ตอนที่หก ผู้ชนะการประมูล
นางเป็นเพียงหญิงคณิกาจะให้มีสมองมาคิดคำถามยากปานใดเชียว คงเพียงแค่อยากเรียกค่าตัวให้สูงขึ้นเท่านั้น
เขาคิดอย่างดูหมิ่นดูแคลน
ชายหนุ่มทั้งหลายหันมามองหน้าไป่เหลียนฮวาอย่างจดจ่อ บางคนพอจะเดาคำตอบได้ก็รอหัวเราะเยาะชายหนุ่มผู้ชนะการประมูลคนแรกอย่างสะใจ
“ไม่ถูกต้องเจ้าค่ะ” เสียงอันไพเราะของไป่เหลียนฮวาดังออกมาก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะและเสียงเซ็งแซ่ของบรรดาชายหนุ่มดังขึ้นอย่างวุ่นวาย
“จะไม่ถูกต้องได้อย่างไร แม่นางดอกบัวขาว เจ้าอย่าได้โยกโย้ สองผู้เฒ่ามีบุตรชาย5 แต่ละคนมีหลาน8 ก็เท่ากับ40 รวมพวกเขาอีก2คน ย่อมรวมได้ว่าพวกเขาไปเที่ยวกัน42คน” ชายหนุ่มผู้ชนะการประมูลคนแรกยังคงมั่นใจในคำตอบของตนเอง
“ข้าเอ่ยตั้งแต่ต้นว่ามีคู่รักวัยชราไปเที่ยวกันสองคน ส่วนที่พูดภายหลังเป็นเพียงการบอกกล่าวว่าพวกเขามีบุตรชาย5คน บุตรแต่ละคนมีหลานให้พวกเขาอีกคนละ8คน แต่ไม่ได้บอกว่าบุตรชายและหลานของพวกเขาไปเที่ยวด้วยกันสักหน่อย ความจริงข้าบอกท่านแต่แรกแล้วว่าพวกเขาสองผู้เฒ่าไปเที่ยวกันสองคน ดังนั้นคำตอบจึงเป็นสองคนเจ้าค่ะ”
ไป่เหลียนฮวาเฉลยคำตอบช้าๆก่อนจะหันไปยิ้มแย้มให้ชายหนุ่มผู้ชนะการประมูลคนแรกเป็นเชิงว่านางบอกคำตอบเขาแต่แรกแล้ว
ชายหนุ่มผู้ชนะการประมูลคนแรกทรุดลงคิดตามก่อนจะมีสีหน้าแดงสลับเขียวอย่างอับอายเมื่อคิดได้ว่าสิ่งที่ไป่เหลียนฮวาพูดเป็นเรื่องจริง เขามัวแต่คิดคำนวณโดยไม่ได้ใส่ใจคำพูดของนางอย่างถ่องแท้ เป็นเขาที่พลาดเอง
“ข้าแพ้แล้ว พวกท่านประมูลต่อเถอะ” เขายอมแพ้แต่โดยดี ขณะเตรียมตัวประมูลรอบต่อไปเพื่อให้ได้ตัวนางซึ่งเขาดูหมิ่นว่าไร้สมอง แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่
การประมูลดำเนินต่อไปอย่างเร่งเร้า ระหว่างรอบ ไป่เหลียนฮวาร่ายรำยั่วเย้าหนักขึ้นเพื่อกระตุ้นให้พวกเขาใส่ราคาให้มากขึ้น จนรอบที่สี่ราคาประมูลขึ้นมาถึง50เหรียญทองแล้ว แต่ยังไม่มีผู้ใดสามารถตอบคำถามของนางได้
ป้าผู้ดูแลหอเริงรมย์ยืนยิ้มอย่างเริงร่า ในขณะที่ผู้ดูแลชายพยายามพูดเร่งเร้าให้ชายหนุ่มทั้งหลายต่อสู้กันอย่างดุเดือด
ไป่เหลียนฮวาร่ายรำจนเหนื่อยอ่อนด้วยพยายามใส่พลังแห่งการเย้ายวนเข้าไปอย่างเต็มที่ ถึงตอนนี้นางลอบมองหน้าผู้ชนะการประมูลในแต่ละรอบ
