Share

บทที่ 955

Author: กานเฟย
หลิงอวี๋ตรวจชีพจรของเฮยจื่อ เฮยจื่อมองหลิงอวี๋อย่างงุนงงแล้วพยายามลุกขึ้นนั่งทำความเคารพ

“อย่าขยับ! นอนลงเถิด!”

หลิงอวี๋ยิ้มให้เขา

เด็กคนนี้เปลี่ยนไปมากตั้งแต่เข้าเรียน ประกอบกับการกำกับดูแลอย่างต่อเนื่องของเซียวหลินเทียน นิสัยที่มิดีก่อนหน้านี้ก็เกือบจะหายไปหมดแล้ว

แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิสามารถพูดได้ว่าชอบเขามาก แต่ก็เริ่มที่จะยอมรับเขาแล้ว

หลังจากตรวจไปสักพัก หลิงอวี๋ก็รู้แล้วว่าอาการป่วยของเฮยจื่อเป็นการติดเชื้อโรคฝีดาษ นางตกใจมาก

ในสมัยโบราณโรคฝีดาษเป็นโรคที่มีอัตราการตายสูง และแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในหมู่เด็ก หลิงอวี๋จึงสั่งทันที

“เถาจื่อ ให้หมิ่นกูส่งพี่เลี้ยงสองคนมาเฝ้าทางเข้าเรือนของเฮยจื่อไว้ มิอนุญาตให้ใครเข้าออกทั้งสิ้น!”

“วันพรุ่งให้หมิ่นกูส่งคนไปลาให้เฮยจื่อด้วย เขาจะมิไปหออักษรจนกว่าจะดีขึ้น!”

เมื่อเด็กรับใช้ได้ยินที่หลิงอวี๋เอ่ย เขาก็เอ่ยด้วยความตื่นตระหนก “พระชายา... นายน้อยน้อย... นายน้อย จะตายหรือไม่ขอรับ?”

“ไม่มีทาง! อย่าคิดอะไรไร้สาระเยี่ยงนั้น ประเดี๋ยวข้าจะให้คนไปต้มยามาให้ พวกเจ้าที่ดูแลใกล้ชิดกับเฮยจื่อก็ดื่มกันคนละชาม จะได้ป้องกันการติดเชื้อ!”

หลิงอวี๋เอ่ย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2784

    แม้ว่าฮูหยินหยางกับหยางเฉิงจะอยู่ที่ปากั๋วโจว แต่ก็มิใช่คนที่ปิดกั้นข่าวสารเกี่ยวกับเรื่องที่ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดแล้วเดินทางไปที่วังหิมะเพื่อช่วยฝูไห่นั้นก็ได้ยินมาบ้างเช่นกันหลิงอวี๋เห็นว่าฮูหยินหยางพอจะรู้เรื่องอดีตของฝูไห่กับตงกู่อวี้อยู่บ้าง ก็รู้สึกสะกิดใจขึ้นมานางกับเซียวหลินเทียนคาดเดามาตลอดว่าตงกู่อวี้ได้ชุบชีวิตฝูไห่คืนมาหรือไม่ หรือว่าฮูหยินหยางจะรู้เบื้องหลังบางอย่างหลิงอวี๋จึงเอ่ยขึ้นมา “ฮูหยินหยาง พวกเรารู้จักหวงฝู่หลิน เขาบอกว่าตงกู่อวี้ยึดครองวังเทพและช่วยฝูไห่ออกไปแล้ว!”“ทว่า จวบจนถึงบัดนี้พวกเราก็มิได้ข่าวว่าฝูไห่ฟื้นคืนชีพเลย ท่านว่า สรุปแล้วตงกู่อวี้สามารถชุบชีวิตฝูไห่ได้หรือไม่?”ฮูหยินหยางยิ้มเล็กน้อย “จากที่เห็น ก็สามารถฟื้นคืนชีพได้นะ!”“แต่หากลงมือทำในความเป็นจริง ก็อาจจะค่อนข้างซับซ้อน!”“เนื่องจากฝูไห่ถูกผนึกอยู่ใต้ภูเขาน้ำแข็งมาหลายร้อยปีแล้ว หากไม่มีโอสถวิเศษระดับจักรพรรดิขึ้นไป ก็มิสามารถชุบชีวิตฝูไห่ได้!”หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว นางรู้ระดับของการปรุงโอสถ โอสถในระดับหนึ่งถึงเก้าล้วนเป็นเพียงแค่ระดับลึกลับไปจนถึงระดับศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น และทุกระดั

