LOGINShare
ตอนที่ 8 ผมคือสามีทิพย์...ที่อยากเป็นแฟนจริง ๆ
Last Updated:
2025-06-10 13:19:05เขาไม่รู้เลยว่าอะไรดลใจให้ตัวเองพูดแบบนี้ ปกติเขาไม่ใช่คนที่ตื้อใคร ใช่…ที่ผ่านมาเขาก็เคยจีบผู้หญิง แต่ถ้าถูกปฏิเสธ เขาจะไม่มีวันเซ้าซี้ หรือยอมเสียศักดิ์ศรี แต่กับเธอ…เขากลับรู้สึกว่าศักดิ์ศรีมันไม่สำคัญเลย หากแลกได้กับการได้อยู่ข้างเธอ
ด้านข้าวหอม…เธอหลับตาปี๋รู้สึกเคืองเพื่อนสาวอยู่ลึก ๆ
‘เพื่อนบ้า! ไปเล่าอะไรให้เขาฟังหมดเลยเนี่ย แบบนี้จะมองหน้าเขายังไงดีล่ะ โอ๊ยยย…’
เสียงตะโกนในใจดังก้องปนทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งประหม่า เธอพยายามตั้งสติ สูดลมหายใจเข้าลึก
“หนึ่ง…สอง…อย่าใช้อารมณ์ อย่าเพิ่งตื่นเต้นไปข้าวหอม ควบคุมให้ได้…”
ข้าวหอมใช้เวลานิ่งอยู่นาน ราว 10 นาทีที่ผ่านไปช้าเหมือนนิรันดร์ สำหรับเขา มันทรมานยิ่งกว่ารอคิวขึ้นเวทีคอนเสิร์ต และเขา…ก็ทำได้แค่รอ
ในที่สุด…ข้าวหอมก็หันกลับมา สบตาเขา และพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบคุณนะคะ…”
เธอเอ่ยขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความลังเลแต่ซื่อตรง
“แค่ความรู้สึกที่ฉันชอบคุณ…ฉัน…”
เขานิ่งฟังไม่มีคำพูดใดแทรก เพราะคำว่า “ชอบคุณ” จากปากเธอ ทำให้เขายังพอมีความหวังเล็ก ๆ
“ฟืด…” เธอสูดหายใจเข้าลึก ก่อนพูดต่อ
“ฉันชอบคุณ…ในฐานะไอดอล ไม่ใช่ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งค่ะ…”
คำพูดนั้นฟังดูสุภาพ แต่กลับบาดใจคนฟังลึกยิ่งกว่าถูกผลักให้ตกจากเวที
เขาเงียบ จ้องมองเธอด้วยดวงตาที่สะท้อนความผิดหวัง
‘เพราะฉันคือคนที่เธอชื่นชม…เธอเลยไม่กล้า “รัก” งั้นเหรอ?’
“…ครับ ผมเข้าใจ” เสียงตอบของเขาเบามาก แทบไม่มีน้ำหนัก แต่ก็ชัดพอให้เธอได้ยิน
เขากำลังจะหมุนตัวเดินออกไป…
แต่แล้ว…เสียงของเธอก็ดังขึ้นด้านหลัง
“แต่…ถ้าคุณยอมให้ฉัน…” เสียงนั้นเบาจนเกือบเป็นกระซิบ
“…มองคุณ…ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง—แค่คนหนึ่ง…ที่ฉันจะได้ค่อย ๆ เรียนรู้ ไม่ใช่ในฐานะศิลปิน ไม่ใช่ไอดอลแต่…ในฐานะ ‘คุณ’ ที่ฉันจะรักได้จริง ๆ…”
เธอยังหลับตาแน่น เพราะไม่กล้ามองหน้าเขาตอนพูด แต่คำพูดนั้น กลับดังชัดเจนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
ขายาวของไดออนหยุดชะงัก แล้วหันกลับมาในพริบตา รอยยิ้มระบายเต็มใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่
“ขอบคุณนะครับ…ขอบคุณที่ให้โอกาสผม”
ว่าแล้วเขาก็วิ่งเข้ามากอดเธอแน่น เหมือนเด็กชายคนหนึ่งที่ได้รับของขวัญชิ้นใหญ่ที่สุดในชีวิต
“เดี๋ยวสิคุณ! ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะ!” เธอพูดปากย่น แก้มแดงน่ารักจนใจคนมองสั่น
“ก็ผมดีใจนี่นา~” เขายิ้มกว้าง ปนเสียงหัวเราะ
“ดีใจอะไรล่ะ ทำให้ได้ก่อนเถอะ!” ข้าวหอมพูดพร้อมเบือนหน้าหนี แต่แก้มกลับยิ่งแดงราวลูกมะเขือเทศสุกจัด
“ได้แน่นอนครับ!” เขาตอบกลับพร้อมทำหน้าทะเล้น รอยยิ้มเต็มไปด้วยความสุข แววตาเต็มไปด้วยสัญญา และหัวใจของเขา…เต็มไปด้วยเธอ
หกเดือนผ่านไป...
