LOGINShare
บทที่ 400
Related chapters
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 401
สีหน้าของชีหยวนไม่สู้ดีนัก นางรู้ว่าฮูหยินฉู่กั๋วกงเพิ่งล้มศีรษะกระแทก น่าจะกำลังเลี่ยงการโมโหและอารมณ์รุนแรง แต่ก็คิดไม่ถึงว่าฮูหยินฉู่กั๋วกงจะเปราะบางได้ถึงเพียงนี้ นางยังไม่ได้ลงมือทำอะไร ฮูหยินฉู่กั๋วกงก็โกรธจนตนเองขาดใจตายไปเองแล้ว สตรีที่มีจิตใจลึกล้ำแยบยลเพียงนี้ กลับทนรับแรงโทสะไม่ไหว ดูเหมือนว่าจะใช้ชีวิตสุขสบายมานานมากเกินไปแล้วจริง ๆ นางมองฮูหยินฉู่กั๋วกงด้วยสีหน้าซับซ้อน ไม่มัวรีรอล่าช้า ก็พลิกตัวออกทางหน้าต่างหลัง แล้วอ้อมไปยังประตูใหญ่ของจวนฉู่กั๋วกง กระทั่งมาถึงจุดเลี้ยวตรงหัวมุม นางถูกใครบางคนกระชากแขนแล้วดึงไปด้านข้างอย่างแรง จึงตอบสนองด้วยสัญชาตญาณงอศอกและกระแทกกลับไป ขณะเดียวกันอีกมือก็ดึงปิ่นปักผมออกเตรียมจะแทงใส่ผู้เข้ามา แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะคาดการณ์ล่วงหน้าไว้ จึงกดมืออีกข้างของนางลง พร้อมทั้งกำปิ่นปักผมของนางไว้พลางเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา “ข้าเอง!” ได้ยินเสียงของเซียวอวิ๋นถิง ชีหยวนก็หยุดการเคลื่อนไหวในมือ สะบัดเซียวอวิ๋นถิงออก จากนั้นค่อยปักปิ่นกลับไปที่มวยผมอีกครั้ง พลางถามด้วยเสียงเคร่งขรึม: “ท่านอ๋องมาได้อย่างไร?” เซียวอวิ๋นถิงมองออกไปด้านนอก: “ก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 402
ฉู่กั๋วกงแทบอยากจะตรงเข้าไปเชือดคอเจ้าโง่ที่ดื้อด้านไม่รู้จักเจียมตัวตรงหน้าคนนี้เสียให้สิ้นเรื่อง! กว่าจะไล่เจ้าพวกหายนะกลุ่มนี้ออกไปจนหมดไม่ง่ายเลย และทันทีที่เขาหมุนตัวเตรียมจะกลับเข้าไปในจวน ก็เห็นว่าฮูหยินหลิ่วลูกสะใภ้ของตนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา พร้อมเอ่ยด้วยเสียงสะอื้น: “ท่านพ่อสามี! ท่านแม่สามีนาง ท่านแม่สามีนางสิ้นใจแล้วเจ้าค่ะ” เสียงอื้ออึงดังสนั่น ราวกับถูกอสนีบาตฟาดโครมลงมากลางใจ ฉู่กั๋วกงผลักพ่อบ้านที่เข้ามาพยุงออก ก่อนจะเซถลาและวิ่งเข้าไปในเรือนของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วทันที กระทั่งเขามาถึงเรือนหลัง ก็เห็นว่าประตูบานเฟี้ยมของเรือนแถวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือในเรือนส่วนหลังถูกไฟไหม้ไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว บัดนี้กลิ่นไหม้กำลังลอยคลุ้ง ทว่าเขาไม่มีกะจิตกะใจจะมาตรวจสอบหาสาเหตุของเพลิงไหม้ในตอนนี้ รีบร้อนรุดเข้าไปในห้องของฮูหยินฉู่กั๋วกงทันที จากนั้นก็เห็นฮูหยินฉู่กั๋วกงที่นอนแน่นิ่งบนพื้น ฮูหยินหลิ่วรีบตามเข้าไป เห็นเช่นนั้นก็เอ่ยทั้งเสียงสะอึกสะอื้น: “ท่านพ่อสามี ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นที่ส่วนหน้า ท่านแม่สามียืนกรานจะให้ข้าไปดูให้ได้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกันแน่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 403