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2783

    ฮูหยินหยางกับชิงเสวียนฟังถึงตรงนี้ต่างก็รู้สึกกังวลแทนหยางรั่วหลานหยางรั่วหลานจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างโกรธเคือง​ “ครานั้นไป่เฉียวกับไป๋อวี้ก็ยังห้ามข้าไว้มิให้ข้าเข้าไป​ บอกว่ามิได้รับอนุญาต​จากอ๋องซู่​ หากข้าเข้าไปโดยมิบอกล่วงหน้า​ จะต้องทำให้อ๋องซู่กริ้วเป็นแน่!”“แต่ตอนนั้นข้าคิดว่า ข้ากับหลงซู่ก็ใกล้จะแต่งงานกันแล้ว เขามิน่าจะโกรธข้าหรอก!”“ข้าจึงมิสนใจการห้ามปรามของไป๋อวี้กับไป๋เฉียว แล้วฝ่าเข้าไปเลย!”“เส้นทางลับนี้เป็นเส้นทางมุ่งไปยังห้องของหลงซู่ ข้าให้ไป๋เฉียวกับไป๋อวี้รอข้าอยู่ที่ปากทางเข้าทางลับ แล้วข้าก็เข้าไปคนเดียว!”“กระทั่งมาถึงสุดเส้นทางลับ ข้ากำลังคิดจะหากลไกเปิดเข้าไป แต่ก็ได้ยินเสียงยั่วยวนน่าละอายจากเหนือศีรษะ!”หยางรั่วหลานพูดแล้วก็หน้าแดงอย่างอับอาย และเอ่ยด้วยสีหน้ารังเกียจ “แล้วก็แว่วเสียงครางของสตรีคนหนึ่งดังมาอีก… บอกว่าพี่ซู่เร็วอีกอะไรสักอย่าง!”“ข้าได้ยินเพียงครู่เดียวก็รับมิได้แล้ว จึงพุ่งเข้าไป… แล้วข้าก็เห็นพวกเขาทั้งสองเปลือยกายกอดรัดกันอยู่บนเตียง!”“ยามนั้นข้าตกตะลึง แล้วเหม่อมองพวกเขาโดยที่พูดอะไรมิออก… หลงซู่เห็นข้าก็ชะงักไปเช่นกัน!”“แต่เขา… แ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2782

