"ครับ^=^"ฉันปิดประตูรถและเดินลงไปยังตลาดนัด ตอนนี้เพิ่งจะสี่โมงเย็น คนก็เริ่มพลุกพล่านแล้ว ฉันเดินไปยังโชนของกิน ฉันหิวมากอยากกินทุกอย่างแต่กินไม่ได้ พี่จุ๋มชั่งนำ้หนักของฉันทุกวัน นำ้หนักของฉันกฺ็เท่าเดิมนั้นแหละ
"เอาหมูปิ้ง10ไม้ค่ะ"ฉันมาหยุดยืนอยู่ตรงร้านขายหมูปิ้งฉันเลยเอ่ยสั่งแม่ค้าเลย แม่ค้าเป็นสาววัยรุ่นน่าจะประมาณ15ถึง16นี้แหละ เพราะเธอตัดผมสั้นเห็นติ่งหูเลย "พี่ปลายฟ้าO_o"เธอเรียกชื่อฉันด้วยนำ้เสียงตกใจและอ้าปากค้าง ฉันก็ส่งยิ้มน้อยๆไปให้เธอ เธอก็มองฉันแล้วยิ้มกว้างขึ้น "อีแก้ว ลูกค้าเค้าสั่ง มึงก็รีบๆหยิบให้เขาสิ"เสียงผู้หญิงวัยกลางคนเอ่ยบอกน้องผู้หญิงคนนี้ "จ้าาาแม่"น้องผู้หญิงเธอขานรับแม่ของเธอและรีบหยิบหมูปิ้งใส่ถุงให้ฉัน "100บาทค่ะ พี่ปลายฟ้า หนูขอถ่ายรูปพี่หน่อยได้ไหมค่ะ"เธอส่งถุงหมูปิ้งมาให้ฉัน ฉันก็ส่งเงินแบงค์ร้อยไปให้เธอ แล้วพยักหน้าแทนคำตอบที่เธอขอฉันถ่ายรูป "ขอบคุณค่ะ พี่ปลายฟ้าสวย เซ็กซี่มากเลย หนูรบกวนพี่ปลายฟ้ายืนตรงนี้นะคะ เอาถุงหมูปิ้งมาให้หนู"เธอชี้จุดให้ฉันไปยืน ฉันก็เดินไปยืนตามที่เธอสั่ง พลางส่งถึงหิ้วหมูปิ้งไปให้เธอ เธอก็รับไปพลางหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาถ่ายรูปฉัน "เอาแหละนะคะ พร้อมนะคะพี่ปลายฟ้า 1 2 3" แชะ "ขอบคุณค่ะ พี่สวยมาก หนูชอบพี่มากค่ะ ยิ่งพี่ชายหนูน่ะ รายนั้นยิ่งหนัก เอารูปพี่ไปแปะติดกับหมอนข้างแล้วนอนกอดทุกวัน"เธอถ่ายรูปฉันเสร็จแล้วเธอก็เล่าเรื่องราวของเธอไปพลางยิ้มเล็กยิ้มใหญ่ ฉันก็อดยิ้มตามเธอไปไม่ได้ "โอ๊ะ หนูรบกวนพี่นานมากแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ นี้ค่ะ พี่น่ารักจังไม่หยิ่งด้วย^_^"เธอเอ่ยบอกฉันแล้วเธอก็ส่งถุงหมูปิ้งมาให้ฉัน ฉันก็รับถุงหมูปิ้งมาจากเธอ และส่งยิ้มไปให้เธอ "พี่ไปก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่ชื่นชอบพี่^_^"ฉันโบกมือลาเธอเธอก็โบกมือบ๊ายบายให้ฉัน ฉันก็เดินออกมาจากร้านของเธอ และเดินดูร้านของกินไปเรื่อยๆกระชับหมวกลงมาปิดหน้า จับแว่นให้ชิดลูกตาเพราะฉันเขินไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ตรงไหน ฉันเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง ฉันทำอะไรแปลกๆรึป่าว หรือว่ามีอะไรติดตัวฉันมาไหม ฉันก็เดินไปก้มสำรวจสายตามองตัวเองไปด้วย แต่ก็ไม่มีอะไรผิดสังเกต "กลับดีกว่า"ฉันพึมพำขึ้นเมื่อฉันมองไปที่มือข้างหนึ่งของฉันที่ตอนนี้ฉันหิ้วของกินหลายถุงแล้ว แล้วฉันก็หันตัวเดินออกมาจากตลาดนัดและต้องเดินผ่านตึกร้างหลายตึกไม่ตำ่กว่า10ตึกแต่ละตึกทีราวๆ5ชั้น ตึกร้างพวกนี้จะอยู่ตรงกลางระหว่างคอนโดของฉันกับตลาดนัดแต่ตึกร้างนี้จะห่างจากตลาดนัด500เมตรห่างจากคอนโดฉัน200เมตร ที่ตรงนี้พลุกพล่านเพราะมีแหล่งเริงรมย์ยามราตรีของพวกนักท่องราตรี พวกเจ้าของเลยพากันไปสร้างตึกใหม่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับตึกเก่า เลยทำให้ฝั่งคอนโดฉันมีตึกร้าง "ไอ้พวกเหี้ย!""