เจียงเหยียนเจินออกจากจวนฉู่กั๋วกงด้วยท่าทางร้อนอกร้อนใจ ท่าทางฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียด เหมือนปลาปักเป้าโมโห ครั้นผ่านประตูเรือนสกุลเจียงเข้าไป ก็ด่ากราดตั้งแต่หน้าประตูมาจนถึงเรือนหลัง ฮูหยินเจียงอยู่ในห้องกำลังดูพวกบ่าวรับใช้จัดของ เห็นใต้เท้าเจียงเข้ามา ก็แค่นเสียงหัวเราะเยาะพลางเหน็บแนมเสียดสี: “แต่ละคน พวกที่ไม่รู้ไหนเลยจะรู้สึกว่าพวกเราเป็นแค่ครอบครัวสามัญชนคนธรรมดา มีแต่จะคิดว่าพวกเราสูงส่งเทียมฟ้าเทียมสวรรค์กันหมดแล้ว! อยากได้สิ่งนี้ก็มาหา อยากได้สิ่งนั้นก็มาหา!” เจียงเหยียนเจินอารมณ์ไม่ดีอยู่เป็นทุนเดิม ยิ่งเห็นท่าทีเช่นนี้ของนางก็ยิ่งโมโห จึงเตะหีบที่วางอยู่บนพื้นเต็มแรงไปหนึ่งที: “มันผู้ใดทำให้เจ้าขุ่นเคือง เจ้าก็ไปหาเรื่องมันผู้นั้น อย่ามาทำหน้าเป็นผีตายซากทั้งวันทั้งคืนให้ข้าเห็น!” ก่อนหน้านี้เจียงเหยียนเจินและฮูหยินเจียงเป็นคู่สามีภรรยาที่กลมเกลียวตลอด เจ้าดีมาข้าก็ดีด้วย แม้ว่าฮูหยินเจียงจะมีนิสัยขี้หงุดหงิดไปบ้าง และมักจะทำหน้าบูดบึ้งตลอดทั้งวันเมื่อมีบางสิ่งไม่ได้ดั่งใจ ทว่าใต้เท้าเจียงก็ยังอดทนกับนางได้เสมอ ไม่เพียงเท่านี้ แต่ยังยอมลดทิฐิลงมาเป็นฝ่ายปลอบโยนแล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 404
เจียงเหยียนเจินถามอย่างไม่อยากเชื่อ: “ข้ายังมีเงินที่ไหนอีก? เงินของข้ามิใช่ว่าให้เจ้าดูแลจัดการหมดแล้วหรือ?” “ท่านอย่ามาเล่นลิ้นกับข้า เมื่อปีนั้นจวนฉู่กั๋วกงคืนสินเดิมทั้งหมดของน้องหญิงท่านให้ท่านแล้วมิใช่หรือ สินเดิมของน้องหญิงท่านมีอยู่เท่าใด คนอื่นไม่รู้แต่ข้ารู้ เรือนหลังของท่านทั้งแถวมีกองสมบัติอัดแน่นเต็มไปหมด! เป็นอะไรไป หรือว่าท่านนึกเสียดายจนไม่อยากเอาออกมาแล้ว?” จวนฉู่กั๋วกงอีกแล้ว! เป็นนางเจียงอีกแล้ว! เจียงเหยียนเจินพลันคลุ้มคลั่งขึ้นมาทันที หัวใจของเขาจมดิ่งลงไปอย่างสุดชีวิต ทว่าโทสะกลับทะยานขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ได้ยินฮูหยินเจียงยังเอาแต่พูดไม่หยุดปากว่าจะไปเปิดประตูเรือนหลังหยิบเงินออกมา เขาพลันสมองเดือดพล่านโผเข้าไปบีบคอฮูหยินเจียงทันที แม่นางไซซีร้านเต้าหู้แล้วอย่างไร? บุรุษก็เป็นเช่นนี้ แม้จะได้เทพธิดาจากสวรรค์มาเป็นภรรยา ผ่านพ้นคืนวันอันสดใหม่ไปแล้วก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้นฮูหยินเจียงก็มิใช่เทพธิดาอะไร เป็นแค่หญิงยากจนหยาบคายก้าวร้าวคนหนึ่งเท่านั้น ตอนแรกเจียงเหยียนเจินรู้สึกว่านางมีอะไรในใจก็พูดออกไปแบบนั้น อุปนิสัยตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 405
