บทที่6 6ขวบแล้วจ้า

บ้านป้าทิพย์ยังทำตัวปกติไม่มีโอ้อวดเรื่องที่บ้านโชคดีถูกหวยใต้ดิน3ตัวตรงแถมมารู้อีกว่าลุงชลอได้ซื่อแบบรัฐบาลด้วยเลยถูกไปอีก5ใบผู้เป็นลุงถึงกับซื่อตุ๊กตาบาบี้ให้หลานสาวด้วยความใจป๋า(⌒0⌒)／~~

ปัญหาเรื่องการเงินถือว่าได้รับการแก้ไขแต่ที่บ้านก็ยังใช้ชีวิตปกติไม่มีทำตัวอวดรวยไดๆ

ส่วนคนที่ประสบปัญหาใหญ่คงเป็นมาตา น้ำพุมีความพิเศษช่วยทำให้มาตาฉลาดขึ้นแต่ไม่ช่วยเรื่องลายมือเลย ในชาติที่แล้วด้วยหญิงสาวไม่ได้ตั้งใจเรียนทำให้มีผลกับลายมือไปด้วยชาตินี้ด้วยเด็กเล็กส่วนใหญ่ไม่มีการหัดอ่านเขียนก่อนเข้าเรียน รดาอยากให้น้องสาวฝึกอ่านเขียนเลยสอนให้หัดเขียน กอ ไก่ ตอนแรกมาตาไม่ได้คิดอะไรทำตัวเหมือนเด็กเพิ่งหัดอ่านเขียนปกติแต่มันไม่ปกติตรงลายมือเพราะแต่เดิมมาตาก็ลายมือไม่สวยเธอจึงพยามไม่เขียนหนังสือให้ใครเห็นแถมโชคดีชาติที่แล้วส่วนใหญ่่จะสื่อสารด้วยการพิมพ์ตัวหนังสือมากกว่าการเขียนเธอถึงไม่เคยสนใจแถมคิดว่าน้ำพุคงสวยเรื่องนี้ด้วยแต่ป่าวเลยมาตาอยากจะร้องไห้เมื่อเห็นลายมือตัวเองมันยิ่งกว่าไก่เขี่ย รดาคิดว่าน้องคงเสียใจที่น้องมานั้งอ่านเขียนเลยไม่บังคับน้อง มาตาถึงใช้เวลาช่วงสายๆก่อนนอนกลางวันหัดคัดลายมือทุกวันพอได้เวลานอนกลางวันมาตาก็จะเข้าไปในมิติเพื่อพูดคุยกับอคิน ตอนแรกเด็กน้อยตกใจมาเพราะจากชายหนุ่มรูปงามในตอนเจอกันกลับกลายเป็นเด็กชายอายุ10ขวบพอถามเขากลับตอบหน้าตาว่า

"ทีเจ้ายังกลับเป็นเด็กแล้วเราจะไม่เป็นเด็กเป็นเพื่อนเจ้าได้ไง"

(・・;)

มีแบบนี้ด้วย แต่ก็นะมันคงไม่มีอะไรแปลกไปกว่าตอนที่รู้ว่าชายรูปงามไม่ใช้คนยุคนี้แต่เขาเป็นพวกฝึกยุทธมีพลังปราณ ไอ้ของพวกนี้มันมีแต่ในนิยายกำลังภายในไม่ใช้เหรอจะมีอยู่จริงได้ไงกัน( ￣ー￣)ﾉ

คิดมากปวดหัวอะไรจะเกิดปล่อยไปก่อนตอนนี้ปัญหาใหญ่ในชีวิตมาตาคือการคัดลายมือ ต้องไม่ลืมว่าจิตวิญญาณของมาตาคือหญิงวัยกลางคนอายุ50แต่กลับมาปัญหาเรื่องลายมือไม่สวยเนี้ยนะ

แต่กลับมีสิ่งชดเชยกลับมาคือเธอสามารสทำแบบฝึกหัดม.ปลายได้ ร้านหนังสือในมิติมีหนังสือเรียนตั้งแต่อนุบาลไปจนถึงระดับปริญญา แรกๆเธอแค่เอามาอ่านเล่นๆตอนหาสมุดคัดลายมือเด็ก โอเคเธอไม่สมองช้าแบบชาติที่แล้วสบายใจได้แล้วก็ได้รู้ว่าตัวเองชอบการตัดเย็บเสื้อผ้ามาก แต่อย่าหวังให้นางเป็นช่างตัดผ้าชาตินี้เธอจะตั้งใจเรียนและเรียนให้สูงๆไม่ขี้เกลียดเรียนแบบเดิมแต่ก็เย็บงานฝีมือต่างๆอาทิเช่นกระเป๋าใส่สตางค์ให้พี่ๆไว้ใส่เงินค่าขนมไปโรงเรียนพอโดนถามก็ตอบว่าเย็บมือเพราะจะบอกเย็บด้วยจักรยายไม่ได้เพราะเด็กน้อยถีบจักรไม่ถึง

