2-วุ่นวาย

รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ

ตอนที่ 2-วุ่นวาย

(ศิลา)

"แล้วนั่นมึงจะไปไหน" เสียงของไอ้ด็อจแหกปากตามหลังผมมา ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอยากแหกปากก็แหกไป ทั้งที่มันก็รู้ว่าเส้นทางนี้คือผมจะต้องไปไหน

"........." ผมเงียบครับ ขี้เกียจพูด ไม่มีอารมณ์!

"ไอ้ศิลา กูถามไมไม่ตอบวะ" มันยังคงมีเสียงตามมาอีกครับ ผมก็เดินไปหยิบผ้า เตรียมไปอาบน้ำไม่อยากสนใจมัน หงุดหงิด!

"........" ผมก็ยังนิ่งเหมือนเดิม

"ไอ้ศิลา!" รอบนี้มันกระชากแขนผมจนผมต้องหยุดนิ่ง เสียงของไอ้ด็อจก็เหมือนจะเริ่มทนไม่ไหวกับความนิ่งของผมแล้วล่ะ

"แหกตาดูดิ นี่มันค่ายมวยของมึง อย่ามาตอแหลทำเป็นถาม" ผมหันหน้าไปพูด เมื่อนึกรำคาญกับการเซ้าซี้ของมัน

"เออ ปากก็มีเสือกทำเป็นเหมือนคนใบ้ พูดไม่ได้!" ปากดีฉิบหาย แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะมาต่อปากกับมันหรอกครับ ผมอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่อยู่บนเวทีมวยละ การดวลมวยของผมกับไอ้ยอนมินก็เริ่มไม่สนุก เมื่อผมเห็นผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของเพื่อน หยอกกันกระหนุงกระหนิงกับไอ้ด็อจ ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่ผมเป็นตอนนี้มันคืออะไร รู้แค่ว่าผมไม่พอใจแค่นั้นพอ!

"วุ่นวาย! แล้วมึงจะเสือกอะไรกับกูวะ?" ผมยืนนิ่ง ๆ แล้วถามมัน ไอ้นี่ชักทำให้ผมหงุดหงิดมากขึ้นละ

"กูแค่ถามมึงไหม แล้วทำไมมึงต้องมาทำอารมณ์เสียใส่กูวะ แค่กูเห็นมึงเงียบแปลก ๆ ถามไม่ได้ไง?" มันย้อนถามผมอีก แต่รอบนี้สีหน้าของมันดูอ่อนลง และแววตาของมันเหมือนจะแอบน้อยใจหรืออะไรก็ไม่แน่ใจ เพราะผมไม่ได้สนใจใครตอนนี้ ผมเบื่อ ผมเซ็ง

"หลบไป กูจะไปอาบน้ำคืนนี้กูจะไปเที่ยว" ผมผลักไหล่ของมันออกหลบ และเอาผ้าขนหนูพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

"ไปเที่ยวไหน?"

"เสือก!"

"ไอ้ศิลา!"

มันตะโกนถามตามหลังซึ่งผมปิดประตูห้องน้ำกระแทกหน้ามันเลย ก่อนจะตะโกนเสียงกร้าวทะลุบานประตูห้องน้ำ แล้วมันก็คงจะหงุดหงิดหรือละเหี่ยใจกับผมบ้างแล้วมั้ง จึงตะเบ็งเสียงแข็งตามมา แต่ช่างแม่ง! ไม่สนใจ! คืนนี้จะไปล่อสาวเล่น ๆ ดีกว่า

ผมใช้เวลาอาบน้ำอยู่ประมาณสิบห้านาทีจึงเดินออกมา เช็ดผมที่เปียกชุ่มน้ำเดินก้มหน้า รู้สึกสดชื่นเมื่อโดนน้ำ แต่ถ้าได้ปลดปล่อยน้ำเองผมคงน่าจะสดชื่นกว่านี้ แต่สายตาดันมองเห็นเพื่อนผมคนเดิม มันนั่งอยู่ที่เดิมก่อนหน้า มันมองมาที่ผมอย่างจับจ้อง จะมองหาพระแสงอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ผมไม่ได้สนใจเดินผ่านหน้ามันไปแล้วยืนแต่งตัวใส่เสื้อผ้าชิล ๆ

"อะไรของมึงไอ้ด็อจ มองอะไรกูนัก" ผมถามมันเลยครับ มองผมตาไม่กะพริบมองอะไรนักก็ไม่รู้ มองอยู่นั่นจนผมใส่เสื้อผ้าเสร็จ ใส่ตรงหน้ามันนั่นแหละ ผู้ชายเหมือนกันไม่มีการอายอะไรทั้งนั้น

"มึงจะไปเที่ยวไหน?"

"เรื่องของกูไหม หรือมึงจะไปกับกูด้วยปะล่ะ?"

ไอ้ด็อจถามผมด้วยแววตาที่แปลก ๆ เหมือนอยากจะไปกับผม ซึ่งผมก็เดาไม่ออกเหมือนกัน แต่ช่างมันเถอะปกติผมกับมันก็เที่ยวด้วยกันบ่อย แต่ก่อนมีสามคนที่ไปกันบ่อย เดี๋ยวนี้ไอ้ยอนมินนาน ๆ ทีจะไปด้วยเพราะติดเมีย เมื่อมันถามผมจึงตอบประกอบกับถามความเห็นมันต่อ

"กูไปด้วย กูอยากปลดปล่อยเหมือนกัน"

"แล้วแต่มึง แต่กูคงไม่กลับพร้อมมึงนะ เพราะกูจะไปต่อกับสาว"

"อืม"

ผมบอกพร้อมกับหันไปสะพายกระเป๋าเตรียมจะเดินออกมา ไม่ได้สนใจจะมองสีหน้าของเพื่อนหรอก ตอนนี้ผมเริ่มอารมณ์ดีละ เพราะคืนนี้จะได้ปลดปล่อย ผมได้ยินเสียงมันตอบตามหลัง แม้จะแค่นเสียงในลำคอแต่ผมก็ได้ยิน เพราะยังเดินห่างมันไม่ไกลเท่าไหร่...คืนนี้ผมจะปล่อยผีครับ