LOGINShare
บทที่ 11
Last Updated:
2024-12-11 21:37:45พอถามออกไปแล้ว แต่เขาดูเหมือนจะไม่สนใจ คนึงหาก็เลยถือแก้วกาแฟนั้นออกจากห้องประชุมมา
สายตาของเธอแอบชำเลืองมองบรรดาเลขาที่กำลังช่วยในที่ประชุมอยู่ ต่างก็ยิ้มใส่หน้ากันแบบเยาะเย้ยตัวเธอ
แต่ไม่เป็นไร เพราะเธอคิดไว้อยู่แล้วว่าจะไม่สนใจใคร
11 : 30 น. หลังประชุมเสร็จ
พร้อมรบเดินออกมาจากห้องประชุม พร้อมกับผู้ช่วยที่ถือของตามหลังมา
พอมาถึงห้องทำงาน ต้นสนก็รีบเดินไปเปิดประตูให้ ทั้งสองเข้าไปในห้องแบบไม่สนใจคนที่ยืนมองอยู่
"นี่เธอไม่เห็นหรือไงว่าประชุมเสร็จแล้ว ไปเก็บของช่วยกันสิจะมัวยืนทำไมอยู่ตรงนี้" ดอกอ้อซึ่งกำลังถือของออกมาได้ตำหนิคนึงหา ที่มัวแต่ยืนมองตามท่านประธาน
"ค่ะ" ที่เธอมองเพราะคิดว่าจะเริ่มต้นพูดกับเขายังไงดีกับเรื่องข้อเสนอที่เขายื่นมาให้
กว่าจะเคลียร์ห้องประชุมเสร็จก็ถึงเวลาเที่ยง ทุกคนลงไปทานข้าวหมดแล้วคนึงหาก็เลยเปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาดูว่าเขาไปหรือยัง
"เที่ยงกว่าแล้วใครจะยังอยู่อีกล่ะ" พอเขามาก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในห้องนี้แล้ว หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูออกไป แต่ทว่า.. "อุ๊ย" เธอยังไม่ทันได้เปิดประตูเลยด้วยซ้ำ ก็มีคนเปิดมันเข้ามาก่อนจนทำให้เธอตกใจ
ไม่ใช่แค่คนึงหาที่ตกใจคนที่เข้ามาก็ตกใจเช่นกัน เพราะไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ในห้องของตัวเองแบบนี้
"ขอโทษค่ะ"
"อย่าบอกนะว่าเข้ามาทำความสะอาดห้องน้ำอีก" เขาเดินตรงมาที่โต๊ะทำงานแล้วเปิดลิ้นชัก รู้ได้เลยว่าเขาคงกลับขึ้นมาเอาอะไรสักอย่าง
"ไม่ได้เข้ามาทำความสะอาดห้องน้ำค่ะ แต่เข้ามาหาเจ้าของห้อง"
มือที่กำลังหยิบของในลิ้นชักถึงกับหยุดชะงัก สายตาคมกรอกมองมาที่คนพูด
"หึ.." ทำไมต้องมีงานด่วนเข้ามาเวลานี้ด้วยวะ ..เขารีบมากจนไม่ได้ใช้ใครขึ้นมาเอาของ พอลงไปถึงชั้นล่างก็กดลิฟต์กลับขึ้นมาชั้นบนเลย "เย็นนี้ไปเจอกันที่คอนโด เดี๋ยวจะให้ต้นสนพาไป" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ออกจากห้อง
"คอนโดเหรอ" ..เอาวะเป็นไงเป็นกัน มาถึงขนาดนี้แล้วนี่ ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าเขาอยู่ยังไง
หญิงสาวยืนคิดอะไรอยู่ในห้องของเขาพักหนึ่งก็เปิดประตูออกมา
"นี่เธอไปทำอะไรในห้องของท่านประธานอีกแล้ว"
"เข้ามาทำความสะอาดห้องน้ำค่ะ" พูดจบคนึงหาก็เดินมาที่ลิฟต์แล้วกดลงไป โดยที่ไม่สนใจสายตาคนที่มองตาม
13 : 20 น.
"เธอไม่รู้หรือไงว่าที่นี่เข้างานกันกี่โมง"
"ขอโทษค่ะลืมดูนาฬิกา" ที่จริงเธอไม่ได้ลืมแค่แวะไปหาอัญญารัตน์เพื่อจะบอกว่าเธอไม่ได้กลับบ้านพร้อมกัน
"อย่าลืมนะว่าเธอยังไม่ผ่านการฝึกงาน ฉันซื่งเป็นคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้มีสิทธิ์ให้เธอไม่ผ่านได้" เกตุแก้วพูดขึ้นมาแบบหมั่นไส้ เพราะเพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่ไม่กี่วันก็เหมือนจะควบคุมไม่ได้แล้ว
"ขอโทษค่ะ กว่าจะเคลียร์ห้องประชุมเสร็จ ลงไปข้างล่างคนที่โรงอาหารก็เยอะมาก" คนึงหาลืมไปเลย เธอจะมั่นใจในตัวเองมากเกินไปไม่ได้ เพราะยังต้องทำงานร่วมกับคนรอบข้างอีกหลายคน
"ครั้งนี้ฉันจะไม่ถือโทษแล้วกัน แต่อย่าให้มีครั้งหน้าอีกนะ" ในขณะที่เกตุแก้วกำลังตำหนิคนึงหาอยู่นั้น ท่านประธานและผู้ช่วยก็ได้ขึ้นมาถึงชั้นบน "เธอสนใจฉันไหมเนี่ย"
"สนใจค่ะ" หญิงสาวเผลอไปมองเขา เพราะเธอยังคิดเรื่องที่ว่าเขาเป็นอะไรกับแม่ของเธออยู่
"คุณเกตุแก้วขอกาแฟให้บอสหน่อยครับ" ต้นสนเปิดประตูออกมาเพื่อขอกาแฟ
"ค่ะ"
เพียงไม่นานกาแฟก็ถูกบริการโดยดอกอ้อ กาแฟที่เขาดื่มทุกวันดื่มประจำคือกาแฟดำ ซึ่งเขาดื่มกาแฟที่มีน้ำตาลหรือคอฟฟี่เมตไม่ได้เลย..
เย็นวันเดียวกัน..
"แล้วท่านประธานล่ะคะ" หญิงสาวถามในขณะที่นั่งรถออกมากับต้นสน
"ท่านให้คุณไปรอที่คอนโดก่อน"
ใช้เวลาอยู่บนท้องถนนนานพอสมควร เพราะเป็นช่วงที่หลายบริษัทกำลังเลิกงาน และตอนนี้ตะวันก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว
"เราจะรอกันอยู่ที่นี่เหรอคะ" หญิงสาวมองรอบๆ ห้องของคอนโดหรูที่อยู่แถวชานเมือง
"รอแค่คุณ ผมแค่มาส่ง"
"อะไรนะคะ"
"บอสไปส่งคุณลูกหว้าเดี๋ยวคงมา..คุณรออยู่นี่แหละ"
Latest chapter
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
You may also like
ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C27.9K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน65.7K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก19.7K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.8K viewsรักนี้ของหมอไน
ฮันนีแบล็ค316 viewsMY SISTER พี่สาวคนเนี้ย...ของผม
ฮวายอน1.7K viewsTHE BOY พ่อตามขา
NBSTER52 views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X18.6K views
