ตอนที่ 33 กลัว...[2]

แทนไทเปิดประตูเข้ามาก็อดยิ้มให้กับภาพตรงหน้าไม่ได้ เขาเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เอนหลังพิงหัวเตียง แล้วตวัดเรียวขาขึ้นไปบนเตียง ค่อยๆ โอบกอดร่างบาง แล้วโน้มศีรษะของเธอให้มาซบที่อกแกร่ง แล้วจูบลงไปที่ศีรษะทุยอย่างแผ่วเบา เรียวแขนอีกข้างเลื่อนขึ้นไปโอบหลังของลูกชายตัวน้อย ก่อนที่จะปิดเปลือกตาลงอย่างช้าๆ

พรพระพายตื่นขึ้นมาโดยยังมีอินทัชนอนอยู่บนอก เธอจึงค่อยๆ จับพลิกตัวเด็กน้อยลงไปนอนบนเตียง ก่อนจะตวัดเรียวขาลงจากเตียง แต่คงเป็นเพราะอินทัชนอนทับตัวเธอนานเกินไป ทำให้ขาของเธอชาจนเกือบจะล้มลง ดีที่แทนไทเข้ามาคว้าตัวเธอไว้ได้ทัน

"จะลุกไปไหน ร่างกายยังไม่แข็งแรง นอนพักก่อนนะ" แทนไทบอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"พายไม่เป็นอะไรแล้ว" พรพระพายดึงมือของมาเฟียหนุ่มออกจากเอวของเธอ ก่อนจะถอยหนีเขามาสองก้าว

"พาย..." แทนไทเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไม่เข้าใจว่าพรพระพายถอยหนีเขาทำไม

"พายจะเข้าห้องน้ำ" หญิงสาวบอกเสียงเรียบ ก่อนจะเดินเลี่ยงไป

มาเฟียหนุ่มมีสีหน้ามึนงงที่อีกฝ่ายแสดงท่าทีปั้นปึ่งใส่ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง แล้วก้มลงไปหอมแก้มลูกชายตัวน้อย พอร่างบางของเขาออกมาจากห้องน้ำ ก็ยังคงไม่ยอมมองหน้าเขา เดินไป