Share

เจ็บตัวรอบสอง

last update Last Updated: 2025-07-09 17:33:21

@โรงพยาบาล – เวลา 20:00 น.

ตอนนี้คุณแม็กยังหลับอยู่เวลาเขาหลับนิ่งเหมือนเจ้าชายน้ำแข็งในร่างปีศาจเขานอนแบบนี้ดูไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่ตอนตื่นนะเหรอ โอ๊ย... เหมือนยักษ์หลุดจากถ้ำ แค่สบตาก็หนาวยะเยือกไปถึงไขสันหลังแล้ว

"เป็นไงบ้างวะแก เฮียเริ่มยอมแกบ้างยัง?"

น้ำถามพร้อมเลิกคิ้ว เหมือนจะเดาได้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร

"ยอมกับผีสิ... ฉันโดนโยนออกจากห้องวันเว้นวัน ดูข้อเท้าฉันสิ ยังไม่หายเลย!"

ฉันชี้ให้ดูรอยแดงที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อย แม้จะดีขึ้นแล้ว แต่มันก็เป็นเครื่องยืนยันความเกรี้ยวกราดของเขาได้ดี

"แฮร่~ อยู่ไปนานๆ เดี๋ยวก็คุ้นเองล่ะชบา!"

"โอ๊ย คุ้นกับการถูกโยนเหรอ ฉันนี่กลัววันไหนจะโดนเหล็กดามทั้งตัวจริงๆ"

"ใจเย็นน่า! ฉันเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ"

น้ำหัวเราะขำๆ ก่อนจะขอตัวกลับ ฉันเองก็ได้แค่มองเธอเดินจากไปฌ

เวลา 04:00 น.

“หนูนิด... หนูนิด... เฮียขอโทษ... ฮึก...”

ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงครางเบาๆ คล้ายคนละเมอของคุณแม็ก เขาเรียกชื่อใครสักคนซ้ำๆ พร้อมเสียงสะอื้นที่บีบใจ

ฉันลุกขึ้นเดินไปข้างเตียง พยายามเขย่าแขนเขาเบาๆ

“คุณแม็ก... คุณแม็กคะ…”

หมับ!

มือเขาคว้ามือฉันไปแน่นอย่างกับกลัวฉันจะหายไป

“อย่าทิ้งเฮียไปนะ... อยู่กับเฮียนะ หนูนิด... ฮึก…”

ฉันพยายามดึงมือออก แต่เขาก็ยิ่งจับแน่นขึ้นสุดท้ายก็ต้องปล่อยให้เขาจับมือไว้อย่างนั้นจนฉันเผลอหลับไป

เวลา 10:00 น.

@เฮียแม็ก

ผมสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย ร่างกายหนักอึ้ง เหงื่อซึมเต็มแผ่นหลังห้องสีขาวสายน้ำเกลือ... โรงพยาบาลอีกแล้วเหรอวะ

“ห้าววว~ คุณแม็กตื่นแล้วเหรอคะ?” เสียงยัยนั่นดังขึ้นข้างเตียง พร้อมยืดแขนขยี้ตาแบบไม่แคร์ภาพลักษณ์เลยสักนิด

“ปล่อยมือกู”

“หื้ม? ใครกันแน่ที่ต้องปล่อย”

เธอยกมือขึ้นชี้ให้ดูก่อนจะยิ้มมุมปาก

ใช่ครับ... เป็นผมเองที่จับมือเธอไว้แน่นผมชักมือกลับทันทีก่อนดันตัวลุกขึ้นนั่ง

“หึ ทีเมื่อคืนร้องไห้แทบขาดใจ” เธอบ่นเบาๆ แต่ผมได้ยินเต็มสองหูผมเลือกที่จะไม่ตอบอะไร เพราะแค่เห็นหน้ายัยนี่ผมก็เบื่อเต็มที

“ลุกค่ะ ล้างหน้าแปรงฟันได้แล้ว”เธอเข้ามาจะช่วยประคองผมแต่ผมปัดมือเธอออก “ไม่ต้อง กูไปเอง ไม่ต้องมายุ่ง!”

ผมเดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งเธอยืนเคว้งอยู่ข้างเตียง พอจัดการตัวเองเสร็จ ผมก็กลับมานอนเหมือนเดิม

ไม่กี่นาทีต่อมา ไอ้เวย์กับไอ้สิงห์ก็เดินเข้ามาในห้อง

"ไงมึง โรงพยาบาลนี่กลายเป็นบ้านหลังที่สองของมึงแล้วใช่มั้ยเนี่ย" ไอ้สิงห์แซว

"ถ้าเป็นไปได้ กูอยากไปหาหนูนิด…" ผมพูดเสียงเบาถ้าย้อนไปแก้ไขทุกอย่างวันนั้นได้มันคงจะดี

"พอเหอะไอ้แม็ก อดีตมันย้อนคืนมาไม่ได้ มึงต้องเดินหน้าต่อ อย่าจมอยู่กับความเจ็บปวดเลย กูเป็นห่วงนะเว้ย" ไอ้เวย์พูดพร้อมตบไหล่ผม

ยัยนั่นเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี

"อ้าว คุณหมอสวัสดีค่ะ มาตรวจคุณแม็กเหรอคะ?"

เธอถามไอ้เวย์พร้อมรอยยิ้ม

“ครับ... แล้วนี่เพื่อนผมเอง” เธอพยักหน้า

“ฝากดูแลคุณแม็กแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวชบาไปซื้ออะไรกินก่อนค่ะ”พอเธอเดินออกไปไอ้เวย์ก็เริ่มตรวจร่างกายผมพร้อมบ่นให้ผมตามเคย

"อยู่ต่ออีกสองสามวันคราวนี้มึงหนักกว่าทุกครั้งเลย สภาพแย่มาก แม่งผอมชิบหาย กินแต่เหล้าข้าวไม่กินมึงอยากตายรึไง?"ผมนั่งฟังเงียบๆ ไม่ตอบอะไร

แกร๊ก... เสียงประตูเปิด

ยัยนั่นกลับเข้ามาพร้อมถุงขนม

“ทานขนมจีบกันไหมคะ ชบาซื้อมาเผื่อด้วยน้า~”

"ไม่เป็นไรครับพวกผมจะกลับแล้วยังไงฝากดู

ไอ้แม็กด้วยนะครับ"

"ไม่ต้องห่วงค่ะ ชบาจะดูแลเต็มที่"

"งั้นพวกกูกลับก่อนยังไงเดี๋ยวมาเยี่ยมมึงใหม่"

"อืม"พวกมันเดินออกจากห้องไป... ส่วนผมก็พลิกตัวหันหลังใส่เธอ ไม่อยากเห็นหน้า

เช้าวันต่อมา – เวลา 07:00 น.

@ชบา

วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า ไปตลาดซื้อตุนของกินไว้ทั้งวัน เพราะของโรงพยาบาลนี่...กินแล้วแทบอยากนอนตายต่อ กลับมาถึงก็เห็นคุณแม็กนั่งเหม่ออยู่บนเตียง เหมือนคนหมดจิตหมดใจกับชีวิตของเขา

“คุณแม็กคะ ชบาซื้อโจ๊กมาให้ค่ะ โจ๊กร้อนๆ นะคะ”

“กูไม่กิน” เขาหันหน้าหนีไปทางอื่นทันที

“ลองกินสักหน่อยนะคะ จะได้หายไวๆ”

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ

“งั้น... ชบาป้อนนะคะ”

ฉันตักโจ๊กมาเป่า แล้วค่อยๆ ยื่นไปใกล้ปากเขา

แต่ยังไม่ทันถึงปาก

พึ่บ! เพล้ง!!

ถ้วยโจ๊กลอยลงพื้นกระเด็นโดนแขนฉันเต็มๆ

“โอ๊ยย!!” ฉันร้องลั่นด้วยความเจ็บ ปวดแสบปวดร้อนสุดๆ

“ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย! ไม่กินก็บอกดีๆ ก็ได้ไหมคะ ฮึก...”

ฉันพึมพำทั้งน้ำตา ก่อนจะเดินไปห้องน้ำ จัดการล้างแขน แล้วเอาผ้าเย็นมาห่อไว้

พอเดินออกมาก็เห็นเขานั่งนิ่ง มองมาทางฉัน

แต่นะ... อย่าหวังจะได้ยินคำว่า “ขอโทษ” จากปากเขาเลย!

