Mag-log inShare
สร้างเรือนพัก
Huling Na-update:
2025-04-08 07:00:50หลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉางหยูไปพบผู้ใหญ่บ้านเพื่อขอให้เขาช่วยจ้างชาวบ้านมาสร้างเรือนพักสองชั้นโดยนำแบบที่หลินฉิงอันวาดไปด้วย
“ผู้ใหญ่บ้านขอรับ ข้าหลินฉางหยูมีเรื่องจะปรึกษาขอรับ”
“โอ้ เจ้ามีอะไรรึฉางหยู เหตุใดจึงได้มาแต่เช้านักเล่า เข้ามาก่อน ๆ”
ผู้ใหญ่บ้านที่เพิ่งออกมานั่งพักหลังกินข้าวเช้าเห็นหลินฉางหยูอยู่ที่ประตูรั้วพอดี เขาจึงเดินไปเปิดประตูให้เข้ามานั่งคุยกัน
“ข้าอยากรบกวนท่านช่วยจ้างชาวบ้านให้ข้าสักหลายคนเพื่อสร้างเรือนพักสองชั้นตามแบบที่ลูกสาวข้าเขียนให้น่ะขอรับ ค่าจ้างข้าให้วันละ 30 อีแปะขอรับ”
หลินฉางหยูยื่นกระดาษแบบให้กับผู้ใหญ่บ้านหลี่ตรวจสอบแบบดูก่อนว่าสามารถหาคนมาสร้างได้หรือไม่ ผู้ใหญ่บ้านดูแบบไม่นานก็พยักหน้าอย่างพอใจ
“แบบใบนี้เขียนได้ดีนัก ข้าคิดว่าช่างในหมู่บ้านเราที่ช่วยเจ้าสร้างบ้านน่าจะทำออกมาได้กระมัง เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้า
Kaugnay na kabanata
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เริ่มค้าขาย
โจวซานไม่แปลกใจที่นายท่านปล่อยให้คุณหนูเป็นผู้จัดสรรหน้าที่ให้กับบ่าวใหม่ทั้งหมด หลังจากที่เขาอยู่ที่นี่มาสักพักแล้วก็รู้ว่าคนที่สร้างความมั่งคั่งให้กับครอบครัวเจ้านายก็คือคุณหนูของเขานี่เองบ่าวใหม่ทั้งสิบแปลกใจไม่น้อยที่นายท่านปล่อยเรื่องเช่นนี้ให้กับคุณหนูแทนที่จะเป็นนายหญิง แต่พวกเขาเพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่เป็นวันแรกจึงไม่อยากคิดสิ่งใดมากมายนัก“สวัสดี ข้าชื่อหลินฉิงอัน เป็นคุณหนูคนเดียวของบ้านนี้ ส่วนคุณชายทั้งสองจะกลับมาที่นี่ในช่วงปิดเรียนเท่านั้น รอให้พวกเขามาแล้วข้าจะแนะนำพวกเขาให้พวกเจ้ารู้จักก็แล้วกันนะ สำหรับหน้าที่ของพวกเจ้าแต่ละคน ข้าจะจัดการให้ตามความสามารถของพวกเจ้า จ้าวหลงรับหน้าที่ผู้คุ้มกันเวลาที่พวกข้าขึ้นเขาหรือเข้าอำเภอ หวังไห่เตรียมตัวไปดูแลร้านค้าในอำเภอแทนข้า หลี่หมิงก็เช่นกัน เฉินกังให้อยู่ที่นี่คอยดูแลสวนหรือปรับปรุงพัฒนาบ้านเรือน หากเจ้าอยากประดิษฐ์คิดค้นสิ่งใดเพื่อช่วยเบาแรงในการทำงานก็สามารถพูดคุยกับเฉียนซื่อได้ เขาเองก็เก่งกาจทางด้านนี้ไม่น้อยเช่นกัน ชุนจินให้คอยดูแลเกวียนลา
Huling Na-update : 2025-04-08ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เงินก้อนใหญ่
