Share

บทที่ 81

Penulis: ฉินอันอัน
รอยยิ้มที่อยู่บนในหน้าของหานเยว่เอ๋อยังคงรักษาไว้จนกระทั่งกลับมาถึงห้องของตนเองจึงจะหายไปอย่างสิ้นเชิง

เหลียนเอ๋อร์สาวใช้ของนางเห็นสีหน้านางดูเรียบเฉย ก็ถามนางเสียงเบาว่า คุณหนู ตอนนี้คุณหนูรองเกิดเรื่องแล้ว มันจะกระทบเรื่องของท่านอ๋องหรือไม่เจ้าคะ?”

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ หานเยว่เอ๋อจึงนวดหว่างคิ้วของตนเอง และเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “ไม่มีชีจิ่นแล้ว ชีหยวนก็เป็นคุณหนูใหญ่ที่มีสถานะสูงส่งเพียงหนึ่งเดียวของจวนนี้ ถึงนางจะแต่งงานกับท่านอ๋อง ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน”

เหลียนเอ๋อร์เห็นนางไปนั่งด้านหลังโต๊ะตำรา ก็รีบตามไปและคลี่กระดาษออกให้นาง แถมยังฝนหมึกให้นางด้วย

เอ่ยอย่างค่อนข้างเป็นกังวลว่า “แต่ความรู้สึกของนางกับคนของตระกูลชีสุดท้ายก็ยังคงไม่ลึกซึ้ง และคนของตระกูลชีกับชีอวิ๋นถิงเกรงว่าจะไม่ยอมเข้าข้างท่านอ๋องเพราะนางนะเจ้าคะ”

การแต่งงานกับชีจิ่น นั่นก็เป็นเพราะชีจิ่นคือไข่มุกที่อยู่บนมือของตระกูลชี และตระกูลชีก็คาดหวังกับนางสูงมาก

ชีจิ่นแต่งงานให้กับอ๋องฉี นั่นคือการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูล และเพื่อให้ทั้งสองตระกูลช่วยเหลือเกื้อกูลกัน

แถมอ๋องฉียังสามารถได้รับสิ่งของสำคัญที่อยู่ในมือ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 697

    เซียวจิ่งจาวดูราวกับว่าถูกบีบบังคับจนหมดหนทาง พูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นและโกรธเคืองว่า: “เสด็จย่า เมื่อเดือนก่อน หลานได้รับบัญชาจากเสด็จพ่อให้ไปเยี่ยมท่านลุงทวด เกิดหลงใหลในชั่วขณะ จึงเผลอทำจี้หยกประจำตัวของหลานหล่นไว้”เขารู้ดี หากไม่พูดให้มีเหตุมีผล ฮองเฮาเฝิงจะต้องคิดไปในทางร้ายแน่นอนไม่แน่ว่าอาจจะโยงเรื่องที่หลี่ฉางชิงสมคบกับเฝิงไฉ่เวยมาใส่ความเขาด้วยถึงเวลานั้น ผลที่ตามมาย่อมเลวร้ายยิ่งกว่าคำพูดของเขาตอนนี้หลายเท่านักเขากลั้นทั้งความอัปยศและหงุดหงิดภายในใจ ก้มศีรษะลงกราบแทบเท้าฮองเฮาเฝิงไม่หยุด “เสด็จย่า ทั้งหมดเป็นความผิดของหลานเอง หลานสมควรตาย! หลานสมควรตายหมื่นครั้ง!”ฮองเฮาเฝิงถอนหายใจอย่างแรง ก่อนจะตวัดสายตาไปมองเฝิงไฉ่เวยอย่างฉับพลันนางแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า เฝิงไฉ่เวยในปากเอาแต่ร่ำร้องจะเป็นพระชายารัชทายาท แต่ลับหลังกลับไปมีสัมพันธ์กับเซียวจิ่งจาวเฝิงไฉ่เวยเสียสติไปแล้วหรือไร?!นางมองเฝิงไฉ่เวยด้วยสายตาเย็นยะเยือก “เจ้าคิดหรือว่า ทำเช่นนี้แล้วจะรักษาชีวิตของเจ้าเอาไว้ได้?”ในเมื่อเรื่องราวได้เปิดเผยจนหมดสิ้นแล้ว เฝิงไฉ่เวยก็ไม่คิดจะเสแสร้งอีกตอนนี้นางเพิ่งเข้าใ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 696

