ตอนที่7.

ตอนที่7.

“ไม่ล่ะ ฉันขอเป็นผู้ชายคนอื่นดีกว่า เอาแก่ๆ ยิ่งดีไม่ต้องทำไรมาก เผลอๆ แค่ลูบๆ คลำก็ได้เงินแล้ว” หญิงสาวไหวไหล่อย่างยียวนซ้ำยังมองเขาแบบเดียวกับที่เขามองเธออีกด้วย สิงหาขบกรามแน่นแล้วแกล้งเบรกรถกะทันหัน...

“ว้าย โอ๊ย.. นี่คุณ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เบรกทำไม..”

ลลนาหวีดร้องออกมาอย่างตกใจ ดีที่ว่าเธอคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่จึงไม่กระเด็นออกไปนอกรถ สิงหากลั้นหัวเราะเมื่อเห็นหน้าตื่นๆ ของเธอ...

“ก็ไม่มีอะไร บังเอิญเห็น แรด วิ่งตัดหน้ารถ...” สิงหาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งพร้อมทั้งยกยิ้มน้อยๆ อย่างสะใจ ยิ่งเห็นแววตาขุ่นๆ ขวางๆ ของหญิงสาวก็ยิ่งพอใจ

“คุณ...” ลลนาหน้าแดงก่ำมองชายหนุ่มอย่างกินเลือดกินเนื้อไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าเขา

“หึหึ...” สิงหาหัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วออกรถไปต่อ ทางด้านลลนาก็ได้แต่เดือดดาลในอก ทั้งยังหันมามองเขาด้วยความขุ่นเคืองเป็นระยะๆ จนเมื่อชายหนุ่มขับรถมายังเนินเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งซึ่งอยู่ท้ายสุดของไร่ส้มซึ่งกำลังออกผลสีทองอร่ามไปทั้งไร่

“เอาล่ะลงมาได้แล้ว” สิงหากระโดดลงไปยืนบิดตัวสองสามทีอยู่ข้างรถ ในขณะที่ลลนาต้องค่อยๆ ตะกายลงจากรถจิ๊ฟคันใหญ่แล้วเดินมาหยุดข้างๆ เขามองไปรอบกายด้วยความตื่นตาตื่นใจ บรรยากาศที่นี่เย็นสบาย ร่มรื่นเขียวขจีเธอได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่แว่วๆ ด้วย

“ที่นี่มีน้ำตกหรือลำธารหรือคะ”

“ใช่ แต่ฉันไม่ได้พาเธอมาดูน้ำตกหรือลำธารหรอกนะ ตามมาสิ”

ชายหนุ่มพูดขึ้นแล้วเดินไปยังทุ่งหญ้าเขียวสดใส หญ้าถูกตัดตกแต่งเรียบร้อยไม่รกเรื้อ ลลนาเดินตามเขาไปยังทางเดินซึ่งเป็นทางโรยกรวดเล็กๆ ทอดไปยังเจดีย์ที่เก็บกระดูกของผู้ที่ล่วงลับ...

ลานกว้างตรงหน้าเธอเป็นเจดีย์ขนาดย่อมลวดลายงดงามสีขาวนวล ซึ่งลลนาคิดว่ามันคงทำจากหินอ่อนทั้งองค์เจดีย์นี้ หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ก็พบว่ารอบๆ ฐานชั้นที่สองมีรูปภาพของหญิงชายหลายคน ซึ่งเธอก็เดาเอาอีกว่าคงเป็นคนในครอบครัวของเขา....

“คุณพาฉันมาไหว้ผีบรรพบุรุษคุณเหรอ..” ลลนาคิดแบบนั้นจริงๆ ไม่ได้มีเจตนากวนใจหรือลบหลู่

“เธอไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอกน่า ลลนา..” สิงหาเรียกชื่อของเธอตามที่หญิงสาวบอก

“แต่ที่ฉันพาเธอมาก็เพื่อให้เธอมาดูว่าเพื่อนของเธอทำให้คนที่ฉันรักต้องตายอย่างน่าเศร้าพร้อมกับลูกในท้องเหมือนกัน..”

“อะไรนะ..” หญิงสาวตาโตมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“นั่นคือ เพียงดารา หรือน้องดาว เป็นเมียของเมฆา”

“ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณจะบอกอะไรฉัน...”

“ถ้าหากเธอบอกว่าเธอไม่ใช่ลดาวัลย์ นั่นก็แสดงว่ามันเป็นการเข้าใจผิด ฉันเพิ่งรู้ว่าเมฆาน้องชายของฉันเอาชื่อฉันไปอ้างและคบกับเพื่อนของเธอ และตอนที่พวกเขาคบกันนั้นเมฆาก็แต่งงานกับน้องดาวแล้ว และตอนที่เขาคบกับเพื่อนของเธอก็เป็นช่วงที่น้องดาวกำลังท้อง น้องดาวท้องได้หกเดือนแล้วด้วย แต่เพื่อนของเธอก็ยังมาระรานน้องดาวด้วยการโทรศัพท์มาด่าน้องดาว ส่งภาพคู่กับเมฆามาให้ดู ทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว ภาพตอนมีอะไรกันก็ส่งมา ทำให้น้องดาวเสียใจมาก เธอเริ่มป่วย เบื่ออาหารและสุดท้ายน้องดาวก็แท้งและตรอมใจตาย..” สิงหาเล่าด้วยน้ำเสียงที่ลลนารับรู้ได้ว่ามันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด...