สามวันต่อมา หลินฉิงอันให้ชุนจินพาเข้าไปที่ร้านค้าเพื่อดูว่าหวังไห่และคนอื่น ๆ ค้าขายเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเกวียนใกล้ถึงหน้าร้านนางกลับพบว่ามีลูกค้ามากมายจนล้นออกมาหน้าร้าน หลินฉิงอันถึงกับอ้าปากค้าง นางไม่อยากจะเชื่อว่าการขายผลไม้แช่อิ่มจะมีคนสนใจมากมายขนาดนี้หลังจากหายตกใจ หลินฉิงอันให้ชุนจินอ้อมไปเข้าด้านข้างร้านเพื่อนำเกวียนเข้าไปจอดที่ลานหลังร้านแทน เมื่อลงจากเกวียนแล้ว หลินฉิงอันเดินเข้าไปยังหน้าร้านก็พบว่าทุกคนกำลังค้าขายกันอย่างสนุกสนาน ลูกค้ามากมายเข้ามาซื้อสินค้าไปคนละไม่ต่ำกว่าสองชั่ง ลูกค้าบางคนที่สั่งทีเดียวสิบชั่งเลยก็มี หลินฉิงอันเห็นว่าพวกเขากำลังยุ่งอยู่ นางจึงไปนั่งรอที่ลานด้านหลังกับชุนจิน โดยชุนจินไปนำน้ำชามาให้หลินฉิงอันด้วยตัวเอง คราวก่อนที่มาส่งเพื่อน ๆ ชุนจินก็รู้แล้วว่าครัวอยู่ตรงไหน จึงทำให้เขาสามารถดูแลคุณหนูได้อย่างไม่ยากเย็น“ข้าไม่คิดว่าการค้าของเราจะดีขนาดนี้เลยจริง ๆ” หลินฉิงอันทอดถอนใจก่อนจิบชา“นั่นเพราะสินค้าของคุณหนูอร่อยและเก็บ
Huling Na-update : 2025-04-09ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ซื้อรถม้า
หลังจากนับเงินจำนวนมากครบแล้ว หลินฉิงอันก็ส่งห่อผ้าที่มัดเรียบร้อยแล้วให้กับจ้าวหลงถือเอาไว้ก่อนบอกลาเถ้าแก่ไปพร้อมรอยยิ้มเมื่อกลับขึ้นเกวียนแล้วหลินฉิงอันให้ชุนจินพาไปตลาดค้าม้าที่อยู่อีกด้านของเมืองทันที นางอยากได้รถม้าดี ๆ สักคันเอาไว้เดินทางแทนการใช้เกวียนลา ในเมื่อตอนนี้นางมีเงินมากพอที่จะซื้อความสะดวกสบายได้แล้ว เหตุใดนางจะไม่ซื้อกันเล่าชุนจินพาหลินฉิงอันไปเลือกม้าตามประสบการณ์ของเขา หลินฉิงอันบอกให้ชุนจินเลือกม้าดีสักหนึ่งคู่ นางอยากให้ม้าทั้งสองมีลูกม้าน้อยให้นางสักตัว“คุณหนูแน่ใจหรือขอรับ?”“แน่ใจสิ หรือเจ้ามีคำแนะนำอะไรหรือไม่เล่า”“ไม่มีขอรับ หากคุณหนูต้องการเพาะพันธุ์ม้า ข้าคงต้องใช้เวลาเลือกม้านานสักหน่อยเท่านั้นเองขอรับ”“เช่นนั้นเจ้าก็เลือกเถอะ เรื่องเงินไม่มีปัญหา จริงไหมจ้าวหลง ฮิ ฮิ”“ขอรับคุณหนู&
Huling Na-update : 2025-04-09ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ น้อง ๆ ขอไปสอบ
หลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉิงอันขึ้นเขาไปพร้อมกับจ้าวหลงตามที่ท่านพ่อของนางสั่งเอาไว้ นางเห็นว่ามีจ้าวหลงตามมาด้วยจึงขึ้นเขาสูงขึ้นไปผ่านป่าผลไม้ที่นางกับพ่อเคยพบมาก่อน ระหว่างทางนางพบเห็นชาวบ้านมาเก็บผลไม้ไปส่งขายให้พ่อของนางก็ทักทายกันอย่างสนิทสนม ก่อนจะแยกย้ายกันเดินจากไปคนละทิศทางเมื่อหลินฉิงอันเดินขึ้นไปสูงมากขึ้น อากาศด้านบนก็ยิ่งน้อยลงทุกที อาจจะเพราะนางยังเด็กอยู่รวมทั้งสุขภาพไม่ค่อยดีมาหลายปี ทำให้หลินฉิงอันต้องหยุดพักบ่อย ๆ กว่าจะขึ้นไปถึงบริเวณป่าก่อนถึงยอดเขา“พี่ชายจ้าว ท่านรอประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ข้าขอพักอีกครั้งแล้วเราค่อยเข้าไปดูป่าด้านซ้ายกัน”“คุณหนูไม่ต้องรีบร้อนขอรับ ท่านพักให้สบายเถิด หากไม่ไหวข้าสามารถแบกท่านไปได้นะขอรับ”“อ่า… นั่นไม่จำเป็นเจ้าค่ะ ข้าเดินเองจะดีกว่า อย่างไรวันนี้เราก็นำเสบียงมาด้วยไม่น้อย หากท่านหิวก็กินก่อนได้เลยนะเจ้าคะ”“ข้ายังไม่หิวขอรับ
