ตอนที่105
ในฐานะพี่เลี้ยงและที่ระบาย
“เธอไม่ต้องสอนเรื่องความรู้สึกให้ฉัน” เขาตอบกลับเสียงแข็ง “ฉันแค่ต้องการให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้น ลียาเองก็พยายามจะเข้าหาเด็ก ๆ แล้ว เธอ็ควรช่วยด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่ทำตัวเป็นอุปสรรค ฉันรู้นะว่าลึก ๆ เธอไม่อยากให้ลูกของฉันเรียกใครว่าแม่นอกจากเธอ”
วุ้นเย็นหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างขมขื่น เธออุตส่าห์อธิบายยืดยาวเพื่อให้เขาไปพูดกับลียาให้เข้าใจแต่เขากลับคิดไปเสียอีกทาง
“ฉันไม่น่าอธิบายอะไรเลย ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นว่าให้พี่พาคุณลียามาที่นี่บ่อย ๆ ก็แล้วกัน ในฐานะพี่เลี้ยงและที่ระบาย ฉันช่วยได้แค่นี้จริง ๆ” หญิงสาวพูดจบก็เดินจากไปเงียบ ๆ ทิ้งเมธัชให้ยืนนิ่งเป็นรูปปั้น
ร่างสูงเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะคว้าหมอนและผ้าห่มมาทิ้งร่างลงบนโซฟาที่เขากับวุ้นเย็นเพิ่งผ่านความสุขด้วยกันมา โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขานอนตรงนี้ทุกคืนตั้งแต่คืนแรกที่มีความสัมพันธ์กับวุ้นเย็น เหมือนห้องนี้บันทึกกลิ่น ภาพและเสียงร้องอ
ตอนที่114เป็นคนเดียวที่อยู่ในหัวใจของผมเมธัชพยักหน้าเบา ๆ “พ่อไม่ได้จะตำหนิที่แกเลือกผิด ทุกคนล้วนมีสิทธิ์พลาด แต่แกต้องกล้ายอมรับ แล้วลงมือแก้ไข ไม่ใช่ปล่อยให้มันพังลงไปเรื่อย ๆ เพราะผลเสียมันไม่ได้ตกอยู่ที่แกเพียงคนเดียว แต่มันตกอยู่ที่ลูก ๆ ของแกด้วย”ชายหนุ่มเงยหน้ามองพ่อ น้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะพูดเสียงสั่นเครือ “ผม...อยากแก้ไข แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนยังไง…”วิชัยถอนหายใจออกมาเบา ๆ พร้อมกับยื่นมือไปจับใบหน้าของลูกชายเพียงคนเดียวเอาไว้ แล้วมองลึกเข้าไปในดวงตาที่แดงก่ำอย่างจริงจัง “เริ่มจากฟังหัวใจตัวเองก่อนเลยลูก แล้วถามตัวเองว่าชีวิตแบบไหนที่แกต้องการให้ลูกโตขึ้นมาเห็น ถ้ามันไม่ใช่แบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ แกก็มีหน้าที่เปลี่ยนมัน”เมธัชหลุบตามองพื้น ราวกับกำลังต่อสู้กับความหวั่นไหวและหวาดกลัวของตัวเอง “ผม… ผมคิดว่าผมอยากให้ลูกได้อยู่กับคนที่รักเขาจริง ๆ แบบที่วุ้นเย็นมีให้ ผมรู้และมั่นใ