"มาตาเก่งจังสงสัยได้เลือดยายมาเยอะถึงงานเย็บเก่งแบบยาย"ชลิตเอยชมน้องสาวเมื่อน้องสาวเอาถุงใส่ปินโตมาให้ตัวเอง

เช้าวันหนึ่งยายเดินเข้ามาปลุกมาตาที่นอนด้วยกันทุกคืน

"มาตาตื่นมาใส่บาตรลูก วันนี้วันเกิดหนูนะตื่นมารับพรจากพระได้เป็นศิริมงคล"

เด็กน้อยจึงรีบตื่น เช้านี้ป้าทิพย์ทำปลานึ่งซีอี๊วใส่บาตรเพราะได้ปลาสดๆมาจากตลาดแถมเป็นเมนูที่หลานสาวชอบเพราะจะเตรียมสังฆทานไว้ให้ใสบาตรด้วย

มาตานั้งรอพระบิณฑบาตอยู่หน้าบ้านกับยายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเธอกลับมาได้หลายเดือนแล้วจากตอนแรกที่ทำตัวไม่ถูกเพราะจากหญิงวัยกลางคนต้องกลับมาทำตัวเป็นเด็กวัยอุนบาลมันขัดเขินอยู่ไม่ใช้น้อยแต่ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้มันก็สนุกเหมือนกันนะเธอเริ่มไม่มีความเขินอายเวลาที่อ้อนผู้เป็นยายหรือป้าทิพย์

หลวงลุงเต่าเดินมากับเณรและเด็กวัดพอท่านเห็นเด็กน้อยก็ทักด้วยความเอ็นดู

"วันนี้ตื่นแต่เช้านะเจ้ามาตา"

"วันนี้วันเกิดเจ้าตัวนะจ้ะเลยให้มาใส่บาตรรับศิลรับพร"ยายดอกไม้ตอบหลวงลุงด้วยใบหน้ายิ้มแล้วก็จับมือหลานสาวมาใส่บาตรพร้อมถวายสังฆทานเด็กน้อยก็ทำตามยายอย่างว่างาย หลาวลุงเต่าให้ศิลพรจบก็ปิดท้าย

"อยู่เย็นเป็นสุขนะเจ้าตัวน้อย"

มาตายกมือรับพรที่หลวงลุงให้เธอหวังว่าชาตินี้เธอจะไม่เดินทางผิดแบบในอดีต

"ขวบ6แล้วนะหลานยายอยากได้อะไรมั้ย"ยายดอกไม้พูดกับหลานสาวตอนนี้นางมีเงินจากการถูกหวยใต้ดินจึงพอมีเงินบ้าง

"ไม่จ้ะยาย"เด็กน้อยตอบผู้เป็นยายพร้อมยิ้มโชว์ฟันซีกน้อยๆ

เช้านี้ป้าทิพย์ได้ทำเมนูปลาทอดเพิ่มอีกเมนูเพื่อทำใส่ปินโตให้รดา ชลิตกับชีวินเพราะถ้าเอาปลานึ่งไปอาจบูดก่อนเที่ยงด้วยปินโตสมัยเก่าไม่มีการเก็บความร้อนรดากับชลิตไปเรียนม.ต้นในเมืองต้องปั่นจักรยานไปจอดที่ถนนใหญ่แล้วต่อรถเมย์อีกทอดหนึ่ง

ส่วนชีวินเรียนโรงเรียนวัดในหมู่บ้าน

วันเกิดชาวบ้านทั่วไปตื่นเช้ามาตักบาตรรับพรจากพระแล้วกินข้าวพร้อมหน้าแต่นี้ก็ถือว่ามีความสุขแล้วไม่มีการจัดเลี้ยงวันเกิดแบบคนในเมืองของขวัญวันเกิดก็ไม่มีอะไรมากอาจเพิ่มเงินค่าขนมให้ไปแต่มาตายััังไม่ไปโรงเรียนป้าจึงถามหลานสาวว่าอยากได้ของขวัญอะไรมั้ย ถ้าเป็นตอนที่ครอบครัวยังไม่ถูกหวยการเงินอาจไม่สบายแบบตอนนี้จะกินอะไรต้องประหยัดมาก ตอนนี้ถึงจะมีเงินเพิ่มขึ้นมาแต่ลูกยังต้องเรียนการใช้จ่ายก็ยังคงประหยัดแบบเดิมแต่ไม่ถึงกับอดแบบเก่าแต่เด็กสาวก็ตอบปัดผู้เป็นยาย