สาวใหญ่ร่านรัก 1 : วันฝนตก (1)

วันเพ็ญสาวใหญ่วัย 45 ปี ถึงแม้อายุจะเยอะแล้วแต่ความสวยของเธอก็เตะตาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในบริษัทอยู่ไม่น้อย เธอเป็นหม้ายสามีตายมาห้าปีแล้ว

วันเพ็ญยังครองความโสดเอาไว้ ถึงแม้จะมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาแจกขนมจีบอยู่ทุกวัน แต่เธอก็ยังไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครเสียที วันนี้ก็เช่นกันเมื่อเธอมาถึงโต๊ะทำงานก็มีดอกไม้ช่อใหญ่วางอยู่ก่อนแล้ว เธอพลิกซ้ายพลิกขวาในที่สุดก็เจอกระดาษเขียนตัวอักษร "T" เอาไว้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นทีไหน เพราะที่บริษัทแห่งนี้มีคนชื่อทีตั้งสามคน เธอไว้แต่หวังว่าจะเป็น"เมธี" คนที่เธอแอบชอบ

"สวัสดีครับพี่เพ็ญ วันนี้ผมมาช้ากว่าพี่เพ็ญอีกแล้วนะครับ"

"ก็บ้านพี่อยู่ใกล้ก็ว่าธีร์" วันเพ็ญตอบกลับรุ่นน้องหนุ่มอย่างผู้ใหญ่ใจดี

"ดอกไม้สวยจังเลยนะครับ"

"อื้ม...สวยมาก แต่ไม่รู้ว่าเจ้าของเป็นใคร ธีร์รู้ไหม"

วันเพ็ญแสร้งเอ่ยออกไป คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าถึงกับหลบตา ท่าทางของเมธีทำให้วันเพ็ญรู้ในทันทีว่าคนที่เอาดอกไม้มาวางที่โต๊ะของเธอทุกวันคือเมธี เพราะเหตุนี้เองที่ทำให้เธอเจอเมธีก่อนเพื่อนร่วมงานคนอื่นในทุกๆ เช้า

"ผมจะไปชงกาแฟ พี่เพ็ญจะเอาสักแก้วไหมครับ"

"ก็ดีจ้า ชงเผื่อพี่ด้วยนะ"

"ได้ครับผม"

เมธีรับคำแล้วรีบเดินไปที่ห้องครัวของบริษัท ด้วยกลัวว่าวันเพ็ญจะจับได้ว่าเขาเป็นคนส่งดอกไม้ให้เธอ หลังจากกินกาแฟเรียบร้อยแล้ว ทั้งวันเพ็ญและเมธีต่างแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง

พอคล้อยหลังของเมธีไม่นาน วันเพ็ญนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ใบหน้าสวยของเธอก็แดงซ่านขึ้นมาทันที

เมื่อวานวันเพ็ญและเมธีอยู่ทำโอทีจนดึก โดยมีแฟนสาวของเมธีอยู่ด้วย นานๆ ครั้งเดียร์แฟนของเมธีจะแวะมาหาเขาที่บริษัท ทำให้เดียร์ได้รู้จักกับวันเพ็ญและได้คุยกันบ้างเป็นครั้งคราว

"เดียร์ / ธีร์...พี่กลับก่อนนะ"

วันเพ็ญบอกกับสองหนุ่มสาว พลางเก็บของใส่กระเป๋าสะพาย

"งานพี่เพ็ญเสร็จแล้วเหรอครับ" เมธีเอ่ยถาม

"เสร็จแล้วจ้า...พี่ไปก่อนนะ เราสองคนก็อย่ากลับดึกล่ะ ถ้าไม่เสร็จจริงๆ พรุ่งนี้ค่อยมาเคลียร์แต่เช้า" วันเพ็ญบอกรุ่นน้องอย่างผู้ใหญ่ใจดี

"ครับพี่เพ็ญ ขับรถกลับดีๆ นะครับ"

"สวัสดีค่ะพี่เพ็ญ" สองหนุ่มสาวเอ่ยขึ้นเกือบพร้อมกัน

วันเพ็ญหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายบนบ่า แล้วรีบออกจากห้องทำงานไป แต่พอมาถึงชั้นล่างของตึกฝนก็มาตกเสียอย่างนั้น ฝนตกหนักอย่างนี้ถ้าเธอตากฝนไปที่ลานจอดรถจะต้องเปียกแน่นอน เพราะลานจอดรถอยู่ไกลพอสมควร เธอจึงตัดสินใจขึ้นไปเอาร่มที่เก็บไว้ใต้โต๊ะทำงาน แต่พอไปถึงเธอกับอ้าปากข้างกับสิ่งที่เห็น วันเพ็ญรีบหาที่หลบแทบไม่ทัน

ปึก! ปึก! ปึก!

