LOGINShare
บทที่115 ห่วงใย
Last Updated:
2025-05-06 08:32:23
Related chapters
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่116 ลมหายใจอันแผ่วเบา
“ถ้าเจ้ามิทำให้ข้าต้องถูกเจ้าสาวทิ้งในคืนเข้าหอ คงไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ข้าสอดมือ นี่ยังคิดจะเอาศีรษะของภรรยาข้าไปต่อหน้า เช่นนี้แล้วข้าควรอภัยให้แก่คนอย่างเจ้านั้นรึ” องค์ชายเจิ้นเสียน มองเลยไปยังร่างในชุดเกราะ ซึ่งในตอนนี้ดวงตาสองข้างได้ปิดลงแล้ว ชายหนุ่มถึงกับยิ้มหยันให้กับตนเอง ถงลู่ลู่คือสตรีที่เขาหมายปอง แต่นางหาได้ตอบรับไมตรีจากเขา ทั้งยังมารู้ความจริงในภายหลัง ว่าหญิงสาวที่เขาเฝ้าแอบรักปักใจ คือหนึ่งในแม่ทัพปีศาจแห่งชีหนาน เมื่อข่าวการแต่งงานของนางมาถึงเขา แผนการมากมายก็บังเกิดขึ้น ด้วยความคลั่งแค้นกับรักที่ถูกหมางเมิน เขาจึงทูลขอพระบิดานำทัพโจมตีชายแดนชีหนาน ในยามที่แม่ทัพผู้เกรียงไกรอยู่ยังเมืองหลวง แต่เขาไม่คิดว่าหญิงสาวผู้นี้ กะหาญกล้าก้าวออกจากห้องหอ เพื่อกลับมารับมือกับเขายังชายแดน การต่อสู้ที่เขาพยายามจะยืดมันให้นานที่สุด เพื่อเหตุผลบางอย่างกลับต้องยุติลง เมื่อคนตรงหน้าได้ปรากฏตัวขึ้น “ท่านเองก็หน้าทนมิน้อย สตรีทอดทิ้งยังจะมีหน้าติดตามนางมาถึงที่นี่” เจิ้นเสียนเริ่มการถ่วงเวลา เพื่อหาหนทางออกจากจุดนี้ให้ได้เสียก
Last Updated : 2025-05-07ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่117 มิใช่ครั้งนี้
“ทรงทอดทิ้งหม่อมฉัน” ถงลู่ลู่ จำต้องโกหกออกไป เพื่อเป็นการปิดคำถามและความสงสัย ของคนที่กำลังโอบรัดนางเอาไว้ ด้วยความอบอุ่น แม้ว่าจะเป็นคำตอบที่ดูมิสมเหตุสมผลเท่าใดนักก็ตาม แต่คงจะดีกว่าบอกถึงความจริงที่มิอาจเป็นไปได้ ในความคิดของผู้คนยุคนี้ “ชายาที่รัก นอกจากสิ้นลมหายใจเท่านั้น ที่จะพรากพี่ไปจากเจ้าได้ จงอย่าได้กังวลเรื่องนี้ไปเลย” จ้าวเทียนหลง ตอบคำของภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าแฝงไปด้วยความหนักแน่น ซึ่งทุกถ้อยคำนั้น ถ่ายทอดออกมาจากหัวใจของเขาทั้งสิ้น “ขอบพระทัยเพคะ...หม่อมฉันอยากอยู่เช่นนี้ต่ออีกสักพัก” ถงลู่ลู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แม้นี่จะเป็นเพียงความฝัน นางเพียงแค่อยากจะรักษามันเอาไว้อีกสักหน่อยก็ยังดี “หากเจ้าพึงใจพี่ก็ยินดี” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูภรรยาเบา ๆ ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะหลับลงอีกครั้ง พร้อมความอบอุ่นที่โอบรัดรอบกาย อย่างน้อยภาพในอีกชีวิตของนาง ก็ไม่อาจที่จะแทรกเข้ามาทำลายความสุขล้นนี้ได้ แม้จะเป็นช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นก็ตามที หากว่าการลืมตาตื่นอีกครั้งของนาง อาจจะไม่มีเขาอยู
Last Updated : 2025-05-07ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่118 พระชายา
