Masukวันต่อมา
“ดูแลแขกดีๆ ล่ะ อย่าให้เสียเรื่อง”
“ค่ะ...” ขวัญตาตอบรับเจ๊พรเสียงเบา ก่อนจะพาร่างอวบอิ่มของตัวเองในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เพื่อเข้าไปบริการแขกด้านใน
ซึ่งเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง เพราะตอนที่นั่งอยู่ในห้องกระจกให้ลูกค้าเลือกเธอมัวแต่นั่งก้มหน้าไม่ยิ้มแย้มหรือสนใจอะไรทั้งนั้น
รู้ตัวอีกทีก็ถูกเรียกให้เข้าไปดูแลแขกในอ่างแล้ว...
“นานๆ ทีได้ของดีแบบนี้มาก็ค่อยยังชั่วหน่อย...”
เสียงเจ๊พรซึ่งมีหน้าที่ไม่ต่างอะไรจากแม่เล้าเอ่ยกับตัวเองอย่างพอใจ เพราะเด็กคนใหม่ที่เข้ามาทำงานหุ่นอวบอั๋นและหน้าตาน่ารักไม่เบา ของสดๆ ใหม่ๆ แบบนี้ถูกใจพวกลูกค้าเงินหนานักล่ะ
“เอ่อ...ขะ ขออนุญาตนะคะ” ขวัญตาเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปซึ่งมีอ่างจากุชชี่วงกลมขนาดใหญ่อยู่ด้านใน ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง ก่อนจะหันมามองแผ่นหลังกำยำสีคล้ำเข้มของ ‘ลูกค้า’ คนแรกของเธอซึ่งนั่งแช่น้ำรออยู่ก่อนแล้ว พลางกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ อย่างนึกกังวล
นี่แกคิดดีแล้วใช่ไหมยัยขวัญ...
“มานั่งด้านในสิ”
เสียงทุ้มของเขาคนนั้นเอ่ยขึ้น ขวัญตาจึงกระชับผ้าขนหนูสีขาวผืนน้อยของตัวเองเอาไว้แน่น แล้วค่อยๆ ก้าวเข้าไปในอ่างช้าๆ
ขนาดอ่างจากุชชี่วงกลมค่อนข้างใหญ่มากกว่าอ่างปกติทั่วไปเธอจึงเข้าไปแช่น้ำด้วยได้สบายๆ ด้านในมีอุปกรณ์อาบน้ำครบครัน ทั้งยังเปิดไฟสลัวๆ พร้อมจุดเทียนหอมสร้างบรรยากาศรอบตัวเพื่อสร้างบรรยากาศผ่อนคลายให้กับลูกค้า ทว่าขวัญตากลับรู้สึกเป็นกังวลและตื่นเต้นจนหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว
“ถูหลังให้ฉันสิ”
“ขะ เข้าใจแล้วค่ะ”
เด็กสาวตอบรับเสียงเบา แม้จะรู้สึกคุ้นหูกับเสียงทุ้มนั่น แต่เธอก็ไม่ได้ติดใจอะไร
คงแค่เสียงคล้ายกันแหละมั้ง...
คิดได้ดังนั้นมือเรียวก็ค่อยๆ นำครีมอาบน้ำชโลมกับแผ่นหลังกำลังสีคล้ำแดดของเขาแล้วนวดอย่างเบามือเพื่อให้เกิดฟองสบู่ขึ้นมา
“หึ...ไม่ได้เจอกันแค่ปีสองปี แต่ถึงขั้นจำอาไม่ได้เชียวเหรอ?”
“อะ อะไรนะคะ?”
หัวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะเบิกกว้างพร้อมอ้าปากหวออย่างตกใจเมื่อเขาหันมาให้เห็นใบหน้าหล่อคมเข้มนั้นได้อย่างเต็มตา
“!!”
“ยังไม่แก่ก็ขี้ลืมแล้วเหรอเรา?”