อ่าห์ ริวขาา มานอนกับฟ้าสิคะ"ปลายฟ้าที่นอนตะแคงข้างกระดิกนิ้วเรียกผมให้เข้าไปนอนบนเตียงกับเธอ"อย่ายั่วได้ไหมวะ!!"ผมตะโกนบอกเธอ เธอก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรเลยมีแต่เอื้อมมือไปชุดนอนของเธอแหวกให้ผมเห็นทรวงอกที่ใหญ่โตน่าฟัดของเธอจนผมเห็นยอดอกสีชมพูกำลังแข็งชูชันท้าทายผมอยู่ "เอือก อึก"ผมกลืนน้ำลายทันทีก่อนที่นำ้ลายของผมมันจะไหลอออกมา"ยุบหนอ ยุบหนอ"ผมหลับตาพลางเอ่ยขึ้นและยื่นมือลงไปลูบความเป็นชายของผมที่มันแข็งขยายใหญ่พร้อมสู้รบเต็มทนแล้วผมรู้สึกปวดหนึบไปหมด"อ่าห์ ริวขา ฟ้าเสียวจัง"เสียงกระเส่าของปลายฟ้าครางขึ้นผมรีบลืมตามองไปที่เธอทันที ตอนนี้เธอกำลังเอานิ้วเรียวเขี่ยยอดอกสีชมพูของเธออยู่ ผมก็ไล่สายตามองไปตามเรือนร่างที่แสนเย้ายวนของเธอด้วยสายตาหวานเยิ้ม"มานี่สิคะริว มาหาฟ้าหน่อยนะ นะคะๆๆนะๆๆ"ปลายฟ้าเอ่ยเรียกผมด้วยนำ้เสียงอ้อนๆพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผม ผมก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอที่เตียงนอน พอไปถึงที่นอนผมก็ค่อยๆคลานขึ้นเตียงไปค่อมร่างเธอ เธอก็พลิกตัวกลับมานอนหงายพร้อมกับส่งนิ้วเรียวยาวของเธอมาลูบไล้แผงอกลำ่ๆของผม ผมก็เสียวซ่านไปทั้งตัว"ริวขา"ปลายฟ้ายันตัวขึ้นมาเอ่ยเรียกผมด้วยนำ
"ขอบคุณนะที่รักกู และทนนิสัยเสียๆของกูได้ กูจะทำให้มึงกับลูกมีความสุขที่สุดปลายฟ้า"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันและเขาก็ผละออกมาจากอ้อมกอดของฉันและเราก็มองหน้ากันอย่างเนิ่นนาน ฉันโชคดีที่มีผู้ชายที่รักฉัน และฉันเองก็รักเขามากเหมือนกัน"ขอบคุณนะคะริว^_^"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิไปแล้วเขาก็ก้ทมหน้าลงมาประกบริมฝีปากของฉันทันที"จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ ซู๊ดดด อื้อออ"เราทั้งคู่ครางขึ้นอย่างพอใจที่เราทั้งคู่มอบจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มให้กันและกัน เราจูบกันอย่างเนิ่นนาน"วู้ดดดดดดดดด""เฮ้ๆๆๆๆๆ""ฮิ้ววววววววว""อื้ออ"ฉันพยายามจะผลักอกของริวอิจิให้ออกไปหลังจากที่ทุกคนโห่แซวฉันกับริวอิจิ แต่ริวอิจิไม่ยอมเขายังคงหาความหวานในโพรงปากของฉันอยู่ ฉันก็เลยต้องจูบตอบเขากลับไปเช่นเดิม เสียงหัวใจของเราทั้งคู่เต้นแรงไปในจังหวะเดียวกันตึกตักๆๆๆ ตึกตักๆๆๆๆ"มานี่มา"ริวอิจิผละออกจากฉันแล้วเขาก็เปลี่ยนมาจับมือของฉันเดินไปทางซุ้มเดินมุ่งหน้าตรงไปที่โต๊ะที่มีเอกสารวางอยู่"เซ็นชื่อมึงลงไปตรงนี้"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันในขณะที่เราเดินมาถึงโต๊ะแล้ว แล้วเขาก็ชี้นิ้วไปที่เอกสารทะเบียนสมรส ใช่มันคือเอกสารการจดทะเบียนสมรส"เร็วๆๆ!"ริวอิจิเอ่ยสั่งฉันพร้อม
