บทที่ 21 เรื่องงามหน้าขององค์ชายผู้สูงศักดิ์ (2/2)

ทั้งสองออกมาจากด้านในแล้ว ดวงตาคมกริบภายใต้หน้ากากหนาชำเลืองมองฝ่ามือที่โอบประคองไหล่บอบบางก็ยิ่งหัวเสีย เขาลอบค่อนขอดในใจ

พี่ชายจริงหรือ แนบชิดดุจนางเดินเองไม่ได้ ไยไม่อุ้มเสียเลยเล่า หึ…

ตู้เหยียนเฟิง "ปิงเอ๋อร์ คืนนี้ข้ามีเรื่องต้องไปสะสาง ไว้เรียบร้อยแล้วข้าจะรีบกลับ เจ้าอยู่กับเซวียนหลิ่วไปพลาง ๆ ก่อนแล้วกัน"

ฉงเสว่ปิงพยักหน้าหงึกหงัก "เพคะ"

ไต้ฮ่าวเฉินแค่นยิ้ม

เรื่องที่ต้องสะสางของเจ้า คงไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดกระมัง

ตู้เหยียนเฟิงเหลียวมองบุรุษร่างสูงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ดูแลปิงเอ๋อร์ให้ดี ดึกดื่นอย่าได้ให้นางออกมาตากน้ำค้างเล่า"

ไต้ฮ่าวเฉินจึงปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ จากนั้นค้อมศีรษะลงเล็กน้อย

.

.

ราตรีกาลนี้ช่างให้ความรู้สึกหมองมัวเฉกเช่นสีของผืนนภา แม้นมีดวงดาวโอบล้อมเคียงจันทร์เป็นทิวทัศน์แสนงดงาม กระนั้นกลับมิอาจช่วยคลายความร้อนใจได้สักกระผีกริ้น ฉงเสว่ปิงทอดสายตามองออกไปนอกบานหน้าต่างอย่างเหม่อลอย จิตใจของนางห่อเหี่ยวไร้ทิศทาง ทว่าท่ามกลางความอนธการเบื้องหน้านี้ยังมีสายตาของใครบางคนเฝ้ามองน