หน้าหลัก / โรแมนติก / ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว / ตอนที่ 7 จูบที่ไม่ได้ตั้งใจ...แต่หัวใจไม่อาจหลีกเลี่ยง

แชร์

ตอนที่ 7 จูบที่ไม่ได้ตั้งใจ...แต่หัวใจไม่อาจหลีกเลี่ยง

ผู้เขียน: M_MORINE'
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-10 13:15:48

/จุ๊บ...จ๊วบ/

ริมฝีปากอิ่มแนบประคบกับความร้อนที่ยังตกค้างบนใบหน้าของเขา น้ำแข็งก้อนเล็กที่คาบไว้ละลายลงช้า ๆ ในระหว่างจูบแบบไม่ทันตั้งใจนั้น แต่ไม่มีอะไรเย็นลง—นอกจากตัวน้ำแข็ง

ส่วนหัวใจ...กลับลุกวาบร้อนกว่าเดิม

ข้าวหอมตั้งใจเพียงจะช่วยเขาให้พ้นจากความเผ็ด แต่สิ่งที่เธอไม่ทันนึกถึง...คือสัมผัสของเธอเอง

มันกำลังจุดไฟบางอย่างให้ทั้งเขาและเธอในเวลาเดียวกัน

ริมฝีปากที่เปียกชื้นถอนออกเบา ๆ เธอเบิกตาขึ้นเล็กน้อย รับรู้ว่าตัวเองเผลอทำอะไรลงไป ...แต่แล้วกลับหลุดยิ้มเขินออกมาแทบในทันที

“บ้าเอ๊ย...” เธอตำหนิตัวเองในใจ มือเล็กเผลอแตะริมฝีปากร้อนจัดของตัวเองเบา ๆ

“ขะ—”

เสียงเธอยังไม่ทันจะพูดจบ ริมฝีปากหนาก็โน้มเข้ามาครอบครองอีกครั้ง ครั้งนี้...ไม่ใช่เพราะบะหมี่ ไม่ใช่เพราะบังเอิญ แต่เป็นเขา...และจูบที่มาจากใจของเขาจริง ๆ

เขาค่อย ๆ ละเลียดริมฝีปากของเธอด้วยความระมัดระวังและอ่อนโยน เสมือนต้องการทดแทนทุกความรู้สึกที่ยังไม่ได้พูดออกไปและเมื่อเขาแน่ใจว่าเธอไม่ถอยหนี—ไม่แม้แต่จะลืมตาเขาจึงขยับเข้าไปลึกขึ้นอย่างช้า ๆ

จูบที่เคยเบาเริ่มแปรเปลี่ยน จากสัมผัสอ่อนหวานกลายเป็นการดูดกลืนอย่างล้ำลึก มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังเธออย่างระมัดระวัง ค่อย ๆ สอดเข้าใต้ร่มผ้า สัมผัสเย็นเฉียบของฝ่ามือขัดกับผิวกายที่ร้อนระอุของเธอ

ทุกอย่างเหมือนจะพร่าเลือน...เหมือนจะปลิวหายไป

จนกระทั่ง...

วูบ!

ภาพบางอย่างแวบเข้ามาในหัวเธอราวสายฟ้าฟาด ไม่ชัดเจน ไม่เป็นรูปร่าง ไม่รู้ว่าเป็นใคร หรือเกิดขึ้นเมื่อไร แต่...มันมากพอที่จะทำให้เธอสั่นไปทั้งร่าง

เธอสะดุ้งสุดตัว พร้อมผลักร่างเขาออกอย่างแรง

“อ๊ะ...!”

เขาชะงัก ถอยหลังอัตโนมัติด้วยความตกใจ แววตาเขาสั่นไหว เหมือนยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

และสิ่งที่เห็นตรงหน้า...ก็ยิ่งทำให้เขาสะเทือน

เธอยืนหอบ ร่างสั่นเทา ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ แววตาไม่ได้ตื่นตระหนกจากเขา แต่เต็มไปด้วย “ความกลัว” ...กลัวบางสิ่งที่เขามองไม่เห็น

เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น มันคืออะไร? ทำไมถึงเจ็บแน่นในอกขนาดนี้? และทำไมแค่ “ภาพวูบเดียว” ถึงทำให้เธอหายใจไม่ทัน?