ชายหนุ่มคนแรกอายุราว30 หน้าตาท่าทางคล้ายบัณฑิต แม้เขาจะพยายามประมูลเพิ่มในรอบต่อไปแต่ก็ไม่สามารถสู้ชายสูงวัยคนที่สองซึ่งอายุราว50ได้ ชายคนที่สองนี้มีท่าทางคล้ายขุนนางซึ่งนางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดังนั้นจึงตัดออกไปจากตัวเลือกได้เลย
ชายคนที่สามมีอายุราวใกล้40 เขามีลักษณะคล้ายพ่อค้าด้วยรูปร่างกลมใหญ่ น่าจะเจริญอาหารอย่างมาก
ชายคนที่สี่ซึ่งเพิ่งชนะการประมูลถึง50เหรียญทองแต่ไม่สามารถตอบคำถามของนางจึงได้แต่นั่งลงอย่างโมโหโทโส เขามีอายุราว20กว่าเท่านั้น หน้าตาสะอาดสะอ้านท่าทางคล้ายคุณชายตระกูลใหญ่ผู้เอาแต่ใจ
อาหนิงเดินมากระซิบยามที่นางนั่งพักอยู่ด้านหลังฉากผ้าบางในช่วงระหว่างรอบ
“คุณชายเฉา อดีตคู่หมั้นของคุณหนูยืนอยู่ทางด้านหลังเจ้าค่ะ” ไป่เหลียนฮวาไม่รู้ว่าคนใดคือคุณชายเฉาจึงได้แต่ไม่พยายามเหลือบแลไปทางด้านนั้น
จนถึงรอบที่ห้าซึ่งเป็นรอบสุดท้าย ไป่เหลียนฮวาร่ายรำอย่างสุดฝีมือ โดยใช้ลีลายั่วยวนที่สุดเท่าที่คิดได้ออกมา นางยกขาขึ้นสูงก่อนจะวนขาไปรอบๆคล้ายท่าบัลเลต์ มือบางลูบไล้จากขาผ่านสะโพกมาหยุดตรงร่องกลางสะโพกจนได้ยินเสียงซี๊ดซ๊าดดังออกมาจากเหล่าผู้ชม
หญิงสาวก้มลงจนทรวงอกล้นแทบทะลักออกมาก่อนจะค่อยๆเงยขึ้นเพื่อสบตายั่วยวน แล้วจบด้วยการแตะมือไปบนส่วนกลางอันบอบบางของร่างกายอย่างแผ่วเบา
โอ๊ย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยต้องทำอะไรขนาดนี้เลย ทำถึงขนาดนี้แล้ว ประมูลให้สูงสุดๆเลยนะเจ้าคะ
ตอนที่สามสิบหกปลุกเร้าอารมณ์การเสแสร้งกลั่นแกล้งกันยังคงดำเนินต่อไป สองหนุ่มสาวเกร็งร่างสุขสมไปในเวลาไม่นาน“เจ้ายังคงตอดรัดรุนแรงนะเหลียนฮวา” ชายหนุ่มชื่นชมก่อนจะจับร่างบางพลิกคว่ำแล้วส่งมังกรมุดถ้ำไปอีกคราโดยไม่หยุดพัก“โอว...คุณชายจ้าว ให้ข้าได้พักหายใจสักหน่อยเถิด อา...” ไป่เหลียนฮวาร้องครางไปเอ่ยร้องขอไปด้วยความเสียวซ่านเขายังคงเร่าร้อนเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนเช่นกัน ไม่ว่าเมื่อใดชายหนุ่มก็ยังส่งพลังให้นางได้ขึ้นสวรรค์สุขสมไปอย่างเต็มที่ จนนางหายใจไม่เคยทัน“เจ้าเป็นคนปลุกมันขึ้นมา เจ้าจะร้องไปไย” ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นไม่ได้หยุด ด้วยหญิงสาวเองก็เด้งสะโพกสอดรับอย่างเป็นจังหวะจนเขาเสียวซ่านไม่อาจอดกลั้นไหวน้ำรักขุ่นขาวหลั่งเข้าไปในร่องน้ำงามอย่างคุ้นเคยก่อนที่ชายหนุ่มจะจับร่างบางโอบอุ้มเดินเข้าไปยังห้องบรรทม“ท่านจะไม่พักบ้างหรือเจ้าคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงหอบ“ไม่ คืนนี้ข้าจะใส่เด็กน้อยเข้าไปในครรภ์เจ้าอีกคนให้ได้ ดังนั้นเจ้าคงต้องรับศึกหนักหน่อย” ฮ่องเต้หนุ่มจับกุ้ยเฟยคนงาม นอนหงายลงบน
