ตอนที่ 2
อีกฝากหนึ่งของห้องสปา พาธินีย์ น้องสาวคนสวยของพัทตรา กำลังตระเตรียมน้ำมันหอมระเหยที่หากใครได้กลิ่นเป็นต้องหลงใหลไปกับความหอมละมุนละไมผ่อนคลายของกลิ่นกุหลาบที่ถูกสกัดออกมาด้วยวิธีการที่ทันสมัย
หนุ่มใหญ่วัยกลางคนผู้มีใบหน้าดุดัน แต่ทว่าแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนกำลังเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด ซึ่งมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันกายไว้แค่ ท่อนล่างอย่างหมิ่นเหม่ โชว์กล้ามท้องแข็งแกร่งเป็นลอนสวย พาธินีย์เผลอมองร่างกายบุรุษหนุ่มที่ถึงแม้อายุอานามจะมากแต่ร่างกายกับเต็มไปด้วยมัดกล้าม ทำให้หัวใจที่อ่อนไหวของพาธินีย์เต้นระส่ำ แก้มนวลแดงระเรื่อขึ้นทันตา นั่นเป็นเพราะเธอไม่เคยเห็นเรือนร่างของบุรุษหนุ่มมาก่อน ทำให้มือน้อยสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น
แดเนียล อันน์เบริกส์ มาเฟียหนุ่มใหญ่ที่หลงใหลทวีปเอเชีย โดยเฉพาะทะเลสวยๆ ของประเทศไทย จึงตัดสินใจหันเหชีวิตในแถบยุโรป ล่องเรือกาสิโนขนาดใหญ่มาปักหลักอยู่ที่เกาะมาเก๊าตามคำแนะนำของเพื่อนรัก และที่มาในครั้งนี้หนุ่มใหญ่และบุตรชายมาในฐานะนักท่องเที่ยว เพื่อพักผ่อนหลังจากทำงานหนักมานาน และมอบหมายให้เพื่อนรักช่วยดูแลกิจการแทน
หนุ่มใหญ่ลอบมองดูสาวน้อยตรงหน้าด้วยความพึงพอใจและเอ็นดูในคราเดียวกัน ก่อนเคลื่อนกายกำยำขึ้นไปบนเตียงสำหรับการนวด
ส่วนพาธินีย์ เธอกำลังพยายามควบคุมการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบน้ำมันหอมที่เตรียมไว้ ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างเบามือ มือน้อยไล้วนลูบไล้และนวดสลับกันไปมาตามตำราที่ได้ร่ำเรียน และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้ลงมือนวดอย่างจริงจัง เพราะก่อนหน้านั้น เธอมีหน้าที่คอยนวดให้กับพี่หมอ เพื่อนชายคนสนิทของพี่สาวสุดที่รักเพียงคนเดียว ทำให้ครั้งแรกของพาธินีย์ดูจะเก้ๆ กังๆ กลัวพลาดและอาจทำให้ลูกค้าไม่พอใจ
“ต้องการให้นวดแรงๆ บอกได้นะคะ” พาธินีย์ บอกเสียงหวานตามนิสัยที่ติดตัวเธอมา
“ครับ นวดแรงอีกนิดก็ได้ครับ ผมกำลังสบาย” หนุ่มใหญ่บอกเสียงทุ้มน่าฟัง รอยยิ้มสดใสผุดขึ้นที่มุมปากของพาธินีย์ทันทีที่เธอทำให้ลูกค้าพอใจกับการนวดของเธอ ก่อนลูบไล้มือไปตามแผ่นหลังสีแทนนั้นพร้อมทั้งลงน้ำหนักมือให้มากขึ้น ก่อนได้ยินเสียงครางครึมของลูกค้าด้วยความพึงพอใจ แล้วเลื่อนมานวดที่ท่อนขาแข็งแกร่ง พานทำให้หัวใจเต้นระรัวสองมือน้อยสั่นขึ้นมาอีกครั้ง หน้านวลก็เริ่มแดงจนลามไปถึงใบหู หนุ่มใหญ่รับรู้ถึงความผิดปกติ ทำให้ต้องเอียงหน้าถามด้วยความสงสัย
