บทที่ 25

เซ่าเยว่ “มันจะไม่ให้เกียรติเธอเกินไปหน่อยไหม?”

“เธออยากเจอฉัน แน่นอนว่าต้องมีเป้าหมาย ฉะนั้นหยั่งเชิงซึ่งกันและกันก็เป็นเรื่องที่ปกติมาก”

เฉิงเหยียนโย่ว “ด้วยประสบการณ์กินข้าวคุยงานหลายปีของฉัน คนประเภทนี้ที่ไม่ยอมเปิดเผยชื่อแซ่ เว้นแต่ว่าจะเป็นคนมีฝีมือจริง ๆ อย่างเธอแล้ว ก็เป็นคนที่เสแสร้งวางมาดไปอย่างนั้น และฉันว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า”

เฉิงเหยียนโย่วมีประสบการณ์ด้านการทำงานมากกว่าเธอ เซ่าเยว่จึงตกปากรับคำ

ค่ำนี้เฉิงเหยียนโย่วยังต้องไปสังสรรค์เชิงธุรกิจอีก เพิ่งได้มาเหยียบบ้านใหม่ของเพื่อน ก็ต้องกลับไปเสียแล้ว

คนขับรถมารอรับเธอที่หน้าประตูใหญ่ทางเข้าหมู่บ้าน

เซ่าเยว่ลงมาส่งเธอ ก่อนขึ้นรถ เฉิงเหยียนโย่วพูดว่า “เซ่าเยว่ ตอนนี้เธอมีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ และมีงานที่ชอบแล้วด้วย ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ฉันรอดูความสำเร็จของเธออยู่นะ ต่อไปเราสองคนจะรวยไปด้วยกัน”

คำพูดนี้อาจฟังดูธรรมดาและเรียบง่าย แต่ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เซ่าเยว่รู้สึกเหมือนถูกกระแทก เธอเงียบไปสองวินาที แล้วพูดขึ้นอย่างจริงจังเป็นพิเศษ “อืม เราจะรวยไปด้วยกัน”

เฉิงเหยียนโย่วสวมกอดเธออย่างอดไม่ได้

พอเธอกลั