LOGINShare
ภารกิจพิชิตวายร้าย
Last Updated:
2025-07-07 00:08:24“ไอ้บ้าเอ๊ย! ทำคนอื่นเจ็บแล้วยังไม่รู้จักขอโทษอีก!”
เสียงฉันสบถอย่างหัวเสีย ขณะที่พี่กล้วยกับป้าพรวิ่งขึ้นมาทันที “เกิดอะไรขึ้นคะ?” พี่กล้วยถาม สีหน้าเป็นห่วง “จะอะไรล่ะคะ ก็เจอมนุษย์ถ้ำไล่ออกจากห้องน่ะสิ! โชคดีนะที่เขาไม่ใช้ตีนถีบฉันออกมาแทน!” ฉันประชดเสียงสั่น พูดแล้วก็เจ็บใจจนอยากเตะประตูสักที “แล้วคุณชบาเป็นอะไรมากไหมคะ?” พี่กล้วยรีบสำรวจตัวฉัน “มีแค่ข้อเท้าเคล็ดค่ะ พอดี...เกิดเรื่องนิดหน่อย” ฉันพูดพลางกัดฟันแน่น “โธ่...คุณชบา เจ็บมากไหมคะ?” พี่กล้วยเสียงอ่อน ฉันพยักหน้าตอบเบาๆ แทนคำพูด “ยังโชคดีนะคะที่โดนแค่นี้ ปกติใครเข้าไป...หัวแตกกันออกมาทุกคนเลยค่ะ” ป้าพรพูดเสริม ฉันได้แต่ถอนหายใจแบบหมดคำจะพูด “ฉันว่าเขาควรไปบำบัดจิตมากกว่า ปล่อยให้อยู่ในสภาพแบบนี้ ไม่ไหวหรอกค่ะ!” “ไปค่ะ เดี๋ยวกล้วยพยุงลงไปข้างล่าง กล้วยจะประคบข้อเท้าให้เองนะคะ” ฉันพยักหน้ารับ แล้วปล่อยให้พี่กล้วยช่วยประคองลงไปข้างล่าง พอถึงโซฟา เธอก็เอาลูกประคบมาช่วยประคบข้อเท้าให้ฉันจนเริ่มรู้สึกดีขึ้น ขณะที่ฉันนั่งพัก ใจยังหวิวอยู่ จู่ๆ คำพูดของยัยน้ำก็แว๊บขึ้นมาในหัว... > “ฉันขอร้องเถอะนะ ชบา ช่วยทำให้เฮียแม็กกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ ถือซะว่าตอบแทนบุญคุณลุงสุชาติ ที่มอบทุนการศึกษาส่งแกเรียนจนจบ แถมได้เงินอีกด้วย...” ฉันนิ่งไป เฮียแม็ก...เขาเป็นลูกของลุงสุชาติ งั้นแปลว่า...คนที่มอบทุนให้ฉันเรียนจนจบ คือพ่อของเขาเอง บ้าเอ๊ย...แบบนี้ไม่ใช่แค่ต้องอดทนแล้วล่ะ ฉันติดหนี้ชีวิตเขาเลยด้วยซ้ำ เอาวะ! จะอยู่จะไปก็เอาให้สุด...สู้เว้ยยย! --- วันที่ 3 “ออกไป!!! อย่ามายุ่งกับกู!!!” พรึ่บ! ปัง! ...ประตูปิดใส่หน้าฉันอีกแล้ว --- วันที่ 4 เสียงข้าวของแตกกระจายตามด้วยเสียงตะโกนจากขุมนรก “กูไม่กิน!!! เอาเหล้ามาให้กู!! เอาเหล้ามา!!!” …จานข้าวปลิวมาเฉียดหน้า “นี่คุณ! จะดื่มแต่เหล้าไปถึงชาติไหนคะ! ข้าวปลาก็หัดกินบ้าง ถึงคุณไม่กิน คนทำเขาก็ไม่เจ๊งตายหรอกนะ!!” ฉันกล้าขึ้นเสียงกับเขา...ซึ่งฉันไม่ควรเลย เฮียแม็กมองหน้าฉันนิ่งมาก...นิ่งจนน่ากลัว แล้วก็เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนฉันต้องกำชายกระโปรงแน่น ใจเต้นระรัว เขาจะฆ่าฉันไหมวะ...บ้าแล้วชบา! “ออกไป!!! แล้วอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก!!!” “คะ...ค่ะ!” ฉันรีบวิ่งหนีแทบสะดุดตัวเอง ปาดเหงื่อพรึ่บลงข้างแก้ม --- วันที่ 5 ฉันพยายามเปิดประตูห้องเฮียแม็ก...