    มิต้องให้ฮูหยินหยางอธิบายด้วยตนเอง ชิงเสวียนก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่หยางรั่วหลานหมดสติไปให้นางฟังแล้วหยางรั่วหลานคาดมิถึงว่าตนจะหลับไปถึงเจ็ดแปดวันเลยทีเดียวจากคำพูดของชิงเสวียน หากมิใช่ว่าหลิงอวี๋ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเลือกวิธีการใช้พิษล้างพิษมาช่วยเหลือตน ตนก็คงจะตายไปแล้วหยางรั่วหลานจึงมองไปทางหลิงอวี๋อย่างรู้สึกซาบซึ้งใจ แล้วพยุงตัวลุกขึ้น“ฮูหยินอู่ ท่านช่วยเหลือข้าไว้ บุญคุณช่วยชีวิตนี้ จะจดจำมิลืมเลือน รั่วหลานจะขอบคุณท่านไปชั่วชีวิตเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยไปว่า “ท่านแม่ของเจ้าขอบคุณข้าแล้ว รั่วหลานมิต้องจดจำใส่ใจหรอก!”ในใจของหลิงอวี๋ยังมีความสงสัยอยู่ คำพูดของหยางรั่วหลานเมื่อครู่นี้ทำให้นางรู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อยยุคสมัยนี้ บุรุษมีภรรยาหลายคนนับเป็นเรื่องปกติมาก แม้ว่าหยางรั่วหลานจะบังเอิญไปพบเข้าว่าอ๋องซู่กับเจี่ยงชิงคบชู้กัน แต่ขอเพียงอ๋องซู่เกลี้ยกล่อมหยางรั่วหลานสักหน่อยว่าจะรับเจี่ยงชิงเป็นอนุ หยางรั่วหลานก็ยอมได้เหตุใดอ๋องซู่จะต้องถึงขั้นกำจัดหยางรั่วหลานด้วยเล่า?หลิงอวี๋ครุ่นคิดแล้วเอ่ยถามคำถามของตนออกไปหยางรั่วหลานจึงตอบอย่างโกร

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2781

    ชิงเสวียนใช้จังหวะนี้ช่วยจัดอาภรณ์ให้หยางรั่วหลานแล้วลงจากเตียงตามไปด้วยนางรินน้ำให้หลิงอวี๋ จากนั้นก็เอ่ยด้วยความรู้สึกขอบคุณ “ฮูหยินอู่ช่วยรั่วหลานไว้ ชิงเสวียนเองก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้! ภายภาคหน้าหากมีสิ่งใดต้องการให้ชิงเสวียนช่วย ก็ขอฮูหยินอู่สั่งการอย่าได้เกรงใจ!”หลิงอวี๋ยิ้มเล็กน้อย และมิได้เก็บมาใส่ใจ เมื่อเรื่องปากั๋วโจวสิ้นสุดลง นางกับพวกเซียวหลินเทียนก็ยังต้องมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงแดนเทพอีกเป็นดังที่นางว่าไว้ ตำราบันทึกของฮูหยินหยางนั้นเพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณที่นางช่วยชีวิตรั่วหลานไว้แล้ว นางมิเก็บคำพูดของชิงเสวียนมาใส่ใจหรอก“ฮูหยินหยาง อาการป่วยของท่าน เมื่อวานนี้ข้ายุ่งอยู่กับการศึกษาโรคของรั่วหลานจึงยังมิได้ศึกษาเรื่องของท่าน รอให้ผลออกมาแล้วข้าจะบอกท่านในทันที!”หลิงอวี๋อธิบายไปเล็กน้อย“มิรีบ แม้ว่าตอนนี้ท่านจะยังมิพบ ก็หาได้ต้องรู้สึกผิดหรอกไม่!”ฮูหยินหยางเอ่ยอย่างใจกว้าง “ข้าศึกษาอยู่หลายปีก็ยังมิรู้ผล ข้าปล่อยวางแล้ว มีชีวิตอยู่ได้นานเท่าใดก็เท่านั้นเถิด!”ขณะที่ทั้งสองคนกำลังสนทนากัน จู่ ๆ หยางรั่วหลานที่อยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นมา นางมองเพดาน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2780

