LOGINShare
บทที่ 1483
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1488
โฉวสือชีกล่าวจบก็เหาะตัวเบาจากไปหลังจากวิ่งไล่ตามไปสองตรอกแล้ว โฉวสือชีจึงตามหมอผีสวมหน้ากากผู้นั้นทัน เพียงสองสามกระบวนท่าก็สามารถควบคุมอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย แล้วกดร่างอีกฝ่ายติดกำแพง“เงินอยู่ที่ใด?”“บังอาจมาขโมยของเจ้านายข้า ถือว่าซวยแล้ว!”โฉวสือชีกล่าวพลางลงมือล้วงหาถุงเงินทันที“เดี๋ยว ๆ อย่า อย่าคลำมั่ว!”ทว่าในขณะที่กล่าวคำนั้น มือของโฉวสือชีกลับคลำไปถูกหน้าอกของอีกฝ่ายพอดี เขาตกใจรีบชักมือกลับคนผู้นั้นหันหลังให้ สวมชุดหมอผีหลวมโคร่งและสวมหน้ากาก โฉวสือชีจึงมิได้สังเกตว่าแท้จริงแล้วเป็นสตรีโฉวสือชีรีบจับไหล่ผู้นั้นพลิกตัวกลับ คว้าหน้ากากเปิดออกในทันทีหน้ากากหลุดร่วงพร้อมปิ่นปักผม ใบหน้างามหมดจดปรากฏแก่สายตาโฉวสือชีผมดำสยายลงโฉวสือชีมองด้วยสีหน้าตะลึงงันหญิงสาวเห็นสายตาเขาแล้วก็มิอาจกลั้นยิ้ม “ท่านพี่ เหตุใดท่านถึงจับข้า?”“เอาถุงเงินมา!” โฉวสือชีได้สติแล้วยื่นมือไปตรงหน้านางหญิงสาวกลับมองเขาอย่างมิเข้าใจ “ถุงเงินกระไร? ข้าไม่มีเงิน”“ท่านพี่คงจำคนผิดแล้วกระมัง?”เสียงหวานใสของหญิงสาวเรียกเขาว่าท่านพี่คำแล้วคำเล่า ทำเอาโฉวสือชีเริ่มสับสน“เจ้ามิได้ขโม
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1487
“หากเจ้ามิรีบร้อนจากไปก็จงพักอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวันเถิด”“อย่างไรเสีย เจ้ากลับไปตอนนี้ เกาเหมียวเหมี่ยวผู้นั้นย่อมต้องหาเรื่องเจ้าอีก พักอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันเถิด”“ข้าจะคัดเลือกผู้คุ้มกันร้อยกว่าคนให้เจ้าเป็นการส่วนตัว ต่อไปนี้พวกเขาจะคอยติดตามเจ้า ข้าจะดูว่าใครจะกล้าข่มเหงเจ้าอีก!”ลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด นางเคยหาเรื่องพวกราชวงศ์มาแล้วด้วยซ้ำแต่เมื่อดูจากท่าทีของอวี๋หงแล้ว เขาก็มิได้เกรงกลัวที่จะเป็นศัตรูกับราชวงศ์เช่นกันท้ายที่สุดแล้วเขาก็มีทรัพย์สมบัติอันน่าทึ่งมากมายถึงเพียงนี้แต่กลับถ่อมตนกว่าที่คิดไว้มากนักหลังจากออกไป ลั่วชิงยวนก็นำสมุนไพรเหล่านั้นทั้งหมดมาใช้รักษาและบำรุงร่างกายของผู้อาวุโสทั้งสองหลังจากได้รับเถ้ากระดูกของอวี๋ตันเฟิ่ง ผู้อาวุโสทั้งสองก็เศร้าโศกอยู่หลายวัน แต่เมื่อนำอวี๋ตันเฟิ่งไปฝังแล้ว ปมในใจก็คลายลงอย่างสมบูรณ์ท้ายที่สุดอวี๋ตันเฟิ่งก็ได้กลับคืนสู่อ้อมอกของครอบครัว และความแค้นของนางก็ได้รับการชำระแล้วหลังจากกินยาติดต่อกันหลายวัน จิตใจของท่านพ่ออวี๋ก็ฟื้นฟูขึ้นมากยามว่างก็จะออกไปอาบแดด ลั่วชิงยวนก็จะคอยอยู่เคียงข้างเป็นครั้งคราว“เด็
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1486