“พวกเจ้าหรือข้าคือหัวหน้าครอบครัว ข้าจะทำสิ่งใดต้องขออนุญาตพวกเจ้าก่อนเช่นนั้นรึ” “….” ถงหยางมองไปยังทุกคนอีกครั้ง เพื่อรอคำตอบ ทว่าหาได้มีใครเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำไม่ “จัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับลู่ลู่และเจี้ยนหลางให้ดี อย่าได้คิดกลั่นแกล้งพวกเขา หากพวกเจ้าทุกคน ยังอยากอยู่อย่างสุขสบายเช่นในทุกวันนี้” เอ่ยจบร่างสูงลุกขึ้นก้าวจากไปในทันที หลายปีมานี้เขาต้องแบกรับหลายสิ่งอย่างเพียงลำพัง นับตั้งแต่บุตรสาวคนโตจากไปพร้อมบุตรชายคนรอง สกุลอดีตภรรยามิได้สนับสนุนเขาเช่นเดิม ทำให้ความรุ่งโรจน์ที่เคยมีหายไปเขาไม่คิดเลยว่าสองพี่น้องจะรอดชีวิตไปจนถึงชายแดน เขาได้จัดเตรียมข่าวการถูกลอบสังหารของทั้งคู่เอาไว้เป็นอย่างดี แต่เมื่อได้รับจดหมายแจ้งการเดินทางถึงที่หมายของทั้งคู่ วันนั้นเสมือนทั้งร่างของเขาถูกตอกตรึงให้อยู่กับที่นานนับปี ‘ข้าไม่อาจชดเชยสิ่งใดให้เจ้าได้เซียนเอ๋อร์ ข้าหวังว่าเจ้าจะยินยอมให้ลูกของเรา เลือกข้าผู้เป็นพ่อด้วยเถอะ’ ถงหยางพร่ำขอกับภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจเท่าใดนัก ว่าบุตรสาวจะเลือกยืนฝั่งเข
Last Updated : 2025-05-08ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่119 ข้าย่อมไม่ขัด
เวลาล่วงเลยจนถึงมื้อเย็น ถงเจี้ยนหลางกินอาหารด้วยความรู้สึกกระอักกระอวนใจยิ่งนัก ด้วยการกระทำของพี่เขยที่มีต่อพี่สาวของเขานั้น มันช่างแตกต่างจากคำว่าลืมเลือนนาง อย่างที่ผู้เป็นพี่เคยเล่าให้ฟังก่อนการแต่งงาน เพราะจากที่ดูแล้ว พี่เขยของเขานั้นเอาใจนางเสียจนมองไม่เห็นผู้ใดในสายตา ซึ่งนับเป็นเรื่องที่ดีสำหรับชีวิตครอบครัวของพี่สาว แต่มันใช่หรือที่พี่เขยจะมาทำต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้ การกระทำของสามีที่มีต่อตนเอง ทำให้ถงลู่ลู่ทั้งเขินอายและหวาดหวั่นอยู่ภายในใจลึก ๆ เพราะนางไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้น เป็นความจริงหรือฉากตอนที่สามีสร้างขึ้นมากันแน่ “เรียนท่านอ๋อง มีเทียบจากท่านเสนาบดีถงหยางพ่ะย่ะค่ะ” ทั้งสามชะงักมือที่กำลังคีบอาหารเข้าปากในทันที สีหน้าของท่านอ๋องหนุ่มยังคงเรียบนิ่ง ก่อนจะเคาะตะเกียบในมือลงบนโต๊ะ องครักษ์หนุ่มจึงได้วางเทียบลงยังจุดนั้นในทันที ก่อนจะล่าถอยออกไป เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านายทั้งสาม “น้องหญิงเจ้าจะเปิดดูเองหรือไม่” ชายหนุ่มเอ่ยถามภรรยา พร้อมกับจ้องมองนางปานจะกลืนกิน ซึ่งเป็นความคิดข
Last Updated : 2025-05-08ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่120 พี่จะถนอม