"สวยมาก^_^"ฉันเอ่ยขึ้นและค่อยๆเดินไปตามทางเดินที่มีดอกไม้ถูกปักตกแต่งไว้กับติดอย่างสวยงาม ฉันเดินเข้าไปถึงโต๊ะที่มีเอกสารอะไรวางอยู่สักอย่างฉันกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบแต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจ"มีคนตกหลุมรักคุณครับ!!!"เสียงพสานกันหลายๆเสียงของผู้ชายเอ่ยขึ้นพร้อมกันที่ข้างหลังของฉัน ฉันจึงหันกลับไปมองก็พบกับชายในชุดสูทสีขาวนับ10คนกำลังยืนเรียงหน้ากระดานอยู่"เขาตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่พบสบตาครับ!!"เสียงพสานของชายในชุดสูทเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงหนักแน่นและพร้อมเพียงฉันว่าดูคล้ายๆการฝึกของทหารเลยยังไงอย่างนั้นแหละ"結婚して下さい"เสียงพสานของชายชุดขาวเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพียงเป็นภาษาญี่ปุ่น"ได้โปรดแต่งงานกับผมเถอะครับ"ริวอิจิที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสุดเท่ห์เดินถือช่อดอกกุหลาบสีขาวเข้ามาหาฉันพร้อมเอ่ยของฉันแต่งงานตรงหน้าฉัน ฉันก็อมยิ้มมองริวอิจินี้เขาขอฉันแต่งงานหรอเนี่ย โรแมนติกสุดๆค่ะ "ずっと一緒にいよう"ชายชุดสูทพสานเสียงขึ้นเป็นภาษาญี่ปุ่นอีกครั้งและพากันถอดสูทตัวนอกออกพร้อมหันหลังให้กันและแผ่นหลังในเสื้อยืดสีขาวของพวกเขาทุกคนมีตัวหนังสือเขียนรวมๆกันว่า ริวอิจิ❤️ปลายฟ้า "อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ"ริวอิจิคุกเข่าลงไป
"ไอ้เหี้ยริว มึงมันไม่ใช่คนเเล้ว!!"พี่ซาโนะเอ่ยขึ้นอย่างตกใจฉันก็มองไปที่ริวอิจิที่ตอนนี้เขาได้ยืนอยู่กลางวงล้อมของชายชุดดำที่นอนเกลื่อนเต็มพื้นแต่ละคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ "หึ!อย่าลืมคำสัญญานะไอพี่เมีย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเว้ยฮ่าๆๆๆ!!"ริวอิจิเอ่ยบอกพี่ซาโนะแล้วเขาก็หันกลับมามองฉันฉันก็ส่งยิ้มไปให้เขา ริวอิจิรีบวิ่งเข้ามาหาฉันอย่างไว ตึกๆๆๆๆ "มึงพูดจริงๆนะปลายฟ้า!"ริวอิจิเอ่ยถามฉันทันทีที่เขาวิ่งเข้ามาถึงตัวฉัน ฉันก็มองสำรวจใบหน้าของเขาที่มีบาดแผลเล็กน้อยมุมปากแตกนิดหนึ่งหางคิ้วแตกอีกนิดหนึ่งดูรวมๆแล้วเขาไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไร เขาเก่งจัง^_^ "ค่ะ ถามแม่ของคุณดูได้คะริว"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิพลางหันหน้าไปมองแม่ละอองมณี "เรื่องจริงใช่ไหมแม่ ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วใช่ไหม!!"ริวอิจิเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นปนดีใจ "จ๊ะ หนูฟ้ากำลังตั้งท้องอ่อนๆอยู่นะลูกคุณหมอเขาตรวจแล้วเมื่อเช้านี้"แม่ละอองมณีเอ่ยตอบริวอิจิ "เย้ๆๆปลายฟ้าของกู กูรักมึงนะ รักลูกด้วย ฟอดดด"ริวอิจิหันกลับมาหาฉันพลางเอ่ยบอกฉัน "ว๊าย!ริวคะ ฟ้ากลัว เดี๋ยวฟ้าตก!"ฉันร้องบอกริวอิจิอย่างตกใจที่ตอนนี้เขายกร่างของฉันขึ
