ตอนที่ 1 - 1 ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากแต่งงาน

“ว๊าย!!!ฉันยังไม่อยากมีแฟนเหมือนกัน ชีวิตโสดของฉันกำลังสนุกเลย เธอรับไปก็แล้วกันเยว่หรู ไหนๆ เธอก็ทำงานที่มีแต่พวกผู้ชายรุมล้อมอยู่แล้ว เธอดูจะเป็นคนเดียวที่ได้พบกับเพศตรงข้ามได้มากที่สุดนะ” อ้ายฉิงรีบโยนช่อดอกไม้ไปให้กับสาวสุดมั่นอย่างเยว่หรูทันที มือเรียวรีบจับมาแทบไม่ทัน

“โอ๊ย!! อะไรกันเนี่ยพวกเธอ จะเกี่ยงไปทำไม ในเมื่อสักวันพวกเธอก็ต้องเจอใครสักคนอยู่ดี หรือจะบอกว่ามันไม่จริง” สาวมั่นเอ่ยขึ้นก่อนที่จะถือดอกไม้ชูขึ้น

“ใครอยากแต่งงานต่อเยว่หลินมาเอาช่อดอกไม้ไปเลย เพราะสาวๆ กลุ่มนี้ยังไม่อยากมีแฟน” เสียงห้าวหวานจริงจังเอ่ยดังขึ้น สองสาวเพื่อนต่างกลุ่มจึงเดินเข้ามาพร้อมกับหยิบดอกไม้ไปทันที

“ขอบใจ อย่างว่าแหละ พวกเธอจะแต่งงานได้ยังไงในเมื่อแฟนสักคนก็ไม่เคยมีคิกๆๆๆๆ” ถิงถิงไม่หอบช่อดอกไม้มาเปล่า หากแต่ยังกล่าวปรามาสทั้งสามสาวเอาไว้จนเยว่หรูฟังแล้วยอมไม่ได้

“หึๆ ก็ไม่แน่หรอกนะ สวยๆ เก่งๆ แบบพวกฉันน่ะ แค่กระดิกนิ้วผู้ชายทั้งเมืองก็พร้อมจะดาหน้าเข้ามาให้เลือกแล้วย่ะ” เสียงห้าวหวานเอ่ยขึ้นจนอีกสองสาวต้องหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทเป็นตาเดียวกัน

“ดีเลย ต้นปีหน้าฉันจะแต่งงานกับพี่โจวหมิ่นหาน พวกเธอก็พาผู้ชายที่พวกเธอบอกว่าแค่กระดิกนิ้วก็ดาหน้ากันเข้ามาให้เลือกแล้วมาแนะนำให้พวกฉันรู้จักหน่อยสิ เพราะถ้าเธอทำไม่ได้พวกฉันจะถือว่าพวกเธอมันไม่แน่จริง” โหรวโหรวเอ่ยขึ้นอย่างท้าทาย มีหรือคนไม่ยอมคนอย่างเยว่หรูจะปล่อยผ่าน

“ได้ เธอคอยดูก็แล้วกัน งานแต่งของเธอพวกฉันสามคนจะควงหนุ่มหล่อ รวย โปรไฟล์ดีไปให้พวกเธอได้อิจฉาเล่น” สิ้นคำพูดของเพื่อนรัก อีกสองสาวที่เพื่อนไม่ได้ขอคำปรึกษาเลยสักนิดก็อ้าปากค้างอย่างพร้อมเพรียงกัน

“หรือเธอสองคนไม่กล้า ลี่หลิน อ้ายฉิง” ถิงถิงหันไปเล่นงานแม่สาวสวยกับแม่สาวเรียบร้อยทันที

“ค่ะ..ค่ะ....ใครบอก” อ้ายฉิงตอบอย่างตะกุกตะกักก่อนที่จะหันไปมองหน้าสวยเข้มของเยว่หรูอย่างคาดโทษ

