ep2- ไม่เคยพอใจสักครั้ง

“คุณนิวค่ะ”

" ค่ะป้า "

"ทำอะไรอยู่เอ่ย"

"หนูกำลังทำข้าวต้มกุ้งให้คุณหนึ่งอยู่ค่ะ "

"ให้เป้าช่วยอะไรไหมคะ"

" ไม่ต้องหรอกค่ะ นิวอยากแสดงฝีมือเอง นิวอยากให้คุณหนึ่งชมนิวบ้างคะ"

" ตามใจคุณนิวค่ะ"

วันนี้เป็นวันหยุด นิวเคลียร์กำลังทำข้าวต้มกุ้งให้หนึ่งนารายณ์ เมื่อคืนเขากลับมาดึกมาก แถมยัง เมามาด้วย หญิงสาวเช็ดตัวให้เกือบทั้งคืน พอเช้านี้ก็เลยทำข้าวต้มกุ้งเป็นของโปรดให้เขาได้ซดร้อนๆ เผื่อจะได้หายแฮงค่ะ

"ข้าวต้มกุ้งร้อนๆ มาแล้วค่ะ คุณหนึ่งค่ะกินข้าวต้มก่อนค่ะจะได้มีแรง "

เมื่อข้าวต้มเสร็จแล้วก็รีบจัดแจงยกไปเสิร์ฟถึงห้อง หวังเพียงคำชมและรอยยิ้ม

แต่สิ่งที่เธอคิดไว้ไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อได้ชิม ข้าวต้มคำแรกก็โดนคนใจร้ายต่อว่าเสียๆ หายๆ

" นี่ทำอะไรให้ฉันกิน อย่างกับน้ำเปล่า เอาออกไปเลยนะ "

นิวเคลียร์ต้องทำตาโตเมื่อได้ยินคำพูดของหนึ่งนารายณ์

มันไม่อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ

นี่ฉันทำตามที่ป้าสายบอกทุกอย่างเลยนะ เธอเพียงคิดในใจแต่ต้องเดินทำหน้าเศร้าเข้าไปถามคนใจร้าย

" ไม่อร่อยเลยเหรอคะ"

" ไม่อร่อยกุ้งทั้งเหม็นทั้งคาว เอาออกไป แล้วอย่าสะเออะทำเองอีก ให้ป้าสายเป็นคนทำ"

" เข้าใจแล้วค่ะ"

นิวเคลียร์ก้มหน้าก้มตารับคำและถือถ้วยข้าวต้มออกจากห้องของคุณหนึ่งอย่างจนใจ เมื่อเขาบอกว่าไม่อร่อย ก็คงจะไม่อร่อยอย่างที่พูด

เมื่อมาถึงในครัว ด้วยความสงสัยฉันจึงลองชิมดูว่ามันไม่อร่อยเพราะอะไร เธอจะได้เก็บไว้พัฒนาฝีมือของตัวเอง แต่

เมื่อได้ลิ้มลองรสชาติมันก็อร่อยอยู่นะ อาหารเลิศรสที่ตัวเองได้กลับไม่เป็นไปตามที่หนึ่งนารายณ์พูด

"แต่คุณหนึ่งก็บอกว่าไม่อร่อยเธอคงทำอะไรไม่ได้ เก็บเอาไว้กินเองก็แล้วกัน"

เธอบ่นพึมพำคนเดียว

"เป็นอะไรคะคุณนิว "

ป้าสาย คงสังเกตเห็น ใบหน้าที่บึ้งตึงของนิวเคลียร์จึงเอ่ยถามขึ้น

"คุณหนึ่งให้ป้าสายทำข้าวต้มให้ค่ะ "

"อ้าว แล้วที่คุณนิวทำไปละค่ะ"

" คุณหนึ่งบอกว่าไม่อร่อยค่ะ "

"ไหนป้าลองชิมดูหน่อยซิ "

เมื่อป้าสายได้ลองชิมข้าวต้มกุ้งที่นิวเคลียร์ทำ แกก็บอกว่าอร่อย อร่อยกว่าแกทำด้วยซ้ำ ป้าสายพูดบอก

" อร่อยมากค่ะ อร่อยมากกว่าที่ป้าทำซะอีก คุณหนึ่งคงมีปัญหาเกี่ยวกับลิ้นแล้วล่ะค่ะ คุณนิวไม่ต้องคิดมากนะคะ คนเมาลิ้นก็คงจะไม่รับรสค่ะ"

