เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 11. อันตรายรอบตัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-02 00:25:10ตอนที่ 11. อันตรายรอบตัว
เสียงไวโอลินยังไม่ทันจางหายดี กระสุนนัดแรกก็ ฉีกรอยยิ้มของค่ำคืนเป็นเสี่ยง ๆ
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงปืนสาดกระหน่ำจากชั้นบนราวกับห่าฝน กระจกไวน์แตกกระจาย แขกกรีดร้องลั่นงาน เซียวเล่ห์ขยับตัวไวราวเสือ เขาผลักฮานะให้ล้มลงต่ำหลังกำแพงเสาหินอ่อน ปืนพกถูกชักขึ้นมาจากด้านหลังสูทในชั่วพริบตาเดียว
แต่ที่ทำให้เขาชะงัก... คือการเคลื่อนไหวของฮานะ หญิงสาวไม่ลังเลแม้แต่น้อย เธอถลกชายกิโมโนผ่าข้างขึ้นจนสูง มือขวาล้วงเข้าข้างต้นขาแล้วดึงเอา ปืนสั้นกระบอกดำเงา ออกมาจากสายรัดแน่นหนา ก่อนใช้เท้าเตะชายผ้าที่ยาวรุ่มร่ามออก
เสียงผ้าฉีกเล็กน้อยเพราะตีนผีของกิโมโนถูกกระชากออก เผยให้เห็นชุดด้านในที่ไม่ใช่ชุดชั้นในธรรมดา
แต่คือ เสื้อกล้ามรัดรูปสีดำกับกางเกงขาสั้นแนบลำตัว สายรัดอุปกรณ์รอบต้นขาและเอว เธอเตรียมตัวมารบ... มางานเลี้ยงแบบพร้อมตาย
“เธอ...” เซียวเล่ห์กระพริบตา แต่ไม่ทันพูดจบ ฮานะก็ขึ้นลำกระบอกปืนทันที
“คุยทีหลัง! นายคุ้มซ้าย ฉันเอาขวา!”
เซียวเล่ห์ยิ้มเหี้ยม มุมปากเปื้อนรอยเลือดจากเศษกระจก แต่ก็ทำตามคำสั่งเธออย่างไม่ลังเล
ทั้งสองพุ่งขึ้นพร้อมกันในจังหวะเดียว – ปืนลั่นสะท้อนก้อง!ปัง! ปัง! ปัง!
มือปืนจากชั้นลอยโดนยิงสวนจนล้มจากรา;ระเบียงร่วงลงมาสู่โต๊ะอาหารด้านล่าง กลิ่นเลือดคละคลุ้ง แขกหลายคนเริ่มพากันหนีออกจากงาน เสียงร้องระงมไปทั่ว
แต่ฮานะรู้นี่ไม่ใช่แค่การลอบยิง
มันคือ สัญญาณสงคราม“ไป!” เธอจับแขนเซียวเล่ห์ พากันพุ่งออกทางประตูข้างหลังงานเลี้ยง ก่อนจะโผล่มาในทางเดินแคบ ๆ ด้านหลังโรงแรม
เสียงรองเท้ากระทบพื้น เสียงหัวใจที่เต้นแรงไม่ใช่เพราะรัก แต่เพราะ "ชีวิต" ยังอยู่
“ฉันนึกว่าเธอมาเล่นบทสาวสวยมารักษาหน้า...” เซียวเล่ห์หันมาถาม ตอนที่ทั้งสองหยุดหอบหายใจหลังเสาต้นหนึ่ง
“ผิดแล้ว ฉันมาเพื่อเล่นบทนางมาร... ถ้ามีใครอยากล้มฉัน ฉันก็จะลากมันลงนรกไปด้วย”
ฮานะหันมาตอบ ดวงตาวาวโรจน์เหมือนเปลวเพลิงในราตรี“เธอรู้ตัวไหมว่า...เธอนี่มันน่ากลัวฉิบหาย”
“งั้นก็อย่าเผลอตกหลุมฉันล่ะ”และในเงามืด... มิยูกิ เคียว ยืนมองผ่านหน้าต่างบานหนึ่ง ใบหน้าไร้ความรู้สึก แต่ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
“เธอเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว... ฮานะ...”
หลังเหตุลอบยิง ค่ำคืนแห่งการล่า
ฮานะกวาดสายตามองไปรอบตัวขณะพาเซียวเล่ห์หลบหนีจากงานเลี้ยง ร่างสูงขยับตัวพลิ้วราวนักล่า ทั้งสองมุดเข้าไปในซอกหลืบด้านหลังของโรงแรม ผ่านห้องเก็บของร้างจนมาถึงโรงจอดรถเก่าที่ไม่มีใครใช้งาน
ฮานะยกปืนขึ้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว แต่เมื่อถึงรถคันหนึ่งที่ซ่อนไว้ในมุมมืด เธอกลับเอื้อมมือหยิบกุญแจออกมาจากรองเท้าส้นสูงที่โยนไว้ในกระเป๋าก่อนหน้านี้
“มีรถซ่อนไว้ล่วงหน้าอีกต่างหาก…” เซียวเล่ห์หรี่ตามองเธอ
“เผื่อกรณีที่มันกลายเป็นงานเลือดน่ะสิ นายคิดว่าฉันจะใส่กิโมโนมาแค่ให้สวยเรอะ?” “เปล่า ฉันแค่เพิ่งรู้ว่าเธอเตรียมตัวฆ่าหรือหนีตลอดเวลา” “ยังมีอีกหลายอย่างที่นายไม่รู้”รถคันนั้นเคลื่อนออกจากพื้นที่เงียบเชียบแบบไม่มีเสียงเตือน เซียวเล่ห์มองข้างทาง ขณะที่ฮานะขับออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา มือของเธอกระชับพวงมาลัยอย่างแน่นหนา
กลางโกดังร้าง เมื่ออารมณ์ปะทะกันแรงพอๆ กับศัตรู
เสียงฝนเริ่มกระทบหลังคาเหล็กของโกดัง กลิ่นคาวเหล็กจากกระสุนที่เพิ่งยิงผ่านไปยังไม่ทันจาง แต่ความเงียบที่ตกลงมาหลังแผนการ...กลับไม่เย็นเท่าความรู้สึกในอกของทั้งสองคน
ฮานะถอดเสื้อกล้ามเปื้อนเลือดที่มีรอยกระสุนเฉียดข้างลำตัวออก พร้อมกับโยนผ้าก๊อซใส่เซียวเล่ห์
“ช่วยแปะให้หน่อยสิ” เสียงเรียบเย็นเหมือนจะไม่มีอะไร แต่เซียวเล่ห์รู้ดี เธอไม่ได้ขอให้เขาช่วยเพราะไว้ใจ
…แต่เพราะเธอไม่อยากมองแผลของตัวเองเวลานี้มือใหญ่แตะลงที่แผ่นหลังเธอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ กดผ้าลงตรงรอยถาก ฮานะสูดลมหายใจเข้าลึกแต่ไม่ร้องสักแอะ
“ไม่คิดจะพักบ้างเลยหรือไง”
“พักเหรอ? ตอนพี่ชายฉันถูกจับ พวกมันพักไหม?” “ฮานะ…” เซียวเล่ห์ร้องออกมาด้วยความตกใจกับความคิดของเด็กผู้หญิงคนนี้ “อย่าเรียกชื่อฉันแบบนั้น ถ้านายยังคิดจะลูบคมฉัน”เธอหันกลับมาทันที ประชิดเขาในระยะที่ลมหายใจแทบปะทะกัน แววตาไม่ใช่แค่โกรธ…แต่มันสั่น มันดิบ มันเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้แต่ไม่ยอมให้ใครเห็น
“นายอย่าทำดีใส่ฉัน แล้วหันหลังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเลยนะ”
“ฉันไม่ได้ทำดีใส่เธอ...” “...” “ฉันหวงเธอ หวงจนโคตรหงุดหงิดตอนเห็นเธอหายไป แล้วโผล่มากลางงานเลี้ยงพร้อมท่าทางเหมือนพร้อมจะตาย”ฮานะเงียบไป น้ำเสียงของเขาไม่ได้ดัง ไม่ได้หวาน แต่มันจริง...และดุจนแทบสะกดใจเธอไม่อยู่
“ฉันห่วงเธอว่ะ ฮานะ”
“...อย่าใช้คำว่าห่วง ถ้านายยังไม่พร้อมรับมือกับฉันเวลาฉันเลือดสาดใส่พวกมัน”เธอก้าวเข้าใกล้กว่าเดิมอีกนิด เสื้อกล้ามหลุดเปิดไหล่เล็กน้อยจากตอนโดนทำแผล แต่เธอไม่สนใจ