แต่เพราะนี่คือคืนแรกของเขาและนาง ทุกอย่างต้องสวยงามที่สุด มือหนาลูบไล้สลับเค้นคลึงไปตามร่างของภรรยา ก่อนจะถอนริมปากออกจากเรียวปากอวบอิ่ม จ้าวเทียนหลง เคลื่อนไปซุกไซ้ยังลำคอขาวเนียน มือหนาเลื่อนไปยังสายคาดเอวของคนในอ้อมแขน ก่อนจะกระตุกเบา ๆ ปมที่ผูกอยู่ก็หลุดออก ทางด้านถงลู่ลู่ยังคงใช้มือขยุ้มเสื้อของสามีเอาไว้แน่น ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อมือสากเลื่อนผ่านเอี๊ยมตัวเล็ก ถูกเนื้อในใต้ร่มผ้า เพียงครู่เดียวชุดบนกายนาง ได้หลุดร่วงกองอยู่ยังพื้นเบื้องล่าง จ้าวเทียนหลงช้อนอุ้มร่างงามวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเคลื่อนกายทาบทับบนร่างบอบบางของภรรยา ริมฝีปากหนาเคลื่อนโลมเลียไปทั่วลำคอไล่จนถึงเนินอกอวบอิ่ม มือหยาบกอบกุมเค้นคลึงยังดอกบัวคู่งามอย่างถนอม ลิ้นสากตวัดดูดกลืนสลับขมเม้มเม็ดบัวสีชมพูอย่างหิวกระหาย “อื้อ...อ๊ะ!” เสียงครางในลำคอได้หลุดรอดออกมาจากเรียวปากงาม เมื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น ไม่อาจที่จะข่มกลั่นความซาบซ่านเอาไว้ได้อีกต่อไป นิ้วเรียวสอดเข้าไปในกลุ่มผมของสามี ก่อนจะขยุ้มเบา ๆ ด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกจากความช่ำชองของชายห
Last Updated : 2025-05-09ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่121 ขอบคุณท่านพ่อตา
สกุลถงในค่ำคืนถัดมา ทุกคนภายในสกุลต่างเฝ้ารอการมาของแขกสำคัญ มื้อค่ำวันนี้ถูกจัดเตรียมขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เพียงเพื่อเอาใจท่านอ๋องจ้าวเทียนหลงและพระชายา รวมถึงถงเจี้ยนหลางด้วยเช่นกัน “เรียนนายท่าน ท่านอ๋อง พระชายาและคุณชายรองมาถึงแล้วขอรับ”พ่อบ้านรีบเข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายได้ทราบ ว่าเวลานี้แขกที่ทุกคนรอคอยได้มาถึงแล้ว “ออกไปกันได้แล้ว และจำไว้ห้ามทำให้ข้าเสียหน้า” ถงหยางเอ่ยกำชับทุกคน สมาชิกที่นั่งอยู่ภายในห้องต่างตอบรับประมุขของบ้าน ก่อนจะพากันออกไปยังหน้าจวน เพื่อตอนรับแขกคนสำคัญ ทางด้านจ้าวเทียนหลงนั้น เพียงก้าวลงจากรถม้า ความเรียบเฉยที่มีต่อภรรยาก็พลันเกิดขึ้น ซึ่งไม่ต่างอันใดกับถงลู่ลู่ สองสามีภรรยาดูไร้ซึ่งความสัมพันธ์อันดีต่อกันยิ่งนัก ส่วนถงเจี้ยนหลาง ได้แต่ปรับสีหน้าเป็นปกติ ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมาเช่นกัน เมื่อพี่เขยกับพี่สาวต้องการจะทำสิ่งใด ตัวเขาก็ทำตามนั้นอย่างไร้ซึ่งข้อโต้แย้ง “คารวะท่านพ่อตา”จ้าวเทียนหลงประสานมือให้แก่พ่อภรรยา ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะกลับมายืนในท่วงท่าสง่างามเช่นเดิม
Last Updated : 2025-05-09ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่1 ยั่วรักแม่ทัพไร้ใจ (เจ้าสาว)
เสียงดนตรีแววหวานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง รอบบริเวณสนามหญ้าขนาดใหญ่ ภายในคฤหาสน์เจ้าสัวหลิว ผู้คนมากมายในชุดหรูหรา ต่างพากันมารอร่วมแสดงความยินดี กับการแต่งงานของบุตรสาวคนโตของท่านเจ้าสัวภายในห้องนอนหรูหราของจ้าวสาว หลิวฉีอิง ได้มีเสียงพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ของบรรดาเพื่อนเจ้าสาว ซึ่งอีกแค่ไม่กี่นาที ฉีอิง จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว ฉีอิงในชุดเจ้าสาว เธอดูสวยสง่าราวนางพญา ซึ่งเป็นที่น่าอิจฉาของหญิงสาวที่มาร่วมงาน เพราะเหมือนทุกสิ่งอย่าง จะมารวมอยู่ในตัวของฉีอิงเลยก็ว่าได้ สวย รวย เก่ง เป็นคำนิยามที่ทุกคนมอบแก่เธอ ในความพร้อมที่มี กลับไม่ทำให้หลิวฉีอิง เป็นคนที่ดูถูกคนอื่น ทุกอย่างตรงกันข้าม หญิงสาวมักยื่นมือช่วยเหลือผู้ยากไร้เรื่อยมา โดยใช้เงินจากการทำงานของเธอเองทั้งสิ้น “ฉีอิง คืนนี้เธอจะได้กินผู้ชาย สุดฮอตแห่งปีเลยนะ”หนึ่งในเพื่อนเจ้าสาวแกล้งแซวฉีอิง ก่อนจะมีเสียหัวเราะดังขึ้น จากเพื่อนเจ้าสาว ที่กำลังช่วยกันจัดเตรียมความพร้อมให้กับเธอ “พวกเธออยากให้ฉันกินเขาทั้งตัว หรือแค่บางส่วนล่ะ” จ้าวสาวคนสวยเอ่ยตอบ พร้อมทำแววตากรุ่มกริ่
Last Updated : 2025-03-03ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่2 เรื่องจริงหรือความฝัน
“ท่านแม่ทัพ”ฉีอิงแสร้งหลับตานิ่ง เมื่อได้ยินเสียงจากด้านหน้าประตู เธอเคยอ่านนิยายแนวโบราณ รู้ดีว่าฐานะตัวเองในตอนนี้ คือนายย่อมต้องมีสาวใช้คอยปรนนิบัติ และมันเป็นเรื่องดี ที่ไม่ว่าใครจะไปหรือมา ต้องมีการเรียกขานชื่อให้รับรู้กันก่อน“ฮูหยินเป็นอย่างไรบ้าง นางฟื้นรึยัง”เสียงทุ่มลึกของคนพูด ทำให้ฉีอิงอยากจะลืมตามองนัก ว่าหน้าตาของเขาจะเหมือนกับเสียงนั่นหรือไม่ ทว่าจากน้ำเสียงของแม่ทัพคนนี้ ดูมิได้ไร้เยื่อใยต่อเจ้าของร่างเท่าใดนัก ‘เห็นทีต้องทดสอบกันหน่อย’“เอ่อ...ฮูหยินตื่นขึ้นมาเพียงครู่เดียว ก่อนจะหมดสติไปอีกเจ้าค่ะ” สาวใช้ของคนบนเตียง เอ่ยด้วยน้ำเสียงวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย“ตามท่านหมอมาดูอาการของนางอีกครั้ง หากมีสิ่งใดให้รีบแจ้งแก่ข้า”ชายหนุ่มมองไปยังร่าง ที่ยังคงไร้สติอยู่บนเตียง พร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะหมุนกายจากไป โดยไม่คิดที่จะเข้าไปดูภรรยาใกล้ ๆ หรือจับมือให้กำลังใจนางสักนิดก็ไม่มี ทุกอย่างถูกวางเอาไว้ตามที่แม่ทัพหนุ่มกำหนดเท่านั้น แม้แต่ระยะห่างระหว่างสามีภรรยา“เจ้าค่ะ”เมื่อมั่นใจว่าสามีเจ้าของร่างจากไปแล้ว ฉีอิงที่เริ่มหิว ได้ค่อย ๆ ลืมตา ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง มองไปยังสาวใช้
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่121 ขอบคุณท่านพ่อตา
