ตอนที่26 มีใจ

“ท่านแม่ทัพ !”

เหล่าทหารสีหน้าราวกับจะร้องไห้ แม่ทัพที่ทั้งเก่งทั้งมีเมตตาต่อลูกน้องหายากยิ่ง ร้อยปีจะมีสักคน ช่างน่าเสียดายนัก

“พวกเราจะไม่ทิ้งท่าน”

ทหารนายหนึ่งประกาศขึ้น อีกหลายคนก็ร้องขึ้นต่อ ๆ กันว่า

“เราจะช่วยท่านแม่ทัพชิงองค์หญิงคืน”

“เราจะร่วมเป็นร่วมตายกับท่านแม่ทัพ”

ทำเอาแม่ทัพยมราชถึงกับน้ำตาคลอขึ้นมา

“น้ำใจของเหล่าพี่น้องทุกคนข้าขอรับไว้ แต่พวกท่านอย่าลืมว่า พ่อแม่ลูกเมียของพวกท่านยังคอยอยู่ที่กรุงศากยะบุรี อย่าได้เอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่เลย”

ทหารนายหนึ่งก้าวขึ้นมา “หากแม่ทัพเอ่ยเช่นนั้น ข้าก็ไปได้ เพราะข้าไร้ญาติขาดมิตร ชีวิตของข้าท่านเป็นคนชุบขึ้นมา ข้ายินดีช่วยท่านจนตัวตาย”

แม่ทัพยมราชมองหน้านายทหารผู้นั้นชัด ๆ ก็จำได้ว่า คนผู้นั้นเคยป่วยเป็นโรคเรื้อนถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้าน บังเอิญเขาไปพบเข้าจวนเจียนจะสิ้นลมที่กลางป่าจึงนำกลับมารักษาที่ค่ายทหาร

“ได้ ขอบใจเจ้ามาก”

จากนั้น ทหารแต่ละคนที่ไม่มีใครให้อาวรณ์ก็เสนอตัวเข้าร่วมกองทัพชิงตัวองค์หญิงเก็จมณี

“ข้าด้วย !”

“ข้าอีกคน”

..............

ตะวันแผดแสงแรงกล้า เงากำแพงเมืองสีดำทอดตัวลงเบื้องล่าง หน้าประตูนอกเมืองนั้นทหารสองกองทัพ