“อาภพ...อึก อาภพมาทำอะไรที่นี่คะ” เธอรีบก้มหน้าหลบตา พร้อมยกมือขึ้นมาบังเนินอกขาวผ่องของตนเองอย่างเขินอาย
‘อาภพ’ ไม่ใช่อาแท้ๆ ของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นคุณอาที่เคยอยู่ข้างบ้านกันเมื่อประมาณสองปีก่อน จนกระทั่งเขาย้ายบ้านไปและไม่ได้ข่าวคราวเขาอีกเลย
ไม่นึกเลยว่าเจอกันอีกทีจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์และสภาพที่ล่อแหลมแบบนี้!
“ขวัญนั่นแหละคิดยังไงถึงมาทำงานที่นี่...ตอนนี้น่าจะยี่สิบเองไม่ใช่หรือไง?”
“หนูจำเป็นต้องหาเงินค่ะ...อาภพไม่เข้าใจหรอก” นึกถึงเหตุผลที่ต้องมาทำงานที่นี่แล้ว เธอก็ไม่เหลือหนทางที่จะได้เงินเร็วๆ แล้ว
“จำเป็นต้องหาเงินถึงขั้นเอาตัวเข้าแลกแบบนี้เหรอขวัญ มันใช่เรื่องไหม?”
น้ำเสียงและสีหน้าที่ดูผิดหวังของเขาทำให้เด็กสาวรู้สึกอับอายและรู้สึกโกรธขึ้นในเวลาเดียวกัน
เขามีสิทธิ์อะไรมาดูถูกเธอกัน?
“ถึงยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับอาภพนี่คะ...ถ้าไม่พอใจหนูออกไปก็ได้นะคะ เดี๋ยวบอกเจ๊ให้เรียกคนใหม่เข้ามาให้”
“ขวัญ!”
“ขอโทษนะคะที่ทำให้เสียเวลา หนูลาล่ะค่ะ”
สิ้นเสียง ขวัญตาก็เตรียมจะลุกจากอ่างใหญ่เพื่อหนีจากสถานการณ์ตรงนี้ ทว่าเขากลับรั้งข้อมือบางเอาไว้จนร่างอวบอิ่มเซล้มลงมานั่งบนตักของเขาอย่างพอดิบพอดี
ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่แข็งๆ ด้านล่างอย่างไม่ได้ตั้งใจ...
“อะ อาภพปล่อยหนูนะคะ!”
“หึ...อยากได้เงินนักไม่ใช่หรือไง? ทำหน้าที่ของตัวเองให้จบสิ อย่าลืมว่าตอนนี้อาเป็นลูกค้าของหนู” ธนภพขบฟันกรอดอย่างนึกโมโหกับท่าทีดื้อรั้นต่างจากเด็กสาวน่ารักที่เคยรู้จักเมื่อวันวาน
เธอกล้าดียังไงถึงได้มาทำงานแบบนี้ในถิ่นของเขา!