พอเช็ดพื้นเสร็จ ฉันก็เดินไปขอยากับคุณหมอ แขนฉันเริ่มพองและแดงชัดขึ้นเรื่อยๆ ปวดจนมือสั่นเลยค่ะ

“ถ้าแขนฉันเป็นแผลเป็นนะ ฉันจะฟ้องกรมประชาทัณฑ์แน่!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รักวายร้ายของนายเย็นชา   ท้อง

    เสียงลมหายใจของตัวเองกลายเป็นเสียงเดียวที่ฉันได้ยินชัดเจนที่สุดตั้งแต่วันนั้น...วันที่เขาเลือกเดินผ่านฉันคุณแม็กก็ไม่เคยมองฉันในแบบเดิมอีกเลยเขายังอยู่ตรงนั้น อยู่ในโชว์รูม อยู่ในบ้าน อยู่ในโต๊ะทำงานตรงข้ามแต่ความรู้สึกของเขามันไปไกลจนฉันวิ่งตามไม่ทัน“คุณแม็กจะรับกาแฟไหมคะ?”ฉันถามเช่นเคย เหมือนที่เคยทำมานับครั้งไม่ถ้วนเขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร สบตาฉันเพียงเสี้ยววินาที แล้วพูดเพียงคำเดียว“ไม่ต้อง”แค่นั้นไม่แม้แต่จะขอบคุณ ไม่แม้แต่รอยยิ้มที่เคยมีให้ฉันยืนอยู่ตรงนั้นอีกไม่กี่วินาที ก่อนจะหันหลังกลับเหมือนคนที่เพิ่งแพ้ศึกโดยไม่ทันได้เริ่มสู้ฉันจัดของเล็ก ๆน้อย ๆ หน้าเคาน์เตอร์ในโชว์รูม ฝนด้านนอกเริ่มโปรยปรายลงมาเบา ๆกลิ่นฝนผสมกับกลิ่นเครื่องปรับอากาศในโชว์รูม ชวนให้รู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนความรู้สึกบางอย่างกำลังถูกกดทับไว้ไม่ให้แสดงออกมาแล้วผู้หญิงที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดก็เดินเข้ามาในจังหวะนั้นพอดีเธอสวมเสื้อโค้ตยาวสีครีม ใบหน้าแต่งเพียงบางเบาแต่กลับเปี่ยมไปด้วยพลังบางอย่างในความนิ่งเงียบที่เธอแบกไว้“มีเอกสารของคุณแม็กฝากไว้ให้ฉันหรือเปล่าคะ?”เธอถามด้วยรอยยิ้มเรียบนิ่งฉันพยักหน้าเ

  • รักวายร้ายของนายเย็นชา   ความเหินห่าง คือความเจ็บปวด

    เสียงดนตรีจังหวะนุ่มดังคลอไปทั่วโชว์รูมหรูหราที่ประดับด้วยแสงไฟและเงาสะท้อนของรถสปอร์ตคันงาม ฉันยืนอยู่ริมขอบเวที มองแขกผู้มีเกียรติก้าวเท้าเข้ามาในงานอย่างต่อเนื่อง บรรยากาศดูสมบูรณ์แบบทุกอย่างนอกจากหัวใจฉันที่ยังไม่คลี่คลายจากบทสนทนาในห้องแต่งตัวเมื่อครู่ดาวเดินออกมาจากด้านหลังพร้อมชุดเดรสรัดรูปสีแดงเลือดนกที่เน้นสัดส่วนของเธอได้พอดีเป๊ะ เส้นผมลอนสวยตกลงแนบไหล่ ริมฝีปากสีแดงฉ่ำ และรอยยิ้มที่เหมือนฝันร้ายของฉันเธอสวยแบบที่ทุกคนต้องหันมอง แต่สิ่งที่เจ็บกว่านั้นคือสายตาของคน ๆ หนึ่งที่หยุดอยู่ที่เธอนานเกินไป“คุณแม็กซ์มาถึงแล้วค่ะ!” เสียงทีมงานกระซิบใกล้หูฉัน แต่หัวใจฉันมันเหมือนถูกกระแทกไปก่อนหน้านั้นแล้วเขาก้าวเข้ามาในงานในชุดสูทสีดำสนิท หน้าตานิ่งขรึมเหมือนเดิม แต่แววตา...มันไม่ใช่ เขาหยุดยืนชั่วครู่เมื่อมองไปยังเวที แล้วฉันก็เห็นมันภาพแวบหนึ่งที่เขาชะงัก เหมือนเผลอหายใจไม่ทันเมื่อมองไปที่ดาว“หนูนิ...” เสียงหลุดออกมาจากปากเขา“...ดาว?” เขาแก้ในวินาทีต่อมา แต่ไม่ทันแล้วฉันยืนนิ่ง ราวกับเวลาทั้งงานหยุดลง มันเป็นแค่พยางค์เดียวที่แทงทะลุใจฉันได้ลึกกว่าทุกประโยคที่ผ่านมาใช่ ฉันรู้

  • รักวายร้ายของนายเย็นชา   ความลับ

    ความลับของพ่อเลี้ยงกลางดึก ในห้องหนังสือหลังคฤหาสน์บนเขาเสียงพายุข้างนอกกระทบกระจกเป็นจังหวะเนิบช้า แต่หนักแน่นพ่อเลี้ยงศักดา นั่งอยู่คนเดียวหน้าโต๊ะไม้สักใบใหญ่ แสงจากโคมไฟทำให้เงาของเขาพาดทับฝาผนังจนดูน่าเกรงขามเขาหยิบกล่องไม้เก่า ๆ ออกมาจากลิ้นชักลับใต้โต๊ะเปิดออกอย่างระมัดระวังด้านในคือ...รูปถ่ายเก่า ๆ ของเด็กหญิงสองคน — หนูนิดกับดาวสมุดบันทึกบางเล่มและ...จดหมายที่ไม่เคยส่งจดหมายจากแม่แท้ ๆ ของฝาแฝด“คุณศักดา…หากวันหนึ่งคุณได้รับจดหมายฉบับนี้ แสดงว่าฉันคงไม่ได้อยู่แล้วขอฝากลูกทั้งสองคนไว้กับคุณ แม้พวกเขาจะไม่ได้เกิดจากสายเลือดคุณ แต่คุณคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุด...โดยเฉพาะ ‘ดาว’ลูกสาวคนเล็ก เธอไม่เหมือนนิด เธอฉลาดเกินเด็ก...และบางอย่างในตัวเธอทำให้ฉันกลัว ว่าเธออาจใช้ความฉลาดนั้นผิดทาง…”พ่อเลี้ยงวางจดหมายลงช้า ๆแววตาเขาเปลี่ยนไปจากความเข้มแข็งกลายเป็นหนักอึ้งเขาจำได้ดี...ตอนเด็ก ดาวเงียบเกินไป มองทุกคนด้วยสายตาที่เหมือนอ่านความลับของคนทั้งโลกได้ และมีหลายครั้งที่เธอ “จัดการ” คนที่กลั่นแกล้งเธอ โดยไม่ให้ใครจับได้ “ดาว...ฉันพยายามส่งแกไปไกล เพื่อให้แกลืมแม็ก”“แต่ดูเหมือน...

  • รักวายร้ายของนายเย็นชา   นิด ดาว

    คืนนั้นที่คอนโดของแม็กชบากลับจากงานเลทกว่าเดิมแม็กนั่งเงียบอยู่ที่ระเบียง สูบบุหรี่มวนที่สามแล้ว เถ้าบุหรี่กองอยู่เต็มที่เขี่ยบุหรี่สายลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่านเส้นผมเขาเบา ๆ แต่ไม่อาจพัดพาความคิดให้ปลิวไปด้วยได้“คิดอะไรอยู่เหรอคะ?”เธอนั่งลงข้าง ๆ เขา เอื้อมไปแตะมือเขาเบา ๆฝ่ามือของแม็กอุ่น แต่เต็มไปด้วยความแข็งกระด้างจากความเครียดแม็กหันมามอง แล้วก็ส่ายหน้า“เปล่า…แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“เกี่ยวกับงาน?”เธอยิ้มบาง ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย แม้จะพยายามไม่ถามมากเกินไปแม็กพยักหน้า“อืม…มีเด็กใหม่เข้ามาเยอะ ต้องคอยดูว่าทำงานได้มั้ย”คำตอบดูธรรมดา แต่สีหน้าเขาไม่ใช่และชบารู้…ว่าเงาของผู้หญิงคนนั้นเริ่มแทรกเข้ามาในความคิดของแม็กแล้ว แม้เขาจะไม่รู้ตัวเธอจับมือเขาแน่นขึ้น แต่ไม่พูดอะไรอีกเพราะบางครั้ง...ความเงียบก็เป็นวิธีเดียว ที่เธอจะยังยืนอยู่ข้างเขาได้---สองวันต่อมา - ห้องประชุมใหญ่การประชุมใหญ่ฝ่ายการตลาดเริ่มต้นขึ้นแม็กนั่งประจำที่หัวโต๊ะในห้องประชุมกระจกใสดาวนั่งอยู่ด้านหน้าห้องในชุดพรีเซนเตอร์ของแบรนด์เธอยิ้มทักเขาอย่างสุภาพ เมื่อเขาเดินเข้าห้อง สายตาแนบนิ่งแต่ส่งแรงบาง