หกเดือนผ่านไป...
แม้เขาและเธอจะไม่ค่อยได้เจอกันแบบตัวเป็น ๆ แต่ไม่ใช่เพราะหมดรักหรือหมดใจ...เพียงเพราะชีวิตของแต่ละคนกำลังเดินไปตามทางฝันของตัวเอง
ไดออน—ซุปตาร์หนุ่มผู้มีตารางแน่นยิ่งกว่าหัวหน้าหมู่บ้านช่วงเลือกตั้ง ต้องเดินสายโปรโมตอัลบั้มใหม่ทั่วโลก ทั้งคอนเสิร์ต ถ่ายแบบ โฆษณา และสารพัดงานที่ต้องใช้หน้าหล่อ ๆ ไปแลกเงิน
ส่วนข้าวหอมก็ไม่น้อยหน้า ชีวิตเธอคือสมรภูมิแห่งจักร เย็บ ตัด ปัก สอย เพราะกำลังเตรียมตัวเข้าแข่งขันดีไซเนอร์หน้าใหม่ระดับโลก (ซึ่งมีเดิมพันคือ...ชื่อเสียง เงินรางวัล และการได้กอดเขาหลังเวที—อันนี้เธอคิดเอง)
แม้อยู่กันคนละซีกโลก แต่ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง เขาจะวิดีโอคอลหาเธอเสมอ...บ่อยเสียจนมือถือของเธอแทบจะเปลี่ยนชื่อ Contact จาก "Dion" เป็น "คุณสายว่าง" ไปแล้ว
เขาเคยคิดว่าความสัมพันธ์แบบนี้น่าจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคนอย่างเขา ผู้หญิงที่เข้าใจตารางชีวิตเขามีอยู่จริงเหรอ?
แต่เธอก็มาทลายความคิดนั้นด้วยรอยยิ้มและความใจเย็นแบบ...
"จะรีบไปร้องบนเวที หรือร้องไห้บนบ่าเค้าก็ได้นะ"
เธอทำให้เขาอยากพยายาม และเขา...ก็ไว้ใจเธอมากพอที่จะสานต่อทุกอย่างแบบค่อยเป็นค่อยไป
ไม่เร่ง ไม่รัด ไม่เร้า แต่มีครบทุกอย่าง—ทั้งความห่วงใย ความคิดถึง (แบบไม่โหยหา) และรอยยิ้มทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงค่อย ๆ ก่อตัว แน่นแฟ้น...แบบติดหนึบโดยไม่ต้องประกาศว่าเป็นแฟน
ติ๊ง ติ๊ง...