เซียวเล่ห์มองดวงตาที่เคยนิ่งเฉยของเธอตอนนี้มันเหมือนกำลังลุกเป็นไฟ...ไฟที่เขาอยากโดนเผาให้ยับ
“ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ เซียวเล่ห์…”
“...” “เพราะถ้านายยังไม่แน่ใจว่ารักฉัน...ฉันจะเป็นฝันร้ายของนายไปจนวันตาย”พูดจบ เธอเดินหนี
แต่เซียวเล่ห์กลับคว้าแขนเธอไว้ แล้วเหวี่ยงเข้ากำแพง
บทล่าสุด
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่15. ความสงสัย
ตอนที่15. ความสงสัยคอนโดของฮานะ ยามค่ำคืนเสียงประตูห้องเปิดออก ฮานะเดินเข้ามาพร้อมกับร่างกายที่ยังไม่ฟื้นดีจากความเหนื่อยล้า แต่เพียงไม่กี่ก้าว เธอก็ต้องชะงัก ไฟห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ และชายที่เธอไม่คิดว่าจะมารอ…ก็นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมบุหรี่ในมือมิยูกิ โคจิโร่ พ่อของเธอ ข้าง ๆ เขาคือ โซระ เพื่อนสนิทที่ดูอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด“หายหัวไปไหนมา?” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นทันทีที่เธอก้าวข้ามประตูเข้ามา ฮานะกลืนน้ำลาย แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่แววตาของพ่อที่จ้องเธอราวกับนักโทษก็ทำให้เธอสะอึก“หนู...แค่หนีออกมา ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ใครเป็นห่วง”“ใครเป็นห่วง?” โคจิโร่แค่นหัวเราะเบา ๆ “ฉันถามว่าหนีไปไหน ไปกับใคร และใครช่วยเธอหนีออกมาจากการลอบสังหาร?”ฮานะเบือนสายตาไปทางโซระที่มองเธออย่างร้อนรน“หนูหนีคนเดียว ไม่มีใครช่วย”เสียง "เพี๊ยะ!" ดังขึ้นทันทีที
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่14. สงบศึก
ตอนที่14. สงบศึกเซียวเล่ห์กอดฮานะไว้แนบออก มือหนาเลื่อนมาเกี่ยวไรผมของเธอด้วยความอ่อนโยนเป็นอย่างมาก และกดริมฝีปากไปที่ไหล่มนของฮานะอย่างอ่อนโยน “อือ ปล่อยนะจะทำบ้าอะไร” หญิงสาวร้องครางเสียงหลงทำเอา คนตัวโตอย่างเซียวเล่ห์ยิ้มด้วยความพอใจเป็นอย่างมาก “น่ารักจัง”“อย่ากวนได้ไหม มีอะไรก็ว่ามาและปล่อยฉันได้ไหม” ฮานะยังคงพูดทั้งที่พยายามจะสะบัดเซียวเล่ห์ให้ออกห่างจากร่างกายของเธอ แต่มันใช้ไม่ได้กับเซียวเล่ห์เมื่อเขาอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวและตรงไปที่เตียงนอน“อย่างนี้เขาไม่เรียกว่ากวน ถ้ากวนต้องแบบนี้” ไม่พูดเปล่าเพราะคราวนี้เซียวเล่ห์ขยับพลิกตัวมาคร่อมร่างของฮานะไว้ ก่อนจะกระซิบเบาๆ“พี่รู้ว่าเธออาย ไม่ต้องอาย เพราะถ้าอายจะทำอีก และจะทำให้มากกว่าเมื่อคืนด้วย” เขากระซิบก่อนจะขโมยจูบจากเธอไปอีกหนึ่งที“คนเลว !! ” ฮานะพูด ทำเอาเซียวเล่ห์หัวเรา
