12.อยู่นิ่งๆ

​เสื้อเชิ้ตตัวเล็กถูกดึงรั้งออกจากกระโปรงที่สอดใส่ทับชายเสื้ออยู่ ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้เข้าไปสัมผัสแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ ผิวเนียนเรียบด้านในกระตุ้นอารมณ์รักเหลือเกิน ขอบบราเส้นเล็กกลางหลังถูกปลดออกในเวลาต่อมา เจ้าตัวรู้สึกถึงความคลายของหน้าอกตัวเอง จึงพยายามจะดันตัวออกจากกายแกร่งที่โอบประคองไว้

"จุ๊ นิ่งๆสิครับ"

เสียงทุ้มบอกออกมา ก่อนจะรั้งตัวเธอเข้ามาใก้ลแล้วลูบไล้มาทางด้านหน้าของคนในอ้อมกอด มือหนาลูบหน้าท้องแบนเรียบเบาๆก่อนจะไล้วนอยู่อย่างนั้น นิอรดิ้นเบาๆออกจากอ้อมแขนแข็งแรงที่กอดเธอเอาไว้ เดฟหัวเราะเบาออกมาก่อนจะกระซิบข้างหู

"ถ้าหนูไม่หยุดดิ้นพี่จะปล้ำ"

นิอรหยุดชะงักทันที แล้วเงยหน้ามองหน้าคนพูดอย่างระแวงกล้าๆกลัวๆ สายตาอ่อนหวานที่ส่งมาบอกว่าสิ่งที่เค้าพูดเป็นการหยอกเสียมากกว่าทำจริง

"หนูกลัวพี่เดฟปล้ำ" เจ้าตัวบอกออกไปตามตรง ก่อนที่จะได้รับจูบเบาๆที่ปากบางของตัวเอง

"อยากปล้ำมานานแล้ว แต่กลัวจะตกใจหนีไปเสียก่อน" ชายหนุ่มบอกตามจริง ก่อนจะส่งมือตัวเองเข้าไปสัมผัสบราตัวเล็กที่ห่อหุ้มก้อนเนื้อเอาไว้

ปลายนิ้วขยับลูบเบาๆไปที่เม็ดเชอรี่ที่อยู่ใต้เสื้อเบาๆก่อนจะลูบเล่นอย่างทะนุถนอม นิอรใจสั่นรัวๆกับการกระทำอันอ่อนหวานและนุ่มนวล ทุกจังหวะที่เค้าสัมผัสสุ่มเสี่ยงกับเธอเหลือเกิน เสียงหวานร้องครางออกมาอย่างสุดทน

"พี่เดฟขา รู้สึก" นิอรร้องออกไป ก่อนจะได้รับสัมผัสที่เรียกอารมณ์บางอย่างให้ทวีความรุนแรงมากขึ้น

ร่างบางสั่นสะท้านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สายตาที่มองกันเต็มไปด้วยอารมณ์ มือหนาปล่อยมือจากเอวบางก่อนจะรวบขาเอาไว้ อุ้มเธอเดินตรงเข้าไปในห้องนอนตัวเอง แล้ววางลงบนที่นอนหนานุ่มอย่างรวดเร็ว กายแกร่งทาบทับบนตัวเธอเอาไว้ แล้วลูบไล้หน้าสวยที่สะกดใจเค้าตั้งแต่แรก

"พี่ชอบอร มากขึ้นทุกวัน มากจนคิดว่าต้องมีอรในชีวิตพี่ตลอดไป"

ปากหนาประกบจูบปากบางอย่างเอาใจ มือหนาขยับเข้าไปบีบเคล้นหน้าอกอิ่มก่อนจะสะกิดเม็ดเชอรี่ที่ชูชันขึ้นมา

"พี่ดูนมหนูได้ไหม" ชายหนุ่มบอกออกมาอย่างวัดใจคนตรงหน้า อารมณ์รักอารมณ์ใคร่กระจัดกระจายฟุ้งอยู่เต็มอากาศ นิอรมองหน้าพี่เดฟของเธอ

"แค่นี้ใช่ไหมคะ แค่ดูใช่ไหม" เสียงหวานถามออกไปอย่างสั่นๆ เธอชอบให้เค้าสัมผัสเธอเหลือเกิน ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทำงานออกทีเม็ด รอยแยกของเสื้อ เผยให้เห็นเสื้อในตัวเล็กที่หลุดออกจากหน้าอกอิ่มแล้ว ชุดชั้นในสีขาวแบบธรรมดาแต่เร้าใจเหลือเกิน เดฟ หยางรู้สึกว่าตัวเองกลับไปเป็นเด็กหนุ่มอีกครั้ง ที่กำลังจะได้เปิดกล่องของขวัญ หัวใจหนักแน่นกลับเต้นระส่ำเหมือนจะหลุดออกมา

