All Chapters of ย้อนเวลากลับมารักครอบครัว: Chapter 1 - Chapter 10

ปี2570ท่ามกลางผู้คนมากมาย ในห้องนอนเล็กๆที่มีแต่เตียงนอนขนาดเล็กมีร่างของหญิงสูงวัยนอนหายใจแผ่วเบาโดดเดี่ยว มาตานอนคิดถึงอดีต 50กว่าปีที่ตนเองใช้ชีวิตมามันเหมือนผิดพลาดตลอดตอนนางเกิดพ่อกับแม่ได้แยกทางกันแม่เลยส่งมาตามาอยู่กับยายยายเลี้ยงมาตาด้วยความรักมาตลอดมาตาเป็นเด็กน่ารักวานอนสอนง่ายจนมาตาอายุ7ขวบแม่ที่ไปทำงานในเมืองก็เกิดอยากกลับมารับมาตาไปอยู่ด้วย มาตาที่ขาดทั้งพ่อและแม่เมื่อมีโอกาสก็รีบตกลงไปอยู่กับแม่โดยไม่ฟังคำห้ามของยายและป้าที่ช่วยกันเลี้ยงมาตาเพราะกลัวไปอยู่แบบนั้นจะทำให้มาตาเสียคนเพราะด้วยรู้นิสัยแม่มาตาเป็นคนไม่สนใจใครที่มารับไปเพราะผู้ชายที่เลี้ยงดูอยู่บอกเอ็นดูเด็กแม่มาตาเลยรีบมารับมาตาเพราะอยากให้สามีใหม่ดีใจแต่การที่มาตาตัดสินใจไปอยู่กับแม่คือความคิดที่ผิดมหันต์พอได้ไปใช้ชีวิตกับแม่จริงๆกลับไม่เป็นอย่างที่มาตาคิดไว้เลยแม่ออกจากบ้านตลอดมาตาต้องอยู่คนเดียวในบ้านอยู่เสมอพอไปโรงเรียนก็เจอคนรังแกเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดเด็กน้อยนำเรื่องไปเล่าให้แม่ฟังแม่ก็บ่นกลับมาว่าเธอเรื่องมากไม่คิดปรับตัวแล้วก็ใช้ไม้เรียวตีจนร่างกายเด็กน้อยมีแต่รอยตีเต็มตัวยิ่งทำให้โดนล่อมากขึ้นไปอี

บ้านของป้าทิพย์เป็นบ้านสวนมะม่วงป้าทิพย์อายุ35แต่งงานกับลุงชลออายุ37มีลูกด้วยกัน3คนคนโตเป็นผู้หญิงชื่อรดาอายุ15คนรองเป็นผู้ชายชื่อชลิตอายุ13คนเล็กก็เป็นผู้ชายชื่อชีวินอายุ10ขวบ ลูกของป้าทิพย์เรียนเก่งทุกคนแถมขยันช่วยงานในสวน ส่วนยายดอกไม้อายุ55ยายของมาตามีลูกด้วยกัน2คนคือป้าทิพย์และแม่ของมาตาคือจิตดีอายุ30จริงๆแม่ชื่อจิตคำเดียวแต่พอแม่ไปอยู่เมืองหลวงคิดว่า'จิต'คำเดียวมันดูเฉยเลยเพิ่มคำว่า'ดี'เพื่อให้ดูสมัยใหม่ จิตดีเป็นคนสวยสมัยสาวๆมีหนุ่มๆมาติดพันหลายคน1ในนั้นคือพ่อของมาดีชื่ออำนวยอายุ42 นายอำนวยทำงานเป็นนายทารถเมย์อยู่ในเมืองหลวงจิตดีที่เป็นสาวบ้านนอกอยากไปเป็นสาวเมืองกรุ่งเลยเลือกที่จะแต่งงานกับนายอำนวยทั้งที่อายุห่างกัน20กว่าปีแถมนิสัยก็ไปกันคนละทางนายอำนวยมีนิสัยเจ้าระเบียบทุกอย่างต้องเป๊ะแถมเป็นคนช่างเลือกผู้หญิงคนไหนผ่านเข้ามาก็ตินั้นนี้จนเขาทนไม่ได้เลิกลากันไปจนมาเจอจิตดีด้วยความสวยและคุยเก่งของจิตดีทำให้ผู้ชายเลือกมากอย่างอำนวยตกหลุมรักเที่ยวตามจีบหญิงสาวจนได้แต่งงานกันแต่อยู่ด้วยกันมาหลายปีทั้งคู่ก็ไม่มีบุตรด้วยกันแรกๆน้ำต้มผักยังหวานอะไรก็ดูดีไปหมดครั้งพอนานวันเข้านิสัยที่แ