ไม่เปิด ล็อกไว้ เลยให้แม่บ้านไปเอากุญแจมาเปิดให้ แกร๊ก... ยังไม่ทันก้าวขาเข้าไป พรึ่บ!! ปัง!! โดนปิดประตูใส่หน้าอีกแล้วจ้า! สงสัยวันนี้เฮียเฝ้าประตู... --- วันที่ 6-9 โดนทั้งจานบิน ขวดบิน เอกสารปาใส่หน้า บางวันโดนเหวี่ยงออกจากห้อง บางวันโดนผลักใส่กำแพง โอ๊ย! นี่ฉันมาดูแลคนหรือมาอยู่ค่ายฝึกนักรบกันแน่? ทุกวัน...เฮียแม็กไม่แตะข้าวแต่นั่งกอดขวดเหล้าเป็นเพื่อนแทน วันไหนขวดหมด ก็กรี๊ดใส่ใครต่อใคร ...แต่บางคืน ฉันได้ยินเขาร้องไห้ “หนูนิด...อย่าทิ้งกูไปนะ...” ฉันเข้าใจเขานะ...ฉันก็เคยเสียพ่อแม่จากอุบัติเหตุเหมือนกัน ตอนนั้นฉันร้องไห้จนเกือบกลายเป็นซากมนุษย์ ดีที่มีน้ำกับครอบครัวน้ำคอยอยู่ข้างๆ --- วันที่ 10 วันนี้เงียบ...ผิดปกติมาก ไม่มีเสียงเฮียแม็กโวยวาย ไม่มีขวดอะไรแตก ไม่มีประตูปิดใส่หน้า “คุณแม็กคะ! คุณแม็ก!!” ฉันมองซ้ายมองขวา เดินไปดูระเบียง ห้องน้ำ เตียงก็ไม่มี แต่พอมองลงไปข้างเตียง... “คุณแม็ก!!!” เฮียแม็กนอนหมดสติอยู่ตรงนั้น ทั้งจมูกทั้งปากเต็มไปด้วยเลือด ฉันรีบพุ่งเข้าไปนั่งลงข้างๆ ดึงตัวเขาขึ้นมาวางบนตัก “ช่วยด้วยค่ะ!! ใครก็ได้!! ช่วยด้วย!!!” ฉันตบหน้าคุณแม็กเบาๆ พยายามเรียกเขาเสียงสั่น “คุณแม็ก! ได้ยินชบาไหมคะ? คุณแม็ก!!” “แค่กก...แค่กก...!” เขาไอแรง ก่อนจะอาเจียนออกมา...เป็นเลือด “ฮึก...คุณแม็ก ทำไมถึงทำกับตัวเองแบบนี้คะ...” น้ำตาฉันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว “รอแป๊บนะคะ เดี๋ยวชบาไปตามคนมาช่วย!” ฉันรีบวิ่งออกจากห้อง พาคนมาช่วยเขาให้วุ่นทั้งบ้าน โชคดีที่พาไปโรงพยาบาลทัน สุดท้ายหมอบอกว่า...เฮียแม็กเป็นแผลในกระเพาะขั้นรุนแรง เพราะดื่มเหล้ามาหลายวันโดยไม่กินอะไรเลย ร่างกายทรุดโทรมจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม... ฉันนั่งเฝ้าเขาอยู่ข้างเตียงในห้องพักฟื้น...ถอนหายใจยาว เฮ้อ...เมื่อไหร่จะผ่านพ้นไปสักทีนะ
Latest chapter
รักวายร้ายของนายเย็นชา ท้อง
เสียงลมหายใจของตัวเองกลายเป็นเสียงเดียวที่ฉันได้ยินชัดเจนที่สุดตั้งแต่วันนั้น...วันที่เขาเลือกเดินผ่านฉันคุณแม็กก็ไม่เคยมองฉันในแบบเดิมอีกเลยเขายังอยู่ตรงนั้น อยู่ในโชว์รูม อยู่ในบ้าน อยู่ในโต๊ะทำงานตรงข้ามแต่ความรู้สึกของเขามันไปไกลจนฉันวิ่งตามไม่ทัน“คุณแม็กจะรับกาแฟไหมคะ?”