นิอรขยับตัวลุกขึ้นตามการจับจูงของเค้า เสื้อเชิ้ตทำงานหลุดออกไปจากตัวแล้ว ก่อนที่บราตัวเล็กที่ปลดตะขอเอาไว้ จะหลุดตามออกไปอีกชิ้น แสงไฟสลัวในห้องนอน เผยให้เห็นหญิงสาวร่างบางนอนเปลือยด้านบนอยู่บนเตียงนอนหนานุ่ม เดฟ กลืนลำลายลงคออย่างยากลำบาก เค้าไม่ใช่ไม่เคยเห็นผู้หญิงเปลือยอก แต่ทุกคนที่เคยเห็น ไม่มีใครที่มีผลกับเค้าเท่าเธอเลย แก่นกายพองขยายอยู่ใต้กางกางอย่างอึดอัด ชายหนุ่มทอดตัวลงไปนอนข้างๆเธอ ก่อนจะลูบไล้ลงไปที่ร่างกายขาวบางอย่างทะนุถนอม

มือหนาบีบเคล้นที่ทรวงอกเบาๆ แล้วบีบเม็ดเชอรี่สีชมพูจัดที่โชว์ท้าทายสายตาของเค้าอยู่

"พี่จูบหนูได้ไหม" เดฟถามออกไป ก่อนจะจูบเบาๆที่หน้าอกอวบอิ่มของเธอ ปากหนาไล่วนเวียนเบาๆที่ที่เต้านมขาวผ่องก่อนจะใช้ลิ้นเลียวนเบาๆที่ติดอก เสียงหวานร้องครางออกมาอย่างสุดกลั้น

"พี่เดฟขา หนูรู้สึกหวิวๆเหลือเกิน" นิอรหลุดปากบอกออกไป ก่อนจะรั้งเค้าให้เข้ามาใก้ลกว่าเดิม ชายหนุ่มขยับตัวขึ้นไปทาบทับแล้วจูบปากบางอย่างเร่งเร้ารุนแรง นิอรจูบตอบกลับไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ในสมองคิดอะไรไม่ออกแล้ว เพราะการกระทำของพี่เดฟ คนตรงหน้าที่อ่อนโยนเหลือเกิน

ชายหนุ่มพยายามข่มอารมณ์ตัวเองอย่างหนักเพราะเค้าตั้งใจเอาไว้แล้วว่า จะไม่ทำให้คนตัวเล็กต้องเสื่อมเสียเด็ดขาด มือหนาละออกจากร่างกายบางอย่างตัดใจ ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วหันหลังให้คนที่นอนอยู่บนโซฟาทันที นิอรรู้สึกตกใจมากที่พี่เดฟของเธอหยุดการกระทำเอาไว้แค่ตรงนี้ ​มือบางปิดหน้าอกตัวเองเอาไว้ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น อย่างรวดเร็ว ความละอายใจก่อเกิดขึ้นมาทันที มือที่ควานหาเสื้อชั้นในสั่นสะท้านอย่างเต็มที่ ก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว

เดฟ หยาง ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงไปข้างนอก จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างต้องการจะผ่อนคลาย แก่นกายที่พองขยายเต็มที่ยังคงอยู่แบบนั้น ไม่มีทีท่าว่าจะคลายตัวลง น้ำตาเม็ดเล็กๆค่อนคลออยู่ในดวงตาก่อนจะไหลรินออกมาอย่างช้าๆ เสียงของพี่ชายดังก้องอยู่ในหัวทันที

" คนอย่างเดฟ หยาง เค้าจะมาจริงใจอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอ จืดชืด ไร้เสน่ห์ แถมมีแต่ตัว " เสียงคำพูดของพี่ดังก้องหัววนไปมา จนคนที่น้ำตาหยดลงมา ร้องไห้อย่างสุดกลั้น

นิอรรวบรวมความกล้าของตัวเอง ก่อนจะควานหากระเป๋าถือแล้วสำรวจตัวเองอีกรอบ ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น อย่างคนหัวใจแตกสลาย เธอคิดว่าเธอกล้ามากพอที่จะเปิดเผยตัวตนของตัวเองให้เค้า เธอรักเค้ามากพอที่จะมอบความสวยงามของตัวเองให้เค้าเชยชม แต่เปล่าเลย เมื่อเค้าได้เห็นแล้ว เค้ากลับหยุดการกระทำ เธอมันไม่มีดีเลยใช่ไหม นิอร

