ติดใจพี่ชายข้างห้อง 1 : นอนเปลือยกับหนุ่มหล่อ (2)

17 : 30 น. 

ออยยืนรอรับออร์เดอร์อยู่ตรงเคาน์เตอร์ในคาเฟ่ด้วยท่าทีเหม่อลอย นี่เพิ่งจะผ่านไปแค่วันเดียวเท่านั้นแต่เธอก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้เลยว่าตัวเองเผลอไปนอนกับพี่ชายข้างห้องที่พ่วงด้วยตำแหน่งรุ่นพี่ปีสี่ที่มหาวิทยาลัย เขาเป็นคนที่หล่อ รวย แล้วก็ฮอตมากๆ เสียจนถ้าพูดชื่อขึ้นมาก็จะต้องมีคนรู้จักแน่นอน

ยกเว้นเธอคนเดียวนี่แหละที่ไม่รู้อะไรเลย...

“ฮือออ...เอาไงดีวะเนี่ย ไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลย” ออยยกมือขึ้นนวดขมับ ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาเลิกงานแล้วเธอเลยยืนรับออร์เดอร์ต่ออีกหน่อย ระหว่างรอเธอก็ได้ยินเสียงทุ้มมีเสน่ห์ดังขึ้น

“อเมริกาโนเย็นแก้วหนึ่งครับ”

“ได้ค่ะคุณลูก...คะ ค้า...”

ร่างอวบอิ่มหันกลับมาก่อนจะนิ่งค้างไปเมื่อเห็นว่าลูกค้าที่มาสั่งเครื่องดื่มเป็นใคร

โอ้ยย ทำไมมันซวยแบบนี้วะเนี่ย!

“อะ เอ่อ คุณลูกค้ารับอะไรเพิ่มไหมคะ”

“ไม่ครับ...สแกนจ่ายนะครับ” เขากระตุกยิ้มมุมปาก ยกมือถือขึ้นมาเตรียมจะจ่ายเงิน ออยเลยรีบคีย์ข้อมูลแล้วผายมือให้เขาสแกนบาร์โค้ดที่ขึ้นตรงหน้าจอเล็ก

“ทั้งหมด 69 บาทค่ะ” เธอพูดเสียงเบาพลางหลุบตาต่ำ ไม่กล้ามองหน้าเขา ทำเหมือนว่าไม่รู้จักเขามาก่อน

“ครับ” ซียิ้มบาง หลังจากจ่ายเงินเสร็จก็ไปนั่งรอที่เก้าอี้มุมหนึ่งของคาเฟ่ พลางมองมาที่เธอไม่วางตา

“นั่นใครอะออย จ้องแกอย่างกับจะกินเข้าไปทั้งตัวแหนะ”

เสียงของพี่ลูกพลับ เจ้าของคาเฟ่เอ่ยถามขึ้นด้านหลังของออย

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะพี่...” ออยยิ้มแหยตอบกลับไป แล้วหันไปทำอเมริกาโนให้เขาต่อ

“หล่อมากเลยนะเนี่ย ถ้ามาคาเฟ่พี่ทุกวันลูกค้าต้องเข้าร้านเยอะมากแน่ๆ เลย อิอิ” ลูกพลับยิ้มกว้าง ระหว่างนั้นก็มีลูกค้าเข้ามาพอดีเธอจึงรับออเดอร์แทน 

จากนั้นเวลาก็ผ่านไปสักพักจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน ออยก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกจากร้านไปอย่างเร่งรีบ

 ฟึ่บ!

“รีบไปไหนน่ะ เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ”

มือหนาคว้าข้อมือเธอเอาไว้ได้ตอนที่เธอวิ่งออกมาจากร้าน 

“เอ่อ...เราไม่มีอะไรต้องคุยกันนี่คะ” ออยหลบตาพร้อมกับดึงมือของตัวเองกลับมา 

“เหรอ แต่เมื่อคืนเธอก็ดูคุยเก่งนี่...เดี๋ยวก็เรียกให้จูบ เดี๋ยวก็อ้อนให้เลีย” ซีพูดเสียงเจ้าเล่ห์ เธอได้ยินแบบนั้นใบหน้าก็แดงก่ำอย่างหนัก ไม่เชื่อหรอกว่าตัวเองเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ

เขาโกหก!