เจียงเหยียนเจินเม้มปากอย่างอดไม่ได้ ภัยใหญ่บังเกิดต่างคนต่างก็หนีกระเจิง เขายังไม่ทันทำอะไร ฉู่กั๋วกงก็ชิงตัดสัมพันธ์ขาดไมตรีก่อนแล้ว เขากดเสียงลงและเอ่ยว่า: “เรื่องไม่เกี่ยวกับข้า ข้ากับหูอี้ชวนไม่รู้จักกันด้วยซ้ำไป!” สิงหมิ่นผุดยิ้มบาง ๆ : “ใต้เท้าเจียง จะรู้จักไม่รู้จัก พวกข้ามิอาจยืนยันแน่ชัด เพียงแต่มือสังหารเหล่านั้น ล้วนเป็นคนของพวกท่านสกุลเจียงจริง ไม่ว่าอย่างไร ท่านก็ควรจะเข้าไปดูสักครั้งมิใช่หรือ?” เจียงเหยียนเจินแทบหายใจไม่ทัน จวนฉู่กั๋วกงคิดจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้วจริง ๆ มิเช่นนั้น แค่ไม่กี่คนที่ต้องเข้าศาลซุ่นเทียน มีหรือที่คนอย่างเขาหรือจะกู้สถานการณ์ไม่ได้? จะว่าไปแล้ว ฉู่กั๋วกงน่าจะจงใจให้เขาส่งคนไปสังหารปิดปากมากกว่า เมื่อเป็นเช่นนี้ หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา ความผิดทั้งหมดก็จะถูกปัดมาตกที่ตัวเขาแล้ว ฉู่กั๋วกงก็สามารถลอยตัวเหนือความเกี่ยวข้องทั้งหมดได้แล้ว ช่างไร้เหตุผลสิ้นดี! เรื่องปีนั้นก็ให้แล้วกันไป ในเมื่อทุกคนต่างก็มีมลทิน มันจึงทำให้ต่างคนต่างยอมอดทนอดกลั้นต่อกันได้ แต่เรื่องของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วพวกมันเป็นคนก่อเวรก่อกรรมขึ้นเองทั้งนั้น! แล้วเ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 406
เจียงเหยียนเจินแข้งขาอ่อนยวบ ราชบุตรเขยลู่จำได้แล้วอย่างนั้นหรือ?! นั่นมิได้หมายความว่า ราชบุตรเขยลู่รู้แล้วว่ามือสังหารที่ตามฆ่าพระชายาหลิ่วเมื่อปีนั้นก็คือลู่หมิงฮุย และฉู่กั๋วกงก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรอกหรือ? แต่เขาก็คอยออกหน้าพูดและช่วยทำเรื่องต่าง ๆ แทนฉู่กั๋วกงมาตลอด .... พระชายาหลิ่วต้องแค้นเขาแน่ เกรงว่าคงเคียดแค้นจนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างแน่นอน หากว่าพิสูจน์ความจริงแล้ว พระชายาหลิ่วจะต้องสับเขาจนแหลกเละแน่! และถ้าหากว่ารอกระทั่งราชบุตรเขยลู่กลับมา ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว บัดนี้ กลุ่มคนเหล่านั้นที่ถูกคุมตัวเข้าศาลซุ่นเทียน ล้วนเป็นคนในบัญชาของเขาทั้งสิ้น หากว่าราชบุตรเขยลู่กลับมาและดึงเขาเข้ามาเกี่ยวข้องอีก เช่นนั้น เช่นนั้นแล้วคนอย่างฉู่กั๋วกง จะไม่ผลักความผิดทั้งหมดมาไว้ที่ตัวเขาหมดหรือ? ให้เขาแบกความเรื่องทั้งหมดแทนฉู่กั๋วกงแบบนั้นมันเสียสติไปแล้วชัด ๆ! คิดได้ถึงจุดนี้ เจียงเหยียนเจินพลันรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว รีบเอ่ยอย่างร้อนรน: “ไม่ ๆ ไม่ใช่ข้า! ไม่ใช่ข้าจริง ๆ วันนี้คนพวกนี้แม้เป็นคนของข้าจริง แต่ข้ามิได้สั่งให้พวกเขาไปทำ! เป็นฉู่กั๋วกง เป็นฉู
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 407
มือของลู่หมิงอันยังคงสั่นสะท้าน อันที่จริงเขายังตั้งสติกลับมาได้ไม่ทั้งหมด ตอนนั้นที่เห็นลู่หมิงฮุยคุกเข่าลง มิใช่ว่าเขาจะไม่ใจอ่อนเลย โง่เขลาเกินไปหน่อย คนที่โง่เขลามาตั้งแต่เด็กจนโตแล้วก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากนัก ทั้งที่เคยพลาดพลั้งมาหลายต่อหลายครั้งขนาดนั้นแล้วแท้ ๆ แต่เมื่อย้อนคิดถึงสมัยเยาว์วัยเขามักจะตามอยู่ด้านหลังพี่ชายตลอด เป็นเหมือนเงาตามตัวของพี่ชาย ทำให้เขาเผลอลังเลไปชั่วขณะ จนกระทั่งเขามองเห็นมือขวาของลู่หมิงฮุยแอบล้วงเข้าไปในรองเท้าหุ้มแข้ง เขาคุ้นเคยกับกลอุบายนี้ของลู่หมิงฮุยดีเกินไป ด้านหนึ่งทำท่ายอมแพ้ แต่อีกด้านกลับจ้องฉกฉวยโอกาสทำร้ายโดยที่อีกฝ่ายไม่ระวังตัว ภาพอันเลวร้ายเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ถูกไล่ล่าถาโถมเข้ามาในความคิด ตอนนั้นบุตรชายวัยเพียงไม่กี่ขวบปี ต้องทนหวาดวิตกและต้องทนทุกข์ทรมานอย่างสุดชีวิตไปพร้อมกับเขา แม้กระทั่งตกลงไปในหุบเหว ดวงตามืดบอดมองไม่เห็นไปช่วงหนึ่ง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฝีมือใครกัน? ใครกันที่ทำให้พวกเขาต้องอยู่ในสภาพจนตรอกแบบนี้? ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะลู่หมิงฮุย! บัดนี้น้ำตาที่จระเข้หลังออกมาก็เพื่อจะอ้าปากเขมือบคนต่อก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 408
บัดนี้ ในที่สุดเขาก็สามารถล้างแค้นให้ตนเองเมื่อปีนั้นรวมถึงเหล่าองครักษ์ที่ปกป้องพวกเขาเมื่อปีนั้นได้ด้วยตนเองแล้ว ชีหยวนพูดถูก รอให้ฮ่องเต้มอบความเป็นธรรมไม่ต้องรอจนถึงปีลิงเดือนม้าเลยหรือ? มิหนำซ้ำยังมีความเป็นไปได้ว่าคนพวกนั้นอาจจะไม่ต้องตาย เส้นสายของพวกมันโยงใยไปทั่วทั้งราชสำนักและประชาชน แม้ว่ามีคนประกาศกร้าวว่าจะเล่นงานสังหารพวกมันจริง แต่ก็ยังมีคนอีกมากพร้อมออกมาร้องขอความเห็นใจให้พวกมันเพราะเห็นแก่ผลประโยชน์และความสัมพันธ์ส่วนตัว เมื่อถึงเวลานั้นพวกมันอาจจะแค่ถูกพิพากษาให้เนรเทศหรือก็แค่ปลดบรรดาศักดิ์เท่านั้น? ไหนเลยจะสาแก่ใจเท่าสังหารพวกมันด้วยมือตนเอง?! เขายืนยิ่ง มองเห็นอ๋องโจวกำลังกุมมือตนเองไว้ จึงค่อย ๆ หันไปมองอ๋องโจว ทั้งที่เขามีแต่เลือดเปรอะทั่วตัว ทว่าอ๋องโจวในยามนี้กลับมองไม่เห็น ในมือของเขายังถือมีดไว้ อ๋องโจวก็เลือกที่จะทำเป็นไม่เห็น สิ่งที่อ๋องโจวกังวลใจที่สุดยังคงเป็นเพียงสิ่งเดียว: “หมิงอัน เซียวโม่ปลอดภัยดีใช่หรือไม่?” สวรรค์ ฟ้าดิน ต้องปกป้องคุ้มครองเซียวโม่ให้ปลอดภัย! มิเช่นนั้น จุดจบของเขาคงไม่ได้ดีไปกว่าลู่หมิงฮุยที่นอนแน่นิ่งอยู่บน
Latest chapter
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 508
เขาก้าวเท้าไปด้วยรอยยิ้ม “อมิตา...”ยังไม่ทันกล่าวคำสวดจบ ชีหยวนก็เหยียบต้นไม้ส่งตัวเองลอยขึ้นไป แล้วฟาดเท้าเข้าใส่อกของฉือซานอย่างจัง ฉือซานกระเด็นลงไปกองกับพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปากจากนั้นก็ไม่หยุดการเคลื่อนแม้แต่น้อย นางพุ่งเข้าหาฉือซาน มีดสั้นในแขนเสื้อก็เผยออกมา จ่อเข้าที่อกของเขาฉือซานถึงกับมึนงงไปกับการเคลื่อนไหวนี้ไหนบอกว่าเป็นหญิงสาวที่ไร้หนทาง ไร้ที่พึ่ง ถูกบีบบังคับให้มาขอบุตรไงเล่า?นี่มันคืออะไรกันแน่?!ชีหยวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา สายตานั้นไม่เหมือนกับมองคน แต่เหมือนมองดูหินก้อนหนึ่ง หรือไม่ก็ต้นไม้ต้นหนึ่ง เหมือนมองสิ่งที่ไร้ชีวิตนางไม่พูดพร่ำเพรื่อ ถามขึ้นตรง ๆ “หญิงสาวที่พวกเจ้าลักพาตัวมาจากเรือนพักนอกเมืองเมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเจ้าพาไปซ่อนไว้ที่ใด?”