“อึก...ปล่อยนะคะ อ๊ะ! อื้อออ”
วันต่อมา“อื้ออ...เจ็บจัง...” เสียงหวานของขวัญตาครางงึมงำตามประสาคนเพิ่งตื่น พลางเลื่อนมือลงไปกุมตรงช่วงท้องน้อยของตัวเองอย่างทรมาน เพราะศึกหนักเมื่อคืนมันทำให้เธอทั้งเจ็บทั้งแสบจนลุกไม่ได้“อืมม...จะไปไหน” ธนภพรั้งร่างอวบอิ่มเปลือยเปล่าของเด็กสาวเอาไว้เมื่อเห็นเธอทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียง“ปล่อยค่ะ หนูจะไปเรียน”“ลุกไหวหรือไง”“นะ หนูไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นสักหน่อย แค่นี้ทำอะไรหนูไม่ได้หรอกค่ะ” เธอเอ่ยเสียงอ้อมแอ้มอย่างคนเขินอาย ดึงแขนล่ำของเขาออกจากเอว แล้วค่อยๆ ลุกจากเตียงนุ่มสีขาวด้วยความทุลักทุเล“อ๊ะ!”“หึ...อวดเก่งดีจริงๆ” เขาส่ายหัวน้อยๆ กับความดื้อรั้นของเด็กสาว รีบลุกขึ้นไปช่วยพยุงเธอที่ล้มลงไปกองกับพื้นเมื่อครู่ด้วยความทะนุถนอม“ไม่ไหวก็ไม่ต้องไปเรียน นอนพักเอาแรงก่อน เดี๋ยวอาไปซื้อยาคุมมาให้” เมื่อพยุงเธอขึ้นมานั่งบนเตียงเสร็จเรียบร้อย เขาก็ยกมือขึ้นยีผมนุ่มของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดู“ไม่เอาค่ะ หนูจะไปเรียน...จ่ายเงินหนูมาด้วย”มือเรียวดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมบนร่างขาวนวลเนียนของตัวเองอย่างเขินอาย พร้อมยื่นมือแบออกไปตรงหน้าเขา“เมื่อคืนบอกแล้วนะคะว่าจ่ายไม่อั้น ใช้งานหนูหนักขนาดนี้ ต้
“อ๊าส์ ระ แรงเกินไป อึก...อาภพ ซี้ดดด อะ อ๊ะ อ๊าส์~” ขวัญตาครางเสียงดังลั่นอย่างห้ามไม่ได้ ลำใหญ่ของเขาจ้วงแทงเข้ามาไม่ยั้งจนเธอสั่นสะท้านไปทั้งกาย ยิ่งเธอครางเสียงดังมากเท่าไหร่ เขาก็เหมือนยิ่งได้ใจ อัดกระแทกเข้ามาถี่ยิบจนกลีบเนื้ออวบอูมบวมเป่งไปหมดอูยยย...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะรุนแรงกับเธอขนาดนี้นี่มันครั้งแรกของเธอนะ!“เป็นไงขวัญ...ซี้ดดด เร็วพอหรือยัง”“อึก...อ๊ะ อ๊ะ มะ มันเร็วไป อึก...นะ หนูเจ็บ!”“เจ็บหรือเสียว หึหึ”“อ๊าส์...ทะ ทั้งคู่นั่นแหละ! เบาๆ กว่านี้หน่อยได้ไหมคะ นะ หนูไม่ไหว”ขวัญตาตอบกลับไปตามจริง ตอนนี้เธอเสียวจนไม่มีอารมณ์จะมาเถียงกับเขาแล้ว“หึ...น่ามันเขี้ยวจริงๆ” เขากระตุกยิ้มอย่างชอบใจ ยอมลดแรงลงเล็กน้อย แล้วเลื่อนมือลงไปขย้ำเต้าใหญ่นุ่มนิ่มด้านล่างอย่างมันมือ พร้อมตอกอัดลำเขื่องเกือบเท่าแขนเข้าไปในร่องเล็กคับแน่นของเธอเน้นๆ อีกหลายทีตับ! ตับ! ตับ! ตับ!“อ๊าส์...นะ หนูบอกให้เบาๆ ไงคะ”“นี่ก็เบาแล้ว...”“บะ แบบนี้ อะ อ๊ะ..เขาไม่เรียกว่าเบาแล้วค่ะ” เธออยากจะบ้าตายจริงๆ กับคำว่าเบาของเขาที่ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าเบาในความคิดของเธอเลยสักนิดเดียว“งั้นก็ต้องทำใจ
