เขาแอบชอบเพื่อนสนิทของตัวเองมานานถึง 2 ปี แต่วันนี้เขาจะไม่ยอมเป็นแค่เพื่อนกับมันอีกแล้วยังไงเขาก็ต้องเอามันมาเป็น“เมีย”เขาให้ได้
View More「おめでとう、妊娠してる!……双子だよ!一条くん、きっと驚くね!」
専属医の三上先生の言葉が何度も頭の中で復唱されている。
「信じられない!嘘?本当に私のお腹に子どもが?しかも二人も!?」
嬉しいというよりも頭の中が真っ白だ。結婚して三年。妊活に励み子どもを授かることを待ちわびていた。ずっと、ずっと待ち望んでいた瞬間が今日、いきなり二倍になってやってきた。
病院からの帰り道、窓の景色を眺めながら私は夫の瑛斗に報告する場面を何度も想像した。彼のくしゃっと笑った顔。少し照れたような心の底から嬉しそうな顔。早くその顔が見たかった。
長年仕えている運転手が私の変化に気づき話しかけてきた。
「華お嬢様、何か良いことでもあったのですか?さきほどからとても幸せそうなお顔で微笑んでいらっしゃいますね。」
「ええ、とっても素敵で幸せなことがあったの。」
夫の一条瑛斗は、一条グループの若きCEO。切れ長の瞳、通った鼻筋、そしていつも自信に満ちた佇まい。初めて見た時、私はその完璧なまでのルックスに息を呑んだ。瑛斗のことを高校の時からずっと好きで初恋の人だった。
神宮寺家の令嬢である私は、父や祖父が決めた相手と結婚をしなくてはいけなかった。いわゆる「政略結婚」だ。家のために自分の気持ちとは関係なく結婚することは絶望的な未来に思えた。しかし、運命は残酷なだけではなかった。
お見合いの席で、一条家の御曹司として瑛斗が現れた時は信じられなくて言葉を失った。まさか初恋の相手が夫になるなんて想像もしていなかった。その夜、喜びと幸せで胸がいっぱいになり興奮して眠れなかった。こうして私たちは夫婦になった。
あれから三年。瑛斗は社長に就任して多忙な毎日を送っているが、私は初恋の相手瑛斗の妻になれたことに幸せを感じながら毎日を過ごしている。
(念願の妊娠だもん。こんな嬉しいニュースは直接伝えて瑛斗の喜ぶ顔が見たい)
病院を出てすぐに電話で報告しようと思ったが直接伝えることにした。
病院から帰ってきてすぐに瑛斗が好きなラザニアを作って帰りを待つことにした。もちろんソースは一から手作りだ。料理長の作るご飯も美味しいが、こんな特別な日は自分で作って瑛斗を喜ばせたかった。
(どんな顔をするだろう。どんな言葉をくれるだろう。)
ソースを煮込みながら、彼の喜ぶ姿とこれから始まる家族4人の生活を想像しながら彼の帰りを待っていた。出来立てを食べて欲しくて帰りが何時になるか連絡したが返事は来ない。ソファで待っているうちにうたた寝をしてしまい、車のエンジン音で目を覚ました時には既に22時を過ぎていた。
瑛斗を出迎えるため慌てて玄関へ向かう。
「おかえりなさい」
「ただいま。」
「なんだか疲れているみたいだけど大丈夫?」
「ああ。……話があるんだ。少しいいかな」
いつもより冷たく沈んだ声で瑛斗が静かに言った。疲れ切った様子の瑛斗だが、大人の男の色香をまとい、疲れた顔さえも魅力的だった。3年たった今でも瑛斗と目が合うとドキドキして胸が高鳴る。
表情がどこか硬い瑛斗の後ろを歩きリビングへ入った。
(仕事で疲れているのかもしれない。でも妊娠のことが分かったら気持ちも変わるかも!)