Huling Na-update : 2025-04-10ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เตรียมเดินทาง
หลังมื้อเที่ยง หลินฉิงเฉิงกับหลินฉิงหยางเก็บเสื้อผ้าและผลไม้แช่อิ่มนำกลับขึ้นรถม้าไปกินระหว่างทางไปยังโรงเรียนของพวกเขาเพื่อแจ้งกับอาจารย์ หลินฉิงอันเป็นคนลงไปคุยกับอาจารย์พร้อมน้องชายของนางอาจารย์เห็นว่าครอบครัวนี้เป็นห่วงลูกชายที่อายุน้อยนัก ท่านจึงอนุญาตให้พวกเขาร่วมเดินทางไปพร้อมกัน หลินฉิงอันยังบอกด้วยว่านางกับครอบครัวจะแยกบ้านเช่าโดยให้อยู่ใกล้กับบ้านเช่าที่อาจารย์เช่าด้วยเช่นกันเพื่อความสะดวก ซึ่งเขาก็ไม่ได้คัดค้านอันใด เพราะครั้งนี้มีบัณฑิตเดินทางไปสอบอีกถึงสิบคน หากครอบครัวของหลินฉิงอันพักด้วยกันก็คงจะแออัดมากเกินไปสักหน่อยก่อนเดินทางกลับต้าไห่ หลินฉิงอันให้ชุนจินแวะร้านขายกล่องเหล็กเก็บเงินและไปแวะยังร้านขายยาต่อ นางกับจ้าวหลงเป็นคนนำตะกร้าผลเก๋ากี้ไปขายให้กับเถ้าแก่ หลังจากชั่งน้ำหนักได้มากถึง 20 จิน เถ้าแก่ให้ราคาผลเก๋ากี้กับหลินฉิงอันมากถึง 10 ตำลึง ทำเอาจ้าวหลงถึงกับเบิกตาโพลงโดยไม่คิดว่าผลเก๋ากี้เพียงเท่านี้จะมีราคาสูงถึงปานนี้หลินฉิงอันรับเงินจากเถ้าแก่มาพร้อมรอ
Huling Na-update : 2025-04-10ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เทศมณฑลหยานเหมิน
หลังจากหลินฉิงอันกินอาหารเที่ยงในช่วงบ่ายเสร็จ นางก็เข้าไปเก็บเสื้อผ้าที่มีอยู่สำหรับเตรียมเดินทางออกจากบ้านก่อนรุ่งสาง พรุ่งนี้พวกนางจะต้องไปถึงอำเภอก่อนปลายยามเหม่า พวกนางจึงต้องตื่นมากินข้าวเช้าในยามอิ๋นแทน คนอื่น ๆ ต่างเก็บเสื้อผ้าเช่นเดียวกัน เด็กชายทั้งสองเลือกตำรามาเพียงไม่กี่เล่มไปด้วยเท่านั้น พวกเขาบอกหลินฉิงอันแล้วว่าอยากซื้อตำราใหม่ ๆ ที่เทศมณฑลมากกว่า เพราะอาจารย์ของพวกเขาบอกว่าที่นั่นมีตำราดี ๆ มากกว่าในอำเภอ หลินฉิงอันจึงเตรียมเงินเอาไว้ให้น้องชายทั้งสองคนละหนึ่งร้อยตำลึงเป็นค่าตำรา ถึงแม้นางจะไม่รู้ว่าตำราในยุคสมัยนี้จะแพงมากขนาดไหน แต่ในเมื่อนางมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะสนับสนุนน้อง ๆ นางก็ไม่คิดที่จะตระหนี่ถี่เหนียวยามอิ๋นวันต่อมา ทุกคนต่างลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะกินอาหารที่หลี่เหมยกับจางหลานเตรียมเอาไว้ให้ ส่วนบ่าวชายหลังจากกินข้าวแล้วก็ช่วยกันยกสัมภาระของพวกเขาขึ้นไปไว้บนรถม้าคันใหญ่ทันที นับว่าไม่เสียแรงที่หลินฉิงอันซื้อรถม้าคันใหญ่คันนี้ เพราะถึงจะมีสัมภาระจำนวนมาก แต่ที่นั่งของทุกคนก็ไม่ได้เบียดเสียดกันเ