กลิ่นบุหรี่ที่โชยเข้าจมูกบอกถึงตำแหน่งที่อยู่ของเค้า นิอรซับน้ำตาตัวเองเบาๆก่อนจะเดินตรงไปทีี่ประตูห้องพัก แล้วเดินจากไปอย่างไม่หันหลังกลับมามอง บอร์ดี้การ์ดด้านนอกประจำที่ตัวเองอยู่แล้ว เมื่อดวงใจของผู้เป็นนายเดินออกมา ทุกคนจึงคงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี ลิฟต์ส่วนตัวลงมาถึงด้านล่างแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่เธอกลับบ้านเองเพียงลำพัง

" ผมจะขับนำ และ จะมีรถอีกคันขับตามคุณอร ถ้าเผื่อคุณอรอยากจะขับรถเอง

" นิอรพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะเดินไปที่รถตัวเอง แล้วขับรถคันเล็กของตัวเองออกไป รถติดตามสองคนประกบหน้าหลังอย่างช้าๆ ก่อนที่นิอรจะร้องไห้ออกมาอีกที อย่างเสียใจ เธอมันหน้าไม่อาย แค่เค้าพูดคำหวาน กับอยากจะได้เธอ เธอก็ไปเสนอตัวให้เค้าแล้ว มือบางปาดน้ำตาตัวเองเบาๆ ก่อนจะคว้าทิชชูข้างตัว ขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองระหว่างขับรถ

เดฟ หยาง กดบุหรี่มวนที่สามลงบนจานรอง ก่อนจะถอนหายใจออกมา เสียงเธอร้องไห้เบาๆดังเข้าหูเค้าบาดใจคนฟังเหลือเกิน เค้าอยากได้ อยากรัก อยากกอด ใจจะขาด แต่คนที่บอกออกไปแล้ว ลั่นคำพูดออกไปแล้ว ก็ต้องรักษาคำพูดของตัวเอง มือหนากดโทรศัพท์ออกไปหาลูกน้องคนสนิทที่ไว้ใจได้ น้ำเสียงดุดันที่เคยใช้กลับกลายเป็นแหบแห้งจนคนสนิทรู้สึกได้

" ดูแลคุณอรให้ดี " ลูกน้องรับคำสั่งอย่างแข็งขัน ก่อนจะมองรถคันหน้าของตัวเอง สงสัยว่าจะทะเลาะกันแน่เลย

นิอรปวดหัวตุบๆแทบจะระเบิด วันนี้เธอไม่อยากไปทำงานเลย แต่ในเมื่อพี่โยหายไปอีกแล้ว เธอก็ต้องเข้าไปทำงาน มือบางลูบหน้าตัวเองที่ทรุดโทรมลงเพียงชั่วข้ามคืน ดวงตาบวมเป่งแทบจะลืมไม่ขึ้นยิ่งทำให้หน้าตาดูแย่ลงกว่าเดิม นาฬิกาข้างตัวบอกเวลาว่าเธอสายแล้วในวันนี้ แม่บ้านประจำบ้าน เคาะประตูอยู่ที่หน้าห้อง นิอรส่งเสียงตอบออกไป ก่อนจะรีบลุกไปทำงานอย่างรวดเร็ว

โรงงานขนมมีงานรันทำอยู่ตลอดเวลา ใบส่งของ ใบรับวัตถุดิบ และใบสั่งสินค้าวางเรียงรายรอคนมาเซ็นอนุมัติ

นิอรพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะขอเวลาตั้งสติ5นาที แล้วเรียกกาแฟรสขมมา เพิ่มสติให้กับตัวเองในเช้าวันนี้ สายตาที่อ่านตัวเลขและใบรายการเลื่อนลอยเหมือนคนไม่มีสติอยู่กับตัว เธอใช้เวลานานเกินไปจนคนรอต้องกระแอมเสียงเบาๆ

นิอรยิ้มหน้าจืดเจื่อนก่อนจะบอกขอโทษเสียงเบา แล้วตั้งใจทำงานของตัวเองอย่างรวดเร็ว ปัดความคิดถึง ปัดความเสียใจ และความน้อยใจออกไปให้หมด แล้วทำงานตรงหน้าแทน วันนี้เธอจะลืมเค้าให้หมด เดฟ หยาง