「先にご飯にする?今日ね、話をしたいことがあって瑛斗の好きなラザニアを作って待っていたんだ。」
「……そうやって機嫌でも取っているつもりなのか。」
「え……?」
瑛斗の言葉に耳を疑った。普段はそんなことを言う人ではない。頭の回転が早く、いつも冷静で落ち着いて、人が不快に思うような台詞は今まで一度も言ったことがないので信じられなかった。
「瑛斗、仕事で何か嫌なことや問題でもあったの?何か疲れている?私に出来ることがあるなら……」
ソファに座る瑛斗に近寄り、膝をついて手を重ねると怪訝そうな顔をしてすぐさま振り払った。
「触るな。もう放っておいてくれ。それよりここにサインをしてくれないか?」
彼は深くため息をついた後、鞄から一枚の白い封筒を取り出した。
何の書類か分からず受け取ったがタイトルを見た瞬間、頭の中が真っ白になった。
(なにこれ……)
【離婚協議書】 彼から渡された書類にはこう記されてあった。
Mon part วันนี้ผมรู้สึกสนุกมากเลยครับที่ได้ทำอะไรใหม่ๆ ผมเป็นพวกที่เวลาได้ทำอะไรแล้วจะทำให้เต็มที่แต่ก็แอบเหนื่อยอยู่เหมือนกันเพราะอากาศที่ค่อนข้างร้อนบวกกับชุดที่ใส่ แถมวันนี้ไอบลูมันก็งอแงอะไรของมันก็ไม่รู้เอาแต่ทำหน้าบูดทั้งวันมันให้เหตุผมว่าหวงไม่อยากให้ใครมองผม ผมเลยบอกมันไปว่าถ้ามันเป็นเด็กดีผมจะให้รางวัลพอผมบอกไปแบบนั้นมันก็เป็นเด็กดีขึ้นมาทันทีเลยแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้อะไรมันดีพอกลับมาถึงบ้านผมก็อาบน้ำแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงเพื่อเตรียมตัวหลับสักงีบ กดเข้าออกเฟสบุ๊คไปเพื่อเช็คว่ามีใครแท็กรูปมาบ้าง ดูไปได้สักพักก็ผล็อยหลับไปในที่สุดผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกรบกวนการนอนจากอะไรสักอย่างที่ตอนนี้มันกำลังคลอเคลียอยู่ที่แก้มของผม ผมใช้มือปัดออกด้วยความรำคาญก่อนจะนอนต่ออย่างไม่สนใจสิ่งนั้นอีก พอผ่านไปสักพักก็รู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้ผมตัดสินใจลืมตาขึ้นมาดูและก็ได้พบกับต้นเหตุของการรบกวนการนอนของผม“มึงจะกวนทำไมเนี่ย กูจะนอน” ผมหันไปบ่นกับไอบลูที่กอดผมจากด้านหลังอยู่ ใช่ครับมันขึ้นมานอนกอดผมทำให้ผมที่กำลังหลับสบายต้องลืมตาตื่นมาในที่สุด“เย็นแล้วไปซื้อของกัน” มันว
โรงเรียน xxวันกีฬาสีหลังจากวันที่เริ่มประชุมสีก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว ทุกๆเย็นพวกเราก็จะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองจนวันนี้เป็นวันแรกของการแข่งกีฬาสี การเดินขบวนพาเหรดจะจัดขึ้นในวันสุดท้ายตอนนี้ผมเลยมีเวลาว่าง วันนี้บลูมันมีแข่งเตะบอลกับสีน้ำเงินผมเลยกะว่าจะไปดูสักหน่อย “เพลง ฝ้าย ไปดูแข่งบอลกันป่ะวันนี้ไอบลูกับไอเอ็มลง” ผมหันไปชวนเพื่อนสาวทั้ง 2 ที่นั่งกระหนุงกระหนิงกันไม่เกรงใจชาวบ้านสักคน ส่วนพวกผู้ชายน่ะหรอป่านนี้คงอยู่สนามกันหมดแล้ว“ไปดิ ว่าแต่มึงจะเชียร์สีไรอ่ะ” ไอฝ้ายถามผม“โอ้ยเธอ มันไม่เชียร์สีไรหรอกมันเชียร์ไอบลูคนเดียว” ไอเพลงพูดดักก่อนที่ผมจะตอบ“อะไรของมึง กูก็เชียร์เพื่อนทุกคนนั่นแหละ” ผมโวยวายตอบเสียงดัง“อ๋อ เพื่อนนนนนนนนนนน” คราวนี้พวกมันก็พากันล้อผมไม่เลิก“จะไปไหม ไม่ไปกูไปแล้วนะ” ผมพูดขึ้นแล้วลุกเดินหนีพวกมันเลย“เอ้า ไอม่อนรอพวกกูด้วยย” แล้วมันสองคนก็วิ่งตามผมมาพอมาถึงพวกเราก็เห็นไอไมค์กับบาสนั่งอยู่เลยเดินเข้าไปหาพวกมัน“ไงมึง กว่าจะมากันได้” ไอบาสทักพวกเราสามคน“ก็ไอสองคนนี้ดินั่งจู๋จี๋กันอยู่ได้” ผมตอบพลางชี้ไปทางไอสองคนนั้น“อย่าให้กูเห็นว่ามึงกับไอบลูไ