บ่ายวันหนึ่งในขนาดที่มาตานอนกลางวัน(จริงๆเธอเข้าไปอยู่ในมิติ)แต่หูกลับได้ยินเสียงป้ากับลุงปรึกษาปัญหาเรื่องการเงินด้วยปกติชาวบ้านทั้วไปพอลูกจบป.4หรือป.6ก็จะให้เลิกเรียนแล้วมาช่วยทำมาหากินเพราะการเรียนสมัยก่อนทุกอย่างต้องใช้เงินทั้งนั้นน้อยที่ชาวบ้านตาสีตาสาเต็มที่จะได้เรียนแค่คนเดียวหรืออาจไม่ได้เรียนเลยแต่บ้านชลอกับทิพย์ไม่คิดแบบนั้นลูกๆของพวกเขาเรียนเก่งทุกคนด้วยรู้ว่าพ่อแม่ลำบากจึงพยามไม่สร้างภาระเพิ่มแต่ครั้งนี้ด้วยลูกสาวต้องเข้าค่ายต้องมีค่าใช้จ่าย"เงินที่ลงทุนไปในสวนมะม่วงก็ยังไม่ได้เวลาเก็บขายแล้วจะหาเงินมาจากไหนละพอจะไปหยิบยืมใครได่บ้างมั้ยพี่"คนแอบฟังได้แต่นึกว่าจะช่วยอะไรครอบครัวได้บ้างกลับมาครั้งนี้เธอจะช่วยให้ป้ากับลุงมีชีวิตที่ดีขึ้นไม่ต้องลำบากอย่างชาติที่แล้วเดินนึกไปก็มองหาตัวช่วยไปด้วยจนเดินมาถึงโซนร้านอิเล็กทรอนิกส์เลยลองเดินเข้าไปดูว่ามีอะไรน่าสนใจมั้ยสายตาก็เหลือบไปเห็นร้ายมือถือเลยแวะดูเสียหน่อยดีจริงถ้าเป็นแบบปกติพอเดินเข้าร้านจะต้องมีพนักงานมาค่อยยืนเชียร์ขายอยู่ไกล้ๆทำให้รู้สึกเกรงใจดูููอะไรไม่สะดวกมาตอนนี้เดินดูซอยไหนมุมไหนก็ไม่มีใครมาวุ่นวายใกล้ๆเด็กน้อยสะด