ฉือซานเบิกตากว้างในทันที ริมฝีปากสั่นระริกปลายมีดของชีหยวนแทงอกของเขาลึกหนึ่งชุ่นโดยไม่รั้งรอ เลือดไหลพรวดออกจากแผลทันทีจากนั้นนางก็ถาม “ผู่อู๋ย่งเป็นลุงแท้ ๆ ของเจ้าใช่หรือไม่? เห็นได้ยากจริง ๆ หลานของไอ้หมาขันที เขาบอกเจ้าว่าให้เจ้าอยู่นิ่ง ๆ ไปพักหนึ่ง รออีกไม่นานจะให้เจ้าไปเป็นขุนนางที่สำนักพระพุทธศาส
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 507
ชีหยวนควบม้าเร็วออกจากเมือง โดยไม่พาคนติดตามไปแม้แต่คนเดียว ลมพัดแรงจนเสื้อคลุมสีแดงสดของนางปลิวสะบัด แต่นางกลับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย แม้หมวกคลุมศีรษะจะเปิดออก นางก็ไม่คิดจะดึงกลับมาสวมอีกนางรู้ดีบนโลกนี้ไม่มีแม่ทัพไร้พ่ายตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน เว้นแต่จ้าวจื่อหลงผู้เป็นดั่งปาฏิหาริย์ ผู้อื่นแม้เป็นแม่ทัพที่เก่งกล้าสักเพียงใด ก็ล้วนเคยลิ้มรสความพ่ายแพ้แต่สำหรับนาง ไม่มีทาง!โดยเฉพาะคนที่ฆ่านาง ทั้งยังทำให้คนที่นางพามาด้วยต้องเติบโตขึ้นโดยไม่มีแม่ ก็ยิ่งสมควรตาย!ตั้งแต่เล็กจนโต สิ่งที่นางไม่เคยเข้าใจก็คือเหตุใดหลี่ซิ่วเหนียงถึงไม่เหมือนแม่คนอื่นสิ่งที่นางอิจฉามากที่สุดก็คือเด็กคนอื่น ๆบัดนี้มีเด็กอีกคนหนึ่งที่ต้องกลายเป็นกำพร้าเพราะนาง ชีหยวนรู้สึกว่าตัวเองช่างบาปหนานักแน่นอนว่าความผิดของนางมีอยู่จริง แต่มันก็ยังมีบางคนที่สมควรจะลงนรกสิบแปดขุม!นางควบม้าเร็วเร่งรุดมาถึงวัดว่านอันที่ชานเมืองหลวง เอียงศีรษะเล็กน้อย จ้องคำว่าวัดว่านอันสามคำนั้นอย่างเย็นชา บนใบหน้าฉายแววเย็นเยียบอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนออกจากเมืองหลวงมาถึงที่นี่ก็เป็นเวลาค่ำแล้วยามดึกดื่นเช่นนี้ หญิงสาววัยแรกแย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 506
ก็ต้องมี ‘คืนของขวัญ’ กลับไปบ้างกระมัง?ชีเจิ้นก็พลันเข้าใจ เพียงแค่เป้าหมายไม่ใช่ผู่อู๋ย่ง แต่ก็ยังเป็นการไปสังหารคนอยู่ดีเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกำชับว่า “เช่นนั้นก็ ระวังตัวด้วยแล้วกันนะ”ชีหยวนก็เดินตรงดิ่งออกจากประตูไปชีเจิ้นจึงหันกลับมามองท่านโหวผู้เฒ่าชีกับฮูหยินผู้เฒ่าชี “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้านึกขึ้นได้แล้ว วันปีใหม่วันนั้น แม่หนูหยวนบอกว่านอกจากจะแวะไปที่เรือนนอกเมืองแล้ว ยังมีธุระที่ต้องทำ มันเป็นธุระอะไรกันแน่?”ทั้งยังเป็น ‘การคืนของขวัญ’ ให้ผู่อู๋ย่งอีกด้วย?ท่านโหวผู้เฒ่าชีถลึงตาใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าถามข้าแล้วข้าจะไปถามใคร โดนขังมาหลายวันแล้วเจ้ายังไม่เหนื่อยหรือไง? ทำตัวดี ๆ รีบไปอาบน้ำแล้วนอนพักเสีย ตอนเย็นค่อยไปกินข้าวที่เรือนใหญ่!”