บทที่ 2716

ลู่ปินได้ยินเช่นนั้นก็แอบตกใจอยู่เช่นกัน พวกเขาติดตามเซียวหลินเทียนมาที่แดนเทพในครั้งนี้ ย่อมรู้ถึงสถานการณ์ของแดนเทพอยู่บ้างแล้ว

ในตอนนี้เนื่องด้วยหลงหมิงหายตัวไป ฝูไห่ก็ยังมิได้กลับมาที่เมืองหลวงแดนเทพ สถานการณ์จึงอยู่ในภาวะขาดผู้นำ

เจ้าตำหนักหยวนผู้นี้ส่งพวกของหยวนซือหลิงออกจากตำหนักไปในเวลานี้ มิใช่ว่าเขามีความทะเยอทะยานอยากแย่งชิงแผ่นดินแดนเทพหรอกหรือ?

“เป็นอย่างไรบ้าง? สนใจหรือไม่?”

หยวนซือหลิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจแล้วเอ่ยออกมา “ขอเพียงพวกเจ้าเชื่อฟังข้า หากข้ากลับไปเมื่อใด ข้าจะเสนอชื่อของพวกเจ้าต่อท่านพ่อข้าอย่างแน่นอน เพื่อให้พวกเจ้าได้เป็นศิษย์ทดลองของพ่อข้าโดยมิต้องเข้าร่วมการประลอง!”

หยวนซือหลิงพูดสิ่งนี้กับเซียวหลินเทียน พวกคนอย่างลู่ปินนั้นนางมิชายตามองหรอก

เซียวหลินเทียนทำเป็นมองมิเห็นสายตาเร่าร้อนของหยวนซือหลิง แม้ว่าพลังของเจ้าตำหนักหยวนจะอยู่ในดินแดนจักรพรรดิวิญญาณแล้ว แต่เซียวหลินเทียนก็มิได้รู้สึกอิจฉาอะไร

กว่าจะสำเร็จเช่นนี้ บางทีเจ้าตำหนักหยวนอาจจะบำเพ็ญตนมาหลายสิบปีแล้วก็ได้

แต่เขากับหลิงอวี๋เพิ่งจะบำเพ็ญตนมาระยะสั้น ๆ หนึ่งปีก็บรรลุมาถึงขั้นที่อยู่ในปัจจุบั