    ฮองเฮาเฝิงรู้สึกราวกับว่าตนจับต้องได้ถึงความเชื่อมโยงบางอย่างที่สำคัญยิ่ง ทว่ากลับรู้สึกสับสนยิ่งกว่าเดิมพระนางขมวดคิ้ว “ฝ่าบาทเพคะ พระองค์ทรงมีพระเมตตาต่อสกุลเฝิงอย่างล้นเหลือแล้ว พระราชทานอนุญาตให้กลับเข้าเมืองหลวงได้ก็ถือเป็นพระกรุณาธิคุณอย่างสูงยิ่ง หม่อมฉันบังอาจเอ่ยเพียงว่า บรรดาเด็กในตระกูลของหม่อมฉันบัดนี้มีคุณสมบัติดีบ้างไม่เอาไหนบ้าง เกรงว่าคงไม่อาจจะมีใครเหมาะสมจะเป็นพระชายาอีกคนได้แล้วเพคะ…...”ตามปกติแล้ว ตอนนี้เซียวจิ่งจาวยังเป็นเพียงแค่จวิ้นอ๋องเท่านั้นแต่เมื่อถึงวันที่รัชทายาทขึ้นครองราชย์ ย่อมจะพระราชทานบรรดาศักดิ์ชินอ๋องแก่เซียวจิ่งจาวย่อม จากนั้นก็ส่งเขาไปครองเมืองตามเขตปกครองของเขาเช่นนั้นเฝิงไฉ่เวยก็ย่อมมีฐานะเป็นพระชายาอ๋องในอนาคตฮองเฮาหรงที่กล่าวเช่นนั้น จึงไม่ถือว่าผิดนักเฝิงไฉ่เวก้มหน้าต่ำ ท่าทางเชื่อฟังใสซื่อไร้เดียงสาบริสุทธิ์ไร้พิษภัยขณะที่เซียวจิ่งจาวกลับไร้อารมณ์ใดๆ บนใบหน้า ไม่อาจอ่านความคิดในใจเขาได้เลยฮ่องเต้หย่งชางเมื่อเห็นฮองเฮาเฝิงปฏิเสธ ก็เข้าใจไปว่านางคงถูกปีเดือนที่ผ่านมาหล่อหลอมเสียจนไร้ความแข็งกร้าวในจิตใจไปเสียแล้วจึงตรัสพลางหั

