59 คิดว่าคงจะอาการหนัก

ตอนที่59

คิดว่าคงจะอาการหนัก

เมธัชล้วงหยิบมือถือออกมาจากระเป๋าสะพายของดุจดาว เมื่อเห็นว่าเป็นชื่อของโทนี่ เขาจึงกดรับสายทันที

          [เป็นอย่างไรบ้างครับพี่ดาว] น้ำเสียงของโทนี่ที่ดังมาตามสายมีความคล้ายคนเมาอยู่บ้าง

          “ดาวตกบันไดตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาล” เมธัชกรอกเสียงบอกเบา ๆ แต่โทนี่ก็ได้ยินชัดเจน

         [ตกบันได? ตกได้อย่างไรแกกับวุ้นเย็นคู่ขาของแก รุมกันทำร้ายพี่ดาวแน่ ๆ ถ้าพี่ดาวไม่ไล่กูกลับมาก่อน ก็คงจะไม่ถูกทำร้ายแบบนี้] โทนี่โวยวายมาตามสาย เมธัชยืนนิ่งอยู่กับที่ สมองของเขามึนชาและงุนงง จนจับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว

          “นายพูดเรื่องอะไร ฉันทำร้ายอะไรดาวอย่ามากล่าวหากันมั่ว ๆ แล้วเกี่ยวอะไรกับวุ้นเย็น” เมธัชเอ่ยถามเสียงต่ำ

         [แกนั่นแหละมั่ว ต่อหน้าใคร ๆ บอกว่าเป็นพี่น้อง ลับหลังแอบไปมั่วกัน กูกับพี่ดาวรู้เรื่องหมดแล้ว อีวุ้นเย็นมันอยากได้แกเป็นผัวออกนอกหน้า มันปฏิเสธกูก็เพราะมันจะเอามึง มันสารภาพกับกูต่อหน้าพี่ดาวว่ามันจะเอามึง ให้พี่ดาวเลิกกับมึงได้ยินชัดหรือยังไอ้ควาย]

แรงบีบจากฝ่ามือหนา เกือบทำให้โทรศัพท์ของดุจดาวแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ กรามเรียวขบกันแน่นจนมันนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคมวับวาวไปด้วยไฟโทสะดูน่ากลัว เมื่อลองเรียงลำดับเหตุการณ์จากคำพูดของโทนี่จนเริ่มนึกภาพออกว่าอะไรเป็นอะไร ความเคียดแค้นชิงชังก่อตัวเข้ามาครอบงำสติและหัวใจของเขาไปจนหมด

  “ธัช ดาวเป็นอย่างไรบ้าง ได้ยินแม่บ้านบอกว่าตกบันไดหวังว่าคงไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมธัช” ญาดาเดินแกมวิ่งเข้ามาพร้อมกับร้องถามเสียงสั่น

เมธัชสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ ปล่อยออกมาเบา ๆ เพื่อระงับไฟโทสะที่ลุกท่วมใจกายอยู่ในตอนนี้

          “หมอกำลังตรวจอยู่ในห้องฉุกเฉินครับคุณแม่” เขาตอบเบา ๆ รู้สึกผิดจนไม่กล้าสบตากับแม่ยาย

         “มันเกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันหรือว่าอย่างไร” ภากรเอ่ยถาม พร้อมกับมองหน้าของเมธัชอย่างพิจารณา

          “ผมก็ยังไม่รู้เลยรายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกันครับคุณพ่อ แต่เราสองคนไม่ได้ทะเลาะกันครับ ถามป้าณีได้” ป้าณีคือป้าที่เป็นหัวหน้าแม่บ้านของเขากับดุจดาว