“คะ...คุณ…” เสียงของเขาสั่น เงียบไปพักหนึ่ง แล้วเอ่ยอีกครั้งอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

“ผะ...ผม...ขอโทษครับ”

เสียงนั้นอ่อนลง เขาถอยออกมาอีกก้าว มองเธออย่างสับสน เขาไม่คิดว่า...สิ่งที่เขาทำจะทำให้เธอกลัวได้ถึงขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อครู่เธอไม่แม้แต่จะผลักไส เธอ...ยังหลับตาตอบรับเขาด้วยซ้ำ

เขาไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เธอต้องต่อสู้อยู่ตอนนี้ ไม่ใช่เขา ไม่ใช่ตัวเอง

...แต่เป็นอดีตบางอย่างที่แฝงตัวอยู่ในความทรงจำ

แม้เธอจะจำมันไม่ได้ แต่มันยังคง “มีอิทธิพล” ต่อเธอมากเกินไป

“ฉะ...ฉันไม่เป็นอะไร” เสียงข้าวหอมเบาแผ่ว แต่สั่นเล็กน้อย เธอยังยืนหันหลังให้เขา ใบหน้าเธอซีดหายใจถี่เหมือนคนเพิ่งผ่านอะไรร้ายแรงมา เธอพยายามควบคุมจังหวะหายใจ ข่มเสียงในหัวที่ยังสะท้อนภาพบางอย่างแวบเข้ามา

“ผม...ขอโทษ” ไดออนพูดเบา ๆ ราวกลัวว่าจะไปรบกวนรอยร้าวที่เพิ่งปรากฏขึ้นในดวงตาเธอ

“ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเลยเถิด...คุณ...คุณดูตกใจมาก”

“มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ”

เธอตอบเสียงเบา ไม่กล้าหันกลับ

“มันแค่...มีภาพบางอย่างแวบขึ้นมา...ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มัน...ทำให้ฉันกลัวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล”

เงียบ

เขากำมือแน่น แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง

“แล้ว...ตอนนี้คุณโอเคหรือยังครับ?”

“ยังไม่ค่อยโอเค...” เธอสูดหายใจลึก “แต่กำลังจะดีขึ้นค่ะ”

ไดออนนิ่งไป เขามองแผ่นหลังของเธออย่างลังเล ก่อนพูดในสิ่งที่กลั่นจากใจ

“ผม...ผมชอบคุณนะครับ”

เธอขยับนิ้วเล็กน้อย แต่ยังไม่หันกลับ

“ผมชอบคุณตั้งแต่วันแรกที่เจอ ถึงจะยังบอกไม่ได้ว่าทำไม...แต่เวลาคุณหัวเราะ เวลาคุณเขิน เวลาคุณตั้งใจทำงาน...ผมชอบมันทุกอย่างเลย”

“…”

“เราเป็นแฟนกันได้ไหมครับ?”

เขากลั้นหายใจหลังพูดจบเหมือนคนเสี่ยงทายทุกอย่างในชีวิต

เธอเงียบไปอีก ก่อนพูดแผ่วเบา

“ขอบคุณนะคะ...”

ไดออนเริ่มยิ้มออก แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เธอก็เอ่ยต่อทันที

“แต่...”

เขาชะงัก รอยยิ้มจางลง

“คุณไม่ชอบผมเหรอ?” เสียงของเขาเบาลงนิดหน่อย “หรือ...สิ่งที่เพื่อนคุณบอกผม มันไม่จริง?”

“อะไร?”

“เพื่อนคุณบอกว่าคุณชอบผมมาก ว่าคุณเคยเรียกผมว่า...สามีทิพย์”

ข้าวหอมอึ้ง “เธอเล่าขนาดนั้นเลยเหรอ...”

“ครับ...แล้วผมก็อยากรู้ว่า...สามีทิพย์คนนี้ พอจะเป็นแฟนคุณจริง ๆ ได้ไหม?”