Huling Na-update : 2025-04-11ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เฒ่าประหลาดหน้าบ้านเช่า
อาจารย์เผยเดินนำเด็กทั้งสามคนไปยังร้านหนังสือขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้กับสนามสอบในปีนี้ ตอนนี้เหลือเวลาอีกกว่าครึ่งเดือนจะถึงวันเข้าสอบ คนในมณฑลจึงยังไม่มากนัก“ที่นั่นคือที่ที่พวกเจ้าจะต้องเข้าไปสอบเป็นเวลาสามวัน พวกเจ้าอย่าลืมเตรียมอาหาร ผ้าห่ม เสื้อผ้า เอาไว้สับเปลี่ยนด้วยเล่า”“ขอรับอาจารย์” หลินฉิงเฉิงกับหลินฉิงหยางรีบรับคำ พวกเขามองเมืองใหญ่อย่างตื่นตาตื่นใจไม่น้อย เกิดมาพวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นเมืองใหญ่ขนาดนี้เป็นครั้งแรกหลินฉิงอันไม่ได้ตื่นเต้นเท่าน้อง ๆ นางเคยอยู่ในภพชาติที่มีแต่ตึกรามบ้านช่องและรถติดกันเป็นแถว ๆ จึงไม่ได้สนใจเมืองมณฑลแห่งนี้มากนัก“ท่านอาจารย์เจ้าคะ ข้าต้องรบกวนท่านช่วยเลือกตำราดี ๆ ให้น้อง ๆ สักหลายเล่มหน่อยนะเจ้าคะ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาเจ้าค่ะ”“ได้สิ พวกเจ้าโชคดีนะที่ครอบครัวสนับสนุนการเรียนของพวกเจ้าได้มากขนาดนี้”“ใช่แล้วข
Huling Na-update : 2025-04-11ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ รับคนแก่มาดูแล
ไม่นานนักจ้าวหลงก็กลับเข้ามาพร้อมอ่างล้างหน้าและผ้าสะอาดผืนหนึ่ง เขาเริ่มเช็ดหน้าให้ชายชราก่อนที่จะเช็ดไปตามลำคอและแขนของเขาเหิงอันโหวที่สลบไปเริ่มรู้สึกตัวจากผ้าเย็น ๆ ที่กำลังลูบไล้ไปตามแขนของเขาอยู่ สักพักเขาก็ได้สตินึกได้ว่ากำลังหนีศัตรูอยู่จึงสะดุ้งลุกขึ้นมาผลักจ้าวหลงออกไปอย่างแรง ด้วยพลังปราณอันสูงส่ง จ้าวหลงถึงกับกระเด็นไปชนกำแพงจนแทบจะทะลุออกนอกห้องว้าย!!!ตุ้บ!!อั่ก!จ้าวหลงที่พลังปราณน้อยกว่าถึงกับกระอักเลือดออกมา หลินอ้ายร้องตกใจเสียงดัง หลินฉางหยูเองก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก เขาไม่คิดมาก่อนว่าเฒ่าชราคนนี้จะมีเรี่ยวแรงมากมายเช่นนี้ ส่วนหลินฉิงอันก็ได้แต่เอามือก่ายหน้าผากอย่างเหนื่อยใจ“เฮ้อ ท่านปู่หยุดมือก่อนเจ้าค่ะ เป็นพวกข้าที่ช่วยท่านเข้ามานอนพักที่นี่”“อะไรนะ! พวกเจ้าช่วยข้าไว้หรือ?”“ใช่เจ้าค่ะ ท่า
Huling Na-update : 2025-04-12
Pinakabagong kabanata
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ข่าวแพร่กระจาย