ฉันถามเช่นเคย เหมือนที่เคยทำมานับครั้งไม่ถ้วนเขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร สบตาฉันเพียงเสี้ยววินาที แล้วพูดเพียงคำเดียว“ไม่ต้อง”แค่นั้นไม่แม้แต่จะขอบคุณ ไม่แม้แต่รอยยิ้มที่เคยมีให้ฉันยืนอยู่ตรงนั้นอีกไม่กี่วินาที ก่อนจะหันหลังกลับเหมือนคนที่เพิ่งแพ้ศึกโดยไม่ทันได้เริ่มสู้ฉันจัดของเล็ก ๆน้อย ๆ หน้าเคาน์เตอร์ในโชว์รูม ฝนด้านนอกเริ่มโปรยปรายลงมาเบา ๆกลิ่นฝนผสมกับกลิ่นเครื่องปรับอากาศในโชว์รูม ชวนให้รู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนความรู้สึกบางอย่างกำลังถูกกดทับไว้ไม่ให้แสดงออกมาแล้วผู้หญิงที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดก็เดินเข้ามาในจังหวะนั้นพอดีเธอสวมเสื้อโค้ตยาวสีครีม ใบหน้าแต่งเพียงบางเบาแต่กลับเปี่ยมไปด้วยพลังบางอย่างในความนิ่งเงียบที่เธอแบกไว้“มีเอกสารของคุณแม็กฝากไว้ให้ฉันหรือเปล่าคะ?”เธอถามด้วยรอยยิ้มเรียบนิ่งฉันพยักหน้าเ
รักวายร้ายของนายเย็นชา ความเหินห่าง คือความเจ็บปวด
เสียงดนตรีจังหวะนุ่มดังคลอไปทั่วโชว์รูมหรูหราที่ประดับด้วยแสงไฟและเงาสะท้อนของรถสปอร์ตคันงาม ฉันยืนอยู่ริมขอบเวที มองแขกผู้มีเกียรติก้าวเท้าเข้ามาในงานอย่างต่อเนื่อง บรรยากาศดูสมบูรณ์แบบทุกอย่างนอกจากหัวใจฉันที่ยังไม่คลี่คลายจากบทสนทนาในห้องแต่งตัวเมื่อครู่ดาวเดินออกมาจากด้านหลังพร้อมชุดเดรสรัดรูปสีแดงเลือดนกที่เน้นสัดส่วนของเธอได้พอดีเป๊ะ เส้นผมลอนสวยตกลงแนบไหล่ ริมฝีปากสีแดงฉ่ำ และรอยยิ้มที่เหมือนฝันร้ายของฉันเธอสวยแบบที่ทุกคนต้องหันมอง แต่สิ่งที่เจ็บกว่านั้นคือสายตาของคน ๆ หนึ่งที่หยุดอยู่ที่เธอนานเกินไป“คุณแม็กซ์มาถึงแล้วค่ะ!” เสียงทีมงานกระซิบใกล้หูฉัน แต่หัวใจฉันมันเหมือนถูกกระแทกไปก่อนหน้านั้นแล้วเขาก้าวเข้ามาในงานในชุดสูทสีดำสนิท หน้าตานิ่งขรึมเหมือนเดิม แต่แววตา...มันไม่ใช่ เขาหยุดยืนชั่วครู่เมื่อมองไปยังเวที แล้วฉันก็เห็นมันภาพแวบหนึ่งที่เขาชะงัก เหมือนเผลอหายใจไม่ทันเมื่อมองไปที่ดาว“หนูนิ...” เสียงหลุดออกมาจากปากเขา“...ดาว?” เขาแก้ในวินาทีต่อมา แต่ไม่ทันแล้วฉันยืนนิ่ง ราวกับเวลาทั้งงานหยุดลง มันเป็นแค่พยางค์เดียวที่แทงทะลุใจฉันได้ลึกกว่าทุกประโยคที่ผ่านมาใช่ ฉันรู้
รักวายร้ายของนายเย็นชา ความลับ
ความลับของพ่อเลี้ยงกลางดึก ในห้องหนังสือหลังคฤหาสน์บนเขาเสียงพายุข้างนอกกระทบกระจกเป็นจังหวะเนิบช้า แต่หนักแน่นพ่อเลี้ยงศักดา นั่งอยู่คนเดียวหน้าโต๊ะไม้สักใบใหญ่ แสงจากโคมไฟทำให้เงาของเขาพาดทับฝาผนังจนดูน่าเกรงขามเขาหยิบกล่องไม้เก่า ๆ ออกมาจากลิ้นชักลับใต้โต๊ะเปิดออกอย่างระมัดระวังด้านในคือ...รูปถ่ายเก่า ๆ ของเด็กหญิงสองคน — หนูนิดกับดาวสมุดบันทึกบางเล่มและ...