บทที่ 28 ไหน้ำส้มแตก

บทที่ 28 ไหน้ำส้มแตกกระจาย

ลี่หมิงทำท่ามองไม่เห็นนาง เขากระแอมเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า

"ขออภัย ข้ามองไม่เห็นจึงไม่ทันได้ระวัง"

จื่อรั่วอิงหัวใจเต้นระรัวตกใจจนเข่าแทบทรุด และแล้วก็นึกขึ้นมาได้ ใช่ นางลืมไปว่าตาของเขาบอดเช่นนั้นก็ไม่ต้องกลัวแล้ว คิดไม่ถึงว่าโลกจะกลมเช่นนี้ อ๋องตาบอดมาทำสิ่งใดในร้านหนังสือกันนะ นางกล่าวเสียงต่ำแผ่วเบายิ่งนัก

"ข้าไม่เป็นไร"

ในเวลาเช่นนี้นางไม่มีเวลาหาคำตอบแล้ว ด้วยเกรงว่าองครักษ์ซีห่าวน่าจะอยู่แถวนี้หากคนผู้นั้นมาพบเข้าคงได้จบเห่กันพอดี จื่อรั่วอิงคิดหนีทว่าราวกับเขามองเห็นเมื่อนางขยับจะหลบไปทางซ้ายลี่หมิงอ๋องก็ขยับซ้ายตามนาง และเมื่อนางขยับมาทางขวาเขาก็ขยับมาขวางทางนางอีก

ใจอยากจะผลักร่างสูงของเขาออกให้พ้น ทว่าไม่อาจทำได้คนผู้นี้ยืนสูงตระหง่านดุจภูเขาลูกใหญ่ ท่าทางช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก กลัวว่าหากนางทำให้เขาไม่พอใจเขาอาจจะจับนางเหวี่ยงลงพื้นและตายโดยไม่ได้ร่ำลาคนที่บ้านก็เป็นได้

จื่อรั่วอิงคิดลอดช่องเล็กระหว่างตัวเขาแล้วหนีไป ทว่าเถ้าแก่ผู้นั้นกลับโผล่มาพร้อมถือม้วนตำราในมือ ปิดบังช่องทางนั้นจนไม่เหลือที่ให้นางขยับแล้ว

จื่อรั่วอิงชงักค้างเมื่อพบว่าตัวเองกำลัง