หลังผ่านงานหมั้นของหลินฉิงอันไป ชาวบ้านในหมู่บ้านที่เข้าไปในเมืองก็กระจายข่าวดีนี้ให้ญาติมิตรที่เข้ามาซื้อสิ่งของกันในช่วงหน้าหนาวฟังกัน กระทั่งข่าวแพร่ไปถึงเจ้าเมืองเติ้ง เขายังไม่ได้นำของขวัญไปอวยพรปีใหม่เหิงอันโหวเลย พอได้ยินข่าวว่าหลินฉิงอันขุนนางขั้นสี่ได้หมั้นหมายกับแม่ทัพเหิงซึ่งเป็นหลานชายคนเดียวของเหิงอันโหวก็ยิ่งอยากไปเยี่ยมเยียนพวกเขาที่บ้านฮูหยินของเจ้าเมืองเติ้งเองก็อยากสร้างสัมพันธ์กับครอบครัวหลินเช่นกัน นางคิดว่าหากทั้งสองครอบครัวสนิทสนมกันแล้ว สามีของนางคงได้รับประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย“ท่านพี่ หรือเราจะเตรียมของขวัญไปมอบให้ท่านโหวกับครอบครัวหลินดีเจ้าคะ”“ความคิดเจ้าไม่เลว เช่นนั้นก็สั่งพ่อบ้านหาสิ่งของมีค่าไปมอบให้พวกเขาวันพรุ่งนี้กันดีหรือไม่ เจ้าเองก็ช่วยสานสัมพันธ์กับฮูหยินหลินแทนข้าด้วยก็แล้วกันนะ”“ได้เจ้าค่ะ ข้าเองก็อยากรู้จักนางเช่นกัน ข้าอยากรู้ว่าเหตุใดลูก ๆ ของนางจึงต่างมีความสามารถกันมากตั้งแต่
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ของหมั้น
ชาวบ้านที่ให้ผู้อาวุโสของตนมาทาบทามหลินฉิงอันเป็นต้องหน้าเสียไปตาม ๆ กัน เมื่อเหิงอันโหวเอ่ยปากขอหมั้นด้วยตัวเอง พวกเขามีหรือจะกล้าต่อกรกับคนใหญ่คนโตเช่นนี้ ถึงแม้จะเสียดายการหมั้นหมายครั้งนี้มากก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังต้องเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างที่เหิงอันโหวบอกก่อนหน้านี้ว่าหลินฉิงอันเป็นถึงขุนนางขั้นสี่ พวกเขาที่เป็นชาวบ้านคงไม่อาจเอื้อมหมายเด็ดดอกฟ้ากันได้อีกไม่นานนักรถม้าทั้งสิบคันของจวนโหวก็มาจอดเรียงรายกันที่ด้านข้างลานหน้าเรือนหลัก จากนั้นองครักษ์และบ่าวของจวนโหวทยอยยกหีบใบใหญ่หลายหีบลงมาจากรถม้า ชาวบ้านต่างมองหีบทั้งหลายตาโต พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าเหิงอันโหวจะเตรียมการเกี่ยวกับของหมั้นมามากมายถึงเพียงนี้ ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งละอายใจที่หาญกล้าไปขอหลินฉิงอันหมั้นหมายก่อนหน้านี้พ่อบ้านใหญ่เห็นพวกเขาวางหีบเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ เขาก็สั่งให้คนเปิดหีบทีละใบเพื่ออ่านรายการของหมั้นที่ยาวเป็นหางว่าวเพราะมีหีบทั้งหมดถึงหนึ่งร้อยแปดใบตามเลขมงคลครอบครัวหลินตอนนี้อ้าปากค้างกันไปหมดเมื่
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ขอหมั้น