ตอนที่113มันสายไปแล้ววุ้นเย็นชะงักช้อนไปนิดหนึ่ง ตากลมมองข้าวต้มในชาม ก่อนจะพูดออกมาเบา ๆ “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วค่ะ คุณลียาคงไม่ได้คล้ายพี่ดาวแค่หน้าตา แต่นิสัยก็คงจะคล้ายด้วยเช่นเดียวกัน ได้ยินแบบนี้ หนูก็หายห่วง” พูดจบก็ตักข้าวต้มเข้าปากโสภาแอบถอนหายใจเบา ๆ เพราะสิ่งที่เธอพูดไปมันตรงกันข้ามกับข่าวสารความจริงที่วิชัยส่งมาราวหน้ามือกับหลังเท้า.....................................................................................เมธัชนั่งนิ่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ดวงตาแดงก่ำใต้คิ้วหนาขมวดแน่น เขาไม่ได้พูดจาอะไรกับใครตั้งแต่เช้า แม้กระทั่งเลขาฯ ที่เข้ามารายงานงานประจำวัน ยังได้แค่พยักหน้ารับโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว ทั้งยังสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้ามารบกวน หากไม่มีเรื่องจำเป็นจริง ๆมือข้างหนึ่งของเขาจับปากกาแน่น แต่ไม่มีแม้แต่รอยขีดเขียนลงบนแฟ้มตรงหน้า ราวกับว่าความคิดทั้งหมดถูกกลืนหายไปในความอึดอัดที่กำลังกัดกินภายในหัวใจของเขาเสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ
ตอนที่112ฝันร้าย “เฮ้อ...คุณญาดาคงไม่รู้ว่าคนที่น่าสงสารที่สุดคือคุณ ๆ ตัวน้อย ๆ ของคุณธัชต่างหาก ตั้งแต่ไม่มีคุณวุ้น คุณก็เปลี่ยนไป ไม่ค่อยพูด ไม่วิ่งเล่นและเล่นของเล่นเลย เอาแต่อยู่กับคุณลียา แล้วเล่นมือถืออย่างเดียว” ป้าณีพูดเสียงเศร้า “แล้วเวลาที่ผมไม่อยู่ ลียาได้ป้อนข้าวอาบน้ำให้เหมือนที่เธอบอกผมกับบอกคุณแม่หรือเปล่า” เมธัชถามต่อเสียงเรียบ ทั้งที่ภายในใจกำลังรุ่มร้อนดั่งเปลวไฟ “เอ่อ...เรื่องนี้ คุณธัชไม่ควรถามป้านะคะ ป้าขอไม่พูดดีกว่า” ป้าณีหลบตา และตัดบทด้วยการอุ้มธีรดลแฝดพี่จะพาเข้าห้องน้ำ แต่เมธัชอุ้มธารดาแฝดน้องยืนขวางเอาไว้ พร้อมกับส่งสายตาคมดุไปที่ป้าณี “ผมถาม ป้าก็ต้องตอบตามความเป้นจริง จะเชื่อที่ป้าพูดหรือไม่ ผมจะตัดสินใจเอง” น้ำเสียงดุ ๆ และคาดคั้นนั้นทำให้ป้าณีจำต้องพูดความจริงออก
ตอนที่111อย่าพูดถึงวุ้นเย็นแบบนี้ “วุ้นเย็นเป็นอาของเด็ก ๆ เป็น...น้องสาวของผม ไม่ใช่คนใช้” เขาสวนกลับเสียงต่ำด้วยความไม่พอใจ ที่เห็นลียาพูดถึงวุ้นเย็นแบบนั้น “อ้อ! อย่างนั้นหรือ แต่ก็ไม่ใช่น้องสาวแท้ ๆ หรือมีพ่อหรือว่าแม่คนใดคนหนึ่งร่วมกัน ก็ถือว่าไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่ดี แล้วอีกอย่างฉันจำได้ว่าคุณใช้คำพูดกับวุ้นเย็นและเรียกใช้งาน ไม่ต่างกับคนใช้เองนี่ แต่ฉันเป็นเมียคุณเป็นคุณผู้หญิงของบ้านถึงจะยังไม่ได้แต่งงานหรือจดทะเบียนสมรสก็เถอะ แต่ถึงอย่างไรทุกคนก็ได้รับรู้กันหมดแล้ว อย่ามาทำกิริยากับฉันแบบนี้อีก ฉันไม่ยอมด้วยหรอกนะ” ลียาไม่ยอมแพ้ ท่าทีแข็งกร้าว ไม่เหลือความน่ารักเรียบร้อย อ่อนโยนเลยแม้แต่นิดเดียวเมธัชหลับตาลงอย่างปวดร้าว ความรู้สึกผิดที่เคยทำไม่ดีกับวุ้นเย็น ถาโถมเข้ามาในหัวใจของเขาราวกับคลื่นน้ำทะเล “แล้วนี่คุณตามหาวุ้นเย็นได้หรือยังล่ะฮะ ฉันเกิดมาเพื่อที่จะใช้ชีวิตให้มีความสุข ไม่ใช่มานั่งเลี้ยงเด็ก จนหั