สกุลถงในค่ำคืนถัดมา ทุกคนภายในสกุลต่างเฝ้ารอการมาของแขกสำคัญ มื้อค่ำวันนี้ถูกจัดเตรียมขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เพียงเพื่อเอาใจท่านอ๋องจ้าวเทียนหลงและพระชายา รวมถึงถงเจี้ยนหลางด้วยเช่นกัน “เรียนนายท่าน ท่านอ๋อง พระชายาและคุณชายรองมาถึงแล้วขอรับ”พ่อบ้านรีบเข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายได้ทราบ ว่าเวลานี้แขกที่ทุกคนรอคอยได้มาถึงแล้ว “ออกไปกันได้แล้ว และจำไว้ห้ามทำให้ข้าเสียหน้า” ถงหยางเอ่ยกำชับทุกคน สมาชิกที่นั่งอยู่ภายในห้องต่างตอบรับประมุขของบ้าน ก่อนจะพากันออกไปยังหน้าจวน เพื่อตอนรับแขกคนสำคัญ ทางด้านจ้าวเทียนหลงนั้น เพียงก้าวลงจากรถม้า ความเรียบเฉยที่มีต่อภรรยาก็พลันเกิดขึ้น ซึ่งไม่ต่างอันใดกับถงลู่ลู่ สองสามีภรรยาดูไร้ซึ่งความสัมพันธ์อันดีต่อกันยิ่งนัก ส่วนถงเจี้ยนหลาง ได้แต่ปรับสีหน้าเป็นปกติ ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมาเช่นกัน เมื่อพี่เขยกับพี่สาวต้องการจะทำสิ่งใด ตัวเขาก็ทำตามนั้นอย่างไร้ซึ่งข้อโต้แย้ง “คารวะท่านพ่อตา”จ้าวเทียนหลงประสานมือให้แก่พ่อภรรยา ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะกลับมายืนในท่วงท่าสง่างามเช่นเดิม
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่120 พี่จะถนอม
แต่เพราะนี่คือคืนแรกของเขาและนาง ทุกอย่างต้องสวยงามที่สุด มือหนาลูบไล้สลับเค้นคลึงไปตามร่างของภรรยา ก่อนจะถอนริมปากออกจากเรียวปากอวบอิ่ม จ้าวเทียนหลง เคลื่อนไปซุกไซ้ยังลำคอขาวเนียน มือหนาเลื่อนไปยังสายคาดเอวของคนในอ้อมแขน ก่อนจะกระตุกเบา ๆ ปมที่ผูกอยู่ก็หลุดออก ทางด้านถงลู่ลู่ยังคงใช้มือขยุ้มเสื้อของสามีเอาไว้แน่น ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อมือสากเลื่อนผ่านเอี๊ยมตัวเล็ก ถูกเนื้อในใต้ร่มผ้า เพียงครู่เดียวชุดบนกายนาง ได้หลุดร่วงกองอยู่ยังพื้นเบื้องล่าง จ้าวเทียนหลงช้อนอุ้มร่างงามวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเคลื่อนกายทาบทับบนร่างบอบบางของภรรยา ริมฝีปากหนาเคลื่อนโลมเลียไปทั่วลำคอไล่จนถึงเนินอกอวบอิ่ม มือหยาบกอบกุมเค้นคลึงยังดอกบัวคู่งามอย่างถนอม ลิ้นสากตวัดดูดกลืนสลับขมเม้มเม็ดบัวสีชมพูอย่างหิวกระหาย “อื้อ...อ๊ะ!” เสียงครางในลำคอได้หลุดรอดออกมาจากเรียวปากงาม เมื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น ไม่อาจที่จะข่มกลั่นความซาบซ่านเอาไว้ได้อีกต่อไป นิ้วเรียวสอดเข้าไปในกลุ่มผมของสามี ก่อนจะขยุ้มเบา ๆ ด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกจากความช่ำชองของชายห
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่119 ข้าย่อมไม่ขัด
เวลาล่วงเลยจนถึงมื้อเย็น ถงเจี้ยนหลางกินอาหารด้วยความรู้สึกกระอักกระอวนใจยิ่งนัก ด้วยการกระทำของพี่เขยที่มีต่อพี่สาวของเขานั้น มันช่างแตกต่างจากคำว่าลืมเลือนนาง อย่างที่ผู้เป็นพี่เคยเล่าให้ฟังก่อนการแต่งงาน เพราะจากที่ดูแล้ว พี่เขยของเขานั้นเอาใจนางเสียจนมองไม่เห็นผู้ใดในสายตา ซึ่งนับเป็นเรื่องที่ดีสำหรับชีวิตครอบครัวของพี่สาว แต่มันใช่หรือที่พี่เขยจะมาทำต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้ การกระทำของสามีที่มีต่อตนเอง ทำให้ถงลู่ลู่ทั้งเขินอายและหวาดหวั่นอยู่ภายในใจลึก ๆ เพราะนางไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้น เป็นความจริงหรือฉากตอนที่สามีสร้างขึ้นมากันแน่ “เรียนท่านอ๋อง มีเทียบจากท่านเสนาบดีถงหยางพ่ะย่ะค่ะ” ทั้งสามชะงักมือที่กำลังคีบอาหารเข้าปากในทันที สีหน้าของท่านอ๋องหนุ่มยังคงเรียบนิ่ง ก่อนจะเคาะตะเกียบในมือลงบนโต๊ะ องครักษ์หนุ่มจึงได้วางเทียบลงยังจุดนั้นในทันที ก่อนจะล่าถอยออกไป เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านายทั้งสาม “น้องหญิงเจ้าจะเปิดดูเองหรือไม่” ชายหนุ่มเอ่ยถามภรรยา พร้อมกับจ้องมองนางปานจะกลืนกิน ซึ่งเป็นความคิดข
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่118 พระชายา
“พวกเจ้าหรือข้าคือหัวหน้าครอบครัว ข้าจะทำสิ่งใดต้องขออนุญาตพวกเจ้าก่อนเช่นนั้นรึ” “….” ถงหยางมองไปยังทุกคนอีกครั้ง เพื่อรอคำตอบ ทว่าหาได้มีใครเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำไม่ “จัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับลู่ลู่และเจี้ยนหลางให้ดี อย่าได้คิดกลั่นแกล้งพวกเขา หากพวกเจ้าทุกคน ยังอยากอยู่อย่างสุขสบายเช่นในทุกวันนี้” เอ่ยจบร่างสูงลุกขึ้นก้าวจากไปในทันที หลายปีมานี้เขาต้องแบกรับหลายสิ่งอย่างเพียงลำพัง นับตั้งแต่บุตรสาวคนโตจากไปพร้อมบุตรชายคนรอง สกุลอดีตภรรยามิได้สนับสนุนเขาเช่นเดิม ทำให้ความรุ่งโรจน์ที่เคยมีหายไปเขาไม่คิดเลยว่าสองพี่น้องจะรอดชีวิตไปจนถึงชายแดน เขาได้จัดเตรียมข่าวการถูกลอบสังหารของทั้งคู่เอาไว้เป็นอย่างดี แต่เมื่อได้รับจดหมายแจ้งการเดินทางถึงที่หมายของทั้งคู่ วันนั้นเสมือนทั้งร่างของเขาถูกตอกตรึงให้อยู่กับที่นานนับปี ‘ข้าไม่อาจชดเชยสิ่งใดให้เจ้าได้เซียนเอ๋อร์ ข้าหวังว่าเจ้าจะยินยอมให้ลูกของเรา เลือกข้าผู้เป็นพ่อด้วยเถอะ’ ถงหยางพร่ำขอกับภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจเท่าใดนัก ว่าบุตรสาวจะเลือกยืนฝั่งเข
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่117 มิใช่ครั้งนี้
“ทรงทอดทิ้งหม่อมฉัน” ถงลู่ลู่ จำต้องโกหกออกไป เพื่อเป็นการปิดคำถามและความสงสัย ของคนที่กำลังโอบรัดนางเอาไว้ ด้วยความอบอุ่น แม้ว่าจะเป็นคำตอบที่ดูมิสมเหตุสมผลเท่าใดนักก็ตาม แต่คงจะดีกว่าบอกถึงความจริงที่มิอาจเป็นไปได้ ในความคิดของผู้คนยุคนี้ “ชายาที่รัก นอกจากสิ้นลมหายใจเท่านั้น ที่จะพรากพี่ไปจากเจ้าได้ จงอย่าได้กังวลเรื่องนี้ไปเลย” จ้าวเทียนหลง ตอบคำของภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าแฝงไปด้วยความหนักแน่น ซึ่งทุกถ้อยคำนั้น ถ่ายทอดออกมาจากหัวใจของเขาทั้งสิ้น “ขอบพระทัยเพคะ...