“หนูจำอะไรไม่ได้อะค่ะ ขอโทษนะคะที่ไปรบกวน เราต่างคนต่างอยู่กันดีกว่าเนอะ”

เธอยิ้มสู้ แล้วเดินหนีเขาไปเตรียมจะไปโบกแท็กซี่แต่โดนเขาดึงแขนไปที่รถเสียก่อน

“โอ้ย...นี่พี่จะพาหนูไปไหนน่ะ!” ออยหน้าบึ้งอย่างไม่เข้าใจ อยู่ๆ เขาก็ลากเธอมาที่รถแล้วบังคับให้เข้าไปนั่งข้างใน

“พี่ไม่ให้อภัย”

“ห้ะ?” คิ้วเรียวขมวดอย่างไม่เข้าใจ เขาพูดเรื่องอะไรของเขา

“ก็เธอขอโทษที่เมาแล้วมารบกวนพี่ไม่ใช่หรือไง พี่บอกว่าไม่ให้อภัย...จนกว่าจะยอมขึ้นรถไปด้วยกัน” ซีพูดพลางยิ้มน้อยๆ ดันร่างเล็กให้เข้าไปนั่งข้างๆ ฝั่งคนขับ

“อะไรของพี่เนี่ย...” ออยหน้ายู่อย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรอีก 

“แค่ขึ้นรถมาด้วยก็จบแล้วใช่ไหมคะ?” เธอหันไปถามเขาที่ขึ้นมานั่งฝั่งคนขับและกำลังบึ่งรถออกไปกลางถนนใหญ่

“ยังไม่จบ...เมื่อคืนให้พี่ทำนู่นทำนี่ตั้งเยอะ คิดว่าแค่ยอมนั่งรถมาด้วยจะพอหรือไงหืม?” เขายิ้มพลางยกมือขึ้นลูบผมเธอเบาๆ

“ชิ...พี่จะเอายังไงกันแน่”

ออยดึงมือเขาออก รัดเข็มขัดแล้วกอดอกนั่งหน้าบึ้ง

“เอาแบบเมื่อคืนก็ได้นะ พี่ชอบ”

“นี่!!” เธอถลึงตาใส่เขาทันที แต่นอกจากเขาจะไม่กลัวแล้วยังหัวเราะร่าอย่างมีความสุขอีกต่างหาก

“เดี๋ยวพี่จะบอกเองว่าจะให้ทำอะไร เอาเป็นว่าตอนนี้นั่งนิ่งๆ ทำตัวว่าง่ายเหมือนเมื่อคืนก็พอ”

“พี่จะไม่หยุดจริงๆ ใช่ไหม?” ออยหน้าบึ้งยิ่งกว่าเดิม นั่งยิ่งทำให้เขายิ้มกว้างเข้าไปอีก

“โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้...รู้แล้วใช่ไหมว่าพี่ชื่อซี?” ซีถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

“ค่ะ...รู้แล้ว พี่ออกจะดังซะขนาดนั้น”

ออยตอบกลับไปเสียงอุบอิบ อันที่จริงเธอก็คงไม่รู้หรอกว่าเขาชื่ออะไรถ้าไม่รู้จากเพื่อนๆ ของเธอ

“พี่ดังจริงเหรอ...เวลาเดินสวนกันตอนอยู่มหาลัยไม่เห็นสนใจพี่เท่าไหร่เลย ขนาดย้ายมาอยู่คอนโดโครงการเดียวกันยังไม่ได้ทักทายกันด้วยซ้ำ”

“ก็พี่ยิ้มมา หนูก็ยิ้มกลับแล้วนี่คะ นั่นก็เรียกว่าทักทายแล้วไง”

“แต่พี่ไม่ได้อยากให้ยิ้มอย่างเดียวนี่” เขาพูดเสียงเบา ทำให้ออยได้ยินไม่ชัดนัก

“อะไรนะคะ?”

“ไม่มีอะไรหรอก...เดี๋ยวอีกหน่อยก็ถึงแล้ว ไปกินข้าวกัน”

พูดจบเขาก็เหยียบคันเร่งทันที ก่อนจะพาเธอไปกินข้าวที่ร้านอาหารร้านหนึ่งเพราะกลัวว่าเธอเลิกงานมาเหนื่อยๆ แล้วจะหิว

ออยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เขาพาเธอมาร้านนี้ เพราะมันไม่ได้เป็นร้านที่หรูหราแล้วก็ไม่ได้ดังอะไร แต่รสชาติกลับถูกปากเธอที่สุด เวลาเลิกจากงานพาร์ทไทม์ที่คาเฟ่ก็มักจะแวะมากินข้าวที่นี่ประจำ

“สั่งสิ จะได้กินกัน”

“อ่อ ค่ะๆ งั้นเอา...” เธอสั่งอาหารเสร็จก็นั่งรออาหาร ระหว่างนั้นเขาก็นั่งเงียบไปเห็นเล่นอะไรไม่รู้อยู่ในมือถือ เธอไม่ได้ใส่ใจนักจึงหันไปเล่นมือถือของตัวเองบ้าง