ชีเจิ้นอยากรู้จนใจแทบขาด แต่ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าชีหยวนกำลังทำเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับผู่อู๋ย่ง และยังจะบอกว่าเป็น ‘การคืนของขวัญ’ ให้อีกฝ่ายอีกต่างหากแต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง “ท่านพ่อ! ผู้บัญชาการไล่จะไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?!”ไล่เฉิงหลงช่วยพวกเขาไว้มาก ที่ไม่โดนลงโทษก็เพราะอีกฝ่ายช่วยไกล่เกลี่ยแล้วไอ้หมาขันทีอ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 505
ชีหยวนเลิกคิ้วขึ้นนิด ๆ เห็นทั้งสองคนกลับมาดูครบสามสิบสอง ดูก็รู้ว่าไม่ได้ถูกลงโทษ ก็รู้ทันทีว่าเป็นไล่เฉิงหลงที่ช่วยไว้นางหลุบตาลงแล้วส่ายหน้า “ไม่ใช่เพราะข้าหรอกเจ้าค่ะ เรื่องนี้เดิมทีก็เกิดขึ้นเพราะข้า เป็นข้าที่ก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นมา พวกท่านต้องลำบากก็เพราะข้า”ความรู้สึกของท่านโหวผู้เฒ่าชีซับซ้อนอย่างยิ่งชีเจิ้นก็เช่นกันชีหยวนก็ถือว่าเข้าใจฐานะของตนเองดีนัก และไม่ทำตัวเกรงใจเกินจำเป็น พูดสิ่งที่ควรพูด ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะมีใครตอบรับได้หรือไม่แต่ว่านางพูดตรงได้ ทว่าท่านโหวผู้เฒ่าชีกับชีเจิ้นย่อมไม่อาจตอบกลับตรง ๆ เช่นนั้น ท่านโหวผู้เฒ่าชีจึงกล่าวว่า “พูดอย่างนั้นก็ไม่ได้หรอก ตำแหน่งนี้ของเขา ทำมาก็หลายปี อยู่กึ่งกลาง หากทำงานของฝ่าบาทได้สำเร็จ เช่นนั้นสักวันก็ต้องเกิดเหตุเช่นนี้”ถ้าหากทำไม่สำเร็จ ต้องสืบหากันไปเรื่อย ๆ ไม่จบไม่สิ้น ฮ่องเต้หย่งชางก็ย่อมต้องเริ่มสงสัยในความสามารถของชีเจิ้น และหมดความอดทนต่อเขาฉะนั้นว่ากันตามจริงแล้ว เคราะห์นี้ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี ยังดีที่มีชีหยวนอยู่ จึงสามารถคลี่คลายเรื่องราวได้รวดเร็วขนาดนี้ท่านโหวผู้เฒ่าก็โล่งอก เมื่อเห็นเหล่าลูก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 504
ฮ่องเต้หย่งชางกวาดพระเนตรมองโดยรอบ ตวาดเสียงเกรี้ยว “อ่างน้ำมงคลเล่า? ไยถึงได้มาช่วยดับไฟกันช้านัก?!”แล้วก็รีบร้อนหันไปถามไล่เฉิงหลง ซึ่งรับหน้าที่เฝ้าตำหนักเฟิ่งเจ่าในวันนี้ “ร่างของกุ้ยเฟยเล่า?”ไล่เฉิงหลงเหงื่อไหลท่วมทั้งร่าง คุกเข่าลงแล้วคารวะ “กระหม่อมกับนายพันลู่ช่วยกันหามร่างของกุ้ยเฟยออกมาได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่...”พวกเขาก็รู้ดีว่าเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยมีตำแหน่งเช่นไรในพระทัยของฮ่องเต้หย่งชาง ไหนเลยจะกล้าปล่อยให้ร่างของเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยถูกเผาจนมอดไหม้?หากปล่อยให้เป็นเช่นนั้นจริง เกรงว่าพวกตนก็คงต้องลงไปอยู่กับบรรพบุรุษแล้วแต่ถึงจะช่วยออกมาได้ ทว่าร่างของกุ้ยเฟยก็ยังคงดูเวทนานักอย่างน้อยเส้นผมของเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยก็ถูกไฟไหม้ไปแล้วครึ่งหนึ่งใบหน้าก็ถูกควันรมจนดำไปหมดฮ่องเต้หย่งชางปิดดวงเนตรลง เอื้อมพระหัตถ์ไปลูบไล้ใบหน้าของเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟย สั่งการด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ไล่เฉิงหลง ลู่อี้เฟิง ดูแลไม่ดีจนตำหนักเฟิ่งเจ่าเกิดเพลิงไหม้ ให้ไปรับการลงโทษโบยสามสิบไม้ที่กรมวัง!”