ตอนที่110ภาพแห่งความเป็นจริงยามที่พูดถึงธีรดลกับธารดา น้ำเสียงของเธอยังเปี่ยมล้นไปด้วยความรักอบ่างลึกซึ้งไม่เปลี่ยนแปลง ถึงโสภาจะยังไม่สบายใจมากนัก แต่การที่ได้เห็นลูกสาวเพียงคนเดียวกลับมายิ้มอย่างสดใสได้อีกครั้ง สำหรับคนเป็นแม่ก็ไม่ทุกข์ทรมานใจอะไรอีกแล้ว ส่วนเรื่องที่มาที่ไปของหลานในท้องของลูกสาว ก็ปล่อยไปตามที่วุ้นเย็นบอกเธอจะไม่คาดคั้นหรือบังคับให้วุ้นเย็นต้องพูดอีกแล้ว เพราะคนแรกที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นพ่อของลูกในท้องของวุ้นเย็นคือเมธัช เธอเชื่อมั่นในตัวลูกว่าไม่มีทางที่จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับใครง่าย ๆ แน่นอน อีกอย่างเกือบสองปีที่ผ่านมาวุ้นเย็นทุ่มเทชีวิตและเวลาทั้งหมดให้หลานแฝดทั้งสองคนจนแทบจะไม่มีเวลาให้ตัวเองได้ออกไปพบปะเพื่อนฝูงแม้แต่วันเดียว หากต้องออกมาจากบ้านของเมธัชก็คือไปพบหมอตามนัดแค่นั้น ดังนั้นนึกถึงใครอื่นไม่ได้จริง ๆโสภาไม่รู้เลยว่าวิชัยก็คิดเหมือนเธอ แต่พวกเขาจะไม่สอบถามหรือพูดอะไรกับเมธัชทั้งนั้น จนกว่าวุ้นเย็นจะเป็นคนบอกด้วยตัวเองว่าลูกในท้องเป็นของใคร และวิชัยก็จะไม่พูดถึงวุ้นเย็นกับเมธัชอีก ทำเหมือนพวกเขาได้ตายจากกัน
ตอนที่109ยินดีไปกับหนู“ใจเย็นก่อนนะคุณ เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่างเอง ขอแค่คุณอยู่ข้าง ๆ คอยให้กำลังใจแกก็พอ” เขาพูดปลอบอย่างอ่อนโยน“เวลาช่วยได้จริง ๆ หรือคะ เพราะหัวใจของเธอ ไม่ได้อยู่ที่นี่ มันยังอยู่ที่เด็กสองคนนั้น อยู่ที่บ้านหลังนั้น อยู่ที่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของตาทีกับหนูธาร ถ้าหากเวลา...ช่วยไม่ได้ละคะ ฉันไม่ต้องเสียลูกไปหรอกหรือ” โสภากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้ำใส ๆ ไหลลงมาก่อนที่เธอจะรีบเช็ดออก เพราะหมอกำลังเปิดประตูเข้ามาเพื่อรายงานผลการตรวจทั้งวิชัยและโสภาลุกขึ้นยืนทันที “สวัสดีครับคุณหมอ ลูกสาวของพวกเราเป็นอย่างไรบ้างครับ ที่เธอเป็นแบบนี้ เกี่ยวกับเรื่องการเปลี่ยนหัวใจหรือเปล่าครับ” วิชัยถามเป็นภาษาญี่ปุ่น แทนโสภาซึ่งพูดได้แค่ภาษาอังกฤษคุณหมอและเจ้าหน้าที่พยาบาลยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย “ไม่เกี่ยวเลยครับ จากที่หมอได้ตรวจวินิจฉัย พร้อมกับศึกษา