    เลือดที่จมูกของหยางรั่วหลานยังคงไหลออกมามิหยุด ฮูหยินหยางจึงหยิบผ้ามารองไว้บนไหล่ของชิงเสวียนอย่างปวดใจเวลาผ่านไปทุกนาทีทุกวินาทีอย่างช้า ๆ...ทันใดนั้นชิงเสวียนก็ร้องขึ้นมา “ฮูหยินอู่ เหตุใดจู่ ๆ หัวใจรั่วหลานก็เต้นช้าลงเล่า หรือว่ารั่วหลานจะมิไหวแล้ว?”หัวใจของรั่วหลานเต้นช้าลงในชั่วพริบตาจริง ๆ หลิงอวี๋เองก็รู้สึกได้เช่นกันนางจึงกดที่ข้อมือของรั่วหลานไว้พลางเอ่ย “บางทีพิษงูอาจจะออกฤทธิ์แล้ว!”“รออีกสักหน่อย!”หลิงอวี๋มองไฝดำที่หลังของหยางรั่วหลานหดลงไปจนถึงวงกลมแรกที่ชิงเสวียนวาดไว้แล้วนางจึงรีบเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วพูดปิดท้ายว่า “ความสามารถในการขยายพันธ์ุของสาหร่ายหนามนั้นรวดเร็วยิ่งนัก หากพวกเรามิกำจัดสาหร่ายหนามที่อยู่ในร่างกายของรั่วหลานออกไปให้สิ้นซากในคราเดียว รั่วหลานก็จะมิสามารถฟื้นตัวได้!”“มิต้องสงสารนาง ให้นางอดทนต่อไปอีกหน่อยเถิด!”ชิงเสวียนกับฮูหยินหยางต่างก็เข้าใจในเหตุผลนี้ดี ดังนั้นต่อให้ฮูหยินหยางจะเห็นเลือดของหยางรั่วหลานเปรอะเปื้อนผ้าจนเป็นสีแดงฉาน นางก็มิได้ห้ามนางแค่เปลี่ยนผ้าผืนใหม่ด้วยมือที่สั่นเทาเท่านั้นหลังจากผ่านไปอีกพักหนึ่ง ชิงเสวียนก็มิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2779

    หลิงอวี๋มองไปทางฮูหยินหยางฮูหยินหยางลังเลอยู่สักพักหนึ่ง ก็เอ่ยออกมาว่า “ฮูหยินอู่ รักษาให้รั่วหลานตามวิธีของท่านเถิด!”“ถึงอย่างไรข้าเป็นเช่นนี้ก็อยู่มิไกลจากความตายอยู่แล้ว หยางหนานจะเข้าใจหรือมิเข้าใจก็ตาม ขอเพียงข้ามิเสียใจในสิ่งที่ทำก็พอแล้ว! ”ประโยคที่ว่ามิเสียใจในสิ่งที่ทำช่างดียิ่ง!หลิงอวี๋ชอบนิสัยเช่นนี้ของฮูหยินหยาง อาจมิได้ดั่งใจคิด แต่ขอเพียงมิเสียใจในสิ่งที่ทำ!“ฮูหยินหยาง ท่านวางใจเถิด ข้าจะช่วยเหลือรั่วหลานอย่างเต็มที่!”หลิงอวี๋เองก็มิพูดพร่ำ ทุกนาทีที่ล่าช้าไป สาหร่ายหนามในร่างกายของหยางรั่วหลานก็จะลามเป็นวงกว้างขึ้น ถึงเวลานั้นก็จะกำจัดยากแล้ว“ชิงเสวียน เจ้าช่วยข้าประคองหยางรั่วหลานขึ้นมาที แล้วถอดเสื้อของนางด้วย!”หลิงอวี๋ถอดรองเท้าขึ้นเตียงไป ชิงเสวียนก็รีบเข้ามาประคองหยางรั่วหลานขึ้นตามคำสั่งของหลิงอวี๋ จากนั้นก็ลงมือถอดเสื้อของนางออกหลิงอวี๋ให้หยางรั่วหลานหันหน้าไปทางชิงเสวียน และหันหลังมาทางตนเองนางหยิบเข็มฉีดยาออกมา แล้วดูดพิษงูขึ้นมาครึ่งหลอดจากนั้น หลิงอวี๋ก็ฉีดพิษงูเข้าไปตรงไฝดำบนหลังของหยางรั่วหลานในเมื่อตรงนี้คือจุดกำเนิดโรค การฉีดเข้าไป

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status