ช่วงนี้พี่ๆของมาตาปิดเทอมแต่เด็กๆก็ไม่ได้อยู่ว่างยังคงออกไปช่วยงานสวนในไร่ รดาก็หัดตัดเย็บเสื้อผ้ากับยายเพื่อตัดเสื้อผ้าง่ายๆไว้ใส่ได้ไม่ต้องเสียเงินให้สิ้นเปลืองเงินทอง มาตาก็ทำทีเป็นวาดแบบชุดตัดไม่ยากให้รดาเห็นพอเด็กสาวเห็นก็ชอบเลยรองตัดตามแบบที่น้องสาววาดเพราะแบบที่วาดไม่ต้องวัดขนาดตัวแบบจริงจังแค่พอวัดตัวคร่าวๆก็สามารสตัดเย็บได้พอคนโตเห็นชมว่าแบบน่ารักแถมตัดเย็บง่ายยิ่งรู้ว่าหลานสาวเป็นคนวาดแบบออกมาก็ยิ่งตกใจแต่พอถามเด็กน้อยแกล้งตอบไปว่า"ก็ปกติหนูตัดชุดให้ตุ๊กตาใส่บ่อยๆเลยพอกะได้นะจ้ะ"แถมทำหน้าตาใสซื่อไปอีก1กรุบผู้ใหญ่เลยหมดคำถามเพราะคิดว่าเป็นแบบที่หลานสาวบอกตอนกลางคืนที่คนส่วนใหญ่หลับกันแต่มาตากลับเข้าไปในมิติและเธอต้องค่อยนั้งทำสมาธิตามที่อคินบอกแต่มีเหรอที่เด็กน้้อยจะทำตามในมิติเงียบมากเกิดนั้งๆไปเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นละจะทำไงจนอคินอ่อนใจกะความคิดนี้ มาตาจะใช้เวลาอยู่ในมิติทั้งคืนแต่พอตอนตอนเช้าลืมตาตื่นกลับไม่มีความง่วงเหมือนร่างกานพักผ่อนตามปกติเด็กน้อยไม่ต้องกลัวร่างกายจะพักผ่อนไม่เพียงพอ มาตาเปิดหนังสือตำราอาหารต่างๆในร้านหนังสือก็มีความคิด'สูตรของกินพวกนี้น่าจะเอามาสร้าง

"ที่ชั้นมารับมาตาเพราะเห็นว่าได้เวลาเข้าอนุบาลแล้วในกรุงเทพเขามีอนุบาลแล้วนะจ้ะพี่ทิพย์ มาตาจะได้เข้าโรงเรียนดีๆคุณโสภณเขาพร้อมส่งเสีย"จิตดีหว่านล้อมให้พี่เห็นดีเห็นงามกับตัวเอง ทิพย์ก็คิดตามน้องสาวด้วยเห็นว่ามาตารักการอ่านเขียนหลานไปอยู่กับแม่อาจมีอนาคตที่ดีก็ได้ "ไม่ต้องกลัวนะพี่ทิพย์พอปิดเทอมชั้นจะให้มาตามาอยู่บ้านสวนแม่กับพี่ได้หายคิดถึงหลาน"ส่วนคนตนเรื่องได้แต่คิดครั้งที่แล้วแม่ก็พูดแบบนี้ครั้งนั้นแม่บอกมาตาได้เวลาเข้าโรงเรียนไปเรียนในกรุงเทพมีโรงเรียนดีๆเยอะเลยมาตาต้องมีอนาคตมากกว่าอยู่ที่ต่างจังหวัดตอนนั้นมาตาไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเธอคิดแค่ว่าเธอมีแม่แล้วและแม่มารับไปอยู่ด้วยเธออยากอยู่กับแม่เธออยากมีแม่เหมือนพี่ๆเลยร้องจะตามแม่ไปด้วยโดยไม่ฟังป้ากับยายที่ค้านด้วยความเป็นห่วง พอไปอยู่จริงแม่กะสามีก็เห่อมาตาเหมือนได้ตุ๊กตาใหม่แรกๆพาไปสมักรเรียนอย่างดีซื่อของดีๆให้2ปีแรกทั้ง2คนยังค่อยไปรับไม่ส่งแต่พอนานวันเข้าทั้ง2ก็เริ่มเฉยๆจากที่ค่อยไปรับไปส่งก็จ้างวินสามล้อรับส่งแทนพอกลับมาถึงบ้านน้อยครั้งที่ทั้ง2จะอยู่่บ้านไม่ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนก็ไปคุยงานมาตาต้องหากินเองซึ้งก็คือมาม่าเพร