พ่อบ้านใหญ่เห็นว่าทุกคนเตรียมตัวพร้อมสำหรับเริ่มพิธีการปักปิ่นแล้ว เขาเริ่มเอ่ยลำดับขั้นตอนการทำพิธีตั้งแต่เริ่มต้นทันที“ขอเชิญขุนนางขั้นสี่หลินฉิงอัน เข้าประจำตำแหน่งเพื่อเริ่มพิธีการขอรับ”หลินฉิงอันพยักหน้ายิ้มรับคำพ่อบ้านใหญ่ ก่อนที่นางจะเดินไปยังตำแหน่งประธานของงานในวันนี้ซึ่งอยู่หน้าห้องโถงเรือนหลัก บรรดาชาวบ้านที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะตรงลานหน้าบ้านล้วนมองเห็นพิธีการกันอย่างทั่วถึง“ขอเชิญท่านเหิงอันโหวสวมเสื้อคลุมให้คุณหนูหลินขอรับ”เมื่อประโยคนี้สิ้นสุดลง เหล่าชาวบ้านต่างฮือฮากันขึ้นมาทันที พวกเขาไม่รู้ว่าตำแหน่งโหวนี้ยิ่งใหญ่เพียงใด แต่จากเสื้อผ้าอาภรณ์ของเหิงอันโหวแล้ว พวกเขาก็คิดว่าจะต้องไม่ใช่ขุนนางธรรมดาเป็นแน่หลินฉางหยู หลินอ้าย หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางเองก็ตกใจไม่น้อย พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าอาจารย์ปู่จะเป็นถึงท่านโหวของแคว้นเลยทีเดียว ส่วนหลินฉิงอันนั้นนางเดาได้มานานแล้วว่าท่านปู่ผู้นี้จะต
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ งานปักปิ่น
งานเลี้ยงปีใหม่ผ่านไปอย่างสนุกสนาน ยิ่งกับการกินหมูกระทะในครั้งนี้นั้นทำให้ทุกคนต่างติดอกติดใจ หลินฉิงอันจึงมอบเตาและกระทะให้กับบ่าวและครอบครัวท่านลุงของนางเป็นของขวัญด้วยก่อนงานเลี้ยงจะสิ้นสุดลง หลินฉิงอันก็นำหยกพกมอบให้กับบ่าวทั้งหมดรวมทั้งคนในครอบครัวของนางเอง ส่วนของบ้านท่านลุงนั้นนางไม่ได้ทำให้ เพราะนางอยากให้พวกเขาออกแบบลวดลายบนหยกด้วยตนเอง หลินฉิงอันยังมอบเงินให้ครอบครัวท่านลุง 500 ตำลึงเพื่อนำไปทำหยกพกเช่นกัน คราแรกท่านลุงของนางไม่ยอมรับเงินจำนวนนี้ แต่ด้วยเหตุผลและการคะยั้นคะยอของคนในครอบครัวทำให้เขาต้องยิ้มรับมาอย่างจนใจ เขายังสัญญากับครอบครัวน้องสาวด้วยว่าจะนำเงินนี้ไปใช้จ่ายตามที่หลานสาวของเขาต้องการเหิงอันโหวกับคนในจวนโหวที่มาต่างยอมรับนับถือในความใจกว้างของครอบครัวหลินฉิงอัน น้อยนักที่พวกเขาจะเห็นครอบครัวชาวบ้านยอมจ่ายเงินจำนวนมากออกไปอย่างไม่เสียดายเช่นนี้ ยิ่งพ่อบ้านคนสนิทของเหิงอันโหวที่มาเพราะอยากเห็นหน้าว่าที่หลานสะใภ้ของท่านโหวด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งยอมรับในความมีน้ำใจของครอบครัวว่าที่นายหญิ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ฉลองปีใหม่ที่ดี
ก่อนเที่ยงวัน หวังไห่ หลี่หมิง เหมยลี่และอิงฮวาก็เดินทางมาถึงเรือนหลัก พวกเขารีบเข้าไปคารวะเหล่านายท่านที่กำลังรออยู่“คาราวะนายท่าน นายหญิง คุณหนูใหญ่ขอรับ/เจ้าค่ะ”“พวกเจ้าตามสบายเถอะ ก่อนมาที่นี่ พวกเจ้าปิดร้านกันดีแล้วหรือยัง”“เรียบร้อยดีขอรับคุณหนูใหญ่ นี่เป็นสมุดบัญชีทั้งสองเล่ม ข้าน้อยนำมาให้ท่านตรวจสอบด้วยขอรับ”หลินฉิงอันยื่นมือไปรับสมุดบัญชีทั้งสองเล่มมาวางเอาไว้ที่โต๊ะด้านข้าง