ตอนที่สามสิบห้านางยังคงยั่วยวนสนมไป่กุ้ยเฟยจัดเตรียมขนมของว่างเลิศรสแปลกใหม่เพื่อรอต้อนรับฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนทุกวี่วัน นางยังพยายามจดจำสิ่งต่างๆในร่างของบัวสโรชินีเพื่อนำมาปรับใช้ในร่างของไป่เหลียนฮวาให้เหมาะสม แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีจนนางเริ่มจดจำความเป็นสโรชินีไม่ได้แล้วแต่นางก็ยังคงดึงสิ่งอันมีประโยชน์ออกมาเพื่อใช้ชีวิตได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการสรรหาของว่างหรือขนมแปลกใหม่ให้ครัวหลวงได้ทดลองทำออกมาเพื่อให้ฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนและโอรสธิดาของนางได้ลองลิ้มชิมรส หรือการละเล่นแปลกใหม่เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับเด็กน้อยทั้งหลาย หรือการแต่งกายอันล้ำยุคล้ำสมัยซึ่งนางร่างแบบและสั่งการให้ฝ่ายภูษาตัดเย็บออกมาได้ดั่งใจรวมทั้งการอบรมสั่งสอนโอรสธิดาอย่างสมัยใหม่ อันได้แก่การให้ความสำคัญแก่หญิงสาว การคิดคำนวณตัวเลขอย่างรวดเร็ว การสร้างแรงจูงใจในการเจรจา หรือแม้กระทั่งกลยุทธ์การจัดการผู้คนอันวุ่นวาย สิ่งเหล่านี้ฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนยังชอบเข้ามาฟังนางสั่งสอน นางมีความคิดที่ไม่เหมือนผู้ใด สิ่งที่นางสอนสั่งแม้จะแหวกแนวความคิดของผู้คนแต
ตอนที่สามสิบสี่เข้าวังหลวงคราแรกไป่กุ้ยเฟยขอเลี้ยงดูโอรสด้วยตนเอง แต่ด้วยกฎเกณฑ์อันมากมายนางจึงทำได้เพียงเลี้ยงดูให้มากที่สุด นางยังหาเวลาไปเข้าเฝ้าไทเฮาโดยพาโอรสไปด้วย ใช้เวลาเพียงไม่นาน ด้วยความอ่อนน้อม เอาอกเอาใจ และความน่ารักของนางก็ทำให้ไทเฮาลดทิฐิ ชื่นชอบและเอ็นดูนางและหลานชาย ยามนี้ในวังหลังนางจึงเกรงเพียงฮองเฮา และสนมนางอื่นเท่านั้น ฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนรับสนมนางในเข้ามาอีกเกือบสิบนาง ล้วนเป็นสตรีชั้นสูงอยู่ในวัยสวยสดงดงามทั้งสิ้น แต่เขากลับแวะเวียนไปกินอาหาร พูดคุยตามตำหนักต่างๆตามหน้าที่ สุดท้ายเขาจะพำนักค้างคืนอยู่ที่ตำหนักของไป่กุ้ยเฟยเพียงผู้เดียวเท่านั้น สนมไป่กุ้ยเฟยจึงเป็นเพียงสตรีนางเดียวที่ตั้งครรภ์มังกรอย่างต่อเนื่อง ถึงยามนี้นา