จากนั้นก็นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วถามต่อ “เหตุใดอ่างน้ำมงคลถึงกลายเป็นน้ำแข็ง?”ในวังหลวง ตามถนนสาย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 503
ฮ่องเต้หย่งชางเหนื่อยล้าอย่างถึงที่สุดหลายวันมานี้ ทุกค่ำคืนเขามักจะฝันถึงเรื่องราวในอดีตตัวเขากับพระชายาหลิ่วสมัยยังอยู่ในดินแดนศักดินาในช่วงนั้น ยามใดที่คลื่นลมในทะเลพัดแรง ไม่รู้ว่าหลังคาบ้านของราษฎรกี่หลังจะปลิวว่อนทุก ๆ ปีล้วนมีคนต้องสังเวยชีวิตเพราะเหตุนี้ไม่น้อยแค่นั้นยังพอทนได้ แต่ภูมิอากาศก็ยังเย็นชื้น ทำให้ข้อกระดูกของเขาเจ็บเรื้อรังพระชายาหลิ่วจึงมักช่วยทำการรมยาเฉพาะจุดให้เขา อยู่เคียงข้างช่วยเหลือราษฎร คิดหาหนทาง ร่วมมือกับขุนนางท้องถิ่น แบ่งเขตพื้นที่ แล้วสอนชาวบ้านสร้างบ้านจากหินที่แข็งแรงมั่นคงในบริเวณที่ปลอดภัยกว่ายังได้ขอร้องอดีตฮ่องเต้ให้ส่งช่างจากกรมโยธามาช่วยสอนการเปิดเตาเผาและเผาอิฐพวกเขาค่อย ๆ แก้ไข นำพาเมืองจางโจวจากดินแดนยากไร้กลายเป็นเมืองมั่งคั่ง แม้แต่เมืองใกล้เคียงอย่างเฉวียนโจวก็ยังได้สร้างท่าเรือบางคราก็ฝันถึงเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยแรกเริ่มเดิมที เขาก็ไม่ได้คิดจะให้เสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยเข้าวังเลยด้วยซ้ำเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยอายุน้อยกว่าเขามากเกินไป ห่างกันถึงสิบสองปีเขามองนางเหมือนน้องสาวคนหนึ่งมาตลอดแต่เมื่อเวลาค่อย ๆ ผ่านไป เสี่ยวหลิ่วกุ้ยเ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 502
ปิดไม่มิดแล้วเขาไม่มีทางบ้าเลือดถึงขั้นลากผู่อู๋ย่งลงไปด้วยหรอก อย่างน้อยแบบนี้ผู่อู๋ย่งก็ยังอาจเห็นแก่ที่เขาเชื่อฟัง แล้วช่วยดูแลคนในตระกูลของเขาบ้างมิเช่นนั้น เกรงว่าตระกูลสวีคงไม่เหลือแม้แต่คนเดียวเซี่ยกงกงเชิญไล่เฉิงหลงเข้ามา ไล่เฉิงหลงก็นำเอกสารคำรับสารภาพพร้อมลายนิ้วมือของคนเหล่านั้นมาขึ้นถวายฮ่องเต้หย่งชางเพียงแค่เหลือบตามอง ก่อนจะเหวี่ยงเอกสารลงตรงหน้าสวีฮว่าน “เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก? คดีลักลอบค้าของเมื่อปลายปีก่อนก็เริ่มสอบตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เจ้าคงคิดหาแพะรับบาปไว้ตั้งแต่นั้นกระมัง? ถึงได้ยุยงปลุกปั่นพวกครัวเรือนทหารที่มีเอี่ยว ให้เชื่อว่าตระกูลชีหักหลังพวกเขา ให้พวกเขารับผิดแทน!”สวีฮว่านฟุบหน้าลงกับพื้น สั่นเทาไปทั้งร่าง เอ่ยปากวิงวอนไม่หยุด “ฝ่าบาทโปรดเมตตา ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หย่งชางแค่นเสียงเย็น แล้วกวาดดวงเนตรมองเหล่าขุนนางบุ๋นบู๊ “เมื่อครู่พวกเจ้าล้วนโกรธแค้นลุกฮือกันขึ้นมา กล่าวว่านี่คือการสมคบคิดศัตรู ขายชาติ ทรยศหักหลัง เป็นความผิดฐานคิดกบฏ พวกเจ้าพูดถูกแล้ว”สิ้นคำ ก็เรียกผู้บัญชาการศาลต้าหลี่เติ้งเหรินกู้ “คดีนี้ให้ศาลต้าหลี่เป็นผู้สื