ข้อความจาก “คุณสายว่าง” มาแล้ว
Dion: /ตกลงเห็นผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งรึยัง/
Rice: /ไหน ไหน ยังไม่เห็นเลย~/
Dion: /....>_<…/ (อยากตีมุกแป้นโทรศัพท์แตก)
Rice: /เริ่มเห็นราง ๆ แล้วล่ะ/
(เหมือนเห็นผี...แต่ดันอยากเจอทุกวัน)
Dion: /พยายามมาตั้งนาน…น้อยใจซะมัด 😔/
Rice: /จะถอดใจแล้วจริงอะ? งั้นความพยายาม 6 เดือนที่ผ่านมา...จะสูญเปล่าน๊า~/
Dion: /ไม่มีทาง!!!/ (ตอบไวราวกับโดนยิงธนูใส่ใจ)
Rice: /คอลหาได้ไหม? สะดวกหรือเปล่า?/
Dion: /.../
แล้วเขาก็เงียบหายไป พร้อมความลุ้นระดับประกวดมิสแกรนด์รอบชิง
ข้าวหอมมองจอ ถอนหายใจเบา ๆ
“เห้อ…หายไปแล้วอ่ะ ว่าจะบอกข่าวดีซะหน่อย…”
เธอลากกระเป๋าไปที่เคาน์เตอร์เช็กอิน แม้จะน้อยใจเล็กน้อย...แต่ก็ยังยิ้ม
“ไม่เป็นไร...เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วนี่นา :)”
Latest chapter
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 17 เผชิญหน้าอีกครั้ง
รถของเธอหมุนดริฟต์เข้าโค้งสุดท้าย ปิดโชว์ด้วยการหมุนตัวหนึ่งรอบ ก่อนเบรกลงช้า ๆจังหวะพอดีที่เขาวิ่งมาถึง—ทันเห็นเธอก้าวลงจากรถ ทันเห็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมาหลายเดือน แต่ก็ทัน... เห็นใครอีกคนที่เดินเข้าหาเธอก่อน“เกอ...” เขาพึมพำบางอย่างออกมาชายหนุ่มร่างสูงในชุดลำลอง เดินตรงเข้ามายืนบังเธอไว้ จากนั้นก็โอบบ่าของเธอไว้แน่น แน่น... ราวกับต้องการประกาศอะไรบางอย่างต่อหน้าทั้งสนามเขาหัวเราะเบา ๆ—แต่แววตาที่มองตรงมาหาไดออน... ไม่ขำแม้แต่นิดเดียว“เพิ่งรู้ว่า คนที่เคยทิ้งเธอไว้ได้... กล้ากลับมามองเธออีกครั้ง”น้ำเสียงของชายคนนั้น คนที่เขาคุ้นเคย ไม่ได้ดัง ไม่ได้ขู่ ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่ทุกคำของเขา หนักพอจะฝังหมัดลงกลางอกไดออน... โดยไม่ต้องแตะตัวไดออนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สองมือกำแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว เขาไม่โต้กลับด้วยความบ้าระห่ำ...แต่เขาเลือก “เงียบ” และ มองแค่เธอคนเดียวข้าวหอม...ไม่หลบตา แต่ก็ไม่ได้สบตากลับ เธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ข้าง ๆ เขา เหมือนกำลัง... “รอคำตอบ” หรือไม่ก็ “ทดสอบ” อะไรบางอย่าง“ผมไม่ได้กลับมา เพื่อขอร้องให้เธอย้อนกลับมา” ไดออนพูดเสียงเรียบ แต่ชัดทุกคำ“ผมกลับมา... เพื่อยืนอยู
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 16 ความจริงในวันนี้
ปัจจุบันไดออนนั่งพิงเบาะในเครื่องบินส่วนตัว ดวงตาคมทอดมองออกไปยังท้องฟ้ากว้างที่ถูกแต่งแต้มด้วยกลุ่มเมฆสีขาวเรียงตัวเป็นระเบียบ สวยงามในสายตาใครหลายคน... ยกเว้นเขาริมฝีปากหนายกยิ้มจาง ๆ เมื่อนึกถึงวันแรกที่เธอตอบตกลงเป็นแฟนกัน—วันที่หัวใจเขาเต้นแรงที่สุดในชีวิต... แต่น่าเศร้าที่ตอนนี้ ความทรงจำเหล่านั้นกลับกัดกินหัวใจเขาแทน‘ฉันมันโง่... ที่เอาความเจ็บปวดในอดีต ไปตัดสินคนที่รักผมมากที่สุด’แววตาอ่อนล้าภายใต้แว่นดำสั่นระริก ความรู้สึกผิดในใจยังไม่เคยจางลงแม้เพียงวันเดียว‘หากได้เจอเธออีกครั้ง... ไม่ว่าเธอจะยังรักผมหรือเปล่า ผมก็จะทำให้ดีที่สุด เพื่อชดเชยทุกอย่างที่ทำพังไปกับมือ’ณ ห้องพัก โรงแรมใจกลางเมืองบุรีรัมย์ข้าวหอมทรุดตัวนั่งริมเตียง สองมือกุมโทรศัพท์แน่น จ้องหน้าจอที่หยุดนิ่งอยู่ตรงช่วงท้ายของคลิปสัมภาษณ์ศิลปินคนหนึ่ง—อดีตคนรักของเธอ“เราเลิกกันเถอะ…”เสียงคำพูดของเขาในวันนั้นยังคงดังชัดอยู่ในหัวใจ ราวกับลมหายใจของเขายังอบอวลอยู่ตรงหน้า ทั้งที่จริง… มันกลายเป็นเพียงเศษฝุ่นในอดีตดวงตาเธอเต็มไปด้วยแววเจ็บปวด... ความเจ็บปวดจากการถูกตัดสิน ทั้งที่ไม่ได้รับโอกาสแม้แต่จะอธิบาย‘