ก่อนจะบอกให้พวกเขานำสัมภาระไปเก็บที่เรือนพักในที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง เพราะที่นั่นยังมีเรือนพักว่างอีกมากนักหวังไห่กับคนอื่น ๆ ขอตัวลาเหล่านายท่านก่อนจะออกไปขับรถม้าไปยังที่ดินอีกฝั่งหนึ่งเพื่อเก็บข้าวของที่นำมาด้วย โดยมีโจวซานทำหน้าที่พ่อบ้านเดินตามรถม้าของพวกเขาไปยังเรือนพักตั้งแต่เริ่มเข้าสู่หน้าหนาวเต็มตัว บ้านหลินก็หยุดการรับซื้อผลไม้ทั้งหมดและให้บ่าวช่วยกันแช่อิ่มผลไม้ที่เหลื
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ส่งของให้เหิงจิ้งกั๋ว
หลังจากองครักษ์ทั้งแปดนำสิ่งของต่าง ๆ ที่หลินฉิงอันสั่งคนจัดเตรียมเอาไว้ขึ้นเกวียนครบแล้ว พวกเขาก็ใช้ม้าหกตัวในการลากเกวียน ส่วนม้าอีกสองตัวนั้นวิ่งขนาบข้างคอยคุ้มกันสิ่งของบนเกวียนใหญ่ก่อนที่ขบวนขององครักษ์จิงหยานจะออกเดินทาง เหิงอันโหวได้ฝากจดหมายให้พวกเขานำไปส่งหลานชายด้วย หลินฉิงอันเองก็ฝากจดหมายไปเช่นกัน นางยังแนบแบบเกือกม้าและอานทั้งหมดให้ไปด้วย เพราะนางเห็นว่าสิ่งของพวกนี้น่าจะเป็นประโยชน์กับกองทัพของเหิงจิ้งกั๋ว“พวกเจ้าออกเดินทางได้แล้ว ประเดี๋ยวหิมะจะตกลงมาเสียก่อน”“ขอรับนายท่านผู้เฒ่า” องครักษ์ทั้งแปดรีบรับคำเหิงอันโหว“ขอให้พวกพี่ชายเดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ อย่าลืมว่าถ้าหิมะตกให้เปลี่ยนล้อเป็นแบบลากเลื่อนด้วยนะเจ้าคะ จะได้เดินทางสะดวก”“ขอรับคุณหนูหลิน ขอบคุณสำหรับเสบียงระหว่างเดินทางด้วยขอรับ”เหิงอันโหวกลัวว่าพวกเขาจะออกเดินทางสายไปมากกว่
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เกือกม้าและอาน
อีกสองสัปดาห์จะเข้าหน้าหนาวอย่างเต็มตัวแล้ว หลินฉิงอันนึกถึงอากาศที่หนาวเย็นในปีที่แล้วขึ้นมา นางจึงคิดที่จะสร้างเกือกม้าและอานม้า รวมทั้งชุดม้า ลา สำหรับให้พวกมันใส่เพื่อป้องกันความหนาวเย็นด้วยหลินฉิงอันใช้เวลาว่างถึงสามวันวาดแบบออกมาเท่าที่นางจำได้ จากนั้นจึงนำแบบไปปรึกษากับเฉียนซื่อและเฉินกังก่อนให้พวกเขานำเงินไปสั่งทำที่ร้านตีเหล็กในเมือง นางไม่รู้ว่าราคาจะแพงมากหรือไม่จึงให้เงินพวกเขาไป 100 ตำลึงเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนหนังสัตว์ที่นางต้องการนำมาให้ท่านแม่กับพี่สาวหลิงฟางเย็บให้นั้นก็สั่งให้พวกเขาซื้อมาด้วยจำนวนมาก นางให้เงินพวกเขาไปอีก 100 ตำลึงเช่นกันจะได้ไม่เสียเวลากลับมานำเงินไปซื้อของหลายครั้งหลินอ้ายไม่ได้ทักท้วงอะไรที่เห็นหลินฉิงอันใช้เงินจำนวนมากในครั้งนี้ นางรู้ดีว่าบุตรสาวทำสิ่งใดก็ล้วนแล้วแต่เพื่อประโยชน์ของคนในบ้านทั้งนั้น เรื่องชุดในบ้านที่นางเองจะมอบให้บ่าวรับใช้ก็เสร็จครบทั้งหมดแล้ว หลินอ้ายนึกถึงเสื้อคลุมกันหนาวขึ้นมาได้ นางจึงคิดจะส่งโจวซานไปสอบถามราคาที่ร้านค้าดูก่อน หากราคาแพงเกินไป นางค
