บทที่ 166

“เยี่ยมไปเลย!” อารมณ์หม่นหมองของจี้หยางดีขึ้นมาในพริบตา “พี่ครับ พี่จะให้ได้เท่าไหร่เหรอ? ไม่ ๆ ๆ ผมไม่ได้ต้องการทั้งหมด แค่กลัวว่าจะขอทีเดียวเยอะเกินไป”

เซ่าเยว่ “ไม่เกินสามพันล้าน”

ปัดเศษออกก็พอ เซ่าเยว่คงไม่เอาเงินให้เซ่าสวินหมดอยู่แล้ว

จี้หยางรู้สึกเหลือเชื่อ “พี่ครับ เจียนเฉินหานลงทุนให้เซี่ยหมิงหนึ่งพันห้าร้อยล้าน ส่วนประธานหลินผมเพ้อฝันว่าจะได้สักห้าร้อยหรือหนึ่งพันล้าน พี่ลงมือครั้งเดียวก็ได้มาสามพันล้านแล้ว พี่ครับ พี่เท่ซะจนผมจะตายอยู่แล้ว!”

ตอนที่พนักงานหลักถูกเซี่ยหมิงดึงตัวไป เขาหมดหนทางจนไปหาเซ่าเยว่ ยังไม่ได้เอ่ยปาก เซ่าเยว่ก็ให้เงินมาห้าร้อยล้านแล้ว ต่อมาฐานข้อมูลของบริษัทถูกแฮ็ก ก็เป็นเซ่าเยว่ที่ช่วยเหลือ

เซ่าเยว่น่าเชื่อถือเกินไปแล้วจริง ๆ!

จี้หยางข่มกลั้นความรู้สึกตื่นเต้นไว้ “ถึงแม้ว่าต้นทุนการพัฒนาเกมของพวกเราจะสูง แต่ผมกับเซ่าสวินบีบต้นทุนอย่างสุดความสามารถมาตั้งแต่แรก ไม่ต้องการเงินมากมายขนาดนั้นหรอก เพราะงั้นแค่ครึ่งเดียวละกัน หนึ่งพันห้าร้อยล้าน หนึ่งพันห้าร้อยล้านก็พอให้พวกเราทำเกมออกมาได้แล้ว!”

หนึ่งพันห้าร้อยล้านพูดเหมือนกับเงินสิบห้าบาทเลย จี้หยว