"อะ...อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...กระแทกแรงๆ เลยค่ะธีร์"

"อื้อ...เสียวจัง"

เดียร์ที่นั่งแหกขาบนโต๊ะทำงานของเมธี ครางเสียงดังแข่งกับเสียงฝนที่ตกกระหน่ำอย่างหนัก

"อ๊ะ...เร็วอีกค่ะผัวขา...ซี้ดด...เสียวเป็นบ้าเลย"

"อื้อ...ธีร์ขา...ซี้ดด..."

พลั่บ! พลับ! พลั่บ!

"อ่าาา...ซี้ดดด...แรงแบบนี้พอไหมเดียร์"

เมธีถามเสียงกระเส่า พลางกระแทกลำเขื่องเข้าไปในร่องเสียวของเดียร์รัวเร็ว

"อื้อ...จะ...จุกมาก"

"อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...ใหญ่ๆ แบบนี้เดียร์สู้ขาดใจเลย...ซี้ดด..."

"ให้มันจริงเถอะเดียร์ ผมจะเอาให้แหกจนเดินไม่ได้เลย"

เมธีบอกพร้อมทั้งกระแทกท่อนอวบใส่ในร่องลึกอย่างบ้าคลั่ง มือหนาบีบหน้าอกที่เปลือยเปล่าอย่างแรงจนเดียร์ร้องเสียงหลงด้วยความเสียว

ภาพลีลารักอันเร่าร้อนที่อยู่ตรงหน้าและเสียงครางอย่างมีความสุขของทั้งสองคน ทำให้วันเพ็ญที่แอบดูอยู่ถึงกับอยากเข้าไปร่วมวงด้วย

แจ่ะ! แจ่ะ! แจ่ะ!

นิ้วเรียวกระแทกเข้ากับร่องลึกจนเกิดเสียงลามก มืออีกข้างบีบเคล้นหน้าอกอวบของตัวเองด้วยความเสียวซ่าน ภาพตรงหน้ากระตุ้นไฟราคะในตัวของวันเพ็ญได้เป็นอย่างดี

วันเพ็ญเร่งความเร็วของนิ้ว ในที่สุดเธอก็ปล่อยน้ำเสียวสีใสของมาจนเต็มนิ้ว เมื่อปลดปล่อยอารมณ์เปลี่ยวเรียบร้อยแล้ว เธอก็รีบเช็ดมือและจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย

ตั้งแต่สามีตายวันเพ็ญก็ช่วยตัวเองมาตลอด เพราะไม่อยากได้สามีที่ไม่เก่งเรื่องบนเตียงเหมือนสามีคนเก่า หลายครั้งที่เขาทำให้เธออารมณ์เสีย เพราะนกกระจอกยังไม่ทันได้กินน้ำเขาก็เสร็จและปล่อยให้เธออารมณ์ค้างอยู่อย่างนั้น สุดท้ายแล้ววันเพ็ญก็ต้องมาปลดปล่อยอารมณ์ที่คั่งค้างด้วยการช่วยตัวเอง

ในใจของวัญเพ็ญตอนนี้ เธออยากจะเสร็จสมด้วยท่อนเอ็นขาดใหญ่ของเมธีมากกว่านิ้ว ถึงแม้เธอจะไม่ได้เมธีเป็นผัวแต่ขอลองดุ้นใหญ่ของเขาสักครั้งก็ยังดี วันเพ็ญยกยิ้มก่อนจะรีบกลับบ้าน เธอต้องรีบกลับไปคิดหาวิธีพิชิตท่อนเอ็นใหญ่ของเมธีให้ได้โดยเร็ว