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 501
แน่นอนว่าผู่อู๋ย่งไม่มีพ่อ พ่อของเขาตายไปนานแล้ว มิเช่นนั้นจะเข้ามาเป็นขันทีในวังได้อย่างไรกันเล่า?!แต่ตอนนี้ ความรู้สึกในใจเขามันไม่ต่างอะไรกับพ่อเพิ่งตายไปจริง ๆ เลยบัดซบเอ๊ย!เหลวไหลสิ้นดี!ที่ไหนมีขันที ที่นั่นก็ต้องมีคนของเขาแฝงอยู่รัชทายาทวังบูรพาโง่เง่าอย่างกับหมู ทั้งยังอ่อนแอขี้โรค ร่างกายก็เจ็บออด ๆ แอด ๆ ไปทั้งตัวต่อให้เซียวอวิ๋นถิงฉลาดหลักแหลมแค่ไหน ก็ใช่ว่าจะรอดพ้นสายตาเขาไปได้ทุกอย่าง ไม่ว่าอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นแค่คน ไม่ใช่เทพเซียน!เขาเตรียมตัวไว้แล้วว่าส่งขันทีไปขัดขวางเซียวอวิ๋นถิง แล้วก็ให้องครักษ์เสื้อแพรไปทำเลยหลักฐานทั้ง ๆ ที่เขาวางแผนทุกอย่างเอาไว้อย่างไม่มีที่ติแต่สุดท้ายเซียวอวิ๋นถิงกลับวางแผนเหนือกว่า ส่งของไปถึงฮ่องเต้หย่งชางก่อนเสียได้แล้วจะไม่ให้เขาโมโหได้อย่างไร?!ไอ้บ้าสองตัวนั่น!คนหนึ่งเจ้าเล่ห์ อีกคนเหี้ยมโหด ราวกับสุนัขจิ้งจอกกับอสรพิษรวมหัวกัน ใครหน้าไหนเข้าใกล้ก็ต้องถูกพวกเขากัดเข้าให้สักแผลเขาสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วรีบสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็วเขาเบือนหน้าหนีอย่างเย็นชา ไม่มองทางสวีฮว่านอีกเขาไม่เคยกังวลเลยว่าเรื่องนี้จะพัวพัน
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 500
ก็ใช่ว่าจะเคราะห์ร้ายเสียทีเดียว ถึงอย่างไรก็ไม่มีคนมาสนใจเขานัก ล้วนแต่ยุ่งกับการจัดการจวนฉู่กั๋วกงกันทั้งนั้น ต่อมาเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยก็ตายไปอีก เรื่องราวเยอะเกินไป ไม่มีใครจะนึกถึงเขาหรอก ทว่าเขาเองก็กลัวมาก! น้องหญิงคนนั้นของเขา มิใช่คนที่จะสะสางหนี้แค้นด้วยคุณธรรมมาตั้งแต่ตอนเยาว์วัยแล้ว หลังจากนี้จะต้องหาโอกาสมาจัดการเขาแน่! พูดให้ถึงที่สุด เรื่องทั้งหมดนี้ต้องโทษสกุลชีอย่างเดียว หากว่าสกุลชีไม่พาตัวพระชายาหลิ่วกลับมา เรื่องราวทั้งหมดนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น ดังนั้นแล้วในตอนนี้อุตส่าห์หาโอกาสได้แล้วทั้งที เข้าย่อมต้องเหยียบย่ำสกุลชีให้เต็มที่แน่นอน ผู่อู๋ย่งยิ่งรู้สึกขบขันเต็มที พอเห็นว่าสวีฮว่านเหลือบสายตามองตนเองด้วยความเคร่งเครียดแล้ว ก็เบนสายตาออกเชิงว่าตักเตือนทันที สวีฮว่านรีบก้มศีรษะลง บัดนี้ลำคอของเขายังเจ็บแปลบ ๆ อยู่เลย ไหนจะตรงช่วงท้องอีก ดูเอาเถิดว่านางเด็กชีหยวนคนนี้ดุร้ายโหดเหี้ยมมากขนาดไหน หัวใจของเขาเต้นระส่ำว้าวุ่นไม่เป็นสุข จนถึงตอนนี้ ทั่วท้องพระโรงทั้งฝ่ายบู๊ฝ่ายบุ๋นล้วนพุ่งเป้าโจมตีจุดอ่อนของสกุลชี ทว่าเซียวอวิ๋นถิงกลับยังคงไม่ปรากฏตัว