“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ” พาธินีย์บอกเสียงสั่น พร้อมทั้งยกมือไหว้ขอโทษ ก่อนระงับความตื่นเต้นแล้วทำการนวดต่อไป ทางด้านพัทตราก็กำลังนวดให้แอนโทนี่อย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่สนใจสายตาที่แอบลอบมองเธอเป็นระยะ ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามออกมา
“ขอโทษครับนะดาร์ลิ่ง ที่นี่บริการนวดอย่างเดียวเหรอครับ” สิ้นเสียงของแอนโทนี่ มือสวยหยุดชะงักในทันที ก่อนตวัดตามองด้วยความไม่ชอบใจกับประโยคที่ชายหนุ่มพูดออกมา ซึ่งเจ้าของเสียงทุ้มน่าฟังก็หันมามองเธออยู่เช่นกัน
“ใช่ค่ะ!” หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงห้วนจัด
“พูดไม่เพราะเลยนะครับ ดาร์ลิ่ง” แอนโทนี่ยังคงพูดทะเล้นใส่เธอ เขาไม่สนใจด้วยว่าเธอจะอยู่ในอารมณ์ไหน เหตุเพราะนึกชอบหญิงสาวขึ้นมาแล้วล่ะสิ ยิ่งพยศยิ่งดี ทำเป็นไม่สนใจเขาแบบนี้แหละ เขาก็ยิ่งชอบ เพราะเบื่อผู้หญิงที่คอยแต่จะวิ่งไล่ตามจับเขา แล้วก็นอนระทดระทวยอยู่บนเตียงที่เห็นแล้วก็แทบจะหมดอารมณ์
“นี่คุณ!” เธอเรียกเขาเสียงดัง
“คร้าบ” ลากเสียงยาวแบบกวนๆ แอนโทนี่เริ่มรู้สึกสนุกกับการได้ยั่วโมโหสาวสวยคนนี้เสียแล้ว พร้อมทั้งขยับตัวเพื่อมองใบหน้าของเธอให้ชัด ยิ่งเวลาโกรธ ก็ยิ่งสวย
“นอนนิ่งๆ ได้ไหมคะ” บอกเสียงเรียบ พยายามระงับความกรุ่นโกรธที่กำลังพวยพุ่งอยู่ในอก ถ้าเธอไม่กลัวว่าเหล่าบอดี้การ์ดของเขาจะพังร้านเธอ ป่านนี้เธอได้ตะเพิดเขาออกจากร้านไปแล้วแน่ๆ แต่เมื่อทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด พัทตราก็ได้แต่นับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจและบังคับตัวเองไม่ให้ยกมือสวยๆ สะบัดใส่ใบหน้ายียวนกวนโทสะของเขา
“นอนนิ่งๆ ไม่ได้ครับ เพราะมีมือสวยๆ นุ่มๆ มานวดให้อยู่แบบนี้ ผมคงอยู่นิ่งๆ ไม่ได้หรอกครับ ดาร์ลิ่ง” เสียงทุ้มซ่อนความทะเล้น ทั้งแววตาและมือไม้ที่เริ่มเลื่อนจะจับมือของพัทตรา ทว่าเธอก็ปัดมือเขาออกไป
“นี่คุณ เลิกเรียกฉันว่าดาร์ลิ่งเสียที ฉันไม่ชอบ” พัทตราบอกเสียงห้วน ภายในใจกรุ่นโกรธจนอยากจะขย้ำคอลูกค้าเสียให้ได้
“ว้าว! ไม่ชอบให้ใครเรียกว่าดาร์ลิ่ง งั้นผมยิ่งอยากเรียกเลยครับ แสดงว่ามีผมคนเดียวที่เรียกได้”
“คุณแอนโทนี่ ดิฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของคุณ กรุณานอนนิ่งๆ ทีเถอะค่ะ ดิฉันจะได้รีบนวด ”
“ไม่ครับ ไม่ต้องรีบ ผมชอบให้คุณนวดให้ผมนานๆ ยิ่งนานเท่าไหร่ยิ่งดีครับ แล้วผมจะให้ทิปคุณหนักๆ ที่บริการได้ถึงใจ!” แอนโทนี่บอกอย่างอารมณ์ดี โดยเน้นประโยคสุดท้าย พร้อมทั้งส่งสายตากรุ้มกริ่มให้แบบจงใจ เจ้าของร้านคนสวยตวัดมองด้วยหางตาอย่างขุ่นเคือง ก่อนกดมือแรงๆ ให้อีกฝ่ายได้เจ็บ แต่เขากลับนิ่งเฉย
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช