Chapter: บทที่ 167"ส สงสัยงั้นมั้ง "น้ำเสียงตะกุกตะกักของครามทำให้สายฟ้ากระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้อง เหลือแต่ความสับสนทิ้งไว้ให้ครามนั่งคิดอยู่ตามลำพัง พั่บ พั่บพั่บ "ชี้ดดด~พี่เวย์แรงหน่อย อ๊าา ไม่ไหวแล้วงื้อ~~" "อ้าาา " "____" สายฟ้ายืนถอนหายใจอยู่หน้าห้องคู่รักกำลังเล่นบทเพลงรักดังทะลุออก
Last Updated: 2025-06-06
Chapter: บทที่ 166"อื้มส์..อ๊าา~" พั่บ~พั่บ~พั่บ "อ๊าา!! " "ชี้ดดด~~อ๊าอ๊าา " เวย์จับเรียวขาเธอขึ้นพาดบ่าข้างนึง แล้วโน้มตัวลงมาใช้มือค้ำที่นอนสองข้าง พร้อมกดแรงสะโพกหนากระทั้นกระแทกส่วนลำยาวใหญ่เข้ามาในร่อง กึ่งช้ากึ่งเร็วแต่สะโพกกำยำยังสับขึ้นลงถี่เหมือนเดิม พั่บพั่บพั่บ "อ๊ะอ๊าา~ " "อ่าาา เสียวปลายจนอย
Last Updated: 2025-06-06
Chapter: บทที่ 165”อื้มส์~พี่เวย์ น้ำขิงจะเก็บของ" แขนแกร่งของชายหนุ่มสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง พร้อมเอาใบหน้าหล่อเหลามาซุกไซ้ที่ซอกคอในขณะที่เธอกำลังพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางกลับบ้านวันนี้ "เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ ไอ้สามคนนั้นมันยังไม่ตื่นกันเลย ลูกก็ยังหลับอยู่เรามาเล่นปูไต่กันสักยกก่อนกลับไม่ได้เหรอคะ" "___" เสี
Last Updated: 2025-06-06
Chapter: บทที่ 164#ช่วงค่ำ “ว่าไงนะ! ท้องอีกเเล้วเหรอ" พี่ริต้าตาโตเมื่อรู้ว่าฉันท้องลูกอีกคน ฉันเองก็แทบช็อคเมื่อรู้ตอนแรกว่าฉันท้องอีกคน เฮ้ออ อีพี่เวย์เอาจนได้ สมกับการที่เขาขยันทำทุกวัน นับดาวเองก็เพิ่งจะหกเจ็ดเดือนเอง แต่ทำไงได้ในเมื่อเขาเกิดมาแล้วนีี่น่าา “หมอเวย์มียาอะไรดี ทำไมน้ำเซื้อดีจัง แนะนำผมหน่อยส
Last Updated: 2025-06-06
Chapter: บทที่ 163”อื้มส์~พี่เวย์ น้ำขิงจะเก็บของ" แขนแกร่งของชายหนุ่มสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง พร้อมเอาใบหน้าหล่อเหลามาซุกไซ้ที่ซอกคอในขณะที่เธอกำลังพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางกลับบ้านวันนี้ "เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ ไอ้สามคนนั้นมันยังไม่ตื่นกันเลย ลูกก็ยังหลับอยู่เรามาเล่นปูไต่กันสักยกก่อนกลับไม่ได้เหรอคะ" "___" เสี
Last Updated: 2025-06-06
Chapter: บทที่ 162ผมไม่รอช้ารีบถอดชั้นในตัวจิ๋วของเธอออก ก่อนจะมารูดซิปกางเกงตัวเองลงจนสุดพร้อมปลดตะขอกางเกงแล้วดึงมันลงมาถึงเข่า “อื้มส์" ผมจับแก่นกายกำลังแข็งขึ้นมาถูร่องเธอที่เปียกฉ่ำไปด้วยน้ำเสียวของเธอ ให้มันชโลมส่วนปลายลำให้มันลื่นต่อการสอดใส่เข้าไปในถ้ำของเธอได้ง่าย สวบ!! “อื้มส์" เสียงนั้นถูกเปล่งออกมาพ
Last Updated: 2025-06-06
Chapter: จบบริบูรณ์“สู้ดีเก็บน้ำตาเอาไว้กราบไหว้ที่หน้าโลงศพพ่อแม่ตัวเองดีกว่า จะมาเสียน้ำตาให้ผู้ชายห่วย ๆ มักมาก สำส่อน ร่านเสียบร่องไปทั่ว ทั้งที่มีลูกมีเมียอยู่แล้ว แต่ก็ยังระริกระรี้กระแดะหย่อนคำหวานหว่านเสน่ห์ให้ชะนีน้อยหอยแมงกะพรุนไปทั่ว”“อ...ไอ้เจฟ มึงฟังทันไหม? กูฟังไม่ทันวะ” กรพูดกระซิบเจฟเบา ๆ“อ่อ! แล้วเสี่ยก็อย่าลืมเซ็นใบหย่าให้หนูด้วยล่ะ หรือจะเซ็นตรงนี้ก็ได้นะ เพราะหนูประเคนเอามาให้ถึงที่แล้ว ปากกาก็พร้อมตราประทับลายเซ็นก็มี จะเอาแบบไหนก็เลือกมา!”“ด...เดี๋ยว ๆ ย...หย่าอะไร! ไม่เอาเฮียไม่หย่า”“ใบหย่าของแท้ไอ้ดาร์ก! มึงดู! มีรอยประทับตรานิ้วตีนด้วยไอ้ดาร์ก!!!” เฮียเจฟยื่นใบหย่าให้เสี่ยดาร์กดูเสี่ยดาร์กหันหน้ามามองฉันแล้วทำหน้าเศร้าเรียกร้องความสงสารขึ้นมาทันที“ไม่เอาไม่หย่า เฮียไม่หย่า~” ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “เขาผิดไปแล้ว เขาขอโทษ” เสี่ยดาร์กก้มหน้าพูดเสียงเหมือนหมาหงอย“เสียงหงอยเหมือนหมาเลยเพื่อนกู” สองคนนั้นพากันส่ายหัวให้เสี่ยแล้วขำนิด ๆ“คุณเมีย...”“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี! ร่านนัก! อยู่ดี ๆ ไม่ชอบ ชอบจังหาเรื่องใส่ตัว พวกเฮียสองคนก็เหมือนกัน ชอบจังให้ท้ายเพื่อนอ่ะ แทนที่จะรู้จักกั
Last Updated: 2025-11-22
Chapter: ขู่“แกจะเอาจริง ๆ เหรอเปรี้ยว? มันไม่ด่วนสรุปไปหน่อยเหรอ? เสี่ยเขาก็แค่เอาเด็กมานั่งเฉยมั้ง แกอย่าเพิ่งตีโพยตีพายไปเลยนะเปรี้ยว ฉันสงสารหลานฉันที่จะเกิดลืมตาดูโลกวันนี้พรุ่งนี้มะรืนนี้อ่ะแก แกใจเย็น ๆ ก่อนนะ นะ นะเปรี้ยวนะ”ฟ้าใสเขย่าแขนฉันพูดขอร้องอ้อนวอนไม่ให้ฉันหย่ากับเสี่ย ซ้ำไปมาอยู่หลายครั้ง ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอก แต่นี่คือวิธีที่จะฟาดอิเสี่ยให้อยู่มัด ถ้าหากเขายังเห็นว่าลูกเมียยังสำคัญสำหรับเขาอยู่เสี่ยคงจะคิดแค่ว่าฉันขู่แล้วตามมาง้อที่หลังแล้วคือดีด้วยง่าย ๆ เหมือนครั้งก่อน ๆ เสี่ยก็จะเป็นแบบนี้เหมือนเดิม ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนสันดานตัวเอง“เปรี้ยวแกอย่า...”“ถ้าแกไม่เอาไปให้ งั้นฉันเอาไปให้เสี่ยเอง!” ฉันดึงซองที่ฉันยื่นให้ฟ้าใสก่อนหน้านี้คืนกลับมา แล้วเดินไปหาเสี่ยดาร์กกับเพื่อนของเขาที่โต๊ะ พลางสูบลมหายใจเข้าออกลึก ๆ พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่านนึกอยากจะฆ่าอิเสี่ยซะก่อนจะเดินไปถึง💬 ใต้โต๊ะทำงาน?ฉันเดินหยุดตรงข้างหลังเด็กเสิร์ฟ แล้วยื่นฟังว่าเสี่ยจะตอบยังไง เด็กเสิร์ฟหันหน้ามองฉันเหมือนสงสัย ฉันเลยเอานิ้วแตะที่ปาก แล้วจับเสื้อพี่เขาไว้ไม่ให้ขยับไปไหนนอกจากยืนบังฉัน
Last Updated: 2025-11-22
Chapter: ใบหย่า“ขอให้เมียมาตามกระทืบหน้ามึง!”“ไอ้สัส! ปากรึนั่น! เดี๋ยวกูฟาดปากมึงด้วยแก้ว!” ผมหยิบน้ำแข็งปาใส่หน้าไอ้เจฟ แม่งปากดีจนผมนี่แอบเสียวสันหลัง“คิดยังไงถึงได้แอบหนีเมียมาเที่ยว สวมบทพ่อบ้านใจกล้านะมึง” ไอ้หรั่งกระตุกยิ้มขำในลำคอ“มึงแม่งไม่หลาบไม่จำ สงสัยจำกลิ่นเท้าเมียตัวเองไม่ได้” ไอ้เจฟไหวไหล่แล้วพูดประโยคนั้นออกมา ทำให้ผมนึกภาพเหตุการณ์วันนั้นขึ้นมาทันทีแต่คิดอีกทีก็ช่างเถอะ ยังไงเธอก็คงไม่บ้าบิ่นกระโดดเสยคางผมทั้งที่ท้องโต ๆ หรอกมั้ง ขนาดเดินเหินยังต้องคอยช่วยพยุงตลอด เพราะเป็นคนตัวเล็กแต่แม่งท้องโคตรใหญ่ จนผมคิดว่าได้ลูกแฝด แต่ที่ไหนได้ดาร์กน้อยแค่จู๋เดียว“แล้วมึงทำยังไง ถึงออกมาได้?” ไอ้เจฟเอามือเกาคางขมวดคิ้วสงสัยว่าผมรอดน้ำมือเมียมาได้ไง“กูบอกกูจะออกมาซื้อต้มแซ่บ”“ขออีกครั้งกูฟังไม่ชัด มึงว่าอะไรนะเมื่อกี้?” ไอ้เจฟเอียงหูมาหาผมแล้วหัวเราะ “ข้ออ้างหาเรื่องหนีเที่ยวแม่งโคตรแสนเหี้ย มึงก็ช่างกล้าเนาะไอ้ดาร์ก” มันหัวเราะแล้วส่ายหัวให้ผม“ระวังต้มแซ่บมึงจะสาดลงกบาลมึง! 555” ไอ้กรหัวเราะตามหลัง“พวกมึงหยุดพูดเรื่องเมียกูได้ล่ะ! เดี๋ยวแม่งก็เหาะมาแดกกูถึงที่!” ผมบ่นออกไปอย่างหงุดหง
Last Updated: 2025-11-22
Chapter: ไม่หลาบจำป๊าบ!!!“โอ๊ะ! ตบกูทำไมเนี่ย?” แม่ง! ตื่นปุ๊บก็โดนอิเหม่งถวายบาทาให้ตั้งแต่ยังไม่ทันลุกจากเตียง“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอห๊ะ! เมื่อคืนเสี่ยทำอะไรกับหนูไว้ จำได้ไหมมมมม!” อินางเขาลุกขึ้นแล้วจับบิดหูผมลากลงเตียง ทั้ง ๆ ที่พวงแม่งก็ห้อยโตงเตง ส่ายไปส่ายมา ไม่ใส่อะไรเลย“โอ๊ย ๆ ป...เปรี้ยว! หูกู! หูกูจะขาด! โอ๊ย!”“ขาดเหรอ? ตรงนั้นเสี่ยน่าจะขาดมากกว่าหูซะอีก เสี่ยว่าไหม!” บิดแรงกว่าเดิม! หูกูคงขาดเพราะเล็บมันนี่แหละ ทั้งบิดทั้งจิก เผลอเมื่อไหร่อิพ่อจะตัดแม่งให้หมด!“สรุปเสี่ยกับอิหมอนั่นมันยังไงกันแน่ห๊ะ!” จิกแล้วสะบัดหูแรง ๆ แล้วยืนเท้าเอวจ้องหน้า“จะสรุปอะไร! เฮียไม่ได้คบหาสมาคมกับมันซะหน่อย” ผมพูดไปตามความเป็นจริง แล้วที่เธอมาที่บ้านผมเมื่อวานอันนั้นผมก็รู้... รู้ดีเลยแหละเพราะผมจ้างมาเอง! จ้างมาจัดฉากให้เมียเข้าใจผิดว่าผมกับหมอสาวคนนั้นยังแอบแซ่บกันอยู่ตอนแรกแผนเกือบไปได้สวย แต่แม่งมาหักมุมตรงที่เธอให้เบอร์ผู้ชายต่อหน้าผมนี่แหละ ผมเลยปรี๊ดแตก เลยสวมเล่นบทโหดแม่งซะเลย แต่สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี ผมก็ได้ปั๊มลูกอย่างสมใจ แล้วเธอก็ยังเชื่อผมอยู่ว่าผมเป็นหมัน หึหึ มีเมียมึนเราต้องเหลี่ยมจัดไว้ก
Last Updated: 2025-11-22
Chapter: บทโหดของเสี่ย18+หลายชั่วโมงต่อมา...“ไปอาบน้ำ”“...” ฉันหันมามองเสี่ยดาร์กนิ่ง ๆ ไม่พูดอะไร แล้วหันกลับไปเล่นมือถือตัวเองต่อ ฉันรู้นิสัยเสี่ยดีว่าคงทำเป็นเมินได้ไม่นาน เดี๋ยวเขาก็คลานมาง้อฉันเอง“เฮียบอกให้ไปอาบน้ำ!” เขาสั่งย้ำฉันอีกรอบ แต่ฉันก็ยังนิ่งไม่ตอบอะไร ปล่อยให้เขายืนจ้องหน้าแล้วถอนหายใจเหมือนคนหัวร้อนอยู่แบบนั้นต่อ... ถ้าเขาทนได้“เฮียจะพูดครั้งสุดท้าย หยุดเล่นโทรศัพท์แล้วไปอาบน้ำ!” น้ำเสียงที่พูดออกมาเหมือนจะทำให้กลัวจนตัวหด แต่เปล่าเลย! ยิ่งเขาบังคับตามใจตัวเองแบบนี้ ฉันยิ่งทำให้เขาคลั่ง“เปรี้ยว!!” เสี่ยดาร์กตวาดเสียงเรียกชื่อฉันดังลั่นห้อง“เดี๋ยวอาบเอง! จะสั่งทำไมนักหนา น่ารำคาญ!” จะเล่นสงครามกับเสือต้องกล้าเถียงซึ่ง ๆ หน้าหมับ!!เสี่ยเดินมากระชากเอามือถือจากฉันไป แล้วฟาดใส่บนที่นอนอย่างเต็มแรง ปึก!“...” ฉันมองหน้าเขาอย่างเมิน ๆ ไม่สนใจอะไรกับการกระทำเฮงซวยของเขาสักเท่าไหร่ คิดว่าฉันจะกลัวละมั้งถึงทำแบบนี้ ฉันก้มเก็บโทรศัพท์ที่หล่นอยู่ข้างเตียงขึ้นมาแล้วใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะเดินชนไหล่เสี่ยออกจากห้อง ทำเหมือนที่เขาทำกับฉันเมื่อตอนเย็น... แต่ทว่า...หมับ!!แขนของฉันถูกแรงกระชากจากด้า
Last Updated: 2025-11-22
Chapter: โสดเฉียบพลัน“เมื่อกี้ใครมา? เฮียได้ยินเสียงรถเหมือนจอดอยู่หน้าบ้านเรา” เสี่ยดาร์กเดินมาหาฉันที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเอามือมาวางที่ไหล่ฉันทั้งสองข้าง“เมียน้อยเสี่ยมา”“เอาดี ๆ เฮียไม่อยากทะเลาะ” เขาขมวดคิ้วมองฉันผ่านกระจก ฉันถอนหายใจแล้ววางแปรงแต่งหน้าที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะ“เสี่ยมีอะไรปิดบังหนูหรือเปล่า?” ฉันหันไปถามเขาสิ่งที่มันค้างคาในใจ“ถามเฮียแบบนี้หนูหมายความว่าไง?”“เสี่ยกับหมอสาวคนนั้นยังติดต่อกันอยู่ใช่ไหม?” ฉันตัดสินใจถามออกไปเพราะรู้สึกอึดอัดที่จะเก็บเรื่องพวกนี้มาคิดให้เปลืองสมอง สู้ถามแบบตรง ๆ ไปเลยดีกว่าจะได้สิ้นเรื่อง“เปล่านี่ เฮียไม่ได้ติดต่อ มีอะไรทำไมอยู่ ๆ ถึงถาม?” เสี่ยดาร์กเลิกคิ้วขึ้นสูงค้างไว้อย่างนั้น“ถ้าไม่ติดต่อ แล้วหมอเขาจะมาหาเสี่ยถึงที่ทำไม?”“จะไปรู้กับมันไหม! แล้วทำไมไม่ถามมันล่ะว่ามาทำไม? ที่อย่างอื่นล่ะถามดีจัง!”“เสี่ย!!”“เปรี้ยว!! กูขอร้อง! อย่าชวนกูทะเลาะกับเรื่องพวกนี้เลยว่ะ! กลับมาจากทำงานเหนื่อย ๆ แล้วยังจะมาทะเลาะเรื่องไร้สาระแบบนี้ กูเหนื่อย... กูหยุดแล้วก็คือหยุด! บอกไม่เอานั้นคือจบ!!!”เขาพูดกระแทกเสียงประโยคสุดท้าย ก่อนจะคว้ากุญแจเดินชนไหล่ฉันเหมือนคนหงุ
Last Updated: 2025-11-22
Chapter: ความอดทนมือฉันกำแน่นอยู่ข้างประตู เสียงหัวเราะเบา ๆ ของดาวดังลอดออกมา เสียงทุ้มของเขาแทรกตามมาเป็นระยะ ๆ จังหวะนั้นเอง หัวใจฉันก็เต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมา...พวกเขากำลังคุยอะไรกัน หรือว่า.ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ภาพในหัวเริ่มวาดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ภาพดาวนั่งชิดใกล้เขา สายตาหวานเยิ้มที่ฉันเคยโดนใช้ใส่ตอนแรกพบ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ขยับพูด แต่กลับเหมือนกำลังยั่วยวน และเขา…เขาที่เคยเป็นของฉัน กลับเอนตัวเข้าหาเธออย่างห้ามใจไม่อยู่“ไม่..ไม่นะ” ฉันพึมพำเบา ๆ น้ำเสียงสั่นพร่าเหมือนจะร้องไห้ความกลัวกับความไม่มั่นใจตีกันจนฉันทนไม่ได้อีกต่อไป มือที่สั่นเทาเผลอผลักประตูเข้าไปแรงกว่าที่ตั้งใจปัง!เสียงประตูชนผนังดังลั่น ทำให้ทั้งแม็กและดาวหันขวับมามองทันทีฉันหยุดหายใจชั่วขณะ สายตาไล่มองภาพตรงหน้าดาวนั่งไขว่ห้างอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของแม็ก ไม่ได้ใกล้กันอย่างที่ฉันคิด แต่ชุดกระโปรงรัดรูปที่เธอสวมมันสั้นและแนบเนื้อจนเกินไป เผยให้เห็นเส้นโค้งทุกส่วนที่ตั้งใจจะโชว์แม็กขมวดคิ้ว หยุดมือจากเอกสารที่กำลังเซ็น ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ“ชบา? เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อน”น้ำเสียงนั้นเย็นชา ราบเรียบจนแทงหัวใจฉัน
Last Updated: 2025-09-04
Chapter: ท้องเสียงลมหายใจของตัวเองกลายเป็นเสียงเดียวที่ฉันได้ยินชัดเจนที่สุดตั้งแต่วันนั้น...วันที่เขาเลือกเดินผ่านฉันคุณแม็กก็ไม่เคยมองฉันในแบบเดิมอีกเลยเขายังอยู่ตรงนั้น อยู่ในโชว์รูม อยู่ในบ้าน อยู่ในโต๊ะทำงานตรงข้ามแต่ความรู้สึกของเขามันไปไกลจนฉันวิ่งตามไม่ทัน“คุณแม็กจะรับกาแฟไหมคะ?”ฉันถามเช่นเคย เหมือนที่เคยทำมานับครั้งไม่ถ้วนเขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร สบตาฉันเพียงเสี้ยววินาที แล้วพูดเพียงคำเดียว“ไม่ต้อง”แค่นั้นไม่แม้แต่จะขอบคุณ ไม่แม้แต่รอยยิ้มที่เคยมีให้ฉันยืนอยู่ตรงนั้นอีกไม่กี่วินาที ก่อนจะหันหลังกลับเหมือนคนที่เพิ่งแพ้ศึกโดยไม่ทันได้เริ่มสู้ฉันจัดของเล็ก ๆน้อย ๆ หน้าเคาน์เตอร์ในโชว์รูม ฝนด้านนอกเริ่มโปรยปรายลงมาเบา ๆกลิ่นฝนผสมกับกลิ่นเครื่องปรับอากาศในโชว์รูม ชวนให้รู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนความรู้สึกบางอย่างกำลังถูกกดทับไว้ไม่ให้แสดงออกมาแล้วผู้หญิงที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดก็เดินเข้ามาในจังหวะนั้นพอดีเธอสวมเสื้อโค้ตยาวสีครีม ใบหน้าแต่งเพียงบางเบาแต่กลับเปี่ยมไปด้วยพลังบางอย่างในความนิ่งเงียบที่เธอแบกไว้“มีเอกสารของคุณแม็กฝากไว้ให้ฉันหรือเปล่าคะ?”เธอถามด้วยรอยยิ้มเรียบนิ่งฉันพยักหน้าเ
Last Updated: 2025-08-07
Chapter: ความเหินห่าง คือความเจ็บปวดเสียงดนตรีจังหวะนุ่มดังคลอไปทั่วโชว์รูมหรูหราที่ประดับด้วยแสงไฟและเงาสะท้อนของรถสปอร์ตคันงาม ฉันยืนอยู่ริมขอบเวที มองแขกผู้มีเกียรติก้าวเท้าเข้ามาในงานอย่างต่อเนื่อง บรรยากาศดูสมบูรณ์แบบทุกอย่างนอกจากหัวใจฉันที่ยังไม่คลี่คลายจากบทสนทนาในห้องแต่งตัวเมื่อครู่ดาวเดินออกมาจากด้านหลังพร้อมชุดเดรสรัดรูปสีแดงเลือดนกที่เน้นสัดส่วนของเธอได้พอดีเป๊ะ เส้นผมลอนสวยตกลงแนบไหล่ ริมฝีปากสีแดงฉ่ำ และรอยยิ้มที่เหมือนฝันร้ายของฉันเธอสวยแบบที่ทุกคนต้องหันมอง แต่สิ่งที่เจ็บกว่านั้นคือสายตาของคน ๆ หนึ่งที่หยุดอยู่ที่เธอนานเกินไป“คุณแม็กซ์มาถึงแล้วค่ะ!” เสียงทีมงานกระซิบใกล้หูฉัน แต่หัวใจฉันมันเหมือนถูกกระแทกไปก่อนหน้านั้นแล้วเขาก้าวเข้ามาในงานในชุดสูทสีดำสนิท หน้าตานิ่งขรึมเหมือนเดิม แต่แววตา...มันไม่ใช่ เขาหยุดยืนชั่วครู่เมื่อมองไปยังเวที แล้วฉันก็เห็นมันภาพแวบหนึ่งที่เขาชะงัก เหมือนเผลอหายใจไม่ทันเมื่อมองไปที่ดาว“หนูนิ...” เสียงหลุดออกมาจากปากเขา“...ดาว?” เขาแก้ในวินาทีต่อมา แต่ไม่ทันแล้วฉันยืนนิ่ง ราวกับเวลาทั้งงานหยุดลง มันเป็นแค่พยางค์เดียวที่แทงทะลุใจฉันได้ลึกกว่าทุกประโยคที่ผ่านมาใช่ ฉันรู้
Last Updated: 2025-08-07
Chapter: ความลับความลับของพ่อเลี้ยงกลางดึก ในห้องหนังสือหลังคฤหาสน์บนเขาเสียงพายุข้างนอกกระทบกระจกเป็นจังหวะเนิบช้า แต่หนักแน่นพ่อเลี้ยงศักดา นั่งอยู่คนเดียวหน้าโต๊ะไม้สักใบใหญ่ แสงจากโคมไฟทำให้เงาของเขาพาดทับฝาผนังจนดูน่าเกรงขามเขาหยิบกล่องไม้เก่า ๆ ออกมาจากลิ้นชักลับใต้โต๊ะเปิดออกอย่างระมัดระวังด้านในคือ...รูปถ่ายเก่า ๆ ของเด็กหญิงสองคน — หนูนิดกับดาวสมุดบันทึกบางเล่มและ...จดหมายที่ไม่เคยส่งจดหมายจากแม่แท้ ๆ ของฝาแฝด“คุณศักดา…หากวันหนึ่งคุณได้รับจดหมายฉบับนี้ แสดงว่าฉันคงไม่ได้อยู่แล้วขอฝากลูกทั้งสองคนไว้กับคุณ แม้พวกเขาจะไม่ได้เกิดจากสายเลือดคุณ แต่คุณคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุด...โดยเฉพาะ ‘ดาว’ลูกสาวคนเล็ก เธอไม่เหมือนนิด เธอฉลาดเกินเด็ก...และบางอย่างในตัวเธอทำให้ฉันกลัว ว่าเธออาจใช้ความฉลาดนั้นผิดทาง…”พ่อเลี้ยงวางจดหมายลงช้า ๆแววตาเขาเปลี่ยนไปจากความเข้มแข็งกลายเป็นหนักอึ้งเขาจำได้ดี...ตอนเด็ก ดาวเงียบเกินไป มองทุกคนด้วยสายตาที่เหมือนอ่านความลับของคนทั้งโลกได้ และมีหลายครั้งที่เธอ “จัดการ” คนที่กลั่นแกล้งเธอ โดยไม่ให้ใครจับได้ “ดาว...ฉันพยายามส่งแกไปไกล เพื่อให้แกลืมแม็ก”“แต่ดูเหมือน...
Last Updated: 2025-07-22
Chapter: นิด ดาวคืนนั้นที่คอนโดของแม็กชบากลับจากงานเลทกว่าเดิมแม็กนั่งเงียบอยู่ที่ระเบียง สูบบุหรี่มวนที่สามแล้ว เถ้าบุหรี่กองอยู่เต็มที่เขี่ยบุหรี่สายลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่านเส้นผมเขาเบา ๆ แต่ไม่อาจพัดพาความคิดให้ปลิวไปด้วยได้“คิดอะไรอยู่เหรอคะ?”เธอนั่งลงข้าง ๆ เขา เอื้อมไปแตะมือเขาเบา ๆฝ่ามือของแม็กอุ่น แต่เต็มไปด้วยความแข็งกระด้างจากความเครียดแม็กหันมามอง แล้วก็ส่ายหน้า“เปล่า…แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“เกี่ยวกับงาน?”เธอยิ้มบาง ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย แม้จะพยายามไม่ถามมากเกินไปแม็กพยักหน้า“อืม…มีเด็กใหม่เข้ามาเยอะ ต้องคอยดูว่าทำงานได้มั้ย”คำตอบดูธรรมดา แต่สีหน้าเขาไม่ใช่และชบารู้…ว่าเงาของผู้หญิงคนนั้นเริ่มแทรกเข้ามาในความคิดของแม็กแล้ว แม้เขาจะไม่รู้ตัวเธอจับมือเขาแน่นขึ้น แต่ไม่พูดอะไรอีกเพราะบางครั้ง...ความเงียบก็เป็นวิธีเดียว ที่เธอจะยังยืนอยู่ข้างเขาได้---สองวันต่อมา - ห้องประชุมใหญ่การประชุมใหญ่ฝ่ายการตลาดเริ่มต้นขึ้นแม็กนั่งประจำที่หัวโต๊ะในห้องประชุมกระจกใสดาวนั่งอยู่ด้านหน้าห้องในชุดพรีเซนเตอร์ของแบรนด์เธอยิ้มทักเขาอย่างสุภาพ เมื่อเขาเดินเข้าห้อง สายตาแนบนิ่งแต่ส่งแรงบาง
Last Updated: 2025-07-22
Chapter: ใกล้ชิดสัปดาห์ต่อมาดาวเริ่มงานในตำแหน่งพริตตี้พิเศษของโชว์รูมรถหรูที่บริษัทแม็ก แม้จะดูเหมือนตำแหน่งทั่วไป แต่สายตาหลายคู่ในบริษัทภูมิรู้ดีว่าเรื่องนี้ "ไม่ปกติ"และโดยเฉพาะ...สายตาของชบาเธอเห็นทุกการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนั้นท่าทางอ่อนหวานเรียบร้อย เสียงพูดนุ่มนวล รอยยิ้มที่ชวนให้นึกถึงใครบางคนในอดีตของแม็กและที่สำคัญ...สายตาที่ดาวใช้มองแม็กมันไม่ใช่สายตาของลูกน้องที่เคารพเจ้านายแต่มันคือสายตาของ "ผู้หญิงที่กำลังเล่นเกม"ตอนพักกลางวัน ชบานั่งอยู่ในห้องทำงานเลขาส่วนตัวเธอเปิดเอกสารตรงหน้า แต่ไม่ได้อ่านข้อความใดเลยใจของเธอจดจ่อกับภาพที่เธอเพิ่งเห็นเมื่อครู่ดาวยืนคุยกับแม็กหน้าโชว์รูมเธอยิ้มแบบเดียวกับที่หนูนิดเคยยิ้มหัวเราะเบา ๆ เหมือนหนูนิดเป๊ะ...แล้วแม็กล่ะ?แม้เขาจะไม่พูดอะไร แต่สายตาที่มองดาวก็ไม่เหมือนมองคนอื่นมันมีบางอย่างที่คล้าย…ความละลายใจเล็ก ๆ ที่เขาเคยมีเวลามองหนูนิดชบาไม่อยากคิดแบบนั้น แต่หัวใจก็เริ่มบีบรัดตัวเองโดยไม่รู้ตัว อีกด้านหนึ่ง – ในห้องประชุมเล็กดาวยืนอยู่กับก้อง หนึ่งในทีมบริหารเธอส่งแฟ้มให้ พร้อมยิ้มหวาน"พี่ก้องคะ ถ้ามีงานที่ต้องประสานกับพี่แม็กโดยตรง บอกห
Last Updated: 2025-07-22