นั่นก็หมายความว่า ถึงมันจะอร่อย แต่คนที่จะกินเขาไม่อยากจะกิน มันก็คือไม่อร่อยนั่นเอง นิวเคลียร์เธอพอเข้าใจแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่นิวเคลียร์ บอกว่าตัวเธอเป็นคนทำ เพราะอยากให้คุณหนึ่งได้ชิมและยังหวังอยู่เสมอว่าเขาจะชมเธอในสักครั้ง ครั้งเดียวก็ได้

แต่ก็ไม่มีคำชมออกจากปากของเขามีแต่คำดูถูก ซึ่งความจริงแล้วเธอควรจะชิน เพราะไม่ว่าเธอจะทำดีมากแค่ไหนก็ไม่เคยเป็นสิ่งดีให้หนึ่งนารายณ์ได้เห็นแม้แต่สักครั้งเดียว

"คุณหนึ่งบอกว่าให้ป้าสายทำให้ค่ะ แต่ป้าค่ะเดี๋ยวนิวทำเองค่ะ แต่นิวจะบอกคุณหนึ่งว่าป้าสายเป็นคนทำนะคะ"

เธอกระซิบกระซาบกับป้าสาย เมื่อพอจะเข้าใจบางอย่าง จึงตัดสินใจ ทำโดยไม่บอกว่าเป็นฝีมือของตัวเอง

"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะอยู่เป็นเพื่อนนะคะคุณหนึ่งจะได้ไม่สงสัย"

" ขอบคุณป้ามากนะคะ"

ในระหว่างที่ทำข้าวต้มถ้วยใหม่ให้คุณหนึ่งนิวเคลียร์เธอลองชิมข้าวต้มกุ้งถ้วยที่แล้วที่คุณหนึ่งติมาว่าไม่อร่อยอีกครั้ง

เธอลองชิมแล้วชิมอีกมันก็อร่อยอยู่ดี กุ้งก็ไม่เหม็นไม่คาว

เมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ก็ได้แต่เม้มปากเข้าหากันแน่น เป็นเพราะเธอเป็นคนทำ หนึ่งนารายณ์ก็เลยชิงชังอาหารฝีมือของเธอเพราะเขาไม่อยากจะกินฝีมือฉันนั่นเอง

แต่ก็ต้องสลัดสิ่งที่คิดนั้นออกไปเสีย ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอทำให้ใหม่แล้วบอกเขาว่าเป็นฝีมือของป้าสาย

เรื่องนี้ทำให้เธอเข้าใจอะไรหลายอย่างมากขึ้นกว่าเดิม ครั้งก่อนๆ เธอบอกว่าป้าสายเป็นคนทำ

มีแค่วันนี้ที่เธออยากจะลองบอกเขาว่าเธอเป็นคนทำ อยากรู้ว่าหนึ่งนารายณ์จะยอมกินไหม ผลที่ได้ก็คือไม่กิน

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำให้ใหม่ได้ เพื่อคุณหนึ่ง "

หญิงสาวบ่นพึมพำคนเดียว ด้วยจิตใจที่ล่องลอย

ให้เขาคิดว่าเป็นของใครก็ได้ที่ไม่ใช่ของเธอแค่เขากินแค่เขาพอใจก็ดีมากแล้วสำหรับเธอ

ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ ที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตแห่งนี้ หนึ่งนารายณ์ก็ไม่อยู่ที่นี่อีกเลย เขาไปอยู่ที่คอนโด โดยมีข้ออ้างว่าใกล้บริษัทและใกล้ผับของเขา

เพราะต้องดูแลกิจการหลายอย่าง ที่นี่หนึ่งนารายณ์กลับมาอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง หรือบางครั้งก็เดือนละครั้ง นิวเคลียร์เธอได้แต่เฝ้ารอ ให้หนึ่งนารายณ์กลับมา

นิวเคลียร์เธอมาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ ได้เกือบสี่ปีแล้ว

ตอนนี้เธอเข้ามหาลัยแล้ว และก็เกือบถึงวันที่เธอจะต้องไปจากที่นี่แล้ว คิดแล้วก็รู้สึกใจหาย

เธอจะไม่ได้เจอหน้าคุณหนึ่งอีกแล้ว ถ้าต้องออกจากที่นี่ไป เพราะในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ เธอก็จะมีอายุครบ 20 ปีแล้ว ในพินัยกรรมของคุณย่าบอกไว้ว่า