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่13. คนรอ
ตอนที่13. คนรอแต่ในอีกฟากเมือง เคียวกำลังจับตามองแผนลอบสังหารล่ม และสายสืบของเขารายงานว่า“ทั้งสองคน...หายตัวไปจากเรดาร์แล้วครับ”ชายหนุ่มในเงามืดยิ้มมุมปาก “ให้พวกมันรักกันตายไปก็เถอะ...สุดท้าย ความจริงจะฆ่าความรู้สึกได้อยู่ดี” “ครับนาย ว่าแต่เราจะตามหาคุณหนูฮานะอยู่อีกหรือไม่ครับ” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามขึ้นมา “ไม่ต้อง เพราะถึงเวลาเธอจะกลับมาเอง”เช้าวันต่อมาแสงแดดอ่อนยามเช้าสาดลอดผ่านบานม่านเข้ามาในห้องเซฟเฮาส์ เงียบ...จนน่าประหลาดใจ หากไม่นับเสียงลมหายใจของคนสองคนที่นอนเคียงกันอยู่บนเตียงเดียวฮานะลืมตาขึ้นก่อน ใบหน้าเธอซีดเผือดเมื่อพบว่าร่างกายของตัวเองอยู่ภายใต้ผ้าห่มเพียงผืนเดียว… ไม่มีเสื้อคลุม ไม่มีอาวุธติดตัว และ… ไม่มีเส้นแบ่งระหว่างเธอกับผู้ชายข้างกาย"…บ้าเอ๊ย!"เธอเด้งตัวขึ้
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก
ตอนที่12. จังหวะตกหลุมรัก “เพราะถ้านายยังไม่แน่ใจว่ารักฉัน...ฉันจะเป็นฝันร้ายของนายไปจนวันตาย” พูดจบ เธอเดินหนี แต่เซียวเล่ห์กลับคว้าแขนเธอไว้ แล้วเหวี่ยงเข้ากำแพงเบาๆ ไม่ใช่ด้วยแรงทำร้าย แต่ด้วยแรง “ต้องการ” ที่กดดันมาทั้งคืน “ปล่อยก่อนฉันหิวน้ำ” ฮานะพูดพร้อมกับสะบัดมือเซียวเล่ห์ออก และเดินไปอีกทางหยิบขวดน้ำมาดื่มในทันที“เดี๋ยวก่อน...นั่นไม่ใช่ขวดน้ำนะนะ” เซียวเล่ห์รีบคว้าขวดยามาจากมือเธอด้วยสีหน้าตกใจ แต่ไม่ทันเพราะฮานะดื่มมันไปจนหมดแล้ว “มันคือยา ‘ทดลอง’ ตัวใหม่ของลูกค้าคนหนึ่ง เป็นยาปลุกอารมณ์ทางเพศ...ยังไม่ได้รับการรับรองทางการแพทย์ด้วยซ้ำ”ฮานะที่เริ่มรู้สึกความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย เริ่มมีความร้อนรุ่มไหลไปทั่วตัว หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก ใบหน้าร้อนผ่าว แววตาเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนมีไฟบางอย่างถูกจุดขึ้น“แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย...” ฮานะบ่นอย่างร้อนใจเซียวเล่ห์มองเธออย่างลำบากใจ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ “ทางเดียวที่จะช่วยเธอได้คือ…ต้องหาทาง ‘ตัดฤทธิ์ยา’ ออก ก่อนที่มันจะทำให้เธอเสียการควบคุม” “เราต้องรีบหายาแก้” เซียวเล่ห์พู
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่ 11. อันตรายรอบตัว