Chapter: บทที่ 75พั่บ!!พั่บ!!พั่บ!! "อ้าา~ " "ชี้ดดด~อ้าา" มือหนาของชายหนุ่มบีบรัดท่อนแขนร่างบางไว้แน่น'พร้อมแรงสะโพกกระแทกส่วนขนาดใหญ่เข้าร่องอย่างเร็วถี่ "อ๊าาอ๊าา งื้องื้ออ๊ะอ๊ะะ" เสียงครางน้ำขิงดังขึ้นเรื่อยๆจนห้องข้างๆกับอีกห้องตรงข้ามติดกัน ต้องพากนั่งกัดนิ้วฟังเสียงบทรักทั้งสองอย่างใจร้อนรุ่มและภาพในหัว
Last Updated: 2025-05-30
Chapter: บทที่ 74”อื้มส์~พี่เวย์ น้ำขิงจะเก็บของ" แขนแกร่งของชายหนุ่มสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง พร้อมเอาใบหน้าหล่อเหลามาซุกไซ้ที่ซอกคอในขณะที่เธอกำลังพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางกลับบ้านวันนี้ "เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ ไอ้สามคนนั้นมันยังไม่ตื่นกันเลย ลูกก็ยังหลับอยู่เรามาเล่นปูไต่กันสักยกก่อนกลับไม่ได้เหรอคะ" "___" เสี
Last Updated: 2025-05-30
Chapter: บทที่ 73#ช่วงค่ำ “ว่าไงนะ! ท้องอีกเเล้วเหรอ" พี่ริต้าตาโตเมื่อรู้ว่าฉันท้องลูกอีกคน ฉันเองก็แทบช็อคเมื่อรู้ตอนแรกว่าฉันท้องอีกคน เฮ้ออ อีพี่เวย์เอาจนได้ สมกับการที่เขาขยันทำทุกวัน นับดาวเองก็เพิ่งจะหกเจ็ดเดือนเอง แต่ทำไงได้ในเมื่อเขาเกิดมาแล้วนีี่น่าา “หมอเวย์มียาอะไรดี ทำไมน้ำเซื้อดีจัง แนะนำผมหน่อ
Last Updated: 2025-05-30
Chapter: บทที่ 72เธอส่งครางออกมาเบาๆเมื่อร่องของเธอสัมผัสกับมือผมลูบที่กลีบร่องเบาๆ ดีหน่อยวันนี้เธอใส่กระโปรงเลยทำให้ผมล้วงเข้าไปบิ้วอารมณ์เธอได้ง่าย “ชี้ดด อย่าขยี้ตรงนั้นมันเสียว..อ๊า~" มือบางของเธอข้างหนึ่งยื่นมาจับไหล่ผมแน่นแล้วใช้เล็บจิกมันลงไป ทำให้รู้สึกเจ็บตรงไหล่เล็กน้อย แต่มันไม่เท่าท่อนลำใหญ่ที่มันแข็
Last Updated: 2025-05-30
Chapter: บทที่ 71หลายวันผ่านไป ระหว่างเดิน “โอ๊ย~ ฉันอยากจะบ้าตายกับไอ้น้องเวร!ทำเรื่องเxี้ยๆไว้ไม่พอ ยังมาทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย อยากจะฆ่ามันจริงๆเล๊ยย! ” "เอ่อ..จ ใจเย็นๆก่อนนะคะพี่ริต้า ” ฉันเอ่ยปากห้ามพี่ริต้ากำลังหัวร้อนเพราะเรื่องพี่เวย์ไปก่อเรื่องไว้เมื่อวันก่อนนั่นแหละ แถมฉันก็เพิ่งจะมารู้ว่าคราม
Last Updated: 2025-05-30
Chapter: บทที่ 70>03:00 ฟู่~ ควันสีขาวหม่นถูกพ่นออกจากปากของชายหนุ่มพร้อมฝีเท้าที่ก้าวเดินเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ และปรายตามองร่างบางที่นอนคดตัวกอดลูกสาวที่น่ารักอยู่บนเตียงใหญ่ เขาเดินเข้าไปหาเธอและก้มหน้าลงมองสองแม่ลูกพร้อมรอยยิ้มมุมปากหนาที่ยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนรอยยิ้มนั้นจะเจือจางหายไปพร้อมกับร่างโตที่หมุนตั
Last Updated: 2025-05-30
LOGIN