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 695

    แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาตามเอาผิดใคร เฝิงไฉ่เวยอยู่ในวัง ไม่ว่านางจะทำอะไรขึ้นมา ก็อาจทำให้ตระกูลเฝิงพังพินาศจนไม่อาจกอบกู้ และยังอาจทำให้ฮองเฮาเฝิงพังพินาศไปด้วย จะอย่างไรนางก็ยังเป็นคนตระกูลเฝิง!ฮองเฮาเฝิงเหลือบตามองเฝิงอวี้จางอย่างไม่พอใจ แล้วสั่งขันทีคนสนิทเสียงเฉียบ “รีบไปตามหา! ห้ามเอ็ดตะโรให้คนอื่นรู้ จงพานางกลับมาที่ตำหนักของข้า!”ขันทีรีบรับคำ แล้ววิ่งออกไปทันทีแต่คนที่ออกไปหายังไม่ทันกลับมา ขันทีเซี่ยคนสนิทของฮ่องเต้หย่งชางกลับมาเยือนก่อนพอพบฮองเฮาเฝิง ขันทีเซี่ยก็ก้มหน้าโค้งตัว “ฮองเฮา ฝ่าบาทเชิญพระองค์ไปพบพ่ะย่ะค่ะ”ไปตอนนี้หรือ?ฮองเฮาเฝิงตกใจเล็กน้อย แล้วก็อดคิดถึงเฝิงไฉ่เวยไม่ได้ จึงเกิดความไม่สบายใจขึ้นทันที “ไม่ทราบว่าฝ่าบาทเชิญข้าไปด้วยเหตุใดหรือ?”บนใบหน้าของขันทีเซี่ยมีรอยยิ้มบาง ๆ “ฮองเฮาไปถึงก็จะทราบเอง เรื่องของฝ่าบาท บ่าวมิกล้าก้าวก่าย”ตั้งแต่เกิดเรื่องของผู่อู๋ย่งขึ้น ฮ่องเต้หย่งชางก็ยิ่งมากด้วยความระแวงต่อคนรอบกายแม้แต่ขันทีเซี่ย ก็ยิ่งต้องระวังตัวมากกว่าเดิมฮองเฮาเฝิงสูดหายใจเข้าลึก ยักคิ้วขึ้นเล็กน้อยเอ่ยว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะเปลี่ยนเครื่องทรง แ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 694

    ปรมาจารย์จื่อหยางกลับหัวเราะเสียงดัง พลางลูบเคราของตนมองนักพรตน้อยแล้วถามว่า “สิ่งที่อาจารย์สอนเจ้าบ่อยที่สุดคืออะไร?”นักพรตน้อยเกาหัว “หนทางแห่งการบำเพ็ญตนอยู่ที่การปล่อยให้ทุกสิ่งดำเนินไปตามธรรมชาติ”“ใช่แล้ว ถ้าพูดให้หยาบกว่านั้นอีกหน่อย การบำเพ็ญตนของเราก็คือ จะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของเจ้า ถ้าไม่เชื่อก็ช่างมัน” ปรมาจารย์จื่อหยางมองเงาร่างในชุดแดงที่หายลับเข้าไปในเงาไม้แล้วหัวเราะ “และอีกอย่างก็คือ ไม่ใช่เรื่องของเจ้า ไม่ใช่เรื่องของข้า”ในมุมมองนี้ เด็กสาวคนนั้นกลับเป็นคนที่เหมาะกับการบำเพ็ญเซียนจริง ๆชีหยวนไม่เคยอยากเจอเซียวอวิ๋นถิงมากเท่านี้มาก่อนเลยเมื่อคิดถึงใครสักคน ก็ต้องวิ่งไปหานางลงจากเขาไปหาม้าของตน แล้วห้อตะบึงอาชาตรงสู่เมืองหลวงในเวลานั้นที่เมืองหลวง เฝิงอวี้จางมองฮองเฮาเฝิงด้วยใบหน้าซีดเผือด “ฮองเฮา เรื่องนี้...”สีหน้าฮองเฮาเฝิงก็ดูไม่ดีเช่นกัน แต่สิ่งที่นางรู้สึกมากกว่าคือความโกรธต่อคนตระกูลเฝิงนางเอ่ยถามตรง ๆ “ให้พวกเจ้าสั่งสอนบุตรหลานให้ดี ให้สั่งสอนไฉ่เวยให้ดี พวกเจ้าสั่งสอนจนเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?!”เฝิงไฉ่เวยนั้นเหลวไหลเกินไปจริง ๆไม่เพียงขาดความอ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 693