“อาภพ...อ๊ะ จะ จะทำอะไรคะ”เสียงหวั่นสั่นพร่าเอ่ยถามด้วยความเขินอาย เมื่อเห็นว่าเขาอุ้มเธอลุกขึ้นจากตักแกร่ง“หันหลังเกาะขอบอ่างไว้”“อึก...แต่หนู”“อยากได้เงินไม่ใช่หรือไง? ถ้าอยากได้ก็ทำงานต่อสิขวัญ” เขากระตุกยิ้มร้าย เมื่อเห็นเธอทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่ายพร้อมเหลียวหลังมามองด้วยแววตาดื้อรั้นก็ยิ่งชอบใจจะฟัดให้ครางลั่นเลยคอยดู!“หนูรู้แล้วค่ะ ไม่ต้องย้ำหรอก” เธอพูดเสียงเบาอย่างคนน้อยใจ เกาะอ่างแอ่นก้นขาวอวบไปทางเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ถึงยังไงก็ตัดสินใจมาทำงานนี้แล้วเพราะงั้นเธอไม่ยอมถอยง่ายๆ หรอก!“ก็ดี...งั้นอาไม่ออมมือแล้วนะ”สิ้นเสียง ร่างหนาก็กระตุกปมผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวตรงเอวสอบของตนเองออก ก่อนจะขยับเข้าไปซ้อนด้านหลังเด็กสาว“หนีบขาเอาไว้...อ่าส์ นั่นแหละอีหนู”ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างเย้ายวนเปลือยเปล่าที่โก้งโค้งมาทางเขาอย่างคนมีอารมณ์ ยิ่งเห็นเธอเม้มปาก สีหน้าเหมือนกำลังอ้อนวอนให้เขาทำเบาๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่าลำเขื่องด้านล่างมันขยายใหญ่ยิ่งกว่าเดิมเด็กอะไรน่าเอาชะมัดเลย!“ซี้ดดด อาภพ...อูยยย อาภพขา~” ขวัญตาครางเสียงหวานอย่างเสียวซ่านเกินจะห้ามใจ เมื่อเขาจับลำใหญ่เกือบเท่าแขนเสียดสี
“อึก...ปล่อยนะคะ อ๊ะ! อื้อออ” ขวัญตาร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ เขาก็โน้มใบหน้าลงมาประกบจูบเธออย่างหนักหน่วง ทั้งยังดึงท้ายทอยเธอเข้าหา ล็อกเอวบางเอาไว้แน่นจนเธอแทบดิ้นไปไหนไม่ได้และเธอเองก็ไม่กล้าดิ้นสักเท่าไหร่ เพราะยิ่งดิ้นไป อะไรๆ ด้านล่างที่กำลังทิ่มก้นอยู่ก็เริ่มแข็งขึงขึ้นเรื่อยๆ จนเธอหน้าแดงก่ำไปหมดจ๊วบบบ“อืมม อย่าดื้อ” เขาเอ่ยเสียงพร่า ขบริมฝีปากล่างเด็กสาวเบาๆ ให้เปิดปากออก ก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปสำรวจด้านในอย่างหิวกระหายราวกับสัตว์ป่า“อื้อออ”ใบหน้าหวานเหยเกอย่างหนักเมื่อมือหนาที่ก่อนหน้านี้วางอยู่ตรงเอวบางของเธอ เลื่อนขึ้นมากระตุกปมผ้าขนหนูแล้วขย้ำเต้าใหญ่นุ่มนิ่มของเธออย่างมันมือ“อ่าส์…อย่าดิ้นสิขวัญ” ธนภพครางเสียงต่ำในลำคออย่างอดไม่อยู่เมื่อเด็กสาวขยับสะโพกดิ้นไปมาจนลำเขื่องที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กปิดเอาไว้ขยายใหญ่จนแทบปริแตกสองปีก่อนหน้านี้เขายังมองเธอเป็นเพียงสาวน้อยข้างบ้านที่น่ารักน่าเอ็นดู แม้จะเคยหวั่นไหวกับใบหน้าน่ารักๆ นั่น แต่ก็พยายามหลีกเลี่ยงเธออยู่เสมอเพราะว่าเธอยังเด็กนักแต่หลังจากได้ลิ้มรสความหวานของริมฝีปากอวบอิ่ม และเนื้อตัวนุ่มนิ่มของเธอ เขาก็ชักจะเริ่มเ