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 15 ขัดจังหวะ
ประตูใหญ่เปิดออกในจังหวะที่ไม่ควรที่สุด...ชายหญิงคู่หนึ่งเดินโอบกันเข้ามา ก่อนจะแลกจูบกันอย่างเร่าร้อนราวกับลืมโลก ทั้งที่อีกมุมยังมีคนสองคนจ้องมองอยู่อย่างตะลึงมือหนึ่งกอดเอว มือหนึ่งลูบต้นขา ไม่มีแม้สำนึกถึงสาธารณะ จากนั้นทั้งคู่พากันหายเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว ก่อนเสียงประตูจะ...ปัง!“ไม่ต้องเบามือนะหนุ่มน้อย เต็มที่เลย เจ้ชอบบบ~!”เสียงแสบหูดังแว่วมาทันก่อนประตูจะปิด เงียบงันอีกครั้ง...บรรยากาศเงียบ...จนได้ยินเสียงกลืนน้ำลายตัวเองข้าวหอมหน้าแดงปลั่ง เธอหันไปมองหน้าไดออน ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ของตัวเองกับเขา‘ถ้าเพื่อนไม่โผล่มา...เราจะเลยเถิดไปไกลแค่ไหนนะ…’เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น...ติ๊ง!เสียงข้อความจากมือถือของไดออนดังขึ้นกะทันหันเขาหยิบขึ้นมาดู“ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่มีความสุขนะคะ ^^ ถ้าจะใช้มุมไหนในบ้านก็ตามสบายเลยค่ะ รับรองว่าคืนนี้ทั้งคืนฉันจะไม่ออกจากห้องนี้แน่นอน😏 – มินยง”ไดออนชะงัก มือที่ถือโทรศัพท์สั่นนิด ๆ ด้วยความพยายามกลั้นหัวเราะ“มินยง...” เขายื่นมือถือให้ข้าวหอมดูข้าวหอมเห็นข้อความแล้วแทบจะเอาหน้าซุกหมอน ร้องเส
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 14 ให้เวลาคิดแค่ 3 นาทีเท่านั้น
“เราเป็นแฟนกันนะ”เธอพูดเสียงเบา ใบหน้าแดงระเรื่อเต็มสองแก้ม ‘ให้ตายสิ…เขาคงไม่รู้หรอกว่า ต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหนถึงจะพูดออกมาได้’แต่เขากลับ... เงียบ!?เธอเริ่มเม้มปากแน่นขึ้น เหลือบมองเขาอย่างไม่มั่นใจ ในขณะที่เขาเอนตัวพิงพนักโซฟา ทำท่าทางสบายเกินหน้าเกินตา“ผมว่า... ขอเวลาคิดก่อนจะได้ไหม?” เขาตอบเสียงเรียบ ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่มีสีหน้าอะไรทั้งนั้น“ห๊ะ?” เธอเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ ‘นี่เขากำลังแกล้งเรารึเปล่าเนี่ย?’“ผมอยากแน่ใจว่าผมกำลังจะรักผู้หญิงธรรมดา... ไม่ใช่ดีไซเนอร์เพิ่งได้รางวัลระดับโลกมา”เขาเริ่มวางมาดขรึม ‘จะเอาคืนบ้าง ใครบอกให้เขารอมาได้ตั้ง 6 เดือน’“โอเคค่ะ... ฉันให้เวลาคุณคิด...” เธอลุกขึ้น ยกคางนิด ๆ อย่างวางฟอร์ม “แต่ให้ได้แค่ 3 นาทีเท่านั้น!”“หืมม?” เขาเลิกคิ้ว“ถ้าครบสามนาทีแล้วคุณยังไม่ตอบ ฉันจะถือว่าไม่ตกลง... แล้วฉันจะขอคืนกำไลด้วย”ว่าแล้วเธอก็แกล้งยื่นมือไปจับข้อมือเขา ทำท่าจะถอดกำไลออก“เฮ้ย! ไม่เอาน่า!” เขารีบดึงข้อมือหลบ“ห้ามเอาคืนนะ ให้แล้วก็ต้องให้เลยสิครับ”“เวลาเดินนะคะ เหลือสองนาทีห้าสิบแปดวินาทีแล้ว”เธอทำหน้าเฉยเหมือนไม่แคร์ ทั้งที่ใจเต้นต
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 13 คำสารภาพ