"ไอพี่เมียๆๆ!"ริวอิจิตะโกนเรียกพี่ซาโนะอย่างเสียงดัง"อะไรของมึง เปลี่ยนใจไม่สู้ล่ะเหรอ?!"พี่ซาโนะยืนเท้าเอวมองริวอิจิและเอ่ยถามริวอิจิขึ้น"สู้เว้ย!แต่ขอไปหาเมียเพื่อเพิ่มกำลังแปปหนึ่ง!"ริวอิจิเอ่ยบอกพี่ซาโนะพาหันมามองฉันและเขาก็ส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันก็อมยิ้มอย่างเขินๆไปให้เขา"ห่าอะไรของมึงหนักหนาวะ เออไปไป๊สัส!!"พี่ซาโนะสบถขึ้นและเอ่ยไล่ริวอิจิ ริวอิจิก็รีบวิ่งฝ่าวงล้อมของชายชุดดำเข้ามาหาฉันอย่างไวตึกๆๆๆ"ริวคะ^_^"ฉันเอ่ยเรียกริวอิจิในขณะที่เขาวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉันแล้ว"อีนมใหญ่ อีไม่เชื่อใจผัวตัวเอง กูงอนมึง!!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงงอนๆพวกพ่อเเม่ฝั่งของฉันและฝั่งของเขาต่างพากันหัวเราะคิกคักกันใหญ่ "ฟ้าขอโทษนะคะริว ดีกันนะ นะคะนะๆ"ฉันเดินเข้าไปหาริวอิจิและเอ่ยบอกเขาพลางยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าของเขาพลางทำตาปิ๊งๆ ริวอิจิก็อมยิ้ม"เดี๋ยวหลังจากที่กูสู้กับไอพวกของพี่เมียเสร็จแล้ว คืนนี้มึงต้องง้อกูด้วยโอเครป่ะ!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็หันไปชี้นิ้วให้ฉันดูกลุ่มชายชุดดำนับร้อยคนที่พากันยืนอยู่ลานหญ้ากว้างๆของบ้านซานโต้"ทำไมต้องสู้กับพวกเขาละคะริว?"ฉันก็เอ่ยถามริวอิจิไปด้วยน
คฤหาสน์ ซานโต้13:00น.ปลายฟ้า"อุ๊บส์ อุ๊บส์"ฉันที่กำลังนอนหลับอย่างสบายก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกอยากอาเจียน"อุ๊ย!จะอ้วกหรอคะ?"เเม่ละอองมณีเอ่ยถามขึ้น ฉันรีบพยักหน้าหงึกๆไปให้เธอ ฉันอยาอาเจียนมากเลยตอนนี้"ใส่นี่เลยลูก"แม่ของพี่ซาโนะรีบเอาถังใบสีดำขนาดไม่ใหญ่มากมาถือไว้ตรงหน้าฉัน ฉันไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปหาถังทันที พร้อมกับปล่อยของเสียลงไปในถังสีดำ"อ้วกกก อ้วกกกกก อึก ทรมานจังเลยคะ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ปล่อยของเสียไปหมดแล้ว"โอ๋ลูกโถ่เอ้ย เดี๋ยวก็หายค่ะลูก"แม่ละอองมณีส่งแก้วนำ้เปล่ามาให้ฉัน ฉันก็รับแก้วนำ้มาจากเธอ"ขอบคุณค่ะ"ฉันเอ่ยขอบคุณแม่ละอองมณีและดื่มนำ้เปล่าเพื่อเอามาบ้วนปาก"อึก อึก ถุ้ย"ฉันบ้วนปากและถุ้ยนำ้ลงไปในถังสีดำ"เวียนหัวหรอค่ะลูก?"แม่ละอองมณีเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ฉันเอามือไปจับขมับตัวเอง เพราะฉันรู้สึกเหมือนมึนๆจะวูบยังไงก็ไม่รู้"ค่ะ ฟ้าเป็นอะไรหรอคะเเม่?"ฉันเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปอย่างสงสัย แม่ละอองมณีก็หันไปมองหน้าแม่ของพี่ซาโนะและเธอทั้งสองก็พากันอมยิ้มขึ้นมา ฉันก็ยิ่งงงเข้าไปอีก"คริๆๆหนูกำลังตั้งครรภ์ค่ะหนูฟ้า"แม่ละอองมณีเอ่ยขึ้นพลางลงมานั่งบนเตียงกับฉันและเธอก็เ