  • รักวายร้ายของนายเย็นชา   ใกล้ชิด

    สัปดาห์ต่อมาดาวเริ่มงานในตำแหน่งพริตตี้พิเศษของโชว์รูมรถหรูที่บริษัทแม็ก แม้จะดูเหมือนตำแหน่งทั่วไป แต่สายตาหลายคู่ในบริษัทภูมิรู้ดีว่าเรื่องนี้ "ไม่ปกติ"และโดยเฉพาะ...สายตาของชบาเธอเห็นทุกการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนั้นท่าทางอ่อนหวานเรียบร้อย เสียงพูดนุ่มนวล รอยยิ้มที่ชวนให้นึกถึงใครบางคนในอดีตของแม็กและที่สำคัญ...สายตาที่ดาวใช้มองแม็กมันไม่ใช่สายตาของลูกน้องที่เคารพเจ้านายแต่มันคือสายตาของ "ผู้หญิงที่กำลังเล่นเกม"ตอนพักกลางวัน ชบานั่งอยู่ในห้องทำงานเลขาส่วนตัวเธอเปิดเอกสารตรงหน้า แต่ไม่ได้อ่านข้อความใดเลยใจของเธอจดจ่อกับภาพที่เธอเพิ่งเห็นเมื่อครู่ดาวยืนคุยกับแม็กหน้าโชว์รูมเธอยิ้มแบบเดียวกับที่หนูนิดเคยยิ้มหัวเราะเบา ๆ เหมือนหนูนิดเป๊ะ...แล้วแม็กล่ะ?แม้เขาจะไม่พูดอะไร แต่สายตาที่มองดาวก็ไม่เหมือนมองคนอื่นมันมีบางอย่างที่คล้าย…ความละลายใจเล็ก ๆ ที่เขาเคยมีเวลามองหนูนิดชบาไม่อยากคิดแบบนั้น แต่หัวใจก็เริ่มบีบรัดตัวเองโดยไม่รู้ตัว อีกด้านหนึ่ง – ในห้องประชุมเล็กดาวยืนอยู่กับก้อง หนึ่งในทีมบริหารเธอส่งแฟ้มให้ พร้อมยิ้มหวาน"พี่ก้องคะ ถ้ามีงานที่ต้องประสานกับพี่แม็กโดยตรง บอกห

  • รักวายร้ายของนายเย็นชา   คนที่หน้าเหมือนอดีต

    สามเดือนต่อมา...สัญญาการจ้างงานในฐานะผู้ดูแลของชบาสิ้นสุดลงไปเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่เริ่มต้นหลังจากนั้นต่างหาก...ที่ไม่มีวันหมดอายุแม็กกับชบาไม่ได้เป็นเพียงนายจ้างกับลูกจ้างอีกต่อไป แต่กลายเป็น “คนรัก” ที่กำลังวางแผนชีวิตคู่ร่วมกันอย่างจริงจัง ทั้งป๊า ม๊า น้ำ และทุกคนรอบตัวต่างก็ยินดีอย่างไม่มีข้อแม้ งานแต่งถูกวางกำหนดไว้ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ทุกอย่างดูราบรื่นเกินกว่าจะคาดคิด...จนกระทั่ง เช้านั้นฝ่ายบุคคลนำแฟ้มสมัครงานกองหนึ่งมาให้ฝ่ายการตลาดคัดเลือกพริตตี้ประจำโชว์รูมรถสปอร์ตของบริษัทแม็กระหว่างที่ ภูมิ กับ ก้อง สองลูกน้องคนสนิทของแม็กกำลังนั่งไล่ดูแฟ้มสมัครงานกันอย่างชิล ๆ สายตาของภูมิพลันชะงักไปที่ภาพในแฟ้มหนึ่ง“เดี๋ยวนะ...” ภูมิกระซิบพลางหยิบใบสมัครขึ้นมาเต็มตาเขาขมวดคิ้ว มองภาพถ่ายตรงหน้าด้วยความไม่แน่ใจ“ก้อง มึงดูคนนี้สิ…”ก้องขยับตัวเข้ามาใกล้ พลันเบิกตาโต“เฮ้ย...เหมือน...เหมือนคุณหนูนิดเลยว่ะ”“ใช่ไหมล่ะ กูไม่คิดว่าตัวจริงจะเหมือนขนาดนี้”ทั้งสองมองหน้ากันอย่างลังเล ไม่รู้ควรทำยังไงดีในขณะที่พวกเขายังพูดคุยไม่ทันจบ แม็ก ก็เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องพอดี“คุยอะไรกัน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status