ในห้องนั่งเล่นข้าวหอมเปิดประตูบ้าน ค่อย ๆ หันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วผลักบานประตูให้เปิดออกช้า ๆ“เข้ามาก่อนสิคะ”เธอพูดเบา ๆ โดยไม่ต้องเอ่ยคำเชื้อเชิญยืดยาว เขาเดินตามเข้าไปโดยไม่ลังเล ก่อนประตูปิดลงอย่างเงียบงัน ทิ้งความวุ่นวายไว้ด้านนอกแสงไฟอุ่นในห้องนั่งเล่นค่อย ๆ ไล่ความเย็นชาในใจของทั้งสอง และ...ค่ำคืนนี้ ก็เพิ่งจะเริ่มต้นเขานั่งบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง หันไปมองเธอเดินเข้าไปในครัว ก่อนจะกลับออกมาพร้อมแก้วน้ำอุ่นผสมน้ำผึ้งมะนาว 2 แก้ว“เห็นคุณดื่มไปเยอะในงาน เลยทำอันนี้มาให้ค่ะ”เธอยื่นให้ เขารับไว้เงียบ ๆ ก่อนดื่มช้า ๆ สายตายังไม่ละไปจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว“คุณเห็นด้วยใช่ไหม?”เขาเอ่ยขึ้นช้า ๆ พร้อมขยับตัวเข้ามาใกล้… ใกล้จนเธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง“หะ…เห็นอะไรคะ?”“ว่า…คืนนี้ผมอยากอยู่กับคุณ...แค่สองคน”เขากระซิบเบา ๆ พร้อมกลิ่นหอมอ่อนจากลมหายใจที่ทำให้เธอเคลิ้ม“ตะ...ตัวคุณหอมจัง” ‘โอ้ยยยย ยัยข้าว พูดอะไรออกไปเนี่ย!’เขาหัวเราะเบา ๆ สบตาเธอ“ชอบเหรอ หึ...”‘ชอบค่ะ ชอบมากเลย!’ แต่เธอกลับแค่ยิ้ม...แล้วหลบตาเขาไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น เหม
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 12 ความรู้สึกค้างคา
หลังจากที่ข้าวหอมก้าวขึ้นเบาะข้างคนขับ เธอก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศเย็นเยียบที่ปกคลุมอยู่ภายในรถ ไม่ใช่เพราะเครื่องปรับอากาศ แต่เป็นเพราะความเงียบของคนขับที่นั่งอยู่ข้าง ๆ‘เขามาได้ยังไง ทั้งที่อ่านข้อความแล้วไม่ตอบ...อยู่ ๆ ก็โผล่มา?’คำถามนั้นวนเวียนอยู่ในหัวข้าวหอมไม่หยุด เธอหันไปมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะรีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่เสียงเพลง มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของเขารถแล่นด้วยความเร็ว 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง — เร็วและแรงเหมือนกับความรู้สึกที่เดือดปุด ๆ อยู่ในใจของเขา เธอไม่เคยเห็นเขาในสภาพนี้มาก่อน...นิ่งเงียบเกินไป ราวกับเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง‘เขา...กำลังโกรธใช่ไหม?’‘หรือ...เขาแค่เมา?’ข้าวหอมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเต้นระรัว ทั้งหวั่น ทั้งสับสน ทั้งกลัวเขาไม่แม้แต่จะมองเธอ ไม่พูด ไม่ถาม ไม่อธิบาย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เขาคือคนที่ขี้เล่น อารมณ์ดี ความเงียบในรถหนักหน่วงจนแทบหายใจไม่ออก เธอกำลังจะเอ่ยปากถามอะไรสักอย่าง ทว่าในจังหวะนั้นเอง เสียงเบรกรถจากรถตู้คันสีดำที่ขับตามมาอย่างกระชั้นชิดทางด้านหลังดังขึ้น ทำให้เธอสะดุ้งเฮือกดวงตาคู่สวยเบิกกว้า
You may also like
เรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C36.9K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.6K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.0K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.3K viewsBDSM ซื้อเพื่อนมาเป็นทาส PWP
Sadistic_X671 viewsแค่เมียในนาม
เม็ดขนุน79 viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์16.7K viewsหนึ่งเดียวของดิน
จิตอักษร145 views