Blue part ผมก็อยากจะห้ามใจตัวเองอยู่นะแต่พอได้เริ่มแล้วมันก็หยุดไม่ได้แล้ว ก็ใครใช้ให้มันหวานทั้งตัวขนาดนั้นล่ะครับพอได้เริ่มชิมตรงนึงม้นก็อดไม่ได้ที่จะชิมตรงอื่นต่อ จนสุดท้ายผมก็ใช้ปากทำให้มันจนเสร็จสม ผมไม่ได้คิดจะล่วงเกินมันไปมากกว่านั้นแต่มันกลับทำในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงคือการช่วยผมด้วยมือของมันและยิ่งทำให้ผมตกใจไปมากกว่านั้นคือในจังหวะที่ผมจะเสร็จผมกลับเอาปากของมันมารับน้ำของผมไว้ ตอนนั้นใจของผมเต้นเหมือนมีคนมารัวกลองอยูในนั้น ในหัวผมมีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมดผมไม่คิดว่ามันจะน่ารักขนาดนี้ถึงแม้ว่าในสายตาผมมันจะน่ารักที่สุดแล้วก็เถอะ“ม่อน ม่อนครับ” ผมตื่นขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้าเลยคิดว่าจะปลุกมันแล้วกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้านเพราะต้องไปเรียน ผมเขย่าตัวมันเบาๆ“อือออออ” มันพลิกตัวหนีด้วยความรำคาญแล้วนอนต่อโดยไม่สนใจเสียงเรียกของผม“ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว” คราวนี้ผมขยับเข้าไปกอดมันจากข้างหลังมือสอดเข้าไปลูบเอวมันในเสื้อแล้วพูดอยู่ตรงซอกคอมัน“อื้อออ ทะ ทำอะไรของมึงเนี่ย“ มันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วขยับตัวหนีจากผมแต่ไปไหนไม่ได้เพราะผมกอดมันไว้แน่น”ปลุกไง มึงไม่ยอมตื่นสักที“ ผมพูดแล้
Mon part “ม่อนครับ ขอได้ไหม” ผมนิ่งค้างไปหลังจากที่ไอบลูมันพูดจบ ขอหรอ ขออะไร มันจะทำแบบนั้นกับผมหรอ ฮืออ ผมยังไม่พร้อมอ่ะ“ขะ ขออะไร” ผมไม่กล้ามองหน้ามันด้วยซ้ำตอนนี้“ขอบลูชิมหน่อยนะ” พอจบประโยคไอบลูมันก็เริ่มทำการชิมผมแบบที่มันบอกทันที มันโน้มหน้าลงมาหอมแก้มผมแล้วงับเบาๆ จากนั้นก็เลื่อนลงมาซุกลงที่ซอกคอแล้วดูดดุนจนผมรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา“อะ อ๊ะะ บะ บลู” ผมพยายามเค้นเสียงออกมาเรียกชื่อมัน แต่เหมือนว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมามันจะออกไปทางกระเส่าเสียมากกว่า “อืมมม“ มันครางตอบในลำคอจากนั้นก็เลื่อนต้วต่ำลงไปอีกแล้วปากของมันก็ไปหยุดอยู่ตรงที่ปลายยอดอกของผม ผมเห็นมันมองยอดอกสีหวานของผมด้วยแววตาหิวกระหายพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ผมหลับตาปี๋เตรียมรับสัมผัสจากมันถึงใจอยากจะขัดขืนขนาดไหนแต่ตอนนี้ร่างกายของผมตอบสนองจากทุกสัมผัสของมันแถมความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นทำให้ผมไม่สามารถหยุดการกระทำของเราทั้งสองตอนนี้ได้“อ๊ะ ตะ ตรงนั้น” ไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไรไอบลูก็แตะปลายลิ้นของมันลงที่ยอดอกของผม ความเสียวแล่นขึ้นสู่สมองทันทีมันตวัดลิ้นโลมเลียที่ยอดอกของผมเหมือนได้ชิมของอร่อย ผมบิดเร้าไปมาด้วยค
