโซระยังอยู่ข้าง ๆ ด้วย ฉันไม่สามารถแพ้ได้!”โซระหันขวับมามอง “เอ๊ะ?! เรื่องนี้ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย?”เคียวชี้นิ้วทันที “ถ้าเซียวเล่ห์จะขอแต่ง ฉ

  • มาเฟียเมียร้าย   ตอนที่ 50. เอาคืน

    ตอนที่ 50. เอาคืนแสงไฟในห้องสลัวลงจนแทบมืดสนิท เสียงลมหายใจที่แผ่วเบาและเสียงกระซิบอ่อนโยนกลมกลืนไปกับความเงียบงันของค่ำคืนเซียวเล่ห์ค่อย ๆ ขยับตัวเหนือร่างของฮานะ ราวกับกลัวว่าจะทำให้เธอหวาดกลัวหรือเจ็บปวดมือใหญ่ลูบไล้เรียวแขนที่โอบกอดเขาอย่างมั่นคง ก่อนจะค่อย ๆ ไต่ขึ้นไปสัมผัสบริเวณต้นคอที่บอบบางฮานะหลับตาพริ้มพร้อมกับปล่อยใจให้ความรู้สึกนั้นซึมลึกเข้าไปในทุกเส้นใยของร่างกายริมฝีปากของเซียวเล่ห์โอบอุ้มริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล ก่อนจะเริ่มจูบคลอเคล้าอย่างช้า ๆเหมือนต้องการบอกทุกความรู้สึกผ่านสัมผัสนี้ทั้งคู่ผ่อนคลายลง ร่างกายและหัวใจเคลื่อนเข้าหากันอย่างเป็นธรรมชาติเซียวเล่ห์ถอดเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีฮานะสายตากล้าหาญแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน ส่งเสียงกระซิบ “ฉันไว้ใจคุณ...เต็มที่”มือทั้งสองจับกันแน่นเป็นสัญญาแห่งความรักและความมั่นคงเขาค่อย ๆ ก้าวเข้าหาเธออีกครั้ง ร่างกายสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาแต่หนักแน่นทุกจังหวะทุกสัมผัสล้วนบอกเล่าความต้องการและความรักที่ไม่มีวันลดน้อยลงในคืนนั้น เวลาหยุดเดิน ความรู้สึกทั้งหมดถ่ายทอดผ่านก

  • มาเฟียเมียร้าย   ตอนที่ 49. ร่วมรัก

    ตอนที่ 49. ร่วมรักทั้งสองนั่งเคียงข้างกันบนระเบียงขนาดกะทัดรัด ใบหน้าของฮานะยังคงเปี่ยมไปด้วยความสงบ ริมฝีปากยิ้มบาง ๆ ขณะที่แสงสีส้มทองของพระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าไปช้า ๆสายลมเย็นพัดเบา ๆ ปะทะใบหน้า เหมือนเป็นบทเพลงธรรมชาติที่บรรเลงไว้เพียงเพื่อพวกเขาสองคนเสียงนกร้องไกล ๆ กับกลิ่นหญ้าระเบียงชั้นบน ทำให้เวลาที่หยุดนิ่งไปเหมือนจะเป็นช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุดในชีวิตเขาหยิบกล่องอาหารเย็นเล็ก ๆ ออกมา ท่ามกลางรอยยิ้มที่ซ่อนความสุขเงียบ ๆ“กินด้วยกันไหม?” น้ำเสียงนุ่มลึกถามอย่างอ่อนโยนเธอพยักหน้าอย่างอ่อนแรง แต่สายตาเต็มไปด้วยความอบอุ่นพวกเขาแบ่งอาหารจากกล่องนั้นอย่างตั้งใจ อาหารมื้อนี้ไม่มีความรีบร้อน มีเพียงความรู้สึกที่ค่อย ๆ เติมเต็มใจทั้งสองคนหลังอาหารเย็น พวกเขายังนั่งกันต่อไม่ลุกไปไหน ท้องฟ้ากลายเป็นสีครามเข้ม และดาวดวงเล็ก ๆ เริ่มผุดขึ้นทีละดวงเซียวเล่ห์ลูบมือของฮานะอย่างช้า ๆ “คืนนี้ดาวสวยมากนะ”“เหมือนชีวิตที่เราจะเริ่มต้นใหม่...ด้วยกัน”สองมือประสานกันแน่นขึ้น ก่อนที่ทั้งคู่จะนอนราบลงบนเก้าอี้เลานจ์ที่เตรียมไว้เงาจันทร์สาดส่องลงมาเป็นประกายเงินบนผิวหน้าทั้งสองราวกับมีเว

  • มาเฟียเมียร้าย   ตอนที่48. ฮานะเซียวเล่ห์

    ตอนที่48. ฮานะเซียวเล่ห์ห้องพักฟื้นถูกแสงแดดอ่อนส่องลอดผ่านม่านสีครีมเข้ามา เสียงเครื่องวัดชีพจรยังคงดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นยาสะอาดลอยแตะจมูกตลอดเวลาเซียวเล่ห์นั่งเงียบอยู่ข้างเตียงคนไข้ ร่างสูงนั่งหลังตรง ดวงตาคมสบหน้าคนที่นอนหลับสนิทบนเตียงสีขาว — ฮานะยังคงซีดเซียวจากบาดแผลที่ได้รับจากการปะทะเมื่อคืน แม้หมอจะบอกว่าอาการพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กล้าหลับเลยสักวินาทีมือเรียวของฮานะวางนิ่งอยู่ข้างลำตัว นิ้วก้อยของเธอถูกเขาเกี่ยวเอาไว้เบา ๆ คล้ายคำสัญญาเงียบ ๆ ว่าเขาจะไม่ไปไหนดวงตาของเธอกระพริบขึ้นช้า ๆ เหมือนพยายามฝืนลืมตามองหาใครบางคน“เซียว…เล่ห์…”“อยู่ตรงนี้” เขาขานรับแทบจะทันที พร้อมกับโน้มตัวลงใกล้ แล้วใช้นิ้วแตะไรผมที่ปรกหน้าผากเธอออกให้“ไม่ต้องฝืนนะฮานะ หลับต่อก็ได้”“เจ็บ…จังเลย…”น้ำเสียงแผ่วเบานั้นทำให้เขานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วแตะมือเธอเบา ๆ อย่างอ่อนโยนที่สุด“ฉันรู้…เธอเจ็บ แต่เธอปลอดภัยแล้ว ฉันจะดูแลเธอเอง ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น”เมื่อเธอหลับไปอีกครั้ง เขาจึงลุกขึ้น เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่กับกะละมังน้ำอุ่น เขานั่งลงข้างเตียงอีกครั้ง ค่อย ๆ เช็ด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status