หม่อมฉันอยากอยู่เช่นนี้ต่ออีกสักพัก” ถงลู่ลู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แม้นี่จะเป็นเพียงความฝัน นางเพียงแค่อยากจะรักษามันเอาไว้อีกสักหน่อยก็ยังดี “หากเจ้าพึงใจพี่ก็ยินดี” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูภรรยาเบา ๆ ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะหลับลงอีกครั้ง พร้อมความอบอุ่นที่โอบรัดรอบกาย อย่างน้อยภาพในอีกชีวิตของนาง ก็ไม่อาจที่จะแทรกเข้ามาทำลายความสุขล้นนี้ได้ แม้จะเป็นช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นก็ตามที หากว่าการลืมตาตื่นอีกครั้งของนาง อาจจะไม่มีเขาอยู
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่116 ลมหายใจอันแผ่วเบา
“ถ้าเจ้ามิทำให้ข้าต้องถูกเจ้าสาวทิ้งในคืนเข้าหอ คงไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ข้าสอดมือ นี่ยังคิดจะเอาศีรษะของภรรยาข้าไปต่อหน้า เช่นนี้แล้วข้าควรอภัยให้แก่คนอย่างเจ้านั้นรึ” องค์ชายเจิ้นเสียน มองเลยไปยังร่างในชุดเกราะ ซึ่งในตอนนี้ดวงตาสองข้างได้ปิดลงแล้ว ชายหนุ่มถึงกับยิ้มหยันให้กับตนเอง ถงลู่ลู่คือสตรีที่เขาหมายปอง แต่นางหาได้ตอบรับไมตรีจากเขา ทั้งยังมารู้ความจริงในภายหลัง ว่าหญิงสาวที่เขาเฝ้าแอบรักปักใจ คือหนึ่งในแม่ทัพปีศาจแห่งชีหนาน เมื่อข่าวการแต่งงานของนางมาถึงเขา แผนการมากมายก็บังเกิดขึ้น ด้วยความคลั่งแค้นกับรักที่ถูกหมางเมิน เขาจึงทูลขอพระบิดานำทัพโจมตีชายแดนชีหนาน ในยามที่แม่ทัพผู้เกรียงไกรอยู่ยังเมืองหลวง แต่เขาไม่คิดว่าหญิงสาวผู้นี้ กะหาญกล้าก้าวออกจากห้องหอ เพื่อกลับมารับมือกับเขายังชายแดน การต่อสู้ที่เขาพยายามจะยืดมันให้นานที่สุด เพื่อเหตุผลบางอย่างกลับต้องยุติลง เมื่อคนตรงหน้าได้ปรากฏตัวขึ้น “ท่านเองก็หน้าทนมิน้อย สตรีทอดทิ้งยังจะมีหน้าติดตามนางมาถึงที่นี่” เจิ้นเสียนเริ่มการถ่วงเวลา เพื่อหาหนทางออกจากจุดนี้ให้ได้เสียก
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่115 ห่วงใย
“ไม่! ท่านพี่”ถงเจี้ยนหลางตะโกนก้อง เมื่อภาพตรงหน้าเขา ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้นเลยก็ว่าได้ เพียงแต่เขาพ้นกองทัพของพี่สาวมายังด้านหลังได้เท่านั้น สายตาก็ปะทะเข้ากับภาพของพี่สาวต้องศรของศัตรู ฉึก! อึก! ตุบ! ถงลู่ลู่พลัดตกจากหลังม้า พร้อมมีลูกธนูปักอยู่บนไหล่ ความแรงและเร็วของลูกธนูนั้น ดูได้จากตอนนี้ หัวลูกศรโผล่ออกมาให้เห็น หญิงสาวขบกรามแน่น ก่อนจะลงมือหักหัวลูกศรออก แม้ว่าจะเจ็บเจียนตาย นางก็จะไม่ยินยอมให้ความรู้สึกเหล่านั้น มาอยู่เหนือหน้าที่ ถงลู่ลู่กระชับทวนในมือแน่น โดยไม่ได้สนใจกับเลือดสีแดงฉาน ที่กำลังไหลออกจากบาดแผล เวลาของนางมีไม่มากแล้ว อย่างไรก็ต้องเร่งจบศึกนี้ หากศีรษะแม่ทัพเช่นนางอยู่ในมือของศัตรู นั่นคือการประกาศถึงความพ่ายแพ้ของผู้คนทั้งแคว้น ต่อให้ต้องตายนางก็จะไม่มีวันมอบศีรษะนี้ให้แก่ผู้ใด ถงลู่ลู่มองไปยังศัตรูที่กำลังตรงใกล้เข้ามา โดยไม่ได้หันไปมองด้านหลังซึ่งเป็นทหารของนาง สิ่งที่หญิงสาวกระทำในตอนนี้คือสัญญาณห้ามหยุดทัพ แม้นางรู้ดีว่าเวลานี้ ทหารหลายคนของนางกำลังฝ่าฝืนคำสั่ง โดยการกลับมายืนข้างกายนาง “พวกเจ้ารู้โทษของการ