“แล้วเธอล่ะลี่หลิน อย่าบอกนะว่าคนสวยๆ แบบเธอจะหาแฟนไม่ได้ ฉันว่าดีๆ หาได้ก่อนเพื่อนสองคนของเธออีก” โหรวโหรวหันไปถามหญิงสาวอีกคนที่ยังไม่ได้พูดอะไรออกมา

“เอาสิ... ก็อย่างที่เยว่หรูกับอ้ายฉิงบอกนั่นแหละ และก็คงอย่างที่เธอบอกเรื่องแค่นี้ไม่ยากเกินความสามารถของฉันหรอก” ในเมื่อเพื่อนๆ ทั้งสองตกลงปลงใจกันแล้วจะให้เพื่อนแท้อย่างเธอแปลกแยกได้อย่างไร ถึงแม้เธอจะไม่แน่ใจก็ตามว่าจะหาแฟนมาอวดเพื่อนๆ ได้ไหม เพราะตอนนี้เธอยังไม่คิดจะมีใครและลงเอยกับใครจริงๆ

“ดี!!! แล้วฉันสองคนจะรอดู ว่าพวกเธอจะหาแฟนได้ตามที่ต้องการหรือเปล่า” ถงถงเอ่ยส่งท้ายก่อนที่จะถือช่อดอกไม้เดินไปทางอื่นพร้อมกับโหรวโหรวเพื่อนสนิท

ทันทีที่เพื่อนแค้นเดินจากไปสองเพื่อนรักก็มองไปที่เยว่หรูเป็นตาเดียว สาวสวยที่มีใบหน้าสวยคมรีบหลบสายตาก่อนที่จะโดนเพื่อนรุมอย่างรู้ความผิด ลำแขนเรียวเสลาจากทั้งสองสาวคล้องไปที่ลำคอระหงทั้งซ้ายขวา ก่อนที่ลี่หลินจะกระซิบบอกบางอย่างที่ทำให้เยว่หรูยกมือขึ้นมาปิดหูแทบไม่ทัน

“ไม่ๆๆๆ ฉันไม่มีทางมีแฟนก่อนพวกเธอแน่ๆ” เยว่หรูไม่ยอมรับข้อตกลงถึงตนเองจะเป็นคนเริ่มก่อเรื่องก่อนก็ตาม

“ได้ไง ก็ในเมื่อเธอเป็นคนตอบรับยัยนั่นไปก่อน เธอนี่น้า...เยว่หรู ทำอะไรไม่ปรึกษากันก่อนเลย” ลี่หลินเอ่ยขึ้นเสียงลอดไรฟันเพื่อไม่ให้เพื่อนคนอื่นได้ยิน

“เอาน่ามีมันพร้อมๆ กันนี่ล่ะ สวยๆ แบบเธอสองคนหาไม่ยากหรอก ถ้าไม่อยากมีแบบเป็นตัวเป็นตนเราก็หาจ้างคนมาเล่นบทนี้ซะสิ จะได้ไม่มีปัญหาเวลาที่งานจบ หลังจากยัยนั่นแต่งงานเราก็ทำเรื่องจบสัญญากับหนุ่มๆ พวกนั้นซะ รับรองมีสัญญาไม่มีใครกล้าตุกติกแน่นอน” เยว่หรูหาทางออกให้กับเพื่อนๆ ซึ่งดูสองสาวก็เริ่มที่จะคล้อยตาม เพราะหาจ้างคนที่มารับบทแฟนกำมะลอได้ พวกเธอก็จะไม่สูญสิ้นความโสด

พอสามสาวตกลงกันได้ก็พากันออกจากงานแต่งของเพื่อนในรุ่นที่สละโสดไปอีกคน ทั้งสามสาวไม่ชอบที่จะมางานแบบนี้เลยสักนิดหากไม่ใช่เพราะถ้าไม่มายัยคู่ปรับสองคนนั้นก็จะหาเรื่องพูดจาถากถางและนินทาให้เพื่อนๆ คนอื่นมองทั้งสามสาวไม่ดี ยิ่งคนไม่ยอมคนอย่างเยว่หรู ไม่มีทางซะหรอกที่เธอจะยอมให้ใครมาว่าสองเพื่อนสนิทและตัวเธอแบบนั้น