ในเวลานั้นลั่วชิงยวนยังมิได้รู้สึกอะไร จนกระทั่งกลับไปแล้ว อวี๋หงจึงพานางไปยังที่ซึ่งเรียกว่าคลังสมบัตินางจึงได้ประจักษ์ถึงความมั่งคั่งของตระกูลอวี๋อย่างแท้จริงเมื่อมองไปยังหีบทองคำอร่ามเรืองเต็มพื้น ลั่วชิงยวนมิอยากจะเชื่อ “ท่านพี่ เงินทองของท่านมากมายถึงเพียงนี้นับว่ามั่งคั่งกว่าบางแคว้นเสียอีก!”นางทราบว่าเจ้าเมืองตลาดมืดร่ำรวย แต่คาดมิถึงว่าจะร่ำรวยถึงเพียงนี้อีกทั้งเครื่องเรือนต่าง ๆ ในคฤหาสน์ของเจ้าเมือง ถึงจะวิจิตรงดงามแต่ก็มิได้หรูหราฟุ่มเฟือยคาดมิถึงว่าสิ่งของที่หรูหราอย่างแท้จริงล้วนอยู่ในคลังสมบัติอวี๋หงยิ้ม แล้วกางมือออกพลางกล่าวว่า “หากเจ้าชอบ ก็เอาไปได้เลยตามสบาย”“อย่างไรเสียสิ่งเหล่านี้ก็มิได้ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ตายไปก็เอาไปด้วยมิได้”“ข้าไม่มีทายาท หากเก็บไว้ที่นี่ก็เป็นประโยชน์แก่คนนอกเปล่า ๆ”คำพูดของอวี๋หงแฝงไว้ด้วยความนัยบางอย่างแต่ลั่วชิงยวนกลับมิเข้าใจ เพียงแต่ถามว่า “ท่านพี่มีเงินทองมากมายถึงเพียงนี้ มิคิดจะขยายกิจการของตลาดมืดให้กว้างขวางกว่านี้หรือเจ้าคะ?”อวี๋หงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามว่า “เจ้าหมายถึงแคว้นเทียนเชวียหรือ?”อวี๋หงค่อย ๆ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1485
ลั่วชิงยวนจึงกล่าวคำอำลาลุงเฉิง จากนั้นจึงเดินทางลงเขาไปกับอวี๋หงเพื่อเดินทางกลับระหว่างทาง ลั่วชิงยวนกล่าวกับอวี๋หงว่า “สมบัติทุกสิ่งในเมืองแห่งภูตผีล้วนเป็นของตระกูลอวี๋ของท่าน ท่านเป็นพี่ชายของอวี๋ตันเฟิ่ง ย่อมสมควรที่จะเข้าควบคุมเมืองแห่งภูตผี”“หากท่าน…”ลั่วชิงยวนยังมิทันกล่าวจบ อวี๋หงก็ขัดจังหวะนาง “มิต้องแล้ว”“ข้าทราบเรื่องราวทั้งหมดจากลุงเฉิงแล้ว เมืองแห่งภูตผีเป็นสิ่งที่น้องสาวข้ามอบให้ท่าน”“ท่านแก้แค้นให้นางสำเร็จ ก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณต่อตระกูลอวี๋ของพวกข้า”“ท่านเป็นเจ้าเมืองแห่งภูตผีแล้ว อย่าได้ปฏิเสธเลย”อวี๋หงรู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก ทั้งยังเสียใจที่เคยเข้าใจลั่วชิงยวนผิดไปโชคดีที่ลั่วชิงยวนมิได้ถือสา มิเช่นนั้นคืนนั้นตระกูลของพวกเขาคงต้องประสบเคราะห์ร้าย เกรงว่าจะมิเหลือผู้รอดชีวิตเมื่อคิดถึงตรงนี้ อวี๋หงก็หันมายิ้มให้ลั่วชิงยวน “ข้าเห็นว่าแม่นางลั่วมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด ทั้งยังขับไล่ภูตผีปีศาจและมีความสามารถทางการแพทย์ เมืองแห่งภูตผีมีกับดักและอันตรายมากมาย ท่านก็ยังสามารถบุกเบิกหนทางได้ ช่างน่าเลื่อมใสยิ่งนัก”“มิทราบว่าจะมีวาสนาได้สาบานเป็นพี่น้องกับแม่
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1484
