Semua Bab ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก: Bab 1 - Bab 10

ตอนที่1รักใหม่ของแม่ปลายเท้าเล็กซอยถี่ ๆ ทันทีที่ปิดประตูรั้วเรียบร้อย ดวงตากลมใสเปล่งประกายระยิบระยับ เมื่อเห็นว่ามีรถเก๋งคันใหม่เอี่ยมจอดอยู่ที่หน้าบ้านและเธอจำได้ว่านั่นเป็นรถของแม่ ที่ขับมาหาทุกปี “คุณแม่ขา”วุ้นเย็นเด็กหญิงวัยสิบสองปีร้องขึ้นด้วยความดีใจ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปกอดโสภา ผู้เป็นแม่ด้วย ความรักและคิดถึง โดยไม่ทันได้มองว่ายังมีคนอื่นนอกจากแม่และยายนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกด้วยโสภาก็ทั้งกอดทั้งหอมวุ้นเย็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเธอ พอชื่นใจและหายคิดถึง ก็ดันเด็กหญิงออกห่างเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “วุ้นเย็น นี่คุณอาวิชัย เจ้านายของแม่และ...กำลังจะเป็นพ่อเลี้ยงของหนูจ้ะ”พูดพร้อมกับผายมือไปที่ชายวัยประมาณห้าสิบกว่า ๆ สวมชุดลำลองเรียบง่าย แต่กลับทำให้เรือนกายสูงใหญ่ดูภูมิฐาน วุ้นเส้นจำได้ว่าแม่โสภาเคยส่งรูปผู้ชายคนนี้มาให้ดูก่อนแล้ว รวมทั้งพูดให้ฟังบ่อย ๆ ว่าเจ้านายดีกับแม่มาก ทั้งให้เงินเดือนที่สูง ทั้งยังดูแลเรื่องที่พักที่อาศัยดี ๆ ให้ตั้งแต่ตอนที่แม่เข้าไปทำงานที่บริษัทเมื่อสามปีก่อน วุ้นเส้นไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำงานตำแหน่งอะไร ร

ตอนที่3ลูกสาวประธานวิชัยสบตากับโสภาแวบหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ผมรับประกันเลยครับ ว่าไม่มีปัญหาแน่นอน คุณแม่ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมที่จะได้ดูแลลูกสาวกับครอบครัวของคุณแม่นะครับ”ถึงวิชัยจะยืนยันมาขนาดนี้ยายวันนาก็ยังไม่วางใจอยู่ดี “ถ้าอย่างนั้น เสร็จจากงานแต่งแม่ขอกลับมาอยู่ที่นี่เหมือนเดิมนะ” “ไม่ได้นะแม่ หนูตั้งใจจะพาแม่กับน้อง ๆ ไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ อย่าให้หนูเสียความตั้งใจเลยนะแม่ อยู่ไกลกันแบบนี้ หนูก็อดห่วงไม่ได้” โสภาแย้งขึ้นด้วยความร้อนใจ “เอ้อ จะมาห่วงอะไร แม่ก็แข็งแรงดี เจ้าศักดิ์กับเจ้าสิงห์ก็อยู่ด้วย พวกมันก็ได้งานทำกันไปแล้ว และอีกอย่างได้ยินว่ากำลังมีแฟน มันคงไม่ยอมไปอยู่ด้วยกับแกหรอก แม่ก็ไม่อยากบังคับโต ๆ กันแล้วปล่อยให้คิดตัดสินใจกันเองจะดีกว่า”ยายวันนาพูดตรง ๆ เพราะไม่อยากมีปัญหาทีหลัง อีกอย่างคนแก่อย่างแกก็ชอบใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด อยู่บ้านสวนแบบนี้มากกว่าจะไปอยู่ในเมืองหลวงที่วุ่นวายนั่นหรอก “แต่ว่า..” โสภาจะแย้งต่อ แต่วิชัยก็บีบมือของเธอไว้เสียก่อน “ไม่เป็นไรหรอกคุณ