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่114 แม่ทัพถง
“ท่านรู้แก่ใจดี ไยต้องให้ข้าสาธยายมันออกมาให้มากความด้วยเล่า เอาเป็นว่าน้ำชาบ่ายนี้ เชิญทุกคนตามสบาย ข้ากับเจี้ยนหลางขอตัว” ถงลู่ลู่จงใจปิดการสนทนา นางไม่ยินดีจะเสียเวลากับคนสกุลถง จึงได้ตัดบทเสียดื้อ ๆ “กำแหง!” ถงหยางตะคอกบุตรสาวคนโตเสียงลั่น เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า สิ่งที่ผ่านมาในอดีต จะทำให้บุตรสาวกลายเป็นอีกคนไปได้ ยิ่งกับถงเจี้ยนหลางแล้วด้วย เขาไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับบุตรชายเลย “จะอย่างไร พี่สาวข้าก็เมตตาต่อบุตรสาวท่านมากนะ ที่ยินยอมแต่งเข้าจวนอ๋องอัปลักษณ์ผู้นั้น หรือท่านเสนาบดีอยากให้คุณหนูถงอี้หลิง แต่งแทนท่านพี่ของข้า หากต้องการเช่นนั้นก็ย่อมได้นะขอรับ ข้าล่ะเฝ้ารอคำนี้จากปากท่านเสนาบดียิ่งนัก” ถงเจี้ยนหลาง พูดขึ้นก่อนจะมองไปยังถงอี้หลิง พร้อมรอยยิ้มกว้างที่ดูเป็นธรรมดา ทว่ากลับแฝงไปด้วยอันตราย ใบหน้างามของถงอี้หลิงถึงกลับซีดเผือด นางมิคุ้นเคยกับน้องชายต่างมารดา จึงไม่อาจที่จะคาดเดาคำพูดของเขาได้เลย “จะ...เจ้า” ถงหยาง ทำได้เพียงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดขัด ทว่ามิกล้าที่จะต่อว่าบุตรชายนอกสายต
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่113 ข้อผิดพลาดของนาง
“เพราะนางคือแม่ทัพ ทุกอย่างย่อมต้องมีเบื้องหลัง ลู่ลู่เป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม แต่นางยังคงมีข้อผิดพลาดอยู่ นั้นคือความเชื่อมั่นในตนเองจนเกินไป นี่คือจุดที่นางจะพลาดให้กับเหล่าจิ้งจอกเฒ่า ใช้เป็นเครื่องมือ ส่วนอีกหนึ่งเหตุผล ที่ท่านพูดมาก็คิดได้ในอีกแง่มุมเช่นกัน นั่นคือนางกับบิดา อาจกำลังร่วมมือกันล่วงตาพวกเราก็เป็นได้ ทุกอย่างในโลกเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาเสมอ” ชายหนุ่มเองก็ยังคงหาข้อโต้แย้ง เพื่อมิให้ความเชื่อมั่นในใจ เป็นสิ่งชี้นำจนมากเกินไป เพราะหากมันไม่เป็นเช่นที่คิดเอาไว้ คนที่เจ็บปวดที่สุด คงนี้ไม่พ้นตัวเขานั่นเอง “กระหม่อมไม่เถียงในข้อนี้ บางทีลูกแกะน้อยในสายตาผู้อื่น อาจเป็นพยัคฆ์ตัวเมีย ที่รอเวลาตะครุบเหยื่อก็เป็นได้นะพ่ะย่ะค่ะ” ชายชราพูดกลั้วหัวเราะ เมื่อผู้เป็นนายพยายามที่จะปกปิดความรู้สึกอันแท้จริง เขาเลี้ยงท่านอ๋องมากับมือ ย่อมรู้ดีว่าชายหนุ่มตรงหน้า รู้สึกเช่นไรในตอนนี้ “หึ ๆ ความชราของท่าน ทำให้ดวงตาฝาฟางแล้วก็เป็นได้” กล่าวจบร่างสูงได้เดินตรงไปยังหน้าประตู เพื่อไปยังจุดหมายซึ่งก็คือหน้าจวน วันนี้เขาคงต้องไปพบนางสัก