ไป่เหลียนฮวาโดนมารดาและฮูหยินใหญ่ประคองแขนคนละข้างเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว “อาหนิงเจ้าไปหยิบของส่วนตัวของฮวาเอ๋อร์จัดส่งให้อาเฉียน” ฮูหยินใหญ่สั่งการก่อนจะหันมาพูดกับบุตรสาวคนที่สามของสามี “เจ้ารู้มาก่อนหรือไม่ว่าเขาคือผู้ใด” “ข้ารู้เพียงว่าเขาคือองค์ชายรัชทายาท แต่ไม่คิดว่าเขาจะมารับข้าจริงๆ” “ฮวาเอ๋อร์ เจ้ามีบุญถึงเพียงนี้ เหตุใดไม่บอกแม่บ้าง หากครรภ์ของเจ้าเป็นอันใดไป พวกเราคงต้องหัวขาดทั้งตระกูลแน่นอน” “องค์ชายรัชทายาทก็คือฮ่องเต้องค์ต่อไป ไม่นา
ตอนที่สามสิบสามข้ามารับแล้วยามนี้นางตั้งครรภ์บุตรของเขาแล้ว แม้ว่านางจะตัดสินใจที่จะไปอยู่กับเขา แต่เมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นโดยไม่คาดฝัน จะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่ นางไม่มั่นใจเลย อาเฉียนนำของบำรุงมากมายเข้ามาให้มารดาของไป่เหลียนฮวาจัดการเพื่อเป็นการดูแลบุตรสาว พร้อมทั้งกำชับให้ดูแลนางให้ดี มารดาของนางกลับไม่สามารถทำใจที่บุตรสาวตั้งครรภ์โดยไม่ได้แต่งงาน อีกทั้งชายที่เป็นพ่อของเด็กก็ยังไม่เคยมาให้เห็นหน้า ผู้ที่ก้าวเข้ามาช่วยดูแลหญิงสาวจึงกลายเป็นฮูหยินใหญ่ซึ่งเอ็นดูบุตรสาวของสามีทุกคนอย่างยุติธรรม ไป่เหม่ยฮวา พี่สาวคนรองของนางเข้ามาเยี่ยมเยียนน้องส
ตอนที่สามสิบสองว่าไงนะหลังจากนั้นไป่เหลียนฮวาก็ใช้ชีวิตคล้ายเดิมเช่นทุกวันที่ผ่านมา เพียงแต่นางมีแววตาเศร้าหมองด้วยความคิดถึงชายหนุ่มแซ่จ้าวอย่างเห็นได้ชัด สาวใช้อาหนิงมาเล่าว่าสกุลเฉาได้รับการร้องเรียนเรื่องการค้าขายสิ่งของต้องห้ามและลอบติดต่อให้ความช่วยเหลือแก่อ๋องฉี จึงโดนจับกุมทั้งตระกูล ฝ่ายชายโดนจับกุมไปรับโทษที่เมืองหลวงทั้งหมดซึ่งคาดว่าอาจจะโดนโทษประหารหรืออย่างน้อยก็เนรเทศไปใช้แรงงานหนัก ส่วนฝ่ายหญิงถูกจับไปอยู่ที่หอเริงรมย์เช่นโทษทัณฑ์ที่สกุลไป่เคยได้รับ โชคดีที่ภรรยาของชายแซ่เฉาได้ส่งหนังสือหย่าไปแล้ว นางจึงรอดพ้นไปได้อย่างฉิวเฉียด ไป่เหลียนฮวาไปยังร้านขายขนมเพียงบางวันด้วยยามนี้กิจการคงที่แล้ว นางจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านตำราเพื่อเพิ่มพูนความรู้&