          “จริงซิ ได้ยินว่าหนูวุ้นก็เป็นลมอยู่ที่บ้านด้วยไม่ใช่เหรอ สงสัยจะตกใจที่ยายดาวตกบันได เลยเป็นลมไปแบบนั้น แล้วนี่เป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ ธัชได้โทรบอกคุณพี่วิชัยกับคุณโสภาหรือยังลูก โอ๊ย! ทำไมจู่ ๆ มาล้มเจ็บพร้อมกันเนี่ย! สาธุคุณพระคุณเจ้าช่วยคุ้มครองยายดาวกับหนูวุ้นด้วยเถอะเจ้าค่ะ” ญาดาพูดพลางยกมือไหว้ท่วมหัวใจสั่นหวิว ๆ เหมือนจะเป็นลม จนภากรต้องประคองไปนั่งที่เก้าอี้ ไม่นานโสภากับวิชัยก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามาอีกคู่

         “ยายวุ้นเป็นอย่างไรบ้างคะคุณธัช” โสภาร้องถามเสียงสั่น ใบหน้าซีดเซียวแทบจะไร้ซึ่งสีเลือด

         “ยังไม่รู้เลยครับ หมอยังไม่ออกมามาเลย แต่คิดว่าคงจะอาการหนัก” น้ำเสียงนั้นราบเรียบไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ ทั้งยังคำพูดชวนสะเทือนใจนั้นอีก ทำให้คนฟังต่างมองหน้ากันด้วยด้วยความแปลกใจ

          “โธ่!ยายวุ้นของแม่ ฮือ...” โสภาร้องไห้ออกมา ก่อนจะซบหน้าลงบนฝ่ามือ จนวิชัยต้องเข้าไปบีบไหล่เบาอย่างปลอบโยน

ในตอนนั้นประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก อาจารย์หมอก็เดินออกมาสองคน คนแรกคือหัวหน้าทีมแพทย์ฉุกเฉินที่ไปรับดุจดาวกับวุ้นเย็นมาจากบ้าน คนที่สองคืออาจารย์หมอผู้เชี่ยวชาญโรคหัวใจและทรวงอก ซึ่งเป็นเจ้าของไข้ของวุ้นเย็น

อาจารย์หมอทั้งสองท่านเดินเข้ามาใกล้ ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

          “คุณดุจดาวมีอาการเลือดคั่งในสมองและสมองบวม เนื้อสมองเสียหายไปมากแล้ว แต่ยังมีชีพจรอยู่ เราจะทำการผ่าคลอดเอาทารกในครรภ์ออกมาก่อนนะครับเพราะตอนนี้ทารกในครรภ์ยังปกติดี เนื่องจากแรงกระแทกทำให้คุณแม่ต้องคลอดก่อนกำหนด เราจึงจำเป็นต้องช่วยทารก่อน ส่วนคุณแม่ค่อยประเมินการรักษาอีกทีนะครับ”

          “โธ่!ยายดาว ฮือ..” ญาดาร้องไห้โฮออกมาราวกับจะขาดใจ ก่อนจะเป็นลมทรุดกองลงกับพื้น จนหมอต้องเรียกเจ้าหน้าที่มาพาเข้าห้องฉุกเฉิน

เมธัชค่อย ๆ ถอยออกมาแล้วทรุดนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรง ไม่อยากจะเชื่อว่าเหตุการณ์เลวร้ายจะเกิดขึ้นกับครอบครัวที่กำลงจะสมบูรณ์ภายในวันเดียวแบบนี้ เพราะคำพูดและการกระทำของวุ้นเย็นเพียงคนเดียว หากดุจดาวต้องตายเขาก็สาปแช่งให้วุ้นเย็นตายตามไปด้วย แต่หากยังมีชีวติอยู่ เขาก็จะทำให้วุ้นเย็นทุกข์ทรมานจนต้องเรียกร้องขอความตายกันเลยทีเดียว

          “แล้วยายวุ้นละคะคุณหมอ” โสภารวบรวมความเข้มแข็ง ก่อนเอ่ยถามเสียงสั่น แม้จะกลัวคำตอบแต่ไม่เร็วก็ช้าเธอก็ต้องรู้อยู่ดี

อาจารย์หมอถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วขยับแว่นด้วยความเคยชินก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เคร่งเครียด

          “คนไข้อาการยังทรง ๆ เรารักษาแบบประคับประคองด้วยการใส่ท่อช่วยหายใจแต่..”