จดหมายที่ไม่เคยส่งจดหมายจากแม่แท้ ๆ ของฝาแฝด“คุณศักดา…หากวันหนึ่งคุณได้รับจดหมายฉบับนี้ แสดงว่าฉันคงไม่ได้อยู่แล้วขอฝากลูกทั้งสองคนไว้กับคุณ แม้พวกเขาจะไม่ได้เกิดจากสายเลือดคุณ แต่คุณคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุด...โดยเฉพาะ ‘ดาว’ลูกสาวคนเล็ก เธอไม่เหมือนนิด เธอฉลาดเกินเด็ก...และบางอย่างในตัวเธอทำให้ฉันกลัว ว่าเธออาจใช้ความฉลาดนั้นผิดทาง…”พ่อเลี้ยงวางจดหมายลงช้า ๆแววตาเขาเปลี่ยนไปจากความเข้มแข็งกลายเป็นหนักอึ้งเขาจำได้ดี...ตอนเด็ก ดาวเงียบเกินไป มองทุกคนด้วยสายตาที่เหมือนอ่านความลับของคนทั้งโลกได้ และมีหลายครั้งที่เธอ “จัดการ” คนที่กลั่นแกล้งเธอ โดยไม่ให้ใครจับได้ “ดาว...ฉันพยายามส่งแกไปไกล เพื่อให้แกลืมแม็ก”“แต่ดูเหมือน...
รักวายร้ายของนายเย็นชา นิด ดาว
คืนนั้นที่คอนโดของแม็กชบากลับจากงานเลทกว่าเดิมแม็กนั่งเงียบอยู่ที่ระเบียง สูบบุหรี่มวนที่สามแล้ว เถ้าบุหรี่กองอยู่เต็มที่เขี่ยบุหรี่สายลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่านเส้นผมเขาเบา ๆ แต่ไม่อาจพัดพาความคิดให้ปลิวไปด้วยได้“คิดอะไรอยู่เหรอคะ?”เธอนั่งลงข้าง ๆ เขา เอื้อมไปแตะมือเขาเบา ๆฝ่ามือของแม็กอุ่น แต่เต็มไปด้วยความแข็งกระด้างจากความเครียดแม็กหันมามอง แล้วก็ส่ายหน้า“เปล่า…แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“เกี่ยวกับงาน?”เธอยิ้มบาง ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย แม้จะพยายามไม่ถามมากเกินไปแม็กพยักหน้า“อืม…มีเด็กใหม่เข้ามาเยอะ ต้องคอยดูว่าทำงานได้มั้ย”คำตอบดูธรรมดา แต่สีหน้าเขาไม่ใช่และชบารู้…ว่าเงาของผู้หญิงคนนั้นเริ่มแทรกเข้ามาในความคิดของแม็กแล้ว แม้เขาจะไม่รู้ตัวเธอจับมือเขาแน่นขึ้น แต่ไม่พูดอะไรอีกเพราะบางครั้ง...ความเงียบก็เป็นวิธีเดียว ที่เธอจะยังยืนอยู่ข้างเขาได้---สองวันต่อมา - ห้องประชุมใหญ่การประชุมใหญ่ฝ่ายการตลาดเริ่มต้นขึ้นแม็กนั่งประจำที่หัวโต๊ะในห้องประชุมกระจกใสดาวนั่งอยู่ด้านหน้าห้องในชุดพรีเซนเตอร์ของแบรนด์เธอยิ้มทักเขาอย่างสุภาพ เมื่อเขาเดินเข้าห้อง สายตาแนบนิ่งแต่ส่งแรงบาง
รักวายร้ายของนายเย็นชา ใกล้ชิด
สัปดาห์ต่อมาดาวเริ่มงานในตำแหน่งพริตตี้พิเศษของโชว์รูมรถหรูที่บริษัทแม็ก แม้จะดูเหมือนตำแหน่งทั่วไป แต่สายตาหลายคู่ในบริษัทภูมิรู้ดีว่าเรื่องนี้ "ไม่ปกติ"และโดยเฉพาะ...สายตาของชบาเธอเห็นทุกการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนั้นท่าทางอ่อนหวานเรียบร้อย เสียงพูดนุ่มนวล รอยยิ้มที่ชวนให้นึกถึงใครบางคนในอดีตของแม็กและที่สำคัญ...