เมื่อนิวเคลียร์เธออายุครบ 20 ปี หนึ่งนารายณ์ไม่ต้องมารับผิดชอบมาเป็นผู้ปกครองของเธออีกแล้ว

คุณย่าทิ้งมรดกให้นิวเคลียร์คือ คอนโดในเมืองใหญ่หนึ่งห้อง กับเงินค่าใช้จ่ายและทุนสำรองให้เธอจำนวนหนึ่ง คอนโดที่ว่าเธอยังไม่เคยไปเห็นเลยสักครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยคิดอะไร เพราะเมื่อถึงเวลาเดี๋ยวเธอก็ได้ไปอยู่แล้ว

ตอนนี้เธออยากจะทำอะไรดีๆ ตอบแทนหนึ่งนารายณ์บ้าง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยอยากให้เธอเข้าใกล้หรือเกี่ยวข้องกับชีวิตของเขาก็ตาม แต่ถ้าเธอกลับคิดว่าถ้าไม่ทำตอนนี้เธออาจจะไม่ได้ทำให้เขาเลยตลอดไป

บางครั้งเธอก็พอจะมองออก ไม่ใช่สิ ไม่ใช่บางครั้ง เธอมองออกทุกครั้งว่าหนึ่งนารายณ์นั้นรำคาญเธอมากแค่ไหน

เขาไม่เคยอยากให้เธอมาอยู่กับเขาหรอก เขาไม่เคยบอกเธอ ว่าไม่อยากให้มาอยู่กับเขา แต่อาการที่เขาแสดงออกทุกการกระทำก็พอจะเดาได้เองไม่ยากนัก

สำหรับนิวเคลียร์หนึ่งนารายณ์ เขาคือผู้มีพระคุณและเป็นคนที่เธอรักและเคารพไม่น้อยไปกว่าคุณย่า ถึงแม้จะถูกคำสบประมาทดูถูกหลาย นิวเคลียร์ก็ไม่เคยนึกโกรธหนึ่งนารายณ์เลยสักครั้ง

ยิ่งแต่จะชอบ ชอบในความเป็นคนนิ่งๆ พูดตรงๆ ไม่แคร์ ว่าใครจะคิดยังไง โดยเฉพาะกับเธอ เธอกลับรู้สึกว่าเขาจริงใจกับเธอ

การแสดงออกแบบดิบๆ เถื่อน ๆ ของหนึ่งนารายณ์ทำให้เธอหลงเสน่ห์ในความร้ายกาจของเขา หรือจริงๆ แล้วเธอแค่อยากมีใครสักคน เป็นที่ยึดเหนี่ยวหัวใจตัวเองเท่านั้นเอง

เพราะเธอสูญเสียครอบครัว ตั้งแต่เด็กคุณย่าของหนึ่งนารายณ์รับเธอมาเลี้ยงทำให้เธอ ได้มาเป็นน้องของเขา

แต่หนึ่งนารายณ์บอกไว้เสมอว่า เขาไม่มีน้อง เธอยังจำได้เสมอแต่ก็ไม่เคยคิดอยากจะทำตามสักที เพราะเธอคิดว่าหนึ่งนารายณ์เป็นพี่ของเธอเสมอ

ทุกวันนี้ที่ทำทุกอย่าง ก็หวังว่าหนึ่งนารายณ์จะยอมเปิดใจ รับเธอเป็นน้องสักครั้งก็ยังดี ก่อนที่เธอจะอายุครบ 20 ปี

เพราะเมื่อถึงวันนั้น เธอคงไม่มีข้ออ้างอะไร ที่จะอยู่ใกล้เขาได้ และในวันนี้เองเธอก็ยังทำไม่สำเร็จ เรื่องทำดีให้หนึ่งนารายณ์เปิดใจใช่ว่าเพิ่งทำวันนี้

เธอทำมาตลอด เกือบสี่ปีแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไร้ค่าไร้ความหมาย เพราะคนไร้ความสามารถอย่างเธอไม่สามารถทำให้คนคนหนึ่ง เปิดใจให้กับตัวเธอไม่ได้สักที

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ตาม เธอจะยังไม่ยอมแพ้ เธอจะทำให้ดีที่สุด แม้ว่ามันจะไม่มีอะไรดีขึ้นก็ตาม หรือไม่แน่ มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ คิดแบบนี้แล้วค่อยทำให้นิวเคลียร์มีกำลังใจขึ้นมาหน่อย

อ่านจบแล้วฝากคอมเมน์+กดหัวใจเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