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เข้าสู่หน้าหนาว
สองวันต่อมา หลินฉิงอันเข้าเมืองกับชุนจินเพื่อไปรับหยกพกที่นางสั่งทำไว้ก่อนหน้านี้ หลินฉิงอันจ่ายเงินที่เหลือก่อนจะรับหยกพกมาตรวจสอบดู รูปแบบหยกที่สลักออกมาทำได้อย่างสวยงามตามที่นางวาดภาพเอาไว้ให้ช่างแกะสลัก ซึ่งหลินฉิงอันให้ช่างแกะสลักเป็นรูปผลไม้ต่าง ๆ รอบตัวหยก ตรงกลางมีคำว่า “林” สลักเอาไว้อย่างสวยงาม หยกพกของบ่าวทั้งหมดเหมือนกัน ส่วนหยกพกอีกห้าอันสำหรับคนในครอบครัวนั้น หลินฉิงอันใช้รูปเมฆมงคลและศาลากลางน้ำหลังเล็กโดยตรงกลางสลักคำว่า “หลิน” เช่นกัน เพิ่มเติมเพียงด้านหลังจะมีชื่อเจ้าของหยกแต่ละอันสลักเอาไว้ สีของหยกยังเป็นหยกมันแพะสีขาวนวล แตกต่างจากสีหยกของบ่าวในเรือนที่เป็นหยกสีเขียวธรรมดาหลังจากรับของมาทั้งหมดแล้ว หลินฉิงอันนำถุงหยกทั้งสองถุงเก็บเอาไว้ในรถม้าอย่างดี ก่อนที่นางจะไปยังร้านขายของชำเพื่อซื้อเครื่องปรุงรสเพิ่มเติม รวมทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง ถั่วเขียว ถั่วเหลืองเพิ่มด้วย ถึงแม้เมื่อวานทางร้านจะนำไปส่งที่บ้านนางจำนวนมาก แต่หลินฉิงอันก็ยังคงเผื่อเหลือเอาไว้อีกนิดหน่อย นางรู้ดีว่าการเ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สั่งทำหม้อหมูกระทะ
คืนนั้นหลินฉิงอันใช้เวลาครึ่งค่อนคืนเพื่อเขียนรายการสิ่งของจำเป็น เสบียงอาหารที่จะต้องซื้อในปีนี้ให้พอเพียงกับคนจำนวนมากที่เพิ่มขึ้นในครอบครัว นางคิดด้วยว่าปีที่แล้วนางชวนครอบครัวกินหม้อไฟไปแล้ว ปีนี้นางอยากให้พวกเขาได้ลองกินหมูกระทะดูบ้าง หลินฉิงอันจึงร่างแบบหม้อสำหรับทำหมูกระทะตามความทรงจำในภพก่อนออกมา ด้วยคนจำนวนมากในบ้าน หลินฉิงอันคิดจะสั่งทำหม้อสัก 50 ใบเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนเตานั้นนางก็จะต้องซื้อเพิ่มมาด้วยเพื่อให้พอเพียงสำหรับวางหม้อหมูกระทะที่นางต้องการหลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉิงอันอ่านรายการสิ่งของจำเป็นต่าง ๆ พร้อมกับเสบียงอาหารจำนวนมากให้หลินอ้ายและหลินฉางหยูฟังเป็นเวลานาน หลินอ้ายและหลินฉางหยูยังบอกรายการสิ่งของเพิ่มเติมสำหรับการนำมาเป็นเสบียงอาหารในปีนี้ด้วย พวกเขาคิดว่าคนจำนวนมากจะต้องได้กินอิ่มนอนหลับในขณะที่อยู่ร่วมกันกับพวกเขาที่หมู่บ้านหลินฉิงอันไม่ได้ปฏิเสธรายการต่าง ๆ ที่พ่อและแม่นางเสนอ หลินฉิงอันทำเพียงแค่เพิ่มรายการต่าง ๆ เข้าไปในกระดาษเท่านั้น“ลูกค