“แล้วเกาเหมียวเหมี่ยวอยู่ที่ใด?” ลั่วชิงยวนถามลุงเฉิงตอบว่า “มิทันได้สังเกตเห็นนางขอรับ ผู้คนมากมายนัก แต่นางน่าจะยังมิตายขอรับ”ลั่วชิงยวนคิดว่า ด้วยความแข็งแกร่งของเกาเหมียวเหมี่ยว การขึ้นเขาน่าจะยังยากอยู่บ้างรอจนคนตายเกือบหมดแล้ว นางคงจะถอดใจไปเองจากนั้นหลายคนก็ติดตามลุงเฉิงกลับไปกินข้าวที่โต๊ะอาหาร อวี๋หงถามว่า “ลุงเฉิง เมื่อก่อนติดตามอวี๋ตันเฟิ่งด้วยหรือ?”ลุงเฉิงพยักหน้า “ขอรับ ท่านเจ้าเมืองอวี๋สร้างเมืองแห่งภูตผีแต่เริ่มแรก ข้าน้อยก็อยู่ที่นั่นแล้ว”“ท่านอยากทราบเรื่องใด หากข้าน้อยจำได้ ก็สามารถบอกท่านได้”“อย่างไรเสียข้าน้อยก็อายุมากแล้ว บางเรื่องก็จำได้มิแม่นยำนักขอรับ”อวี๋หงพยักหน้า “ดี ถ้าเช่นนั้นกินข้าวเสร็จแล้วเราค่อยคุยกันให้ดีเถิด”หลังจากกินข้าวเสร็จ อวี๋หงก็สนทนากับลุงเฉิงเป็นการส่วนตัวถึงเรื่องราวในอดีตของอวี๋ตันเฟิ่งอวี๋หงอยากทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับอวี๋ตันเฟิ่งในเมืองแห่งภูตผีลั่วชิงยวนว่างอยู่ จึงทำได้เพียงพาคนใบ้เดินเล่นในภูเขาเมื่อเดินไปยังจุดที่สูงที่สุดของภูเขา ทิวทัศน์ที่เห็นก็แตกต่างไปโดยสิ้นเชิงเมื่อมาถึงใต้ต้นไม้ริมหน้าผา ลั่วชิงย
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1483
“หลังจากนางตาย สะพานก็ขาด”พวกเขามาถึงบ้านหลังนั้น ลั่วชิงยวนพาอวี๋หงไปยังห้องที่อวี๋ตันเฟิ่งเคยอยู่ ทุกหนทุกแห่งล้วนมีร่องรอยชีวิตของนางลั่วชิงยวนพาเขาไปดูหน้าผาชันที่ทอดไปยังรังงูด้วย เพียงแต่สะพานที่นี่ยังมิได้เริ่มสร้างขณะยืนอยู่ระหว่างหน้าผา ลมพายุพัดกระหน่ำ ในใจของอวี๋หงสั่นสะท้าน “ที่นี่… ล้วนเป็นฝีมือนางสร้างเองหรือ?”ลั่วชิงยวนพยักหน้า นางให้ลุงเฉิงนำแผนที่การวางกำลังป้องกันและบันทึกส่วนตัวของอวี๋ตันเฟิ่งมา“นางวางแผนสำหรับเมืองแห่งภูตผีไว้อย่างยิ่งใหญ่ มิใช่เพียงที่นี่ แต่รวมถึงกลไกบนเขาทั้งลูก ป้อมปราการป้องกันทุกแห่งล้วนเป็นนางสร้างเองทั้งสิ้น”เมื่ออวี๋หงเห็นเนื้อความในบันทึกนั้น ในใจก็พลันหนักอึ้งพลางน้ำตาคลอ“เมื่อก่อนนางเคยเล่าความคิดเช่นนี้ให้ข้าฟัง แต่มันช่างเลื่อนลอยเกินไป ท่านพ่อกับข้าจึงปฏิเสธนาง”“เมื่อมาคิดดูในตอนนี้ พวกข้าผิดเอง”“หากเมื่อครั้งนั้นให้การยอมรับและให้ความมั่นใจแก่นางมากกว่านี้ นางอาจจะมิทำเช่นนี้โดยมิบอกพวกข้า”“และคงจะมิก่อให้เกิดผลร้ายเช่นในวันนี้”อวี๋หงหัวใจสลายและเต็มไปด้วยความสำนึกผิดน่าเสียดายที่กาลเวลามิอาจหวนคืน ทุกสิ่งมิอา
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา459.9K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@10.7K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น236.9K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว286.3K viewsข้าเป็นเซียนอายุ 3,000 ปี
ซูฝ่า125 viewsฮูหยิน แค่ภรรยา
moonlight -mini3.7K viewsดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง
Luffy.g5.0K viewsทะลุมิติมาเป็นหญิงตาบอด ยุค 70
sanvittayam1.0K views