วันต่อมา“ดูแลแขกดีๆ ล่ะ อย่าให้เสียเรื่อง”“ค่ะ...” ขวัญตาตอบรับเจ๊พรเสียงเบา ก่อนจะพาร่างอวบอิ่มของตัวเองในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เพื่อเข้าไปบริการแขกด้านในซึ่งเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง เพราะตอนที่นั่งอยู่ในห้องกระจกให้ลูกค้าเลือกเธอมัวแต่นั่งก้มหน้าไม่ยิ้มแย้มหรือสนใจอะไรทั้งนั้นรู้ตัวอีกทีก็ถูกเรียกให้เข้าไปดูแลแขกในอ่างแล้ว...“นานๆ ทีได้ของดีแบบนี้มาก็ค่อยยังชั่วหน่อย...”เสียงเจ๊พรซึ่งมีหน้าที่ไม่ต่างอะไรจากแม่เล้าเอ่ยกับตัวเองอย่างพอใจ เพราะเด็กคนใหม่ที่เข้ามาทำงานหุ่นอวบอั๋นและหน้าตาน่ารักไม่เบา ของสดๆ ใหม่ๆ แบบนี้ถูกใจพวกลูกค้าเงินหนานักล่ะ“เอ่อ...ขะ ขออนุญาตนะคะ” ขวัญตาเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปซึ่งมีอ่างจากุชชี่วงกลมขนาดใหญ่อยู่ด้านใน ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง ก่อนจะหันมามองแผ่นหลังกำยำสีคล้ำเข้มของ ‘ลูกค้า’ คนแรกของเธอซึ่งนั่งแช่น้ำรออยู่ก่อนแล้ว พลางกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ อย่างนึกกังวลนี่แกคิดดีแล้วใช่ไหมยัยขวัญ...“มานั่งด้านในสิ”เสียงทุ้มของเขาคนนั้นเอ่ยขึ้น ขวัญตาจึงกระชับผ้าขนหนูสีขาวผืนน้อยของตัว
“คุณไปกู้อะไรนักหนา แค่นี้ฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้วนะ!”“โอ๊ยยย จะบ่นทำห่าไรนักหนาวะ รำคาญ! กูก็กู้มาให้มึงใช้ไม่ใช่หรือไง”“ใช้อะไร? ใช้หนี้แทนสิไม่ว่า! แล้วนี่ไม่ต้องมาขึ้นมึงขึ้นกูกับฉันเลยนะ!”เสียงทะเลาะโหวกเหวกของสองสามีภรรยาดังเข้ามาจนถึงห้องนอนเล็กของเด็กสาวที่นั่งทำรายงานด้านใน“เฮ้อออ...”แม้ว่า ‘ขวัญตา’ จะพยายามทำหูทวนลมยังไง แต่ก็ไม่สามารถมีสมาธิกับการเรียนเลยสักนิด ขนาดเธอใส่หูฟังแล้วเปิดเสียงจนเกือบสุด ก็ยังได้ยินพ่อกับแม่ทะเลาะกันอยู่เหมือนเดิม“ต้องไปข้างนอกอีกแล้วสินะ...”สุดท้ายแล้วขวัญตาก็ตัดสินใจเก็บงานใส่กระเป๋าผ้า แล้วเดินผ่านทั้งคู่ที่มัวแต่เถียงกันจนไม่เห็นลูกสาวเพียงคนเดียวที่กำลังเดินออกมาจากบ้าน แม้เธอจะเอ่ยปากบอกว่าจะออกไปข้างนอกก็ไม่มีใครสนใจจะฟังอะไรทั้งนั้น“ใกล้จะถึงเวลางานแล้วแฮะ...เร็วจัง...”เสียงหวานเอ่ยพึมพำกับตัวเอง เธอหอบรายงานมาทำตรงสวนสาธารณะใกล้บ้าน แต่นั่งได้ครู่เดียวนาฬิกาก็แจ้งเตือน ถึงเวลาที่เธอต้องไปทำพาร์ตไทม์ที่ร้านอาหารเสียแล้วตึ๊ง~มีน : ทำงานเป็นไงมั่งแกเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็น ‘มีนา’ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอส่