สายตาที่ดาวใช้มองแม็กมันไม่ใช่สายตาของลูกน้องที่เคารพเจ้านายแต่มันคือสายตาของ "ผู้หญิงที่กำลังเล่นเกม"ตอนพักกลางวัน ชบานั่งอยู่ในห้องทำงานเลขาส่วนตัวเธอเปิดเอกสารตรงหน้า แต่ไม่ได้อ่านข้อความใดเลยใจของเธอจดจ่อกับภาพที่เธอเพิ่งเห็นเมื่อครู่ดาวยืนคุยกับแม็กหน้าโชว์รูมเธอยิ้มแบบเดียวกับที่หนูนิดเคยยิ้มหัวเราะเบา ๆ เหมือนหนูนิดเป๊ะ...แล้วแม็กล่ะ?แม้เขาจะไม่พูดอะไร แต่สายตาที่มองดาวก็ไม่เหมือนมองคนอื่นมันมีบางอย่างที่คล้าย…ความละลายใจเล็ก ๆ ที่เขาเคยมีเวลามองหนูนิดชบาไม่อยากคิดแบบนั้น แต่หัวใจก็เริ่มบีบรัดตัวเองโดยไม่รู้ตัว อีกด้านหนึ่ง – ในห้องประชุมเล็กดาวยืนอยู่กับก้อง หนึ่งในทีมบริหารเธอส่งแฟ้มให้ พร้อมยิ้มหวาน"พี่ก้องคะ ถ้ามีงานที่ต้องประสานกับพี่แม็กโดยตรง บอกห
รักวายร้ายของนายเย็นชา คนที่หน้าเหมือนอดีต
สามเดือนต่อมา...สัญญาการจ้างงานในฐานะผู้ดูแลของชบาสิ้นสุดลงไปเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่เริ่มต้นหลังจากนั้นต่างหาก...ที่ไม่มีวันหมดอายุแม็กกับชบาไม่ได้เป็นเพียงนายจ้างกับลูกจ้างอีกต่อไป แต่กลายเป็น “คนรัก” ที่กำลังวางแผนชีวิตคู่ร่วมกันอย่างจริงจัง ทั้งป๊า ม๊า น้ำ และทุกคนรอบตัวต่างก็ยินดีอย่างไม่มีข้อแม้ งานแต่งถูกวางกำหนดไว้ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ทุกอย่างดูราบรื่นเกินกว่าจะคาดคิด...จนกระทั่ง เช้านั้นฝ่ายบุคคลนำแฟ้มสมัครงานกองหนึ่งมาให้ฝ่ายการตลาดคัดเลือกพริตตี้ประจำโชว์รูมรถสปอร์ตของบริษัทแม็กระหว่างที่ ภูมิ กับ ก้อง สองลูกน้องคนสนิทของแม็กกำลังนั่งไล่ดูแฟ้มสมัครงานกันอย่างชิล ๆ สายตาของภูมิพลันชะงักไปที่ภาพในแฟ้มหนึ่ง“เดี๋ยวนะ...” ภูมิกระซิบพลางหยิบใบสมัครขึ้นมาเต็มตาเขาขมวดคิ้ว มองภาพถ่ายตรงหน้าด้วยความไม่แน่ใจ“ก้อง มึงดูคนนี้สิ…”ก้องขยับตัวเข้ามาใกล้ พลันเบิกตาโต“เฮ้ย...เหมือน...เหมือนคุณหนูนิดเลยว่ะ”“ใช่ไหมล่ะ กูไม่คิดว่าตัวจริงจะเหมือนขนาดนี้”ทั้งสองมองหน้ากันอย่างลังเล ไม่รู้ควรทำยังไงดีในขณะที่พวกเขายังพูดคุยไม่ทันจบ แม็ก ก็เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องพอดี“คุยอะไรกัน
You may also like
แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้
MaNIE-STORY2.2K viewsลงทัณฑ์รัก(สิงห์)ร้าย
Naya Solene1.7K viewsพรากรักมาเฟียเถื่อน
Philipnana3.7K viewsผู้หญิงของมาเฟีย
Davide5.3K viewsสัญญาร้ายนายมาเฟีย
พริ้มเภา938 viewsทะเลทรายเดือดรัก(20+)
ทรายแมว611 viewsCrazy Rain ฝนคลั่ง
ฮาลาปัญ514 viewsทาสสวาทมาเฟียแสนร้าย
จินต์พิชา850 views