ตอนที่5พี่ชายกับน้องสาวที่เหมาะสมกันมากเมื่อโดนรุมทั้งแม่ ทั้งยายและน้าชายแบบนี้ วุ้นเย็นก็โวยวายขึ้นมาทันที “ไม่จริงนะคะคุณอา พี่ชาย หนูไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะ หนูแค่อยากรู้ก็เลยต้องถามแค่นั้นเองค่ะ” “แต่อยากรู้มากไปหน่อยใช่ไหมล่ะ” “น้าสิงห์! โป้งแล้ว” วุ้นหน้างอ ยกมือกอดอกน้อยใจที่ใคร ๆ ก็ว่าเธอพูดมาก ก่อนจะหันมาพูดกับวิชัย “คุณอาขา หนูขออนุญาตไปเดินเล่นที่สระว่ายน้ำได้ไหมคะ” “ได้สิ ต่อไปนี้ที่นี่ก็เป็นของหนู อยากจะเดินเล่นที่ไหนก็ได้ตามสบายเลยลูก” วิชัยพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันมาที่ลูกชาย แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ธัช ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนน้องสิลูก” “ครับคุณพ่อ” เมธัชรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะหันไปที่เด็กหญิงผมสั้น ที่กำลังเบิกตากลมกว้างเป็นประกายอยู่บนโซฟาฝั่งตรงกันข้าม แล้วพูดเบา ๆ “ไปสิ เดี๋ยวพี่พาไป” บอกพร้อมกับยื่นฝ่ามือเรียวไปตรงหน้าวุ้นเย็นมองฝ่ามือนั้นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะค่อย ๆ ส่งมือน้อย ๆ วางลงบนฝ่ามืออุ่นของเมธัช “ไปค่ะพี่ชาย”เด็กหญิงยิ้มหวาน ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตามแรงจูงของเมธัช พลางทอดสายตามอง

ตอนที่7ทำไมไม่ล็อคประตูห้อง วุ้นเย็นปิดประตูแต่เมื่อหันมาเจอห้องนอนที่กว้าง กว่าห้องที่บ้านต่างจังหวัดถึงสามเท่า เธอก็ ค่อย ๆ เดินไปลูบที่นอนกว้าง เครื่องนอนทุกอย่างเป็นสีชมพูหวานเหมือนลูกกวาด บนที่นอนมีหมอนข้างและตุ๊กตาแมวตัวใหญ่เกือบเท่าตัวเธอ วุ้นเย็นกรีดร้องออกมาทันที ดวงตาเป็นประกายด้วยความชอบใจ ตั้งท่าจะกระโดดขึ้นเตียงนอน เพื่อที่จะไปกอดตุ๊กตาแมวตัวนั้น แต่นึกขึ้นได้ว่าเปียกไปทั้งตัว จึงเดินไปที่ห้องน้ำ เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องห่อปากส่งเสียงออกมา “นี่มันห้องนอนกับห้องน้ำในฝันเลยนะเนี่ย โอ้! มีอ่างอาบน้ำด้วย สุดยอดไปเลย แต่วันนี้ยังไม่ลงไปแช่ในอ่างละกัน รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปหาพี่ชายดีกว่า”เด็กสาวพูดคนเดียวอย่างตื่นเต้นและพึงพอใจ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าลงในตะกร้า แล้วเปิดฝักบัวอาบน้ำสระผม เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ดึงผ้าขนหนูสีขาวสะอาดมาห่อหุ้มตัวปลายเท้าเล็กก้าวตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าใหม่เอี่ยม เมื่อเปิดออกก็พบว่านอกจากเสื้อผ้าของเธอที่เอามาจากบ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว ก็ยังมีชุดเสื้อกระโปรงสวย ๆ สีหวาน ๆ อีกหลายชุดเลย เธอแน่ใจว่านี่เป็นชุดที่อาวิชัยเตรียมไว้ให้แน่

ตอนที่9 ดุจดาว วุ้นเย็นยิ้มแหย ๆ ก่อนจะมองซ้ายขวา แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นกระซิบบอกอีกฝ่ายเบา ๆ          “คือหนูไม่เคยกินแล้วก็กินไม่เป็นด้วยค่ะ แฮ่” วุ้นเย็นหัวเราะแห้ง ๆ แบบที่เมธัชไม่เคยเห็นมาก่อน เขาจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปตักขนมให้          “รู้ใช่ไหมว่างงานเลี้ยงแบบที่ต้องตักเองแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร” ในขณะที่ตักก็เอ่ยถามไปด้วย เพื่อทดสอบความรู้ของน้องสาว         “รู้ค่ะ แบบนี้เขาเรียกว่าบุฟเฟ่ต์ อ๊ะ!พี่ชายอย่าตักเยอะนะคะ เดี่ยวหนูกินไม่หมดจะเป็นการเสียมารยาทค่ะ บุฟเฟ่ต์ควรตักแต่พอกิน แต่เอาจริงหนูก็เคยไปกินบุฟเฟต์นะคะ”          “หือ แล้วไหนบอกไม่เคยกิน” เมธัชขมวดคิ้วถาม พร้อมกับยื่นจานขนมกับแก้วน้ำส้มให้เด็กหญิง ก่อนจะหันไปตักของตัวเอง    &nb