เงียบ

เขาพูดเร็วขึ้น ราวกับกลัวว่าเธอจะเงียบไปตลอด

“ผมรู้ว่าคุณอาจจะยังไม่แน่ใจ หรืออาจจะมีเรื่องในใจ...แต่ผมอยากลอง อยากเป็นคนที่คุณไว้ใจได้ อยากอยู่ข้างคุณ ไม่ใช่แค่ในฐานะนักร้องที่คุณชอบ”

เขาก้มหน้าลงเบา ๆ

“แต่ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง...ที่จริงใจกับคุณทุกอย่าง”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว   ตอนที่ 17 เผชิญหน้าอีกครั้ง

    รถของเธอหมุนดริฟต์เข้าโค้งสุดท้าย ปิดโชว์ด้วยการหมุนตัวหนึ่งรอบ ก่อนเบรกลงช้า ๆจังหวะพอดีที่เขาวิ่งมาถึง—ทันเห็นเธอก้าวลงจากรถ ทันเห็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมาหลายเดือน แต่ก็ทัน... เห็นใครอีกคนที่เดินเข้าหาเธอก่อน“เกอ...” เขาพึมพำบางอย่างออกมาชายหนุ่มร่างสูงในชุดลำลอง เดินตรงเข้ามายืนบังเธอไว้ จากนั้นก็โอบบ่าของเธอไว้แน่น แน่น... ราวกับต้องการประกาศอะไรบางอย่างต่อหน้าทั้งสนามเขาหัวเราะเบา ๆ—แต่แววตาที่มองตรงมาหาไดออน... ไม่ขำแม้แต่นิดเดียว“เพิ่งรู้ว่า คนที่เคยทิ้งเธอไว้ได้... กล้ากลับมามองเธออีกครั้ง”น้ำเสียงของชายคนนั้น คนที่เขาคุ้นเคย ไม่ได้ดัง ไม่ได้ขู่ ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่ทุกคำของเขา หนักพอจะฝังหมัดลงกลางอกไดออน... โดยไม่ต้องแตะตัวไดออนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สองมือกำแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว เขาไม่โต้กลับด้วยความบ้าระห่ำ...แต่เขาเลือก “เงียบ” และ มองแค่เธอคนเดียวข้าวหอม...ไม่หลบตา แต่ก็ไม่ได้สบตากลับ เธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ข้าง ๆ เขา เหมือนกำลัง... “รอคำตอบ” หรือไม่ก็ “ทดสอบ” อะไรบางอย่าง“ผมไม่ได้กลับมา เพื่อขอร้องให้เธอย้อนกลับมา” ไดออนพูดเสียงเรียบ แต่ชัดทุกคำ“ผมกลับมา... เพื่อยืนอยู

  • ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว   ตอนที่ 16 ความจริงในวันนี้

    ปัจจุบันไดออนนั่งพิงเบาะในเครื่องบินส่วนตัว ดวงตาคมทอดมองออกไปยังท้องฟ้ากว้างที่ถูกแต่งแต้มด้วยกลุ่มเมฆสีขาวเรียงตัวเป็นระเบียบ สวยงามในสายตาใครหลายคน... ยกเว้นเขาริมฝีปากหนายกยิ้มจาง ๆ เมื่อนึกถึงวันแรกที่เธอตอบตกลงเป็นแฟนกัน—วันที่หัวใจเขาเต้นแรงที่สุดในชีวิต... แต่น่าเศร้าที่ตอนนี้ ความทรงจำเหล่านั้นกลับกัดกินหัวใจเขาแทน‘ฉันมันโง่... ที่เอาความเจ็บปวดในอดีต ไปตัดสินคนที่รักผมมากที่สุด’แววตาอ่อนล้าภายใต้แว่นดำสั่นระริก ความรู้สึกผิดในใจยังไม่เคยจางลงแม้เพียงวันเดียว‘หากได้เจอเธออีกครั้ง... ไม่ว่าเธอจะยังรักผมหรือเปล่า ผมก็จะทำให้ดีที่สุด เพื่อชดเชยทุกอย่างที่ทำพังไปกับมือ’ณ ห้องพัก โรงแรมใจกลางเมืองบุรีรัมย์ข้าวหอมทรุดตัวนั่งริมเตียง สองมือกุมโทรศัพท์แน่น จ้องหน้าจอที่หยุดนิ่งอยู่ตรงช่วงท้ายของคลิปสัมภาษณ์ศิลปินคนหนึ่ง—อดีตคนรักของเธอ“เราเลิกกันเถอะ…”เสียงคำพูดของเขาในวันนั้นยังคงดังชัดอยู่ในหัวใจ ราวกับลมหายใจของเขายังอบอวลอยู่ตรงหน้า ทั้งที่จริง… มันกลายเป็นเพียงเศษฝุ่นในอดีตดวงตาเธอเต็มไปด้วยแววเจ็บปวด... ความเจ็บปวดจากการถูกตัดสิน ทั้งที่ไม่ได้รับโอกาสแม้แต่จะอธิบาย‘

  • ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว   ตอนที่ 15 ขัดจังหวะ

    ประตูใหญ่เปิดออกในจังหวะที่ไม่ควรที่สุด...ชายหญิงคู่หนึ่งเดินโอบกันเข้ามา ก่อนจะแลกจูบกันอย่างเร่าร้อนราวกับลืมโลก ทั้งที่อีกมุมยังมีคนสองคนจ้องมองอยู่อย่างตะลึงมือหนึ่งกอดเอว มือหนึ่งลูบต้นขา ไม่มีแม้สำนึกถึงสาธารณะ จากนั้นทั้งคู่พากันหายเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว ก่อนเสียงประตูจะ...ปัง!“ไม่ต้องเบามือนะหนุ่มน้อย เต็มที่เลย เจ้ชอบบบ~!”เสียงแสบหูดังแว่วมาทันก่อนประตูจะปิด เงียบงันอีกครั้ง...บรรยากาศเงียบ...จนได้ยินเสียงกลืนน้ำลายตัวเองข้าวหอมหน้าแดงปลั่ง เธอหันไปมองหน้าไดออน ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ของตัวเองกับเขา‘ถ้าเพื่อนไม่โผล่มา...เราจะเลยเถิดไปไกลแค่ไหนนะ…’เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น...ติ๊ง!เสียงข้อความจากมือถือของไดออนดังขึ้นกะทันหันเขาหยิบขึ้นมาดู“ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่มีความสุขนะคะ ^^ ถ้าจะใช้มุมไหนในบ้านก็ตามสบายเลยค่ะ รับรองว่าคืนนี้ทั้งคืนฉันจะไม่ออกจากห้องนี้แน่นอน😏 – มินยง”ไดออนชะงัก มือที่ถือโทรศัพท์สั่นนิด ๆ ด้วยความพยายามกลั้นหัวเราะ“มินยง...” เขายื่นมือถือให้ข้าวหอมดูข้าวหอมเห็นข้อความแล้วแทบจะเอาหน้าซุกหมอน ร้องเส

  • ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว   ตอนที่ 14 ให้เวลาคิดแค่ 3 นาทีเท่านั้น

    “เราเป็นแฟนกันนะ”เธอพูดเสียงเบา ใบหน้าแดงระเรื่อเต็มสองแก้ม ‘ให้ตายสิ…เขาคงไม่รู้หรอกว่า ต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหนถึงจะพูดออกมาได้’แต่เขากลับ... เงียบ!?เธอเริ่มเม้มปากแน่นขึ้น เหลือบมองเขาอย่างไม่มั่นใจ ในขณะที่เขาเอนตัวพิงพนักโซฟา ทำท่าทางสบายเกินหน้าเกินตา“ผมว่า... ขอเวลาคิดก่อนจะได้ไหม?” เขาตอบเสียงเรียบ ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่มีสีหน้าอะไรทั้งนั้น“ห๊ะ?” เธอเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ ‘นี่เขากำลังแกล้งเรารึเปล่าเนี่ย?’“ผมอยากแน่ใจว่าผมกำลังจะรักผู้หญิงธรรมดา... ไม่ใช่ดีไซเนอร์เพิ่งได้รางวัลระดับโลกมา”เขาเริ่มวางมาดขรึม ‘จะเอาคืนบ้าง ใครบอกให้เขารอมาได้ตั้ง 6 เดือน’“โอเคค่ะ... ฉันให้เวลาคุณคิด...” เธอลุกขึ้น ยกคางนิด ๆ อย่างวางฟอร์ม “แต่ให้ได้แค่ 3 นาทีเท่านั้น!”“หืมม?” เขาเลิกคิ้ว“ถ้าครบสามนาทีแล้วคุณยังไม่ตอบ ฉันจะถือว่าไม่ตกลง... แล้วฉันจะขอคืนกำไลด้วย”ว่าแล้วเธอก็แกล้งยื่นมือไปจับข้อมือเขา ทำท่าจะถอดกำไลออก“เฮ้ย! ไม่เอาน่า!” เขารีบดึงข้อมือหลบ“ห้ามเอาคืนนะ ให้แล้วก็ต้องให้เลยสิครับ”“เวลาเดินนะคะ เหลือสองนาทีห้าสิบแปดวินาทีแล้ว”เธอทำหน้าเฉยเหมือนไม่แคร์ ทั้งที่ใจเต้นต

  • ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว   ตอนที่ 13 คำสารภาพ

    ในห้องนั่งเล่นข้าวหอมเปิดประตูบ้าน ค่อย ๆ หันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วผลักบานประตูให้เปิดออกช้า ๆ“เข้ามาก่อนสิคะ”เธอพูดเบา ๆ โดยไม่ต้องเอ่ยคำเชื้อเชิญยืดยาว เขาเดินตามเข้าไปโดยไม่ลังเล ก่อนประตูปิดลงอย่างเงียบงัน ทิ้งความวุ่นวายไว้ด้านนอกแสงไฟอุ่นในห้องนั่งเล่นค่อย ๆ ไล่ความเย็นชาในใจของทั้งสอง และ...ค่ำคืนนี้ ก็เพิ่งจะเริ่มต้นเขานั่งบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง หันไปมองเธอเดินเข้าไปในครัว ก่อนจะกลับออกมาพร้อมแก้วน้ำอุ่นผสมน้ำผึ้งมะนาว 2 แก้ว“เห็นคุณดื่มไปเยอะในงาน เลยทำอันนี้มาให้ค่ะ”เธอยื่นให้ เขารับไว้เงียบ ๆ ก่อนดื่มช้า ๆ สายตายังไม่ละไปจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว“คุณเห็นด้วยใช่ไหม?”เขาเอ่ยขึ้นช้า ๆ พร้อมขยับตัวเข้ามาใกล้… ใกล้จนเธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง“หะ…เห็นอะไรคะ?”“ว่า…คืนนี้ผมอยากอยู่กับคุณ...แค่สองคน”เขากระซิบเบา ๆ พร้อมกลิ่นหอมอ่อนจากลมหายใจที่ทำให้เธอเคลิ้ม“ตะ...ตัวคุณหอมจัง” ‘โอ้ยยยย ยัยข้าว พูดอะไรออกไปเนี่ย!’เขาหัวเราะเบา ๆ สบตาเธอ“ชอบเหรอ หึ...”‘ชอบค่ะ ชอบมากเลย!’ แต่เธอกลับแค่ยิ้ม...แล้วหลบตาเขาไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น เหม

  • ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว   ตอนที่ 12 ความรู้สึกค้างคา

    หลังจากที่ข้าวหอมก้าวขึ้นเบาะข้างคนขับ เธอก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศเย็นเยียบที่ปกคลุมอยู่ภายในรถ ไม่ใช่เพราะเครื่องปรับอากาศ แต่เป็นเพราะความเงียบของคนขับที่นั่งอยู่ข้าง ๆ‘เขามาได้ยังไง ทั้งที่อ่านข้อความแล้วไม่ตอบ...อยู่ ๆ ก็โผล่มา?’คำถามนั้นวนเวียนอยู่ในหัวข้าวหอมไม่หยุด เธอหันไปมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะรีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่เสียงเพลง มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของเขารถแล่นด้วยความเร็ว 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง — เร็วและแรงเหมือนกับความรู้สึกที่เดือดปุด ๆ อยู่ในใจของเขา เธอไม่เคยเห็นเขาในสภาพนี้มาก่อน...นิ่งเงียบเกินไป ราวกับเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง‘เขา...กำลังโกรธใช่ไหม?’‘หรือ...เขาแค่เมา?’ข้าวหอมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเต้นระรัว ทั้งหวั่น ทั้งสับสน ทั้งกลัวเขาไม่แม้แต่จะมองเธอ ไม่พูด ไม่ถาม ไม่อธิบาย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เขาคือคนที่ขี้เล่น อารมณ์ดี ความเงียบในรถหนักหน่วงจนแทบหายใจไม่ออก เธอกำลังจะเอ่ยปากถามอะไรสักอย่าง ทว่าในจังหวะนั้นเอง เสียงเบรกรถจากรถตู้คันสีดำที่ขับตามมาอย่างกระชั้นชิดทางด้านหลังดังขึ้น ทำให้เธอสะดุ้งเฮือกดวงตาคู่สวยเบิกกว้า

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status