ตอนที่ 11. อันตรายรอบตัวเสียงไวโอลินยังไม่ทันจางหายดี กระสุนนัดแรกก็ ฉีกรอยยิ้มของค่ำคืนเป็นเสี่ยง ๆปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนสาดกระหน่ำจากชั้นบนราวกับห่าฝน กระจกไวน์แตกกระจาย แขกกรีดร้องลั่นงาน เซียวเล่ห์ขยับตัวไวราวเสือ เขาผลักฮานะให้ล้มลงต่ำหลังกำแพงเสาหินอ่อน ปืนพกถูกชักขึ้นมาจากด้านหลังสูทในชั่วพริบตาเดียวแต่ที่ทำให้เขาชะงัก... คือการเคลื่อนไหวของฮานะ หญิงสาวไม่ลังเลแม้แต่น้อย เธอถลกชายกิโมโนผ่าข้างขึ้นจนสูง มือขวาล้วงเข้าข้างต้นขาแล้วดึงเอา ปืนสั้นกระบอกดำเงา ออกมาจากสายรัดแน่นหนา ก่อนใช้เท้าเตะชายผ้าที่ยาวรุ่มร่ามออกเสียงผ้าฉีกเล็กน้อยเพราะตีนผีของกิโมโนถูกกระชากออก เผยให้เห็นชุดด้านในที่ไม่ใช่ชุดชั้นในธรรมดาแต่คือ เสื้อกล้ามรัดรูปสีดำกับกางเกงขาสั้นแนบลำตัว สายรัดอุปกรณ์รอบต้นขาและเอว เธอเตรียมตัวมารบ... มางานเลี้ยงแบบพร้อมตาย“เธอ...” เซียวเล่ห์กระพริบตา แต่ไม่ทันพูดจบ ฮานะก็ขึ้นลำกระบอกปืนทันที“คุยทีหลัง! นายคุ้มซ้าย ฉันเอาขวา!”เซียวเล่ห์ยิ้มเหี้ยม มุมปากเปื้อนรอยเลือดจากเศษกระจก แต่ก็ทำตามคำสั่งเธออย่างไม่ลังเลทั้งสองพุ่งขึ้นพร้อมกันในจังหวะเดียว – ปืนลั่นสะท้อนก้อง!ป
มาเฟียเมียร้าย ตอนที่10. วางแผน
ตอนที่10. วางแผนเสียงของอาตงแทรกขึ้น ในตอนที่เซียวเล่ห์กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ “บอสจะจัดงานที่ไหนครับ?”“คฤหาสน์ริมทะเลของตระกูลเราเอง” เขาตอบทันที “และทุกคนในงาน...จะต้องถอดหน้ากากออกมาให้หมด”บรรยากาศงานเลี้ยงหรูภายในโรงแรมระดับห้าดาวถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แสงไฟคริสตัลระยิบระยับทั่วห้องบอลรูม ผสมเสียงไวโอลินคลอเบา ๆ ที่ชวนให้รู้สึกไม่ไว้วางใจยิ่งกว่าอบอุ่นต้อนรับเซียวเล่ห์ยืนสงบนิ่งอยู่มุมหนึ่งของงาน สูทดำเรียบหรูขับใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก ลูกสมุนยืนเรียงรายอยู่ด้านหลังอย่างมีระเบียบ ท่ามกลางกลุ่มแขกผู้ทรงอิทธิพลในวงการใต้ดินที่ทยอยเข้ามาเรื่อย ๆฮานะก้าวเข้าสู่งานอย่างสง่าภายใต้ชุดกิโมโนประยุกต์สีเลือดนก ประดับลวดลายมังกรญี่ปุ่นปักด้วยไหมทอง โซระเดินตามหลังเธอห่าง ๆ สีหน้าพร้อมบวกเต็มพิกัดดวงตาคู่สวยของฮานะมองกวาดรอบงาน เธอจับสังเกตผู้คนไปเรื่อย ๆ ก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับเซียวเล่ห์ที่มองมาอยู่ก่อนแล้วรอยยิ้มเย็นเฉียบผุดขึ้นบนใบหน้าของเซียวเล่ห์ เหมือนนักล่าที่กำลังรอเหยื่อเดินเข้ากับดักอย่างเต็มใจ“ยินดีต้อนรับครับ..คุณหนูมังกรสายเลือดยากูซ่า” เขาเอ่ยเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะยกแก้วไวน์
บางทีคุณอาจจะชอบ