“ไม่จริง นิ่มไม่มีทางทำแบบนั้น ต้องเป็นการเข้าใจผิด นิ่มต่างหากที่ถูกพวกคุณระราน คนของคุณตามไประรานตบตีนิ่มถึงในผับ จนนิ่มไม่กล้าไปทำงาน ทั้งโทรศัพท์มาข่มขู่ให้นิ่มเลิกติดต่อกับ อีตาสิงหาบ้ากาม นั่น ยังไม่พอพอรู้ว่านิ่มท้องก็พยายามจะให้นิ่มไปทำแท้งด้วย...”

นี่คืออีกเรื่องหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครรู้ แต่ลดาวัลย์เล่าให้เธอฟังและเจ๊มะไฟก็ยืนยัน ซึ่งตอนที่เกิดเรื่องโชคดีที่ลดาวัลย์ไม่ได้รับบาดเจ็บมากแต่ก็หัวแตกเย็บไปหลายเข็ม

“ผู้หญิงร่านเอาผัวคนอื่นก็ต้องโดนแบบนั้นไม่ใช่เหรอ”

“ไม่จริง นิ่มไม่เคยอยากได้ผัวใคร พอนิ่มรู้ว่าอิตาสิงหาคนที่เธอรักมีเมียแล้วก็พยายามตีจาก แต่อีตา สิงหาใจชั่ว นั่นก็ตามมาทำร้ายนิ่มและยังจะบังคับให้นิ่มขายตัวด้วย นิ่มหนีมาได้แต่ก็โดนตามมาทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้นิ่มก็อาการแย่มาก เพราะพวกคุณ คุณสิงหา ไม่ว่าคุณจะเป็นสิงหาตัวจริงหรือตัวปลอมแต่คุณก็คือคนที่ทำร้ายนิ่ม..”

สิงหามองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ เรื่องราวมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว และอีรุงตุงนังเหลือเกิน ที่สำคัญเจ้าหล่อนยังตะโกนใส่หน้าเขาด้วยคำว่า อีตาสิงหาบ้ากาม อีตาสิงหาใจชั่ว นี่ล่ะที่เขาไม่ปลื้ม...

“ฉันไม่เคยลดตัวลงไประรานคนอย่างพวกเธอให้เสียมือเสียเวลาหรอกนะ”

“อ้อ.. ก็แหงล่ะไม่ลดตัว แต่ส่งคนอื่นไปไง ฉันเคยเห็นคนของพวกคุณที่ไปวนเวียนอยู่หน้าบ้านฉันด้วยซ้ำ หน้าตายิ่งกว่าโจรห้าร้อย ยี่ห้อผู้ร้ายแปะหราอยู่บนหน้า” ลลนาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกันเพราะความจริงที่เธอพบเจอมันเป็นเช่นนั้น

ลดาวัลย์ถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัสและคนที่ทำร้ายก็คือคนรักของลดาวัลย์นั่นเอง... สิงหา คือชื่อคนรักของลดาวัลย์ซึ่งลลนาเองยังไม่เคยเห็นหน้า ในขณะที่พวกเขาคบหากัน แต่ลลนาเคยได้ยินลดาวัลย์เล่าให้ฟังว่าสิงหามีไร่มีรีสอร์ตและโรงงานแปรรูปผลไม้อยู่ทางภาคเหนือ ฐานะร่ำรวยมาก แต่เพราะลลนาเห็นว่าลดาวัลย์หลอกยืมเงินของตนไปหลายหมื่นบาทซ้ำ ยังถูกทำร้ายและข่มขู่บังคับจะให้ขายตัว ทำให้เธอสงสัยพฤติกรรมของสิงหาคนรักของลดาวัลย์ไม่น้อยว่าเหตุไฉน จึงต้องบังคับให้เพื่อนของเธอขายตัวเพื่อหาเงินซื้อยาเสพติดด้วย ในเมื่อเขาบอกลดาวัลย์ว่าร่ำรวยมีกิจการมีไร่มีรีสอร์ตของตัวเองขนาดนั้น

แต่เมื่อได้รู้ว่าสิงหาติดยาเสพติดอย่างหนักลลนาจึงเข้าใจ เพราะคนที่เสพยาคนเล่นการพนัน ไม่เคยมีใครรวยได้นานหรอก เพราะมีเท่าไหร่ก็ไม่พอ มีเท่าไหร่ก็หมด ซ้ำยังจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย เหมือนกรณีของลดาวัลย์นั่นอย่างไรล่ะ เพื่อนของเธอเป็นคนขยันทำมาหากิน เป็นดาวเด่นในไนต์คลับเป็นหญิงสาวสดใสและน่ารักสำหรับทุกๆ คน ต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ แบบนี้และสุดท้ายก็นอนรอวันสิ้นลมอยู่ในห้องไอซียู