วิชากระบี่หิมะ 1

มู่เหรินมองคนตรงหน้าที่มีสีหน้าห่วงใยและยื่นจอกน้ำชามาให้ เขารู้สึกลำบากใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมดื่มน้ำชาที่อีกฝ่ายป้อนให้จนหมด หมิงตงฟางยกยิ้มพอใจก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิมโดยไม่ช้าไม่เร็วนัก

            “ตงฟางเจ้าต้องเข้าณาฌเก็บตัวหนึ่งเดือนนับแต่นี้ไป”

            น้ำเสียงอ่อนโยนเมตตาดังมาจากในบ้าน แต่ก็ทำให้ร่างสูงที่เดินกลับไปหยุดเท้าลง หมิงตงฟางนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะมองที่มาของเสียงแล้วทอดถอนใจยาว เขาหันกลับไปมองศิษย์น้องและส่งยิ้มให้อ่อนโยนก่อนจะเอ่ยบอกสองประโยคและจากไปอย่างเงียบๆ

            “เห็นทีข้าคงไม่ได้พบศิษย์น้องมู่อีกหนึ่งเดือนนับจากนี้แล้ว หมั่นฝึกฝนให้ดี”

             มู่เหรินมองตามร่างสูงที่จากไปอย่างเงียบๆ ทว่าในใจกลับครุ่นคิดว่า ศิษย์พี่หมิงตงฟางต้องแลกเปลี่ยนกับสิ่งใดถึงจะสามารถสืบทอดเทพแห