    ลมบนเขาจื่อหยางทั้งหนาวทั้งแรง ชีหยวนพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืนพอเช้าวันถัดมา เมื่อนางตื่นขึ้น ปรมาจารย์จื่อหยางก็กำลังรำหมัดมวยอยู่บนยอดเขา เขาอายุมากแล้ว แต่เวลารำไทเก๊กกลับยังคงเปี่ยมพลัง แต่ละท่วงท่าดูสมบูรณ์แบบนักพอเห็นนางตื่น ปรมาจารย์จื่อหยางก็หยุดการฝึก แล้วยิ้มให้นาง “คุณหนูตื่นแล้วหรือ?”ชีหยวนมองไปยังหมู่เมฆที่กลิ้งคลื่นอยู่ใต้ภูเขาเงียบ ๆ ผ่านไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยปาก “เมื่อคืนข้าฝันเรื่องหนึ่ง”ปรมาจารย์จื่อหยางยิ้ม เดินไปยังราวกั้น มองทะเลเมฆที่ลอยไหว และเงยหน้ามองดวงอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้าอย่างสบายใจ ก่อนถามขึ้น “ฝันว่าอะไรเล่า?”“ข้าฝันว่าตนเองไปอยู่ในพระราชวังที่โอ่อ่างดงาม ภายในวังเต็มไปด้วยเงาแสงสั่นไหว มีจอกสุราองุ่นเรืองแสง ทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นล้วนเป็นคนที่ข้าเคยรู้จัก ข้าเดินเข้าไปเรียกพวกเขา แต่ไม่มีใครตอบรับเลยสักคน”ภาพในฝันยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำจนถึงตอนนี้สีหน้าของชีหยวนแสดงความเจ็บปวด นางหลับตาลง “จนเมื่อพวกเขาหันหน้ามา ข้าจึงพบว่าพวกเขากลายเป็นโครงกระดูกขาวโพลน กลายเป็นวิญญาณร้าย...”ปรมาจารย์จื่อหยางมองนางเงียบ ๆ“ต่อมา มีใครบางคนวิ่งเข

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 692

    นางเดินไปตามทางบนภูเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก็พบว่าข้างหน้าไม่มีทางอีกต่อไปแล้ว กลางหุบเขาซึ่งเชื่อมสองฟากไว้ กลับเป็นสะพานหินตามธรรมชาติสะพานหินนั้นแคบมาก มีแต่ตะไคร่น้ำขึ้นเขียวครึ้ม ดูแล้วเดินผ่านเพียงคนเดียวก็ยังยากนางนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อย ๆ ข้ามสะพานไปอีกฟากหนึ่งของยอดเขา มีนักพรตน้อยร้องอุทานขึ้นว่า “โอ้ะ ท่านเดินช้า ๆ หน่อย ไม่กลัวตายหรืออย่างไร?!”เสียงตะโกนนั้นทำให้คนในอารามเต๋าฝั่งตรงข้ามต้องแตกตื่น ไม่นานก็มีนักพรตน้อยสามสี่คนพากันออกมาดู ต่างก็เบิกตากว้างมองชีหยวนชีหยวนข้ามสะพานมาเรียบร้อยแล้วนักพรตน้อยเหล่านั้นต่างตะลึงงัน พวกเขาไม่ได้พบคนเก่งกล้าขนาดนี้มาหลายปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือนางเป็นสตรี!นางกลับไม่กลัวแม้แต่น้อย เดินข้ามสะพานมาตรง ๆชีหยวนก้มหน้าลงมองพวกเขาแล้วกล่าวว่า “ข้าต้องการพบปรมาจารย์จื่อหยาง”นักพรตน้อยถามนางด้วยความตื่นตระหนกว่า “ท่านเป็นใคร?”“คนที่ต้องการพบเขา” ชีหยวนตอบสั้น ๆ ก่อนจะควักหยกชิ้นหนึ่งออกมายื่นให้พวกเขา “เขาเห็นแล้วก็จะเข้าใจเอง”นักพรตน้อยรับไปเพ่งดู แล้วมองนางอย่างกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย จากนั้นก็รีบวิ่งจากไปไม่นานนัก เขาก็วิ่ง

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status