Mon part โรงเรียน xxผมมาเรียนด้วยสภาพที่ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน คำพูดของไอบลูมันวนเวียนอยู่ไหนหัวผมถึงขนาดทำยังไงก็ไม่ออกไปจากหัวผมสักที จีบอยู่ จีบอยู่ จีบผมอยู่งั้นหรอ“ม่อน ม่อน ไอม่อน!”“หะ ห้ะ ไม่ได้จีบ” ผมสะดุ้งตกใจที่ไอเพลงมันตะโกนเรียกผม“จีบ จีบอะไรใครจีบใครแล้วมึงเหม่ออะไรเนี่ย” มันถามผมแบบงงๆ“ห้ะ อะ เอ่อ กูบอกว่าอยากกินขนมจีบ” ผมเนียนแถออกไป เชี่ยย ผมหลุดพูดออกอะไรออกไปวะ แม่ง ไอเหี้ยบลูคนเดียวเลยทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมตวัดสายตามองไปทางมันก็เห็นมันนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว หมั่นไส้ชิบ“มึงได้นอนบ้างป่ะเนี่ยตาโบ๋แล้วนะ” ไอฝ้ายถามแล้วชี้มาที่ตาของผม“กูนอนกลางวันเยอะอ่ะ เมื่อคืนเลยนอนไม่หลับ” ผมโกหกออกไปอีก“หึ” ไอบลูมันแอบหัวเราะแล้วไอเพลงมันก็มองผมกับไอบลูด้วยสายตาแปลกๆ“พวกมึงไปเรียนกัน กูอยากดีดกีตาร์ละ” ไอพองพูดขึ้น อ๋อ วันนี้มีเรียนดนตรีซึ่งอาจารย์บอกว่าตะให้ออกไปเล่นดนตรีกับร้องเพลงหน้าห้องเพื่อเก็บคะแนน กลุ่มผมส่วนมากก็จะดีดกีตาร์กัน ผมไม่ได้เตรียมตัวมาเลยคงต้องขอเล่นอาทิตย์หน้าแทนห้องดนตรี“วันนี้มีเก็บคะแนนนะจำได้ใช่ไหม” อาจารย์พูดขึ้นมาทันทีที่ทุกคนมาครบ“จำได้ครับ/จำไ
Mon part นี่ ผม ทำ อะ ไร ลง ไป!!! “อ๊ากกก” ผมวิ่งกลับมายังห้องของตัวเองแล้วกระโดดขึ้นเตียงคลุมโปงแล้วดิ้นไปมา ผมต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ผม..ไปบอกให้มันเลิกคุยกับน้องส้มงั้นหรอ แม่ง แล้วมันก็พึ่งจะมาบอกผมว่าน้องส้มเป็นญาติมัน แบบนี้มันจงใจแกล้งผมชัดๆมันปล่อยให้ผมเข้าใจผิดมาเป็นอาทิตย์ แถมมันยังบอกให้ผมเลิกคุยกับน้องมิ้นอีก เห้ออ ผมก็ไม่ได้อะไรกับน้องมิ้นหรอกครับจริงๆก็รู้ตัวมาสักพักแล้วว่าคิดกับน้องมิ้นแค่พี่น้องแต่ก็รู้สึกผิดอยู่ที่ดันไปให้ความหวังน้อง ผมจะโดนน้องด่ามั้ยเนี่ยหลังจากที่ผมโวยวายกับตัวเองไปได้สักพักเสียงแจ้งเตือนจากไลน์ก็ดังขึ้น My friend M : พวกมึงพรุ่งนี้ไปดูหนังกันป่ะBass : ไปๆ กูขี้เกียจอยู่บ้านPong : กูไม่ว่างว่ะMike : กูไปๆPleng : กูกับฝ้ายไม่ไปอ่ะBlue : กูกับไอม่อนไป M : เออๆ เจอกัน 10.00 น. ที่ห้าง xxเดี๋ยวววว ใครบอกมันว่าผมจะไปด้วยวะ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามันนะMon : กูยังไม่ได้บอกเลยว่ากูจะไปBlue : ก็กูนี่ไงบอกให้มึงไปMon : ไม่เอาไม่ไปกูจะนอนนนนน Blue : ถ้าพรุ้งนี้เก้าโมงกูไม่เห็นมึงกูจะไปอุ้มมึงลงมาจากห้อง-อ่านแล้ว-
Comments